Zuid Vietnam Can Tho
We beginnen vandaag op de Can Tho-rivier
We varen over de rivier naar Cai Rang om daar de drijvende markt te bezoeken.
Na het ontbijt nog genoeg tijd om even de benen te strekken. We lopen we langs het standbeeld van Ho Chi Minh, het vrouwtje met de maïskolven. Er werd al flink gesport het is nog geen 08:00 uur.
Op weg naar de haven en de boot op heerlijk.
Handel en toerisme gaan samen, we gaan t meemaken. Daar is onze boot
De Can Tho rivier, is 1 van de benamingen van de Mekong-rivier. Deze is zoals je weet tamelijk breed en we zien de gebruikelijke schepen dan ook op de rivier.
Aan de oever; bedrijven, huizen en vergeet vooral de reclame niet.
De lokale markten voorzover deze aan de oevers van de rivier zijn gelegen
Na ongeveer 35 a 40 minuten varen komen we aan bij de drijvende markt. Deze is groter dan die in Cai Be en speelt zich af aan beide zijde van de rivier. Ontelbare bootjes en schepen geladen met meloenen, watermeloenen, zoete aardappelen, wortelen en alle soorten fruit. De opengesperde ogen op de voorzijde van de boten zijn traditioneel voor deze streek.
Soms komt er een bootje langszij om te vragen of we wat fruit willen kopen. Verkopers hebben aan een lange stok voorbeelden hangen van de producten die ze in de aanbieding hebben. Kopers hebben eenzelfde stok, maar niets er aan.
Kinderen bieden het fruit te koop aan, sommige hadden kennelijk nog slaap. Vrouwen die de kleine bootjes staand met twee roeispanen in hun handen tussen de boten laveren. Soms zie je een parlevinker die frisdranken en overige zaken verkoopt aan de eigenaren van de boten.
We varen weer verder tot de plaats waar de bus op ons staat te wachten.
Oeps vergat ik toch bijna het toilet op de boot!
Ook in het dorp was een toilet en de winkeltjes zijn totaal niet op het toerisme ingesteld.
De grote reis
Onderweg kwamen wij een begrafenisstoet tegen. De “Grote reis” , de doden krijgen een mooie begrafenis. Op weg naar de begraafplaats wordt papiergeld verbrand zodat de doden op weg naar de hemel niets te kort komen. Een muziekbandje loopt voor de rouwkoets.
Foto’s vanuit de rijdende bus.
Koffiestop. Wat zie ik daar peuken bij Boeddha dat is toch schandalig?
Nee zegt Thuan iedere bezoeker geeft Boeddha een geschenk.
Wij hebben dus ook maar een sigaret opgestoken voor Boeddha.
Er was van alles te koop van fruit, gevogelte tot gedroogd vlees (groene pakjes) en andere produkten
Als je bij de koffieshop niet verkoopt, ga je aan de High-way zitten.
Het zagen van de staven ijs
We rijden weer door tot de lunch door vele kleine dorpjes.
De foto's van de lunch vind je op terugblik hier de tuin dat was ook een plaatje
In de tuin was het volop genieten van de bloemenpracht
Het wordt goed onderhouden. Niks geen elektrische grasmaaier nee gewoon op de knieën en met de schaar.Wie de dame op het portret is weet ik niet misschien wel de eigenaresse in ieder geval vond ik het wel mooi
Na nog even de shop in, dan is het tijd voor onze lunch en je ziet de busboy staat ons na afloop weer met een big smile op te wachten.
Op weg naar ons hotel.
Hier zien we geen tempels maar kerk en kruis. We zijn in het katholiek/ protestante gedeelte.
Ook heel veel stroomkabels zoals je ziet
Nog een paar kiekjes. We zien begraafplaatsen langs de weg, een paar tolovergangen, benzinepompen. Ja hangouderen onder de brug terwijl ze natuurlijk ook lekker in de hangmat kunnen gaan liggen.
Wat dacht je hiervan? Het openbare toilet bij de benzinepomp met waterval en.... schoenen uit!
De slippers worden tussendoor schoongemaakt!
De laatste huizen laten we achter ons Zelfs de controlepost van de politie.
We horen wat gerommel voor in de bus En dan ..... Wat een feest het is Happy Hour!
Die laatste km's komen we zo wel door hoor. Het is een gezellige boel
De zon zakt de lucht kleurt en Phan Thiet is in zicht. We gaan even 2 dagen lekker bijkomen.
Vandaag op weg naar Nha Trang en dat betekent dat we in het Zuid-Oosten van Vietnam aankomen.
Eerst doen we het havenstadje Phan Thiet en het vissersdorp Mui Ne aan.
