Het centrale deel van Vietnam bestaat uit een smalle kuststrook die overgaat in de Cordillera van Annam, een bergrug met een hoogte tot boven de 2000m. De kust wordt gevormd door witte, met palmen begroeide zandstranden en duinen. De uitlopers van de bergrug lopen naar zee en verdelen de kust in een aantal van elkaar geïsoleerde kustvlakten. De overgang van de kuststrook naar het centrale bergland is soms heel abrupt, vooral tussen Danang en Hue. De Annamitische Bergrug vormt de natuurlijke grens met Laos en Cambodja. Het bergland is overdekt met bos en jungle en is bijzonder dun bevolkt. Vietnam ligt verder in de moessonzone van Zuidoost-Azië en de klimaatgrens ligt ter hoogte van Da Nang
.
Eiland Mieu
‘s-Morgens vertrokken wij ja hoe kan het ook anders; per boot uit Nha Trang om te beginnen naar het eiland Mieu eerst naar het Visaquarium. Via de kabelbaan kom je in een zeer luxe Ressort.
Visaquarium.
Interessant? Ach het zat erbij. Het voeren van de schildpadden was dan nog wel leuk.
Lanh Chai
Dit vissersdorpje, ligt eveneens op het eiland. Dat was genieten. Je ziet de begraafplaats, de huizen en ook een paar winkels. Maar ook buiten gaat t leven gewoon door zoals je ziet. Ook hier de bedrading van Electra bijzonder om te zien hoe dat er in deze landen vaak bij hangt, blij dat t bij ons niet zo is.
Het is een heel kinderrijk en vriendelijk eiland
We bleven maar knippen haha. Ook de voorbereiding van een haan voor het hanengevecht. Dit hebben wij niet meegemaakt gelukkig. De kids gaan op het eiland naar school. Ze krijgen een plantje mee om voor te zorgen in het weekend.
En als je dan eenmaal iets groter bent ga je lekker aan de tafel voor een potje kaart Jong geleerd....
En hoge nood? Maak je geen problemen van. Heerlijk he kan nog op deze leeftijd
In de haven aangekomen even genieten van het schouwspel op het water
Nu gaat t er om spannen want we krijgen de keuze;
Naar de steiger met de Thung Cai (rond mand-bootje) of steiger voor het vlot.
We moeten weer terug naar onze boot
Ik kies voor de Thung Cai. We zijn allen veilig overgekomen. En je ziet het vlot kreeg nog wel een extra controle Ja onze lichaamsbouw is iets anders haha.
Cham Torens van Po Nagar
Nha Trang is onderdeel geweest van het Champa-rijk, een machtig koninkrijk dat zijn piek in de 9e eeuw beleefde. Op een granieten heuvel, zo'n 50 m boven de zeespiegel en 2 km buiten het centrum aan de oever van de Cai Rivier staan dan ook een aantal van de oudste resten van dit aparte koninkrijk.
De naam "Po Nagar Cham Tower" wordt over het algemeen gebruikt om te verwijzen naar het hele architectonische werk, maar in feite is het de naam van de grootste toren van ca 23 m hoog. De unieke architectuur is in de loop der jaren bijna volledig intact gebleven. De toren bestaat uit 3 verdiepingen met een poorttoren op de 1e verdieping die volledig werd verwoest. Voor het relikwieën complex staan 2 rijen van 10 grote pilaren en 2 kleine pilaren aan de 2 zijden.
In de grote pilaren zijn horizontale openingen symmetrisch met de bovenkant van de kleine pilaren.
In het midden is een altaar waar de Cham-bevolking vaak culturele activiteiten en plechtige riten organiseert op festivals en speciale gelegenheden.
De 2e verdieping, genaamd Mandapa (pension), is de plek waar pelgrims kunnen rusten en offers brengen en zich omkleden om de ritus beoefenen.
