Op naar het volgende avontuur. Door de schitterende natuur rijden we naar de archeologische site Dodona in Dodoni in Ioannina. Dodoni ligt ten zuiden van Ioannina , in de smalle vallei tussen de bergen Tomaros en Manoliassa en heeft één van de fraaiste amfi theaters van Griekenland. Een echte archeologische bezienswaardigheid van Epirus.
Archeologische vindplaats Dodona
Het heiligdom van Dodona, het religieuze centrum voor Noordwest-Griekenland, nauw verwant aan de cultus van Zeus, vader der goden, ligt in de smalle vallei ten oosten van Tomaros.
De eerste overblijfselen op de site dateren uit de prehistorische periode en de eerste godheid die hier werd aanbeden was de aardgodin. De cultus van Zeus en de heilige eik werd tussen de 19e en 14e eeuw voor Christus door de Selloi, een tak van de Thesprotiaanse stam, naar Dodona gebracht en werd al snel de heersende cultus van het heiligdom.
Het eerste aanbod uit Zuid-Griekenland dateert uit het einde van de 8e eeuw voor Christus en de bouwactiviteiten begonnen in de 4e eeuw voor Christus. Het heiligdom bereikte het hoogste punt van zijn welvaart in de 3e eeuw voor Christus, maar werd verwoest door de Eetoliërs in 219 voor Christus. Het werd herbouwd kort daarna en bleef in gebruik tot de vernietiging door de Romeinse indringers in 167 voor Christus. In de Romeinse periode had het een andere functie en het einde kwam in de 4e eeuw na Christus, tijdens het bewind van Theodosius de Grote. Het gebied van het heiligdom werd vervolgens bedekt met christelijke basilieken.
Je vindt hier ook de tempel van Zeus (Hiera Oikia), de Akropolis van Dodoni, de tempel van Dioni, de tempel van Themis, de tempel van Hercules en de tempel van Venus
Het theater
is een van de grootste in Griekenland en biedt plaats aan 18.000 personen. Het bestaat uit de cavea (auditorium), het orkest, een Dorische stoa en een houten proscenium.Het werd gebouwd in de 3e eeuw voor Christus, tijdens het bewind van Pyrrhus, en werd in 219 voor Christus vernietigd door de Aetoliërs. Aan het einde van de 3e eeuw voor Christus werd het gerestaureerd, maar werd het opnieuw gesloopt door Aemilius Paulus in 167 voor Christus. In de 1e eeuw voor Christus werd het veranderd in een arena. Het amfi theater is en integraal onderdeel van de Dodoni archeologische site. Tegenwoordig wordt het theater gebruikt voor uitvoeringen. Er wordt nog wel volop gerenoveerd zoals je ziet alles moet weer oud gelijken
Ioannina
ligt aan het meer Lake Pamvotis en is moderne stad, maar ook pittoresk. Het is de stad van historische herinneringen, legendes, tradities en de zilversmit. Ook heeft deze Griekse stad 2 van de beste ziekenhuizen van Griekenland. Het kasteel, ook wel de acropolis genoemd, is een ware bezienswaardigheid met verderop nog de klokkentoren uit 1905. In de stad zijn meerdere musea.
Wij gaan uiteraard naar het volkenkundig museum van Ioannina zeer de moeite waard zoals je ziet.
Er staan nog 3 moskeeën met een minaret in de stad uit de tijd van de Turkse overheersing.
De stad werd in de 11e eeuw voor het eerst vermeld toen kruisvaarders de stad innamen. Een lid van de keizerlijke familie vluchtte hierheen en maakte Ioannina tot hoofdstad van het despotaat van Epirus. In de 14e eeuw werd de stad ingenomen door de Servische tsaar Stefan Dušan, maar niet veel later werd de stad ingenomen door de Turken en behoorde het tot 1913 tot het Osmaanse Rijk.
Vanaf het platform hebben we een schitterend zicht over het water en er staat een zonnewijzer.
En dan gaan we terug want we moeten met de watertaxi naar het midden van Lake Pamvitos daar ligt een eilandje; het wordt het eilandje zonder naam genoemd. Op het eilandje vind je een klein dorpje Niso genaamd, je vindt er een oud klooster en wat gezellige terrasjes. Het water van Lake Pamvotis komt uit natuurlijke bronnen en torrents. Het oppervlak is 23 km², is 13 meter diep heeft een omtrek van 33 km. Het vormt een zeer belangrijk ecosysteem, omdat het een enorme variëteit aan vis, fauna en pluimvee fauna, evenals veel van amfibieën heeft. Het is een belangrijke bron van leven voor de stad en haar uitbuiting heeft in grote mate bijgedragen aan de economie groei van de bredere regio.
Het klooster,
gelegen aan de westelijke oever van het eiland, is van de familie Filanthropinon, 1 van de adellijke families van Constantinopel, die zich na 1204 in Ioannina vestigden.
De prominente vertegenwoordiger van de familie Michael, priester en groot rentmeester van het bisdom Ioannina, stichtte het klooster van Sint Nicolaas in 1291 - 1292. Het klooster floreerde in de 16e eeuw toen, op initiatief van Abbots Neophytos en voornamelijk Ioasaf Filanthropinon, het werd opgeknapt, uitgebreid en fresco's werden gemaakt in de katholikon. Het klooster van filantropen herbergt misschien wel de meest opmerkelijke reeks post-Byzantijnse fresco's van Epirus, werkuitgangspunt voor de studie van het schilderen van de zogenaamde School van Noordwest-Griekenland, ook bekend als Ioannina School evenals de School of Thebe, van de plaats van herkomst van de enige artiesten waarvan de namen bekend zijn. Heel bijzonder maar binnen uiteraard geen foto's.
Ja het is een leuk eilandje. En de postbode hoeft niet met zijn post over het eiland te zeulen want op het grote dorpsplein staan alle brievenbussen netjes bij elkaar in 1 groot blok net zoals je hier ook het gemeente huis postkantoor en de school vindt. Leuk voor het buren contact toch?
En na een hapje en een drankje, een ronde door de souvenierwinkel Ja zie je ze de waterpijpen? Nee blijf er netjes vanaf haha. Nog een bezoekje aan het plaatselijk toilet stappen we weer op de boot terug naar Ioannina om onze bus weer op te zoeken.