Dit behoeft geen verdere toelichting denk ik.
De Zandduinen met het rode zand Mui Ne.
Door erosie in combinatie met een apart klimaat zijn hier enorme woestijnachtige duinen ontstaan die zeker een bezoekje waard zijn. We waren gelukkig lekker vroeg want in de loop van de dag schijn je er over de hoofden (van de toeristen) te kunnen lopen. Ook met de stadsbus bereikbaar.
Al eerder gezien vanuit de bus de graven langs de weg. Nu stappen we even uit en gaan de begraafplaats op.
De graven zijn aan de bovenzijde open zodat de geest weg kan. Bij het graf wordt soms een papieren paard of olifant in brand gestoken, een ritueel om de doden een dier te geven dat hen makkelijk naar de hemel draagt.
De laatste foto is geen molshoop, hier ligt de overledenen tot er geld is om hem/haar zijn laatste rustplaats te geven.
Dragonfruit-plantage.
De legende van de pitahaya (zo heet de plant officieel) gaat, dat het ooit door een vuurspuwende draak werd uitgespuugd tijdens een veldslag. De soldaten gaven dit fruit vervolgens als gift aan hun koning.
Ongeveer 100 jaar geleden introduceerden de Fransen de pitahaya in Vietnam. Ze werden toen gekweekt voor de koning en andere rijke families.
Tegenwoodig is Vietnam 1 van grootste producenten van rode pitahaya deze zou goed zijn voor;
- de bloedsuikerspiegel bij diabetes verlagen,
- beschermen tegen het ontstaan van kankerverwekkende vrije radicalen,
- de eetlust verbeteren,
- de huid helpen hydrateren,
- het cholestrol niveau verlagen,
- de spijsvertering verbeteren,
- de genezing van wonden genezen
- en het geheugen helpen te verbeteren.
Het is een cactus in boomvorm. De vruchten ontstaan op het uiteinde van de bladeren. Nadat de bloem is afgevallen, vormt zich de vrucht op de uitgebloeide bloem. De vruchten zijn omgeven met groene uitsteeksels.
In 1 ½ -2 jaar tijd groeit de cactusplant uit tot een plant de 1e vruchten voortbrengt. Je kunt het thuis proberen maar let op de plant is niet winterhard. Tijdens de oogst wordt een stuk van de tak afgeknipt om de vrucht los te halen.
We rijden langs water en weiland, begraafplaatsen, aparte vormen van huizen, benzinepompen en gebedshuizen.
Onze koffiestop, even lekker aan het water
Toen was daar opeens een Cham Tempel aan de Highway number1.
Deze Tempels werden altijd op een heuvel gebouwd, waar men een 'strategisch uitzicht' genoot. De hoofdreden was echter dat men ervan overtuigd was dat een heuveltop alle magische krachten aantrok en hij dus daarom het best geschikt was om te mediteren en het geloof te belijden. In de 4e eeuw combineerde een van de Champa-leiders de Indische cultuurelementen met de lokale religieuze voorstellingen en zo ontstond de religie van Cham.
We mochten even op de weg staan om te fotograferen.
Verder door schitterende natuur en dan ineens is daar weer een tolpost
De Hon Khoi Salt Fields, de zoutwinning
Na een van de vele tolpoorten staat de bus stil en mogen we eruit! We lopen via een pad naar ?????
Hier wordt natuurlijk zout handmatig geoogst uit ondiepe velden langs Doc Let Beach. Het zout wordt bij elkaar geschraapt en vervolgens in manden geschept. We hebben mooi zicht op de zoutbergen en werknemers die zware manden over de velden dragen.
De productie van zout is een bloeiende industrie in Nha Trang vanwege de uitgestrekte kustlijn van Vietnam, die elk jaar ongeveer 737.000 ton produceert. In tegenstelling tot de meeste zoutvelden in Vietnam, wordt de zware taak in Hon Khoi Salt Fields uitgevoerd door vrouwen van middelbare leeftijd.
Om zichzelf tegen de hitte en het zout te beschermen, dragen zij de bekende rieten hoeden, handschoenen, laarzen en een gezichtsmaskers. De beste tijd om dit te bezoeken is tussen januari en juni. Het zomerse klimaat (met temperaturen die kunnen oplopen tot 40 ° C) zorgt ervoor dat het zout van de zee naar de velden wordt geleid. Dan laat men het ongeveer 10 dagen verdampen voordat het wordt verzameld in rieten manden, elk met een gewicht van maximaal 10 kg.
Je hoorde de laarzen door het water schuiven. En dat geluid geloof me vergeet je nooit meer heel bijzonder.