Bovenaan de toren staat een standbeeld van de god Shiva die op Nandin-buffel rijdt, en mascottes, namelijk zwanen, geiten, olifanten ... De buitenkant van de torenmuur is versierd met dramatische sculpturen in steen, zoals dansers, roeiers of jager met zijn pijl en boog.
Binnen de Centrale Toren vindt je altaren die ooit met zilver bekleed waren. In de hoofdhal is een linga.
De Zuid Toren (Mieu Dong Nam) staat naast de Centrale Toren. Deze toren was aan Sandhaka (Shiva) gewijd en bevat eveneens een linga. De andere torens worden gebruikt om te aanbidden:
- God Siva (een van de 3 oppergoden van het hindoeïsme),
- God Sanhaka en
- God Ganeca (volgens de legende zijn ze zonen van God Siva).
Aan de achterkant van de noordwestelijke toren zie je ook een figuur van een olifant. Ook hier is een mogelijkheid om te offeren.
Op de 3e verdieping zijn er 4 torens, waaronder de 23 meter hoge Po Nagar-torens, de meest opvallende en hoogste. De toren met 4 verdiepingen symboliseert de schoonheid, kunst en creativiteit van de Cham-bevolking.
Het Po Nagar (de Vrouwe van de Stad) complex is gebouwd tussen de 7e en 12e eeuw. Al stonden hier al sinds het jaar 200 heilige tempels. De eerste exemplaren waren van hout, waardoor ze in 774 gemakkelijk vernietigd werden door de Javanen. De nieuwe stenen torens bleken beter bestand tegen plundering en verval. Van de 8 reusachtige torens die er eens stonden, zijn nog maar 5 over. Vooral constructietechnieken van VIII tot XIII eeuw zijn momenteel nog steeds een mysterie,
Dankzij de unieke en uitstekende architectuur is het tempel-torencomplex het bedevaartsoord voor gelovigen om de religieuze ceremonies uit te voeren, wat jaarlijks een groot aantal bezoekers trekt.
De hoofdingang in het oosten leidt naar een vestibule waar een trommel en een gong staan. In de toren is het vrij donker en koud. Er staat een standbeeld van een godin gemaakt van zwart graniet, 2,6 m hoog, zittend op een lotusvormige stenen sokkel, achterover leunend op een grote vijgenbladvormige stenen plaat. De godin bezit 10 armen. Haar 2 handen aan de onderkant worden op haar knieën gelegd, de anderen houden voorwerpen vast zoals zwaard, pijl, knots, speer in rechts en bel, bord en boog in links. Ik zei al het was heel donker binnen.
Tot slot nog even door de tuin. Daar is een stuk van de granieten muur en je hebt een mooi uitzicht.
Champa-Rijk
De Cham zijn voor onze cultuur een vrij onbekend volk. De Cham vestigden zich rond het jaar 200 in centraal Vietnam. In tegenstelling tot de rest van het land hadden zij geen Chinese roots maar eerder Indonesische.
Ze waren deels boeddhistisch, deels hindoeïstisch en beheersten dit gebied tot de 10e eeuw. Beetje bij beetje moesten ze steeds meer van hun land inleveren, totdat ze door de Chinezen in de 15e eeuw voorgoed verslagen werden. Momenteel wonen er nog een kleine 100.000 Cham in Vietnam.
De restanten van hun ooit zo machtige rijk zijn nog door heel Centraal Vietnam te vinden.
We gaan terug naar Nha Trang.
We komen aan in het Centrum en konden genieten van de voorbereiding voor het jaarlijkse Kinderfeest
Eenmaal plekje gevonden brengen sommigen wel iets ten gehore of voeren een dansje uit
Hier hebben we de tot nu toe lekkerste cappuccino gedronken aan de boulevard.
‘s-Avonds hebben we hier heerlijk gegeten en nog een wandeling langs het strand gemaakt het is gezellig druk!
De Vietnamezen ontbijten gewoon buiten aan de kant van de weg, wij in het restaurant.