We gaan Griekenland verlaten op naar Macedonië naar Ohrid wel te verstaan. En je weet inmiddels aan de rand van de stad vinden we de industrie en de benzinepompen.
Even terug in Macedonië 🇲🇰
Ohrid
de parel van de Balkan aan het meer van Ohrid is al vele jaren de populairste vakantiebestemming in Macedonië. Ook toen Macedonië nog deel van Joegoslavië was, was Ohrid een populaire vakantiebestemming. Zijn ligging aan het meer en de historische gebouwen in het centrum zijn hiervan de belangrijkste oorzaken. De combinatie van deze 2 factoren zorgt ervoor dat Ohrid een unieke vakantiebestemming is. Toch is de stad nog niet ontdekt door het grote publiek. Ohrid is geen grote stad, de meeste bezienswaardigheden heb je op een paar dagen wel bezocht. Maar aan het meer zijn er nog tal van bijzondere plaatsen te vinden om jezelf minimaal een week bezig te houden. Is dit echter niet je ding dan kun je op de verschillende kiezelstranden in en rond Ohrid genieten van de Macedonische zon en het heerlijk koele water van het Meer van Ohrid.
Het Meer van Ohrid
heeft een oppervlakte van 358 km² en een maximale diepte van 288 meter. Rondom het meer ligt het oostelijk Galicica gebergte en de berg Jablanica. Het Meer van Ohrid wordt gevoed door de bronnen van het St. Naum klooster en door een ondergrondse waterstroom via het grottenstelsel van het hoger gelegen Prespameer.
Het is vermoedelijk het oudste meer van Europa zelfs 1 van de oudste meren ter wereld, volgens een schatting zou het meer al ruim 2,5 miljoen jaar oud zijn. Het grootse deel van het meer ligt in Noord-Macedonië, grenzend aan de oevers liggen veel dorpen en de steden Ohrid en Struga. In Albanië grenst de stad Pogradec aan het meer.
Boulevard van Ohrid
Iets wat je niet mag missen tijdens je bezoek aan Ohrid. Het is geen aaneenschakeling van toeristische winkeltjes, terrassen en hotels. Tijdens je wandeling langs de boulevard kom je onder andere de standbeelden tegen van de grondleggers van het Cyrillisch schrift, het monument van de Nederlandse schrijver A. Den Dolaard en een klein haventje.
Het Cyrillisch schrift of alfabet
is afgeleid van het Glaglitisch alfabet. Dit schrift is ontwikkeld door de monnikenbroeders Cyrillus en Methodius die een groot deel van hun leven in Ohrid doorbrachten. Mede hierdoor is er in het centrum van Ohrid een groot standbeeld aan deze 2 monniken gewijd. Het Cyrillisch schrift wordt tegenwoordig nog gebruikt voor 6 Slavische talen waaronder het Macedonisch, het Russisch en Bulgaars.
Ieder jaar op 24 mei is er in Macedonië een nationale feestdag gewijd aan St. Cyrillus en st. Methodius.
We slenteren door het dorp en genieten van alles wat of we tegenkomen
Ohrid Parels
Macedonië wordt vaak de parel van de Balkan genoemd. Dit slaat enerzijds op de schoonheid van het land maar ook op de Parels die er rondom het Meer van Ohrid geproduceerd worden. Om deze parels te kunnen maken worden de schubben van een vis die in het meer voorkomt bewerkt tot een soort van olie. Deze olie wordt dan vervolgens op glazen of plastic balletjes geplakt. Het precieze proces is al een eeuwenoud familiegeheim dat slechts bij een paar families aan het meer bekend is. Leuk om te zien maar kopen? Nou nee echt niet. Nog wel een foto van een paar netjes gezegd colliers gemaakt.
Geschept papier
Al vanaf de 16e eeuw wordt er in Ohrid geschept papier gemaakt. Dit gebeurde voor het eerst in het Sveti Naum klooster. In 1ste instantie alleen voor het werk van de kloosterlingen zelf maar later begonnen ze ook papier te produceren voor andere doeleinden. Tegenwoordig wordt er nog steeds geschept papier gemaakt in Ohrid. In het Ohrid City Museum is een kleine tentoonstelling opgezet over het scheppen van papier. Het is tevens mogelijk om te zien hoe dit precies in zijn werk gaat. In het bijbehorende winkeltje zijn allerlei producten te koop met van papier. Het laatste hebben wij gedaan het museum lieten we voor wat of het was.
En dan is het zover rustig aan gaat t klimmen beginnen we moeten naar boven. Het was een beste klim geloof dat maar en ook niet voor iedereen haalbaar dus de taxi's werden weer ingeschakeld.
Fort van Samuel
Op het hoogste punt van de heuvel waar Ohrid tegenaan is gebouwd staat al meer dan duizend jaar het Fort van Samuel. Het fort is uit de periode dat Ohrid de hoofdstad was van het 1ste Bulgaarse Rijk. Volgens recente opgravingen is het fort gebouwd op de resten van een nog veel ouder gebouw. Dit gebouw zou uit de vierde eeuw voor Christus stammen.
Tegenwoordig is het Fort van Samuel een populaire toeristische attractie in Ohrid. Tegen een klein bedrag kun je zelfs de oude muren van het fort beklimmen.
In totaal staat er ongeveer nog 3 km aan oude muren overeind. Slechts een klein deel hiervan is opengesteld voor het publiek. Vanaf het fort heb je een prachtig uitzicht over Ohrid en het meer.
Het antieke Theater
Midden in het historische centrum van Ohrid is in het begin van de 20ste eeuw een antiek Grieks theater ontdekt. Het theater is waarschijnlijk in de 2e eeuw voor Christus gebouwd. Indertijd bood het plaats aan ongeveer 3.000 mensen. Wat ongeveer ⅓ was van de totale bevolking van Ohrid. In de jaren 60 van de vorige eeuw is het theater in zijn geheel opgegraven en sindsdien neemt het weer een belangrijke rol in. Er worden met regelmaat concerten en evenementen in het theater gehouden.
Het theater staat op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Van boven hadden we mooi zicht.
