Vang Vieng/Vientiane 

Laos

Het "gouden paleis",

Dit was bedoeld om de nieuwe relatie tussen Laos en Frankrijk te symboliseren, werd gebouwd tussen 1904 en 1909, slechts een paar jaar voordat het koninkrijk Luang Prabang tot protectoraat werd uitgeroepen, en de rest van Laos als een kolonie, van Frankrijk. Het ontwerp van het paleis combineert de Franse "beaux arts" -stijl met elementen van de Laos-architectuur in de streek, maar men kan zeggen dat het gebouw eindelijk voltooid is toen koning Sisavangvong besloot om het hoogtepunt op het dak boven de troonzaal te vervangen door een nieuw exemplaar van een meer geschikt Lao-ontwerp.  

De Mekong rivier

behoort met haar lengte van ca. 4800 km tot de langste rivieren ter wereld zij staat op nummer 11. De rivier ontstaat in de bergen van Tibet en stroomt via de Chinese provincie Yunnan en de landen Myanmar, Thailand, Laos en Cambodja uiteindelijk naar de Mekong Delta in Vietnam. Met een totale oppervlakte van ca. 79.5000km2 worden er verschillende geografische regio’s aangedaan. Van grote open vlaktes tot berggebieden.

De Mekong is van levensbelang voor de inwoners. De rivier zorgt voor voedsel (zoals vis), voor energiewinning, bouwmateriaal en bereikbaarheid van de dorpen. Maar ook de vele rijstvelden worden er door gevoed.

De Mekong rivier volgt de totale lengte van Laos; van Huay Xai in het noorden tot Si Phan Don in het zuiden.

Alle belangrijke steden, zoals Luang Prabang, Vientiane en Pakse, zijn gelegen aan de rivier. Je komt dan ook dagelijks met de Mekong rivier in aanraking.

Boottocht over de machtige Mekong rivier

Zoals ik al zei na de grensformaliteiten stappen we op onze houten boot, waarmee we langzaam de Mekong afvaren, dieper Laos in. Geweldig dit is wel heel speciaal. Drinken en chips alles was te koop aan boord. De tandenborstels van de captain en zijn vrouw hingen aan de deur in het toilet en natuurlijk even een kijkje nemen in het motorhok ziet er goed uit! 

En geen schoenen aan in huis en de boot was ons tijdelijk onderkomen dus uit het schoeisel lekker op blote- dan wel kousenvoetjes geeft toch wel een huiselijk gevoel hoor we waren er snel aan gewend. Ja mijn schoenen staan er ook tussen.

We hadden het al snel erg gezellig met elkaar klepje hier en klepje daar. Het water dat voorbij kabbelt het geronk van de motor en een landschap dat steeds verandert. Natuurlijk worden we ook beetje moe maar geeft niet we hebben de hele boot voor onszelf dus ruimte genoeg om even onderuit te gaan en van lieverlee zag je de een na de ander dan ook al is het maar voor heel even wegzakken zijn altijd leuke foto's.

En natuurlijk werd er ook voor de inwendige mens goed gezorgd wat hebben we zitten smullen voortreffelijk

Langzaam varen we de machtige Mekong rivier af, dieper Laos in terwijl we onderweg het lokale leven aan ons voorbij zien trekken. Het was zoals ik al zei zeer afwisselend aan en op het water haha. Mooie vergezichten, kinderen en volwassenen die aan het vissen waren, de hutjes tussen het groen ja soms zelfs een rookpluim tussendoor. Of het leven direct aan de wal en ook de dieren lagen heerlijk te genieten.

Beweging op het water wat gaat er gebeuren? 

We komen in de buurt van onze slaapplaats dit houdt in dat we de spullen bij elkaar gaan rapen om de nacht aan wal door te brengen. Twan kijkt door het luik! Oeps dit lijkt niet zo heel eenvoudig te zijn dat aan wal stappen. Niet alleen wij maar ook het vrachtvervoer maakt gebruik van dezelfde afstapplaats . Wat hebben we een lol gehad en als je die foto's bekijkt kun je je daar vast wel iets bij voorstellen wat een geklim en geklauter. En ja we moesten allen door het kleine raampje klimmen niet voor iedereen even gemakkelijk grinnn. Dan van boot op boot en daarna begon de weg door de mestvlaaien heen om dan vervolgens de heuvel op te moeten klimmen om bij ons hostell te kpomen dolle pret.

Pakbeng

in het westen van Laos, ligt aan de Mekongrivier die stroomt uit het Noorden vanuit Huay Xai richting Luang Prabang langs Pakbeng. 