We hebben nog tijd kom gaan we even op de hoek staan altijd leuk het verkeer langs zien komen. Het tijd we gaan weer.
Kijk we zagen nog een echte bezemwagen en ook nog een mooie begraafplaats lijkt wel een dorpje verscholen in het groen.
Genieten van de schitterende natuur.
Ho!!!!! De chauffeur en busboy zien weer wat; een garnalenkwekerij nee kan nu niet stoppen$#%
Even later wel stap er maar heel even uit en dat doen we.
We zitten nog maar weer net in de bus of de volgende fotostop meldt zich aan;
Boeren zijn bezig met een dorsmachine aan het werk op het land en ze zijn in goed gezelschap zoals je ziet.
De rijstkorrels uit de aren halen, gebeurt allemaal nog met de hand langs de Highway.
De vrouwen dragen zoals gebruikelijk het bekende punt hoedje en een mondkapje voor hun gezicht.
Dit mondkapje is niet voor de lucht maar vrouwen willen zo blank mogelijk blijven. Bruin of getint wordt geassocieerd met arbeiders en zij willen voorkomen dat zichtbaar is ook al zijn zij wel degelijk arbeiders.
Of het helpt is niet bekend.
Bij het uitstappen zien we de rijst te drogen liggen langs de Highway.
De vele eenden ontdoen de rijstvelden van bloedzuigers, wormpjes
en andere kleine waterdieren die schade aan de rijstplant kunnen veroorzaken.
Middels de stokken en een sonarapparaat, op zoek naar eventuele slangen welke zij na het vangen in de korf meenemen.
Nu gewoon genieten van de schitterende natuur
Genoeg afwisseling onderweg en natuurlijk zien we regelmatig benzinestations en tolpoorten groot en klein.
Even benen strekken en genieten op dit uitkijkpunt
Qui Nhon
Met circa 200.000 inwoners. Er zijn geen restaurants waar toeristen kunnen eten. Men leeft hier van de visserij dat is wel te zien aan al die boten in het water Het lijkt als is dat een grote begraafplaats aan de rand van het plaatsje.
Weet je ik zei al dat ik een paar landen opnieuw moest maken daar mijn oude site uit de lucht is. En ja soms kan ik het niet laten toch weer even op t net te kijken naar informatie.
Deze plaats toen wij er waren (2010) was er werkelijk niets van een restaurant en slechts 1 hotel. En men leefde van de visserij.
Nu (2021), lees ik dat het inwoneraantal al 260.000 is en dat er vele restaurants en hotels zijn ja er is zelfs een nachtleven. Ook op de stranden zijn volop activiteiten en je kunt zelfs een scooter huren! Wij hebben daar toen wel genoten hoor.
Koffers op de kamer nu even naar buiten kijken waauw schitterend uitzicht we gaan lekker naar buiten.
Ook hier zien we de voorbereidingen voor het jaarlijkse Kinderfeest zij het in minder kleur maar zeer gedisciplineerd.
Dan via het strand door het park weer teruggelopen naar het hotel en nog een foto vanuit het raam. Zie daar op het schoolplein staan dat was even schrikken. Dan genieten van de zonsondergang en naar beneden voor hapje eten en jawel weer een jarige dus een lekker toetje.
Vaarwel Qui Nhon we gaan op weg naar Hoi An.
Via de plaatselijke scheepswerf
Het ploegen met de os.
De verwerking van de cassave.
wortel fijn gemalen, in een water bassin gestopt om te weken, eenmaal voltooid wordt het als grote brokken uit de bassins gehaalt. Om het daarna op grote platte ronde manden te kunnen drogen in de zon. De grote brokken wel eerst met de hand verpulverd tot kleinere brokjes.
Het landleven
Wat een geluk Hanoi is nog ver weg we mogen nog een paar dagen .