Sveti Sophia
De kerk van Sint Sophia of de Sveti Sophia is één van de belangrijkste monumenten in Ohrid en behoort tot de belangrijkste architectonische hoogtepunten in Macedonië uit de middeleeuwen. De kerk is gebouwd tijdens het 1ste Bulgaarse koninkrijk in de 9e eeuw. De fresco’s in de kerk dateren uit de 11e, 12e en 13e eeuw en verkeren nog steeds in een bijzonder goede staat. Aan de buitenzijde van het gebouw kun je goed zien dat de kerk in de loop der eeuwen meerdere malen is aangepast. Het ratjetoe van verschillende bouwstijlen geeft de kerk zijn uiteindelijk karakter
Sveti Bogorodica Perivlept
De heilige moeder van God kerk in Ohrid staat op enkele minuten lopen van het antieke theater van de stad. De Sveti Bogorodica Perivlept of Sveti Kliment kerk, staat bekend om zijn muurschilderingen deze zijn kwalitatief zo mooi en bijzonder, dat kunsthistorici uit de hele wereld naar dit kerkje toekomen. De afgebeelde figuren hebben veel meer diepte en expressie dan je normaal gesproken ziet bij dit soort schilderingen. Uiteraard mocht binnen niet gefotografeerd worden maar neem van mij aan het was schitterend.
Klooster St. Clement
vind je in het hoger gelegen deel van de stad niet ver van het antieke theater en het fort van Samuel vandaan.
Dit prachtig gerenoveerde klooster is 1 van de hoogtepunten van Ohrid. Het staat dan ook niet voor niets op de werelderfgoedlijst van de Unesco.
Het Klooster is 1 van de oudste gebouwen van Ohrid. Al in de 9e eeuw wordt het klooster genoemd in de geschiedenisboekjes. Het klooster kreeg zijn huidige naam toen het werd geschonken aan St. Clemens die er een klooster en een universiteit startte. Nadat St. Clemes en St. Naum in de leer waren geweest bij de monnikenbroeders Cyrillus en Methodius, ontwikkelden zij in het klooster het Cyrillische schrift dat gebaseerd is op het Glaglitisch alfabet van Cyrillus en Methodius.
Plaosnik; een plaats waar vele beschavingen in de loop van de geschiedenis hun sporen hadden achter gelaten.
En dan zijn we er dacht je? Nee hoor nu gaan we door het bos naar de achterzijde van het klooster en van daaruit richting het water. Yep weer even elkander een handje toereiken niks geen asfaltweg heerlijk door de bladeren schoppen.
Sveti Jovan Kaneo
De Kerk van Johannes de doper op Kaneo of Sveti Jovan Kaneo is misschien wel het mooiste monument van Ohrid. Deze kerk is gebouwd op een rots die uitkijkt over het meer van Ohrid. De kerk kun je alleen te voet of per boot bereiken. Het is een Macedonische orthodoxe kerk die waarschijnlijk in het begin van de 13e eeuw is gebouwd maar de precieze start van de bouw is niet bekend. Wel is bekend dat de kerk in 15e eeuw al op deze plaats stond. Net als in alle orthodoxe kerken vertellen de iconen bij het altaar het verhaal van de kerk. Op deze iconen kun je zien dat de kerk is gewijd aan Johannes de Doper. De foto 2x? ja zo zie je wat lichtval kan doen als je een paar meter verplaatst
De kerk kan via 2 wandelpaden bereikt worden.
- Het 1ste wandelpad neemt je vanuit Ohrid mee langs de kiezelstranden langs het meer om vervolgens via een trap bij de kerk uit te komen.
- De andere manier is vanuit het hoger gelegen deel van Ohrid. Je loopt dan vanaf het Klooster St. Clement een prachtig pad met verassend uitzichten tot je uiteindelijk bij de kerk uitkomt. Dit is de weg die wij hebben genomen.
Het was een leuke dag nu met de boot terug naar het vaste land. Je ziet dat de lucht onderweg begint te betrekken maar we zijn wel droog overgekomen.
Nationaal Park Galicica
Dit is 1 van de mooiste plekken langs de oever van het meer van Ohrid.
Het park grenst in Noord-Macedonië aan Ohrid, aan de oostzijde van het natuurgebied ligt het Prespameer en aan de westzijde het Meer van Ohrid.
Het natuurgebied heeft een oppervlakte van 22.700 ha. De hoogste piek van het Galicicagebergte is de Magaro met een hoogte van 2254 meter.
Het gebied Ohrid-Prespa is een gezamenlijk Unesco biosfeerreservaat van 2 landen; Noord-Macedonië en Albanië.
Het park heeft haar natuurlijke ecosysteem behouden waardoor er een rijke flora en fauna is. Je kunt er allerlei dieren tegenkomen, waaronder beren, herten en wolven. Zorg dat je op de paden blijft en er zal je niets gebeuren. De dieren zijn banger voor de mensen dan andersom.
In Galicica vind je honderden plantensoorten, waaronder meerdere beschermde soorten. Kijk dus goed om je heen tijdens het wandelen want er valt veel te ontdekken.
Saint Naum
Bij aankomst met de boot vanuit Ohrid, is dit beeld het eerste wat of je ziet.
Dit beeld van Naum is gemaakt door de vrije beeldhouwer Boris Dzeparoski van de oude notenboom waarvan je hier nog de resten ziet. Hij heeft er 15 uur over gedaan en gebruikte alleen zijn kettingzaag.
De foto's tonen de hele periode die hij gebruikte om het beeld te maken
Het Klooster van Sint Naum (Sveti Naum)
ligt ten zuiden van Ohrid aan het Ohridmeer aan de grens met Albanië en werd opgericht in 905 door St. Naum.
Het klooster valt ook onder de werelderfgoed inschrijving “Natuurlijk en cultureel erfgoed van de regio Ohrid”.
De kloosterkerk, is gewijd aan de aartsengelen Michael en Gabriel en er zijn in de kerk veel fresco’s te zien.
Tijdens de 1ste Balkanoorlog riep Albanië zijn zelfstandigheid uit en claimde ook het deel waar het klooster staat.
In 1925 werd het klooster echter teruggegeven aan het voormalige Joegoslavië. De huidige kerk is gebouwd in de 16e eeuw op de resten van de originele kerk. De originele kerk werd waarschijnlijk verwoest door de Ottomanen. De fresco’s in de kerk zijn aangebracht in de loop van de 19e eeuw.