Het is tijd voor de lunch En we hebben een jarige in ons midden. Dat werd uiteraard gevierd.
We stappen weer in de bus. En rijden door de natuur. We staan even stil bij zo'n motorstop-plek waar ik het eerder over had. Je ziet dat het best comfortabel is om dan later de reis weer te hervatten. Nog een dorp en wat huizen. Nederland fietsland en je zou bijna zeggen Vietnam motor/brommerland.
Dan komen we op een zeer hoog punt met een schitterend uitzicht, even genieten hoor!
Bijna in Nha Trang
De Long-Son Pagoda
ligt in Nha Trang voorheen bekend als de Lange Đăng TU een bouwwerk uit het Cham-tijdperk omstreeks het jaar 1886. In 1900 werd het tajfunem verwoest en moest worden verplaatst, naar de voet van de heuvel.
In 1940 werd de tempel hersteld en uitgebreid onder leiding van Thich Ton Dat Quyen. Dit is deels als monument opgericht voor een aantal monniken die zichzelf hebben verbrand als protest tegen het Diem-regime. In 1968 is het weer ernstig beschadigd in de oorlog. De tempel staat op de Trai Truyheuvel in het zuidelijke deel van de stad.
De entree en daken zijn versierd met drakenmozaïek.
Bij de entree van deze pagode staat standbeeld van Thich Quang Duc,
De monnik die zich zelf in brand stak in het centrum van Saigon (11-06-1963).
We lopen verder.
Een paar mooie potten. Het Heiligdom bij de hoofdingang is versierd met Dračí mozaïeken van glas en keramiek. Op de foto zie je een hakenkruis. Dit is een van de oudste symbolen in de menselijke geschiedenis. Het heeft bijna altijd een positieve betekenis (Nazie’s hebben dit symbool omgekeerd).
Gewoon genieten.
Tijd voor bezinning
De liggende Boeddha heeft verschillende betekenissen.
De meest voorkomende is dat Boeddha op een bepaald moment het Nirvana binnenging. Het beste is dus om over de 'Nirvana Boeddha' te spreken. Boeddha met een lengte van 49 m, heeft hier de houding die hij aannam, liggend op zijn rechterzij, met het gezicht naar het noorden, om zich voor te bereiden op zijn tocht naar het Nirvana, wat volgens de overlevering gebeurde. Een liggende Boeddha symboliseert dat ook wij het 'Nirvana' kunnen bereiken. Hij is eigenlijk iets glimlachend een herinnering aan de sereniteit. We vinden hem halverwege de trap naar boven
Een 2e betekenis vooral in Thailand bekend, is dat het om de rustende Boeddha gaat, eerbied, rust en respect.
Thich Minh Duc
Het monument voor het hoofd van de Boeddhistische Vereniging van Khanh Hoa Province en de grote koperen klok. Langs hier kwamen wij op de top van de heuvel.
Long Son Pagoda, de Gautamana Boeddha
Vanaf de Long Son Pagoda, is een lange weg naar boven (162 traptreden) die leidt tot de Hai Duc Pagoda op de top van de heuvel. Hier vind je het grote witte betonnen standbeeld van de Gautama Boeddha, deze staat op de plaats van de Hai Duc pagoda.
De sculpure van het standbeeld werd door Kim Điền ontworpen in 1964. Vanaf de grond gemeten, is het beeld 24 m hoog. Vanaf de voet van het standbeeld 21 m. De figuur van de Boeddha is 14 m hoog. De Lotusbloem is 7 m hoog. Rond het standbeeld zijn beelden van 7 arahants. Bedoeld om te protesteren tegen de discriminatie van boeddhistische monniken door het door de Verenigde Staten gesteunde Zuid-Vietnamese regime.
Vanaf hier heb je ook een schitterend uitzicht over de stad.
Beeltenissen van arahanten (discipelen). En zie daar lekker liggen slapen
De torenwachters aan de ingang van de gebedsruimte onder de Gautama Boeddha
Hier is ook een bedevaartsoord voor pelgrims uit Vietnam gevestigd.
Nha Trang
Aan de kust van de Zuid-Chinese Zee en 410 km van Saigon ligt Nha Trang. Ooit een klein vissersdorpje. Nu een van de meest bezochte badplaatsen van Vietnamezen. Met het circa 5 km lange zandstrand is Nha Trang volgens velen nu nog één van de mooiste badplaatsen in Zuidoost Azië. De regering heeft plannen om met buitenlandse hulp Nha Trang om te toveren in een beach-resort met een internationaal karakter.
Voor vandaag zit het er weer op. Mooie dag die we af gaan sluiten met een echte Vietnamese BBQ.
Morgen naar Centraal Vietnam de stad