Nou dan eerst maar aan de koffie. Ans doet een poging het nieuws te ontcijferen En Teuni Thuan zoeken onder toeziende oog van de busboy een plekje waar we straks kunnen eten.
In de bus vermaken we ons best wel hoor.
We kregen ook nog een stuk gebakken cassave want alleen zien is ook niet alles natuurkijk
Was weer een mooi plekje en lekker eten
Dan komen we aan bij het dorp genaamd Son My, gemeente Tinh Khe. Dit is beter bekend als het bloedbad van My Lai.
My Lai, Son My
Hier vond op 16 maart 1968 een slachting plaats. 115 Amerikaanse soldaten roeiden een compleet dorp uit. Meer dan 500 ongewapende Vietnamese burgers meest vrouwen en kinderen komen om het leven.
Het officiële doel van deze operatie was om Vietcong-soldaten te doden die zogenaamd in het gebied waren ondergedoken. Op bevel van kapitein Ernest Medina kwamen soldaten het dorp Sơn Mỹ binnen en begonnen mannen, vrouwen en kinderen neer te schieten. Dieren werden ook gedood en de putten van het dorp waren vervuild. Mensen werden zelfs gedood tijdens het bidden in de plaatselijke tempel.
De kennis van het bloedbad werd pas ruim een jaar later openbaar gemaakt en opende meer ogen voor de gruwelen van de oorlog. De meerderheid van de bij de gebeurtenis betrokkenen werd ofwel nooit veroordeeld, vrijgesproken of kregen lichte straffen. Het monument werd 10 jaar later gebouwd in het dorp Tịnh Khê in 1978.
We gaan weer verder en komen aan in Hoi An. Hier blijven we 2 dagen
Heel veel winkels en kledingfabriekjes. Yaly zijn wij direct naar binnen gegaan en kregen een rondleiding.
Daarna naar het hotel. Wat zal morgen ons brengen denken we dan.
Zeg je "Hoi An" zeg je ook kleermakers.
Yaly Couture is het beste voorbeeld onder de meer dan 400 kleermakers in de stad. Het is Yaly Couture, die als beste kleermakers van de stad genoemd wordt in binnen en buitenland. Het is een wereldberoemde instelling geworden met 3 mooie boetieks in de oude stad, die hoogwaardige werkplaatsen en de beste professionele training bieden voor de medewerkers.
Het begon 25 jaar geleden als een klein naaiatelier in de oude stad Hoi An.
Vanwege de goede kwaliteit van de producten die ze leveren, werden ze steeds bekender. Vanaf dat bescheiden begin concentreerde de eigenaar, mevrouw Quynh, haar passie op design, hoogwaardige stoffen, bekwame kleermakers en een uitstekende klantenservice.
Met meer dan 300 kleermakers, ontwerpers en vakmensen levert Yaly Couture continu en vol vertrouwen een luxe ervaring op maat. Onze service komt tot uiting in elk op maat gemaakt kledingstuk vervaardigd door kleermakers die exclusief voor Yaly Couture werken.
N.B.
Deze informatie heb ik van de officiële site van Yaly Couture gehaald.
Ook wij konden de verledeiding niet weerstaan en hebben iets op maat laten maken. een heel leuke ervaring en de kledingstukken werden keurig afgeleverd werden bij ons hotel
Hoi An
ligt ten zuiden van Danang aan de oever van de Thu-Bon-rivier. Het oude centrum telt vele historische gebouwen. De smalle straatjes en de lage huisjes ademen nog de sfeer uit van de Chinese Handelspost uit de 19e eeuw.
Met hulp van Unesco worden veel gebouwen gerestaureerd om het oude karakter van de stad te behouden.
Hoi An was van de 16e tot de 18e eeuw een belangrijke havenstad en trok vele handelaars vanuit China, Japan en Europa. Deze, hebben allemaal hun stempel gedrukt op de architectuur.