Saint Naum, de wonderdoener (Sveti Naum cudotvorec), werd gecrediteerd met het genezen van vele afstemmingen van de geest, evenals het geven van spraak aan de stomme en het helpen van lichamelijk gehandicapte mensen om weer te lopen. Zijn graftombe is in de kerk te vinden.
Volgens de inwoners van Macedonië kun je het hart van de heilige nog steeds horen kloppen als je je oor op het graf legt. Een andere verklaring voor het geluid dat sommige mensen horen zijn de onderaardse bronnen die onder de kerk lopen.
De Pauw
Deze loopt hier vrij rond. Pauwen staan symbool voor het eeuwige leven: dit heeft te maken met het ‘kloppende hart’ van St. Naum.
De orthodox christelijke kerk zegt dat pauwen de hemel vertegenwoordigen vanwege hun ‘schoonheid’, zo mooi als een pauw is, zo mooi zal ook het hiernamaals zijn, dit is dan ook de reden dat we de afbeelding van de pauw terug vinden op de 10 denar munt van het land.
Aan de voet van het klooster liggen de St. Naum bronnen, er zijn er ruim 40 de meeste liggen onder water.
We gaan met kleine bootjes naar de natuurlijke bronnen van de rivier de Zwarte Drim. Deze bronnen zijn het thuis van endemische flora en fauna zoals vele algensoorten met mooie kleuren.
Genieten van de rust en luisteren naar de natuur was de bedoeling maar ja er zijn er altijd die het nodig vinden hele verhalen aan te gaan helaas. Maar ik heb wel genoten van de natuur hoor!
Hapje eten en dan nog even langs de souveniers-kraampjes en het water Zagen we toch ook nog een bruidspaar lopen. Later, toen we op de boot stonden te wachten voor de terugreis zagen we nog een leuk gebruik om de vrijgezellenperiode af te sluiten en definitief samen door te gaan. Althans is mijn interpretatie van het gebeuren. Zie je dat ook hier schoeisel van weinig waarde is voor het bruidspaar? Als t maar lekker loopt joch waar zagen we dat meer........
De terugreis vangt aan het was een mooie dag. Langs de oever ligt een pre-historische paaldorp nabij Pesthani. Ook bekend als het Museum op het Water of de Bay of Bones. Indertijd is hier een grote verzameling botten aangetroffen, naast allerlei keramische voorwerpen. De hutten zijn nagebouwd op basis van in het water gevonden overblijfselen. Behalve de botten werden op een diepte van 3 tot 5 meter ook ruim 3000 palen aangetroffen. Het zullen dus paalwoningen geweest zijn. In 2002, werden nog eens de restanten van 6000 palen aangetroffen. Op grond daarvan wordt aangenomen dat de oorspronkelijke nederzetting een oppervlakte van ongeveer 8500 m² moet hebben gehad.
Ook zien we de bungalow van een of ander belangrijk persoon (sorry ben zijn naam even vergeten) Deze is thuis want de vlag hangt in top. En ook wij zijn bijna weer in ons Hotel.
Een mooie afsluit van Macedonië morgen gaan we naar het volgend land dat in het voetspoor van de Ottomanen ligt de Republiek Albanië
Ottomanen in Albanie 1505-1912
Na de Romeinen, Byzantijnen, Serviërs, Bulgaren en Venetianen, kwamen in de 15e eeuw kwamen de Ottomanen in het land. Skanderberg slaagde erin om alle Albanese edelen te verenigen in een bondgenootschap dat decennia lang verzet bood tegen de agressor.
Na verzet van 50 jaar werd het grondgebied in 1505 bij het Osmaanse rijk gevoegd en dit duurde tot 1912.
In deze periode bekeerden velen zich tot de Islam. (Ook hier weer mede door de vele voordelen voor de burger).
In 1830 werd Albanië opgedeeld in 4 provincies die rechtstreeks door Turkije bestuurd werden, zij had toen dus geen onafhankelijke positie meer. Door de zware nederlagen van de Turken tegen een coalitie van Russische, Servische en Montenegrijnse troepen moest Albanië de gehele Balkan vrijgeven. (Verdrag van San Stefano)
In 1912 vlak voor de 1ste Balkanoorlog, gaf Turkije Albanië een autonome status als een soort van wederdienst omdat Albanië neutraal was gebleven in het territoriumconflict dat Turkije had met Bulgarije, Griekenland Montenegro en Servië.
Albanië is een land met een bevolking die voor een groot deel bestaat uit afstammelingen van de Ottomaanse bezetters,
Sinds 1991 is Albanië een parlementaire democratie
Op naar Republiek Albanië!
We moeten natuurlijk eerst Macedonië nog verlaten en dat is nog een aardig stukje rijden
Bij de grens aangekomen is het een beetje trieste bedoening weinig bedrijvigheid te bespeuren maar goed we na een paar formaliteiten mogen we door en zijn dan toch in Albanie beland.
Het land is uitgestrekt veel natuur zoals je ziet. Uiteraard zien we zo af en toe ook nog het Ohrid Lake daar dit ook een stuk natuurlijke grens met Albanie is. Zie je die blauwe postbussen op de laatste foto? Wel dat zijn de bijenkasten! We kwamen ze in overvloed tegen in allerlei kleuren maar zie ze dan maar eens goed op de foto te krijgen uit de rijdende bus vandaan dat viel niet mee. En ja dan gaan we even een echte stad aandoen want de inwendige mens begint aardig te protesteren onze stop is in Elbastan .
Elbasan
Skampis, zoals deze vestingstad ooit werd genoemd, is een belangrijke stad voor reizigers die naar Korca, Pogradec en Macedonië reizen. Het is de 3e stad van het land. prima als tussenstop om even te rusten en iets typisch Albanees uit de regio te eten. Ja joch leuk bedacht als je alleen Euro's hebt. Geen geld wisselen zei Jan overal zijn ze gek op Euro's jaja behalve dan in Elbastan op 1 winkel na nou daar heb ik een heerlijk broodje met spinazie gescoord haha. Lekker slenteren over de plaatselijke markt is niet bepaald voor toeristen maar wel heel leuk om mee te maken zo tussen de mensen dus die camera gewoon even in je zak
Maar er is veel te zien op cultureel historisch gebied. Elbasan wordt voornamelijk bewoond door moslims.