Het personen- en vrachtvervoer vindt voornamelijk plaats over de Mekong en daarbij wordt vooral veel handel gedreven met Luang Prabang en de hoofdstad Vientiane ver in het Zuiden. Het is maar een klein dorpje dat leeft van het toerisme. Hier zijn ontzettend veel hostels verspreid over het dorp. Zodra je voet aan wal zet word je het ene na het andere hostel aangeboden. Voor een kamer betaal je ca €10 per nacht. Onze slaapplaats was natuurlijk al geregeld

Naast de grote hoeveelheid hostels zijn er ook enorm veel restaurantjes. Je hoeft je niet te vervelen geloof me.

Voor wie vroeg opstaat, is een bezoek aan de lokale markt een must. Het is uniek om te zien hoe de bewoners van de dorpjes uit de omgeving hun handelswaar uitwisselen. Natuurlijk staan we vroeg op dat willen we meemaken. Het was geweldig.

Het is tijd om weer aan boord te gaan. Het gaat vandaag iets anders dan gister. We lopen een helling af dwars door het gewas. Oeps ja ach een klein beetje water moet je maar voor lief hebben hoor dit gaat toch wel iets relaxer dan gister.

En alles wordt nauwlettend gade geslagen door vader en dochterlief. We gaan vandaag naar Luang Prabang waar we aan het eind van de middag aan zullen komen. We maken 2 stops onderweg; bij een plattelandsdorpje en bij de Pak Ou Grotten.

Dit is het plattelandsdorpje. Het is wel weer even klimmen en klauteren maar we raken erin getraind dus geen probleem. 

Je gaat terug in de tijd heerlijk hoe primitief alles is maar ook hoe relax niemand loopt hard! Komt t vandaag niet dan morgen wel lekker hoor zo kun je het lang vol houden.

Pak Ou grotten,

liggen direct aan de rivier. Deze bevinden zich op zo'n 25 km afstand van Luang Prabang, in het noorden van het land. Het zijn niet zozeer de Pak Ou Caves zelf die indrukwekkend zijn, maar de ruim 4000 Boeddha-beelden die zich in de nissen en spelonken bevinden. Het is echt een waanzinnig mooi, haast mysterieus schouwspel. Er zijn twee grotten, eentje die zo'n zestig meter boven de Mekong ligt een eentje onderaan de rivier.

De meeste westerse gidsen noemen deze grotten 'Pak Ou Caves', dat 'grotten aan de monding van de Ou rivier' betekent. Maar de Laotianen noemen ze Tam Ting: 'grotten van de duizenden Boeddha's'. Al voordat het boeddhisme in Laos werd geïntroduceerd, was deze plek van religieuze betekenis. Hier werd al in de 8ste eeuw de geest van de natuur, Phi, geëerd. Pas vele eeuwen later toen het boeddhisme door de koninklijke familie werd omarmd, werden deze grotten een heilige plek en plaatsten gelovigen hier Boeddhabeelden.

Je bereikt de Pak Ou Caves via een tocht over de Mekong. De grotten liggen aan een indrukwekkend kalkstenen klif, de Pha Hen, een favoriete spot van lokale vissers. Je kunt er ook met een kano over de Mekong naartoe te reizen. 

De weg naar de bovenste grot is een uitdaging, je moet wel 100 treden beklimmen.

En dan komen we weer buiten, stappen terug op onze boot en kijken over de rivier. Waauw wat is dit mooi een cadeautje!

Maar zo snel het opkwam zo snel was het ook weer verdwenen 18 minuten later was er niets meer te zien van de gloed en de regenboog. We varen verder.

Het landschap verandert. Dat klopt we komen aan in Luang Prabang. ziet er naar uit dat er weer geklauterd moet worden. En jawel even tegen de helling op en we staan weer aan land we kijken nog 1x om naar onze boot wat was het gezellig. Dit heeft wel de band gesmeden voor de overige dagen. En ja wat nu we draaien een beetje vervreemd rond. Tineke denkt die kar is voor mij!! En Twan zegt nou komt er nog wat van we moeten echt verder en zo gaan we op weg in de half open kar naar ons hotel en vanavond gezellig samen een hapje eten. Morgen een nieuwe dag

Luang Prabang 

Luang Prabang is de oude hoofdstad van het koninkrijk Laos, een vredige en sfeervolle stad die zich gemakkelijk te voet laat verkennen. Zij staat geregistreerd als Werelderfgoed en staat vooral bekend om de vele Wats (tempels). Ze zijn zeer goed onderhouden en nog volop in gebruik. Overal zie je de lokale monniken in oranje gewaden. De sfeer is er authentiek, rustig en gezellig, met vele leuke boetiekhotelletjes, restaurantjes en simpele cocktailbarretjes. Vervelen doe je je er niet. Je kunt de stad makkelijk te voet verkennen. Terwijl je door de straten loopt zal je de sfeer proeven en de hoeveelheid kleur zal je overweldigen.

