Kochi

KOCHI

Kumarakom Busstop Terugblik Zd India

Kochi voorheen Cochin

Is een pittoreske havenstad gelegen op een aantal eilandjes tussen de Arabische Zee en de backwaters van Kerala. Al eeuwenlang worden hier specerijen, goud, textiel en vis verhandeld en verscheept.

De maritieme geschiedenis weerspiegelt in de mengeling van Portugese, Nederlandse en Britse architectuur.

Cochin is een havenstad met een rijk verleden en een jachtig heden. Nederlanders en Portugezen hebben tot in de 18e eeuw gestreden om Cochin. Deze grote havenstad strekt zich uit over verschillende eilanden die per veerboot te bereiken zijn.

Peper, gember, kurkuma, cashewnoten en kokosvezel worden nog steeds van hieruit uitgevoerd en de lokale vissers gebruiken nog altijd Chinese visnetten. Cochin was de eerste Europese nederzetting in India. Je vindt hier de oudste synagoge van India alsmede een aantal oude christelijke kerken. Kochi is een cultureel en religieus lappendeken

De Ferry

We gaan met de bus naar de Ferry. Je mag per persoon maar een max aantal kaartjes kopen voor de Ferry dus dat moet even samen opgepakt worden. Helaas geen vertaling van de steen gevonden. We steken over naar een ander deel van Kochi hier liggen het moderne zakencentrum, Matancherry en Fort Cochin zij ademen vooral de sfeer van het verleden uit.

In Fort Cochin, is het oudste koloniale erfgoed van India te vinden. Vóór de Engelsen waren het de Arabieren en Chinezen die hier hun stempel drukten en de Portugezen en Hollanders die er – meer kwaadschiks dan goedschiks – handel kwamen drijven in vooral specerijen. Door het erfgoed uit al die windstreken is Fort Cochin een fascinerende curry van invloeden. Elke structuur, straat, deur, raam en steen in Fort Kochi heeft zijn eigen verhaal.

De tocht was wel even leuk. Die 2de foto is een soort Brits elite eilandje. Je ziet dat het toch nog een behoorlijke haven is.

Met de tuktuk naar de plek waar onze plaatselijke gids al staat te wachten. Altijd weer leuk onderweg

Het Dutch Palace

Werd in 1555 gebouwd door de Portugezen als een geschenk aan koning Veera Kerala Verma uit de Kochi-dynastie en in 1663 verbouwd door de Nederlanders. Hier hangen de Nederlandse landkaarten nog aan de muur.

Het is een van de mooiste voorbeelden van de Kerala-stijl; architectuur afgewisseld met koloniale invloeden.

Het paleis staat bekend om zijn lange en ruime zalen en de centrale binnenplaats. Het is ook het huis van de godheid van de koninklijke familie, Pazhayannur Bhagavathy. Er mocht eigenlijk nergens gefotografeerd worden op een enkel plekje na.

Dit paleis met 2 verdiepingen, heeft een mooie collectie muurschilderingen zij beslaan een enorm oppervlak. Zij beelden enkele van de grote Indiase heldendichten zoals Ramayana en Mahabharata samen met gerespecteerde goden van het hindoeïstische geloof zoals Heer Krishna van de Guruvayur-tempel uit. De grote werken van de Sanskriet-dichter Kalidasa zijn ook afgebeeld. Men krijgt een idee van de levens van de koninklijke familie met een aantal van de andere exposities zoals de levensgrote portretten van de koningen van Cochin sinds 1864, zwaarden, dolken en bijlen naast ceremoniële speren versierd met veren. Koninklijke kappen, munten uitgegeven door de Koningen van Cochin, samen met de plannen die door de Nederlanders zijn opgesteld voor Cochin, vind je hier ook.

De Joodse synagoge

Een synagoge in het land van de Swastika (hakenkruis) lijkt vreemd. Toch heeft de Zuidwestelijke kust van India een eeuwenoude Joodse gemeenschap. Het is niet zeker wanneer de eerste joden aankwamen in de haven van Cranganore (zo'n 30 kilometer ten noorden van Kochi), valt te lezen in 'Kerala and her Jews', een geschiedenisboekje van de synagoge .

Vast staat wel dat tussen de 5e en 15e eeuw de joodse gemeenschap zo goed als onafhankelijk opereerde, onder het gezag van een eigen prins. Joden vanuit alle windstreken meerden aan in Kerala. Tussen 490 en 518 kwamen ze aan uit de streken van Babylonië en Perzië. Met de val van Al Andalus in 1492 komen ook joden uit het Iberisch Schiereiland aan. De joden kwamen eerder dan de christenen aan in India, zoals dat ook in Noord-Afrika het geval was. En net zoals dat ook voor de Noord-Afrikaanse joodse gemeenschappen opgaat, is die in Kochin zo goed als leeggelopen sinds het ontstaan van Israël in 1948. Het is zaterdag (sabbat) vandaag dus geen toegang. Dat was wel flink balen maar we hebben de buitenkant wel gezien.