De Naziresha-moskee (Albanees: Xhamia e Nazireshës) is een cultureel monument geworden sinds 1948.De Koningsmoskee (Albanees: Xhamia Mbret) of Sultan Bayezid-moskee (Xhamia e Sulltan Bajazitit) is een historische moskee in Elbasan Castle, Elbasan, Albanië. De moskee werd rond 1482-1485 gebouwd door de Ottomaanse Sultan Bayazit II.
Het kasteel van Elbasan
Het 2000 jaar oude kasteel van Elbasan, is een Romeinse constructie uit de 3e eeuw voor Christus, omringde ooit de hele stad, met een oppervlakte van ongeveer 10 ha. Het werd tijdens de oorlogen van de 4e en 5e eeuw bijna volledig verwoest. Justinian bouwde de kasteelmuren opnieuw om het te gebruiken als militaire schuilplaats en om de beroemde Via Egnatia te bewaken, de hoofdweg die leidt naar de grote steden van het Romeinse rijk. Later, tijdens het Ottomaanse Rijk, wilde Mehmet II dit kasteel gebruiken als basis voor zijn militaire operaties tegen Skanderbeg (zie boven) In plaats daarvan werd het kasteel snel het centrum van het Albanese nationalisme.
Er stonden meer dan 2000 huizen, een productie-industrie van meer dan 900 winkels met ambachten, waaronder zijde, evenals edelmetalen, zoals zilver, die voornamelijk naar het buitenland werden geëxporteerd binnen de muren. Pas 100 jaar na de Ottomaanse invasie begon de stad haar leven naar buiten de kasteelmuren uit te breiden.
Tegenwoordig wordt de 'stad' binnen de muren de kasteelbuurt genoemd, een van de weinige in Albanië die nog steeds veel woningen bevat die harmonieus samenleven met het verleden.
Alleen de zuidelijke poort dateert nog uit de 3e eeuw,
Elk van de monumenten in het fort, zoals de katholieke kerk, de orthodoxe kerk van St. Mary's Assumption, de oude school van het kasteel, de koningsmoskee en de vrouwenhamam, de klokkentoren of elk huis en steegje in dit kasteel, bevat belangrijke stukjes van de fascinerende geschiedenis van deze stad.
Het eert ook de prominente figuren in de voortgang van de Albanese taal en cultuur, zoals Kostantin Kristoforidhi, die Albanezen hun eerste basisschoolboek in het Albanees en de eerste Albanese vertaling van het Oude Testament gaf, evenals de grondleggers van het Albanees Academie van Wetenschappen. Een wandeling door de rest van het kasteel onthult een verbazingwekkende variatie van prachtige architectuur: huizen in Ottomaanse stijl, typisch voor centraal Albanië, flats in Italiaanse stijl uit de 19e en 20e eeuw, en communistische en postcommunistische gebouwen. Door verwoestingen en reconstructies door de eeuwen heen heeft dit kasteel op de een of andere manier alle tijdperken, keizers, verhalen, culturen en religies behouden die binnen zijn muren hebben gewoond! Jawel ik heb er weer 1 een heuse putdeksel met de plaatsnaam goed he?
Aqif Pasha Biçaku
vooral bekend als Aqif Pashë Elbasani, was een Ottomaans-Albanees politiek figuur in de Sanjak van Elbasan en werd na de Jonge Turk-revolutie een activist voor de Albanese nationale zaak.
Ja en ach ruimte genoeg voor de kasteelmuur dus kan wel een stukje moderne kunst tussen toch?
Lef Nosi
een Albanese politicus, publicist, historicus en etnografische verzamelaar. Ook heeft hij gevochten voor de vrijheid van Albanie.
Zo ook Kozma is een van de vele helden die het land rijk zijn.
Aan de oostkant van de kasteelpoorten staat de majestueuze klokkentoren, die nog steeds onberispelijk functioneert. Gebouwd in de late jaren '80, werd het uitgeroepen tot een monument van cultuur in 1963.
In de Albanese steden werden openbare monumenten en religieuze instellingen dicht bij elkaar gebouwd, aan het einde van de middeleeuwen een fenomeen dat niet bestond in andere steden van het Ottomaanse rijk. Het centrum van de kasteelbuurt herbergt de kerk van St. Mary's Assumption, evenals vele huizen van islamitische gelovigen die regelmatig de King's Mosque bezoeken. Destijds introduceerden Albanese steden een ongekende religieuze tolerantie die tot op de dag van vandaag voortduurt
Het Klithma-monument
de vrouw met uitgestrekte armen, is een monument ter nagedachtenis aan de doden van de Albanese minderheid Cameria, tijdens de Griekse burgeroorlog.
De Engel heb ik geen beschrijving van kunnen vinden maar zal ongetwijfeld ook ter ere van hen die vielen zijn.
Wil ik gaan kijken bij de opgravingen in de stad wordt er toch hard getoeterd bbbbbrrrrr Oeps was voor mij een ieder zat al in de bus we moesten weer verder haha
Tirana
Het is nog ongeveer 45 minuten rijden over de half afgewerkte nieuwe snelweg, waar op sommige plekken nog steeds wordt gebouwd. Ja waar eigenlijk niet alles om bij de EU te mogen horen tzt.
Tirana werd pas in 1920 vanwege de centrale ligging hoofdstad van het land, om geen jaloezie te krijgen tussen Noord-Albanese Gheghen en de Zuid-Albanese Tosken;
Ongeveer 85% van de inwoners is van oorspong Albanees. De overige 15% bestaat grotendeels uit migranten en hun nakomelingen die afkomstig zijn uit landen uit de Balkan en Italië. Ook wonen er redelijk wat Kosovaren die in 1999 als vluchteling naar Albanië gekomen zijn. Tussen de 52 en 65% is moslim, en ongeveer 30 tot 40 procent tot de christelijke geloven (o.a. Rooms-katholiek en Albanees orthodox)
De laatste jaren heeft Albanië steeds meer toenadering tot het westen gezocht en heeft het zelfs een Europese Unie lidmaatschap aangevraagd. Het land leeft voornamelijk van de landbouw.