De oude straatjes staan vol met Chinese pagodes, Japanse handelshuizen, warenhuizen en Franse huisjes en winkelpanden.
Door het dichtslibben van de Thu Bon rivier in de 19e eeuw werd de stad afgesloten van de handelsroute wat ervoor gezorgd heeft dat Hoi An niet mee is gegaan in de industriële ontwikkeling.
Door het uitblijven van alle negatieve effecten die deze ontwikkeling ongetwijfeld met zich meegebracht zou hebben is Hoi An als het ware stil blijven staan in de tijd wat het tot zo’n bijzondere toeristische bezienswaardigheid gemaakt heeft.
En het is niet alleen het oude centrum, ook de omgeving rond Hoi An is mooi zo ook het indrukwekkende platteland.
De fietstocht
Is er een betere manier om het platteland te ontdekken dan op de fiets? Ja lopen oké die combi maken we dan ook.
Met de taxi naar de vertrekplaats Daar staat Wim ons op te wachten.
Fiets uitkiezen zadel op maat en luisteren naar de instructies
Weet wel; "Wim's wil is wet"!
Als eerste fietsen we naar een begraafplaats waar we uitleg krijgen.
Dan naar het water we zien de huisjes op palen waar de vissers ‘s nachts verblijven onder hun zeiltje om op het juiste moment het net op te trekken.
Na nog een stukje fietsen over de onverharde wegen stallen we onze fietsen.
Kijken op een oude scheepswerf waar houten schepen worden vervaardigd ook hier zie je het altaartje staan
Een dienst ter ere van een overledene
Deze wordt geleid door een monnik (in het geel)
Dit zijn van die momentopnames
En dan alle ogen gericht op Kwatta haha, jawel genoeg beweging in het water en van hier uit mooi zicht op de begraafplaats en dan nu tijd voor koffie
De mangrove
Het mangrove-palmbos van Hoi An speelt een belangrijke rol door een natuurlijk filtersysteem te vormen voordat de rivierstromingen overgaan in de zee.
Langs de rivier- en kanaaloevers groeit het hele jaar door groene bossen. Op eilandjes en gebieden rond het bos is er een bepaald ecosysteem, dat de thuisbasis is van vele soorten vissen en garnalen.
Buurtbewoners zijn zich terdege bewust van de waarde van de mangrovepalmbossen voor het milieu en voor het toerisme en werken samen met organisaties en toeristische bedrijven om het toeristische potentieel te benutten door jaarlijks het bosgebied te verbreden en te behouden.
Langs een familietempel, fietsen we terug naar het water. Daar ligt de boot op ons te wachten. 1? nee 2!
De fietsen gaan op de fietsboot zoals je ziet wel zo relax natuurlijk want we gaan genieten van alles wat we zien niet even naar de overkant varen.
Er was genoeg beweging.
Ook op t water was het gezellig.
Mooie afsluit van deze ochtend nu gaan we weer op zoek naar Teuni en Thuan om het oude centrum van Hoi An te bekijken. De motor wordt aangezwengeld en het gaspedaal is een stukje draad dat geklemd is tussen de tenen van de schipper.
Cau Nhat Ban
De Japanse overdekte voetgangersbrug gebouwd in 1593 is circa 20 meter lang. Dit is 1 van de weinige houten bogen-bruggen die bewaard is gebleven De heilige Japanse brug in het Zuidwesten verbindt de Chinese en Japanse wijk.
Volgens de overlevering is de brug precies gebouwd op de zwakke plek van het monster dat overstromingen in Vietnam veroorzaakte. Het is een stevige constructie, vanwege het gevaar van aardbevingen.
De ingangen van de brug worden bewaakt door verweerde beelden: een paar apen aan de ene- en een paar honden aan de andere zijde. Volgens een oud verhaal, is dit omdat veel Japanse keizers geboren werden in de jaren van de hond en aap.