Jew Town

Naast het Dutch Fort ligt Jew Town, een voormalig joodse nederzetting. Naast de synagoge vind je hier vooral veel winkeltjes. Op dit moment wonen er nog ongeveer tien joden in Kochi, dus van een ‘town’ is niet echt meer sprake.

We zijn bij de oudste joodse bewoner van de wijk op visite geweest dat was ook heel bijzonder zie je toch zo al de draagbaar voor straks in de kamer staan bij het raam.

St.-Franciscuskerk

Fort Kochi is ook de thuishaven van één van india’s oudste kerken – de Sint-Franciscuskerk, bekend om zijn mooie structurele ontwerp en ambiance, die een belangrijke plaats in de geschiedenis heeft. De Portugese franciscaner Friars in 1503 is de bouwer van de kerk. De bouwmaterialen waren modder en hout!

Tijdens de Portuguese overheersing van 1503 tot 1663 was dit een rooms-katholieke kerk,
van 1664 tot 1804 een Nederlandse Reformistische Kerk
van 1804 tot 1947 een Anglicaanse Kerk.
en sinds 1949, wordt ze beheerd door de Kerk van Zuid-India (CSI).

De plaats staat bekend om zijn diepe Nederlandse en Portugese invloeden. Het interieur heeft twee getrapte pinakels die de bovenkant van het dak van het koor bekronen. Het totaal is de charme van de oude school; van de preekstoel gemaakt van hout ingericht naar de biechtstoel tot het doopplatform. De geschiedenis heeft hier haar stempel gedrukt, wat tot op de dag van vandaag duidelijk is.

Een ander interessant weetje over deze kerk is dat Vasco da Gama, die stierf in 1524, hier begraven werd en zijn stoffelijke overschot 15 jaar later werd overgebracht naar Portugal. De ontdekkingsreiziger bezocht India 3 x. En bij de laatste keer legde hij er het loodje. Onder de steen is enkel nog stof en zand te vinden.

De Santa Cruz-basiliek,

is 1 van de 8 basilieken in India en is meer 500 jaar oud met een bewogen verleden. Als blijk van dankbaarheid voor de hulp die de portugezen in 1500 leverden bij het verslaan van de Zamorijnen van Calicut, gaf de voormalige koning van Cochin de Portugese toestemming om een fort op te zetten. Later, in 1505, werd toestemming verleend aan de eerste Portugese onderkoning Dom Franciso de Almeida, om de kerk te bouwen. In 1558 hief paus Paulus IV de kerk op tot de status van een kathedraal. Tijdens de Nederlandse verovering van Cochin in 1663 werden alle katholieke monumenten, op enkele na, verpletterd. De Cathedral en de wapenkamer van de Nederlanders, was ongedeerd. Het was echter niet zo gelukkig tijdens de Britse invasie in 1795. Een van de decoratieve granieten pilaren van de verwoeste kerk is bewaard gebleven als een overblijfsel. De basiliek heeft een Indo-Europese en gotische architectuur en de grandeur in het gebruik van kleuren. Het heeft twee heldere hoge torens.

Dutch Cemetery

De begraafplaats wordt net als de St. Francis CSI-kerk van Fort Kochi beheerd door de Kerk van Zuid-India (CSI) deze houdt een register bij van de mensen die hier zijn begraven. Kapitein Joseph Ethelbert Winckler zijn zou de laatste persoon zijn die hier begraven is in 1913 volgens de boeken.

De begraafplaats, die in 1724 werd ingewijd, wordt beschouwd als de oudste van het land.

De stijl is van de Nederlandse architectuur van die tijd, omgeven door muren. De grafschriften engraven, nummer 104, dragen de authentieke archieven van honderden mensen met de Nederlandse en Britse nationaliteit.

Veel van de graven zijn gemaakt van graniet en rood lateriet en hebben geen kruis. Er zijn zowel grote als kleine grafstenen en de inscripties op de grafschriften staan in het oude Nederlandse schrift.

De begraafplaats was gesloten. Het lijkt alsof ze er al een hele tijd niets meer aan gedaan hebben; de graven zijn overwoekerd en niet onderhouden. Hebben we dat stuk gelopen zijn we er eindelijk zit er een slot op t hek pfffff Zo dacht ook deze rat. Wij zijn nog helder en lopen verder.