Binnen de Republiek Albanië geldt Tirana als de grootste en belangrijkste stad. De pakweg 900.000 inwoners tellende metropool is de hoofdstad van het land. Dat is het overigens pas sinds 1920 geworden, zo’n 300 jaar na het ontstaan van de stad. In 1923 telde de stad nog maar 10.845 inwoners. Het heeft dan ook tot de 20e eeuw geduurd dat Tiarna is gaan groeien. Toen is het inwoneraantal flink toegenomen. In de jaren 50 werd de grens van 100.000 gepasseerd en tegen het einde van de vorige eeuw werd de grens van een ½ miljoen inwoners beslecht.
De stad groeide snel uit en werd in typisch communistische stijl opgebouwd, met brede straten, grote pleinen en ontelbare woonblokken met frisse kleuren en groene parken. Dit initiatief is afkomstig van Edi Rama, een kunstschilder die uiteindelijk de minister president van Albanië is geworden.
‘Sheshi Skënderbej’ of Skanderbegplein,
is een lang, hoekig en wijds. Het is het meest geliefde en centraal gelegen plein in Tirana.
Aan dit plein tref je bezienswaardigheden als;
- het stadhuis,
- Het hotel dat je ziet naast de klokketoren, is ook een bezienswaardigheid. Het dak is vierkant, maar het gebouw heeft een ronde basis. Per verdieping transformeert het gebouw van rond naar vierkant. Het bijzondere aan deze structuur is dat het gebouw er anders uitziet, afhankelijk van de plek waarvan je het bekijkt. Vanaf de lage positie dicht bij het hotel is het net alsof de bovenkant veel groter is dan de onderkant. Van grotere afstand zie je dat dit eigenlijk niet zo is.
- de klokkentoren; Deze Ottomaanse ‘Kulla e Sahatit’, zoals de klokkentoren officieel heet, werd omstreeks 1822 gebouwd. De klok in de toren is iets moderner, deze werd namelijk in de 20e eeuw gemonteerd. Deze en de moskee stammen nog uit de Ottomaanse tijd.
- de Et’hem Bey moskee; Als 1 van de oudste gebouwen van de stad geniet deze veel aanzien. Het bijzondere bouwwerk is dan ook echt een verschijning aan het Skanderbegplein. De Et’Hem Bey Moskee werd al in de 18e eeuw gebouwd. Het was Molla Bey die de aanzet gaf en uiteindelijk was het diens zoon, Haxhi Et’hem, die de bouw heeft voltooid. Beiden zijn nazaten van de stichter van Tirana, Suljeman Pasha. Het interieur van de moskee laat opvallend veel fresco’s zien waarin stillevens, planten en watervallen zijn opgenomen. Met name de minaret laat opvallend veel plantenmotieven zien. (wegens renovatie gesloten)
- het Nationaal Historisch Museum; Op de gevel van het Nationaal Historisch Museum in Tirana zie je een afbeelding van een groep mensen die in het kort de geschiedenis, oorlogen en uiteindelijk de vrijheid van Albanië symboliseren. Dit prachtige mozaïeken kunstwerk draagt de naam ‘De Albanezen’.
- het Cultuurpaleis; zit eigenlijk vast aan het museum
- en het Skanderbegmonument; Dit monument, waar ook het plein naar vernoemd is, is een ruim 10 meter hoog ruiterstandbeeld van de nationale volksheld Skanderbeg. Deze legerleider wordt ook wel ‘Draak der Albanezen’ genoemd. In 1968 werd het beeld, wat door Odhise Paskali werd gemaakt, ingehuldigd.
Bunk Art museum
Het oorlogsmuseum is gelegen aan de Rruga Teki Selenica, ten noord-oosten van de stad. Het museum schetst een duidelijk beeld van de communistische militaire geschiedenis in Albanië. De bunker laat je een stukje uit de oorlogsgeschiedenis herbeleven, die erg realistisch overkomt. Zo worden er verschillende hoofdstukken belicht, waaronder het zware regime, de onderdrukking, veiligheid en politiek. Daarnaast is er natuurlijk ook ruimte voor de bevrijding en de jaren daarna, je kunt een kijkje nemen in een officierskamer, een socialistisch huis en het huis van de Albanese communistische politicus Mehmet Shehu. Ook een bezoek aan de kamer van opperbevelhebber Enver Hoxha en diens vrouw is onderdeel van het Bunk Art museum. Wij zijn niet binnen geweest
Uiteraard vind je hier ook de standbeelden van de nationale helden en je vindt ook nog wel wat kunst tussendoor. Dan ook nog maar even de vlag die volop wapperde in de stad met de voetganger?verkeerslichten wel creatief al zeg ik het zelf.
Dit beroemde kunstwerk van Reja ‘The Cloud’ staat voor het Nationale kunst museum. Er loopt een voetpad door het kunstwerk heen. Op het kunstwerk zijn stoeltjes van plexiglas gemaakt, met het licht erop geeft dit een mooi effect. En het is heerlijk koel daarbinnen
Kathedraal van de Wederopstanding
De Grieks-orthodoxe Kathedraal van de Wederopstanding van Christus ‘Katedralja Ngjallja e Krishtit’ werd nog niet zo lang geleden geopend. Het idee voor een gebedshuis als deze ontstond vrij snel na de val van het communisme en kreeg langzaam aan vorm na het verzamelen van vele giften. Miljoenen euro’s werden bij elkaar geharkt door de vele Grieks-orthodoxe gemeenschap in Tirana. De opvallende koepel is een zeer herkenbaar punt in de stad. Ook de naastgelegen klokkentoren is behoorlijk aanwezig met zijn hoogte van 46 meter.
Bunkers in de omgeving
In het gehele land vind je ongeveer 750.000 bunkers gebouwd door Dictator Enver Hoxha. Eenmaal in Albanie kwamen we meteen al een aantal tegen onderweg. In de hoofdstad zijn diverse bunkers te bekijken. In het park naast de wijk Blokku heb je zelfs de mogelijkheid om in een bunker te gaan om een goed beeld te krijgen.
De wijk Blloku
Het meest geliefde en populaire stadsdeel van Tirana bevindt zich in en rondom de wijk Blloku.