Het kleine heiligdom binnenin de Japanse brug van Hoi An is een eerbetoon aan de noordelijke godheid Tran Vo Bac De, die naar verluidt het weer controleert - een belangrijk iets gezien de zeevaarttradities en het beruchte slechte weer rond Hoi An.
Aan het einde van de brug staat een pagode, de Chua Cau Tempel. Deze tempel op de brug werd gebouwd om voor de ziel van het monster te bidden.
Het Tan Ky Huis
werd begin 19e eeuw gebouwd als woning van een rijke Vietnamese koopman. Het huis is zeer goed bewaard gebleven, grotendeels in authentieke staat. In de bouwstijl zijn Chinese en Japanse invloeden duidelijk aanwezig. Het is nog steeds in het bezit van de familie.
Het dak is bedekt met aardewerken pannen, binnen is het plafond van hout. Daardoor is het huis koel in de zomer en warm in de winter.
Het huis heeft een voorhal, een binnenhof en woonverblijven. De eigenaar woont er ook met zijn gezin, net als 5 generaties voor hem. Hij spreekt vloeiend Engels en Frans.
Tijdens overstromingen, wat regelmatig voorkomt, moet de gehele begane grond ontruimd worden. De data worden vastgelegd op de wand.
Phuoc Kien Hal
later Tempel voor Thien Hau, de hemelse Vrouwe die bescherming biedt aan zeevaarders De hal van de Phuc Kien (Fukien = Fujian) Chinese gemeenschap werd gebouwd als clubgebouw. De drievoudige poort is een recent bouwwerk, uit 1975.
Eenmaal binnen, zie je een indrukwekkende vijver, het beeld van "de karper verandert in de draak", de toegangspoort met unieke architectuur en het voorplein met talloze sierplanten. In het water zie je de karpers zwemmen.
In de achterste zaal zijn op het centrale altaar de beelden van de 6 zittende hoofden van de Fukien families. Achter hen zijn de kleinere beelden van hun opvolgers als clan-hoofden. In een kleine vitrine staat een beeld van Le Huu Trac, een arts die zowel in Vietnam als in China om zijn geneeskunst wordt vereerd. Links achter het altaar staat de God van Voorspoed. Rechts zijn 3 feeën en kleinere beelden van de 12 ba mu (vroedvrouwen); zij leren baby's verschillende vaardigheden noodzakelijk in het 1ste levensjaar zoals glimlachen, zuigen enz..
Kinderloze echtparen komen hier vaak om te bidden voor nakomelingen en laten vers fruit achten als offer.
In de volgende zaal staat een bijzonder beeld van Thien Hau
Door de hele tempel heen zijn er een overvloed aan standbeelden, bronzen trommels, en - klokken en horizontaal gelakte borden waarop Chinese karakters gegraveerd. De hele combinatie en opstelling van elk element in de hal heeft de neiging om de Chinese filosofie van geluk te impliceren. Ook stond er een replica op schaal van een Chinese Jonk.
Onder de wierookspiralen kregen we uitleg van Thuan. Daarna was het vrije tijd en hebben we nog even rond gewandeld.
De avond en morgenochtend hebben we vrij en dat gaan we goed besteden geloof me lekker relax jawel. Terug naar ons hotel waar het tijd was voor een neutje na sluitingstijd.
De volgende koffiestop was bij een marmerfabriek.
De beelden zijn van een uitzonderlijke schoonheid en je ziet de beeldhouwers hun werk doen. Anderen polijsten de beelden totdat alle oneffenheden zijn weggewerkt. Ja ech.... met de stroomkabels nemen ze het niet zo nou hoor haha.
En dit is het dan China Beach het surfparadijs voor de Amerikaanse soldaten tijdens de Vietnamoorlog in Da Nang. Veel is er niet te zien. De sporen van hun vermaak zijn uitgewist en de natuur heeft het overgenomen. Het ruizen van de zee is wat je hoort. In de stad Da Nang wel dat zien we later.