Heel interessant waren de graffiti's op de muur rond de begraafplaats. Je ziet ze zijn hier wel bezig om de gevaren van deze ongezonde genotsmiddelen duidelijk te maken. Mooi om dit zo te benutten

Op weg naar de haven voor de visnetten, zien we ook muren beschilderd ja we zien zelfs nog dat iemand bezig is met zijn tekening

De Chinese Visnetten

Zijn 1 van de meest herkenbare beelden van Kochi. De hele kust langs het fort van Kochi staat hier vol mee. Bijzonder is dat deze netten buiten China alleen in alleen in Kochi te vinden zijn.

Deze netten hebben een hoogte van 10 meter. De stellage werkt als een hefboom, waarbij grote stenen als contragewicht worden gebruikt. Tegelijkertijd balanceren 6 vissers op de houten balken. Zij zorgen ervoor dat het grote net in het water zakt. Het contragewicht haalt het net weer omhoog. Op deze manier vangen de mannen vis en kreeft die ze vervolgens aan de marktlui even verderop verkopen. Het materiaal is hout, bamboe, touw stenen en netten uiteraard.

Schijnt dat ze hier voor het eerst geplaatst werden tussen 1350 en 1450. Het Vasco Da Gama Plein, de smalle boulevard die parallel met het strand loopt, is de aangewezen plaats om te zien hoe de netten in het water gelaten worden en vervolgens uit de zee worden gehaald.

En vis was er natuurlijk in overvloed in de haven

Het is genoeg geweest we zijn te vroeg voor de dansvoorstelling van vanavond en een paar uur nutteloos rondhangen heeft echt geen meerwaarde. De bus komt en we gaan richting hotel om straks weer op weg te gaan het is heel warm vandaag de thermometer is echt over de 37 graden heen geloof me.

We zien de handels- en pakhuizen aan de kades en ook heel veel kerken. Het is verbazend hoe aanwezig het christendom is, aangezien christenen maar zo'n 3 % van de bevolking telt. Zo'n bus maakt je toch blij?

Dhobi Khana

Dit is de enige nog in werking zijnde Dhobi Khana (gemeenschappelijke wasruimte) in Kerala, die al tientallen jaren met succes in de stad bestaat dankzij een behoorlijk aantal Kochi-burgers die hun kleding liever met de hand wassen.

De oorsprong van de Dhobi ligt in de koloniale periode toen Britse officieren veel Tamil-dorpelingen naar Kochi brachten om als wassers te werken.

Deze Tamil-gemeenschap heeft zijn oorsprong in het jaar 1920 en werd bekend als de Vannar-gemeenschap en heeft zijn samenhangende identiteit door de jaren heen behouden. De eerste Dhobi-Khana werd georganiseerd onder het Madras-voorzitterschap. In 1976 werd in Veli de huidige structuur opgezet door de GCDA (Greater Cochin Development Authority).

Deze wassers bieden wasservices aan huizen, ziekenhuizen, hotels, hostels en sommige overheidsbedrijven.

Een van de wassers is 75 jaar, hij begon hier toen hij 15 jaar was en zegt dat ze nog steeds vertrouwen op traditionele, uitgebreide procedures voor het wassen van kleding.

Voor katoenen kleding dat gesteven moet worden gebruiken we nog steeds de traditionele methode door de kleding in rijstwater te dompelen. Geen enkel modern zetmeel kan zoveel krokantheid geven als rijstwater. Dit proces is de laatste 40 jaar onveranderd gebleven. Maar zoals bij veel oude ambachten, zeggen ook de mensen bij Dhobi Khana dat zij een uitstervend beroep hebben. De jongere generaties aarzelen om deze baan te kiezen. Ze doen hun studie en gaan elders om te werken. Deze Dhobi Khana kan misschien nog 10 jaar blijven, maar dan zijn er alleen nog maar moderne wasserijen.

Procedure

Op dit moment zijn er nog ca 40 gezinnen in de gemeenschap die deze Khana gebruiken. Elke cel met waspennen en watertank is toegewezen aan één gezin. Officieel mag niemand de waspennen van iemand anders gebruiken.

De samenleving betaald Rs 10 om van de faciliteiten gebruik te maken

Meestal wassen mannen de kleding en de vrouwen in de familie drogen en strijken aldus Pradeep Kumar, secretaris van de Vannar-gemeenschap.

Eerst laten we de kleding weken in water vermengd met wasmiddel. Hardere kleding wordt gewassen door ze op de stenen te slaan.
Om vlekken gemakkelijk te verwijderen, wordt ook een paar druppels chloor gebruikt.
Daarna wordt de kleding 2 keer gespoeld in zoet water.

In enkele hokjes staan mannen kleding tegen de muur te slaan, uitwringen en weer slaan. Dat het zwaar werk is kun je duidelijk zien.