Tijdens de communistische periode was de wijk totaal afgesloten: grote hekken met daarop heel veel prikkeldraad zorgden ervoor dat onbevoegden (burgers) niet naar binnen konden. In de statige villa’s verbleven voornamelijk hooggeplaatste politica en ook stond hier het huis van de communistische leider Enver Hoxha. De wijk Blloku staat nu bekend als uitgaansgebied en is erg geliefd bij zowel de inwoners als de toeristen. De vele gezellige terrassen, café’s, restaurants en hippe boetiekjes zorgen voor een bijzonder aangename sfeer.
Ondanks de nieuwe invulling van de wijk, zijn er altijd nog restanten uit het verleden zichtbaar. Denk hierbij aan de Piramide van Tirana (zie onder) en de vele grauwe wooncomplexen Inmiddels zijn er meerdere initiatieven getoond die de wijk zijn huidige populaire status heeft opgeleverd. Denk hierbij aan de alom aanwezige geschilderde gevels die de stad opleuken.
Ter herinnering aan die tijd is er een klein monument neergezet, ‘Checkpoint’ genaamd. Hier staan drie overblijfselen uit de communistische tijd bijeen: een stuk van de Berlijnse muur (een geschenk van de stad Berlijn), een typisch Albanese bunker en drie betonnen stutten van de mijn in het beruchte werkkamp Spaç.
De piramide van Tirana
die vooral uit beton en glas bestaat ligt aan de Rruga Papa Gjon Pali II is een erfenis uit het verleden. Omstreeks 1988 in opdracht van de dochter van Hoxha (Pranvera) gebouwd als museum, waarin de nalatenschap van haar vader kon worden tentoongesteld. Lang heeft het museum niet bestaan, aangezien de val van het communisme in 1991 plaatsvond. Dit betekende ook einde museum.
Wat doe je dan? Je verandert de functie en de naam. De naam van de Piramide werd gewijzigd in Qendra Ndërkombëtare e Kulturës “Pjetër Arbnori”, ofwel Internationaal Cultuurcentrum Pjetër Arbnori. Arbnori wordt gezien als de Mandela van de Balkan. Hij was criticaster van het communistische regime, doorstond 28 jaar Albanese goelag en werd in 1991 Parlementsvoorzitter. Dit betekende ook einde museum. Later werd het gebouw gebruikt als basis van de NAVO, mediacentrum, expositieruimte en vervolgens kwam het leeg te staan. De leegstaande Piramide is vooral een culturele ontmoetingsplek van het geliefde stadsdeel Blloku.
19 april 2019
Inmiddels zijn er – weer – vergevorderde plannen om de Piramide volledig te restylen. De plannen zien er mooi uit, en wij, Nederlanders, hebben ze bedacht! Zo was op internet te lezen
Fortress of Justinian
of gewoon Tirana Castle is een kasteel in Tirana. De geschiedenis gaat terug tot 1300 en is een overblijfsel uit het Byzantijnse tijdperk. Het fort is de plaats waar de belangrijkste oost-west- en noord-zuidwegen elkaar kruisten en het hart van Tirana vormden. Het wordt verondersteld te behoren tot een van de vestingwerken gebouwd of gereconstrueerd door de keizer Justinianus in het Nieuwe Epirus (provincie Durrës).
Een deel van de stadsmuren die tegenwoordig op het land te zien zijn, behoren tot de constructies van de laatste eeuwen, die in de laatste 10 jaar van de 18e eeuw werden gebouwd door Ahmet Pasha Bargjini (1788 - 1809) op de ruïnes van het oude kasteel.
In 1798 viel het kasteel in handen van de Toptani-familie van Kruja. Gedurende deze periode werd het het onderwerp van oorlog tussen de familie Toptani en de heersers van Bushatllinj van Shkodra. In 1817 onderging het een beleg van 5 maanden, wat ernstige gevolgen had, niet alleen voor het fort maar ook voor een groot deel van de stad. Na de bombardementen werd het kasteel gedeeltelijk herbouwd door de familie Toptani, tot 1832 toen kwam het onder het Ottomaanse leger onder leiding van Mehmet Resit Pasja, die de vernietiging van alle forten beval.
Tegenwoordig zijn een deel van de noordmuur en de folders aan de zuidkant ervan nog in tact. De kleine rivier de Lanë was destijds een belangrijke voor het handelscentrum van Tirana. In dit deel van de wijk bevonden zich vele slagers en leder verwerkende bedrijven.
De Rruga Murat Toptani. Dit is een autovrije straat waar je verschillende terrasjes vindt onder de enorme bomen. Op hete zomerse dagen is het prima vertoeven in deze schaduwrijke straat. Hier waren wij tijdens de aardbeving
Een nieuwe dag is aangebroken. Vandaag reisdag we gaan de grens over naar Montenegro.
De bus wijkt volledig af van het programma dat op de site staat
Lezhë
is de eerst stad die we aandoen in het noordwesten van Albanië 50 kilometer ten noorden van Tirana. De stad ligt aan een kleine zijarm van de rivier de Drin, niet ver van haar monding in de Adriatische Zee. En onderweg ia er altijd wel iets te zien natuurlijk
Shkodër
is de volgende plaats het is 1 van de oudste steden in Albania, gelegen aan de oever van het meer van Skadar, op 20 km van de Adriatische kust en op 120 km van de hoofdstad van het land - Tirana. De stad werd gesticht in de 4e eeuw voor Chr. en speelde lange tijd een belangrijke beschermende rol bij de handelsroutes op de rivieren Drin en Bruna Het is een belangrijk cultureel en economisch centrum van Albanië. Skoder is ook bekend als het centrum van het Albanese katholicisme en een perfect bewijs van het feit dat alle verschillende religies kunnen samengaan in één land. Er is zelfs nog een villa van een Ottomaanse koopman die te bezichtigen is maar die hebben wij niet gezien.
Hier maar eens het leven van alle dag vast gelegd vanuit de rijdende bus is ook wel eens leuk!
Toen we erdoor reden was net een markt bezig dat gaf leuke plaatjes zoals je ziet
Luigj Gurakuqi (19 februari 1879 - 2 maart 1925)
was een Albanese schrijver en politicus. Hij was een belangrijke figuur in het Albanese Nationale Ontwaken en werd geëerd met de "Popular Albanian Hero" -medaille.
Het Skadar-meer vormt grotendeels de grens met Montenegro. De stad stamt uit de Illyrische periode, is later een Romeinse kolonie geworden en heeft onderdeel uitgemaakt van het Byzantijnse Rijk. Tijdens de Eerste Balkanoorlog werd de stad door Montenegro veroverd. In de stad staat de Sheik Zamil Abdullah Al-Zamil Moskee ook wel bekend als de Ebu Beker moskee wat één van de mooiste moskeeën in het land is. Ook vind je hier mooie pleinen. We kregen 20 minuten om even een foto te maken in de buurt van de moskee toch wel aardig
De toeristen die naar Shkodër toekomen gebruiken de stad voornamelijk als uitvalsbasis naar één van de prachtige natuurgebieden in de regio.
Het standbeeld van de Vijf Helden van Vig
Het vieren van solidariteit en de bereidheid tot zelfopoffering in de gemeenschappelijke zaak. Ooit het standbeeld op een van de centrale pleinen van Skhodër. Na een periode 'in de wildernis" dicht bij de vuilnisbelt van de stad en onderhevig aan groot onderhoud, heeft het nu een nieuw permanent huis gevonden in het midden van een rotonde ten noorden van de stad.
Het standbeeld herdenkt gebeurtenissen die plaatsvonden in het kleine dorpje Vig in 1944, net voor de overwinning van de Partizanen op de Duitse fascisten, hun hangers, collaborateurs en lakeien.
Op 21 augustus 1944, op Vig in de hooglanden van Mirdita, gingen de 5 partizanen lange tijd praten met de boeren die onder de duim van de feodale leider, Gjon Markagjoni, 'een hulpmiddel van de fascistische bezetters' waren.
Deze mooi meegenomen zo langs de weg en dan verder door de natuur met soms wat beweging langs de weg.
We beginnen te genieten van de schitterende natuur waar we doorrijden.We rijden ook over een dam zoals je ziet toch wel een aparte ervaring nee helaas uitstappen is onmogelijk langzaam rijden kan wel het is gelukkig rustig op de weg
Ottomanen in Montenegro
De sandjak Montenegro was een provincie (sandjak) van het Ottomaanse Rijk op het Balkanschiereiland die destijds niet volledig overeenkwam met het huidige land Montenegro.
Toen het Ottomaanse Rijk begon met de verovering van de Balkan in de 15 eeuw, vluchtten vele christelijke Slaven en Albanezen naar Venetiaans Albanië waardoor het Romaans sprekende gedeelte van de bevolking in de minderheid kwam en de Serviërs en Albanezen begonnen te overheersen
In 1499 werd het gebied Montenegro, afkomstig uit het voormalige vorstendom Zeta, toegevoegd aan de al bestaande provincie Scutari. Vanaf 1514 werden beide gebieden apart ingedeeld en zo ontstond de eigenlijke provincie/sandjak Montenegro. In 1528 werd de Sandjak Montenegro echter al weer opgegeheven en werd het gebied als vilayet Montenegro weer bij de sandjak Scutari gevoegd.
Tijdens alle gebeurtenissen die de Grote Turkse Oorlog (1663-1699) uitmaakten, werden de Ottomanen in 1697 uit Montenegro verbannen. Het prinsbisdom Montenegro werd feitelijk onafhankelijk, hetgeen in 1799 formeel erkend werd. In 1852 zou het prinsbisdom omschakelen tot het vorstendom Montenegro.
Nadat Danilo afstammeling van het huis Petrovic in 1860 vermoord werd, volgde zijn neef Nicolaas hem op. Van 1861 tot 1862 was hij verwikkeld in een weinig succesvolle oorlog tegen het Ottomaanse Rijk waarbij de onafhankelijkheid van het land maar net in stand gehouden kon worden.
In het jaar 1877, kwamen de Russen Montenegro te hulp en zij versloegen de Turken. Na het Congres van Berlijn in 1878 kreeg Montenegro een stuk land erbij van 1900 km² .
Daar is hij dan de grens van Albanië met Montenegro. Het gaat er vrij relax aan toe we hadden niet eens in de gaten dat we er al waren. Maar goed eerste deel komen we goed door en dan mag de bus op een zijspoor wachten. De paspoorten moeten weer vermeld worden en dit keer mag Joke ze naar de douane brengen Jan moet mee in het technisch rondje om de bus. Maar goe er verdwijnen weer een paar flesje bier en koffie uiteraard het hok van de douaniers in en dan zijn we vrij snel weer op weg. Ja je moet hier altijd iets achter de hand hebben om de grens redelijk snel door te komen.
En midden in de natuur stond een leuk tentje waar we even uitgestapt zijn voor de lunche die was goed en de wijn werd ook zeer gewaardeerd door een aantal van de groep en ik? Genoten van mijn koffie en broodje haha nee voor mij geen wijn.
Montenegro is een Balkan land. Het ligt aan de Adriatische Zee tegenover Italië en grenst, vanaf de zee met de klok mee, aan Kroatië, Bosnië en Herzegovina, Servië, Kosovo en Albanië. De hoofdstad is Podgorica. Wij hebben erg weinig gezien het was een echt doorreis maar onderweg uiteraard weer genoten. Boven toch nog wat beweging langs de weg maar onder zie je een paar foto's ja WAAUW geweldig dit was werkelijk overweldigend.
De Baai van Kotor, en meer
ligt in het zuidwesten van Montenegro en wordt ook wel Boka genoemd. De Baai heeft in een S-vorm een lengte van 28 km en een totale kustlijn van ruim 107 km. Rond de baai liggen over een lengte van circa 30 km de steile berghellingen van Orjen (in het westen) en Lovcen (in het oosten). De 2 bergmassieven zijn deel van de Dinarische Alpen.
Het startpunt van de wat grillige S-vorm van de baai begint onderin bij de Adriatische kust in het uiterste zuiden van Kroatië en eindigt bij de bovenkant van de S-vorm in de plaats Kotor. De Verige zeestraat is het smalste gedeelte van de baai met een breedte van 340 m en een lengte van 2300 m. Je snapt dat we al geruime tijd door die schitterende natuur rijden want dit is niet het enige meer. Hier zie je een paar foto's ja WAAUW dit was werkelijk overweldigend.