Drogen

Na het wassen hangen de vrouwen uit de familie de gewassen en gesteven kledingstukken in de zon. Drogen duurt ongeveer 5 uur. Interessant is dat er geen knijpers worden gebruikt om de kleding vast te zetten; in plaats daarvan gebruiken ze allemaal een techniek om kleding tussen de touwen te steken op een manier dat ze nooit door de wind wegwaaien.

De grote wasmachine

Wanneer enkele mensen ziek zijn en niet in staat om te werken gebruiken we de wasmachine. Maar we zijn meer getraind om kleding op de traditionele manier te wassen. Er worden nog houtskoolijzers gebruikt om de kleding te strijken. Sommige van deze ijzers zijn decennia geleden vanuit Sri Lanka gebracht. Men gebruikt hier kokosnootschalen om het ijzer te verwarmen. Er is electra en een oud ketelsysteem voor het verwarmen van water.

De moesson

is de zwaarste tijd van het jaar zeggen zij die in de Dhobi Khana werken.

We gebruiken dan drogers maar zonder de zon wordt het echt moeilijk. We moeten de hele dag in de Khana aanwezig zijn, om de kleren naar binnen te halen als het regent en weer op te hangen als het stopt.

De inkomsten dalen tot bijna de helft van hun normale niveau tijdens de moesson.

Voor oudere mensen, en de meerderheid van hen is ouder, is het erg moeilijk om de moesson te overwinnen.

En wat doe je als je klaar bent met de arbeid? juist even heerlijk soppen geweldig

Marinebasis Kochi

Cochin International Airport, de op 6 na drukste luchthaven van India, was door de overstromingen in 2018 tot 26 augustus gesloten. De start- en landingsbaan en het platform stonden grotendeels onder water.

In die periode keurt de luchtvaartautoriteit het gebruik van de marinebasis als tijdelijk commercieel vliegveld goed. Het is volgens de Indiase autoriteiten de bedoeling dat ook andere luchtvaartmaatschappijen de marinebasis gaan gebruiken voor commerciële vluchten. Inmiddels hebben ook Jet Airways, GoAir en IndiGo vluchten van en naar de marinebasis in de planning staan".

Dit was vorig jaar we reden er langs dus toch wel de moeite waard om even te knippen vanuit de bus.

In de vooravond zullen we een voorstelling van Kathakali, een typische dans voor Kerala gaan zien. Kenmerkend voor deze intrigerende dansvorm zijn de maskerachtige make-up, de kleurrijke en omvangrijke kostuums, de gestileerde houdingen en gezichtsuitdrukkingen. We gaan weer uitgerust op weg.

Kathakali

is beroemd over de hele wereld, Kathakali's pracht heeft de grote bewondering van de staat Kerala gewonnen.

Kerala is trots op de meer dan 300 jaar geleden ontstane kunst in haar deelstaat.

Het is combinatie van toewijding, drama, dans, muziek en kostuums en maakt het tot een bijzondere ervaring voor iedereen die het te zien krijgt.

Het vertelt de grote verhalen uit het verleden, meestal uit Indiase epen (hindoeïsme), en laat verschillende fijne kneepjes zien die betrokken zijn bij de uitvoering. De voorstelling is een geweldig spektakel dat plaatsvindt op het podium.

Kathakali muziek

het orkest bestaat uit twee soorten trommels - de maddalam en chenda; de chengila die een klokmetaalgong is en de ilathalam of cimbalen.

Kathakali-training

Studenten van Kathakali moeten een strenge training ondergaan, boordevol oliemassages en afzonderlijke oefeningen voor ogen, lippen, wangen, mond en nek. Abhinaya of expressie is van primair belang, net als nritya of dans en geetham of zang.

Kathakali zei te zijn geëvolueerd van andere kunstvormen zoals Kutiyattam, Krishnanattam en Kalaripayattu.

Kerala Kalamandalam is een van de belangrijkste centra voor Kathakali-training op de traditionele manier.

Mudra

Mudra is een gestileerde gebarentaal die wordt gebruikt om een idee, een situatie of een staat van zijn weer te geven. Een Kathakali-acteur voert zijn ideeën uit via mudras. Hiervoor volgt de acteur een systematische gebarentaal gebaseerd op Hastalakshana Deepika, een verhandeling over de taal van handgebaren. Elke trilling van de lippen, flikkering van de ogen of een beweging waarbij de vingers ronddraaien, heeft grote betekenis.

Kathakali make-up

Het kostuum is uitgebreid en het gezicht is in levendige kleuren geverfd. De Vesham of make-up is van vijf soorten - Pacha, Kathi, Thadi, Kari en Minukku.

De pracht en praal van Kathakali is deels te danken aan het decor, waarvan een deel bestaat uit;