Duizend jaar lang was Luang Prabang een klein verborgen koninklijk dorpje met rijk uitziende tempels in de groene heuvels. Toen de Franse kolonisten Indochina stichtten, bouwden zij er echter gebouwen en huizen in hun stijl bij. De combinatie van het authentieke Laos met het koloniale van Frans-Indochina zorgen nu voor de bijzondere sfeer in Luang Prabang.

De dagelijkse Tak Bat

De ceremonie van de monniken en novicen die de straat opgaan bij zonsopgang om aalmoezen te aanvaarden, of een bloemenoffer voor de tempel creëren

In Luang Prabang wonen honderden monniken en het kan bijna niet anders dan dat je deze overal tegenkomt. Wil je echt iets bijzonders zien? Sta dan vroeg op en zorg dat je rond 05:30 op de hoofdstaten van het oude centrum bent. Dit zijn de straten Th Sakkarin en Th Kamal. De monniken leven namelijk van de giften van de mensen en bij zonsopkomst zitten vele mensen op straat om de monniken te voorzien van hun eten voor die dag. De monniken lopen achter elkaar en dit is een zeer mooi gezicht. Helaas zijn er ook veel toeristen die totaal geen respect hebben voor deze eeuwenoude traditie. Wil je getuigen zijn van deze gebeurtenis denk dan vooral even aan de volgende dingen. Blijf op een gepaste afstand, ook wanneer je foto’s wil maken en zet vooral je flits uit. Ga niet zelf op de stoep zitten om offers te bieden aan de monniken tenzij je dit samen met een local doet die je kent en koop niets van de opdringerige vrouwen die je offers willen verkopen. Wij zijn natuurlijk vroeg opgestaan.

Morning Market

Deze markt in het oude centrum start rond 05:00 en eindigt om 14:00. Wederom is het aan te raden om vroeg te gaan. Op de grond liggen bananenbladeren of zeilen met daarop alle producten open en bloot gesorteerd. Van ondefinieerbare stukken vlees tot exotische groenten en fruit.

Wat Mai Suwannaphumaham 

is een van de grootste en rijkst versierde tempels van Luang Prabang. Zowel het interieur als de buitenzijde zijn uitgebreid versierd met zwarte en rode lakdecoratie en bladgoud.

De tempel, ook bekend als Wat Mai, wat "nieuwe tempel" betekent, werd rond 1780 gesticht door koning Anurat van het koninkrijk Luang Prabang en ligt aan de Sisavangvong-weg in Luang Prabang naast het Koninklijk Paleis Museum

Daar de Wat Mai naast het Koninklijk Paleis ligt, werd de tempel gebruikt door de Laos Royalty. Het is een van de weinige tempels die de vernietiging door Chinese indringers overleefde in 1887. 

De SIM

De meest indrukwekkende structuur van de Wat Mai is de SIM. 

Het vijf niveaus tellende dak dat zich bijna tot de grond uitstrekt, is versierd met gouden Naga-kruisbloemen. In het midden van het hoogste niveau bevindt zich een "Dok so faa" bestaande uit drie gouden parasols. Het dak van de veranda wordt ondersteund door grote zwarte en gouden gestencilde kolommen met kapitelen in de vorm van lotusblaadjes. 

In 1821 werd een veranda toegevoegd aan de voorkant en aan de achterkant van de sim. 

In de daaropvolgende decennia zijn verschillende andere gebouwen toegevoegd.

Huis van de Phra Bang Buddha-afbeelding

Nadat veel van Luang Prabang en de meeste van zijn tempels in 1887 door Chinese indringers waren vernietigd, werd de Wat Mai, die de vernietiging werd bespaard, de nieuwe thuisbasis van het beeld van Phra Bang Boeddha. het is;

• Laos meest geprezen Boeddhabeeld, en bleef daar tot halverwege de 20e eeuw, toen het werd verplaatst naar zijn huidige locatie in het Koninklijk Paleis Museum . 
• Tijdens de nieuwjaarsvieringen in Laos wordt het beeld in processie naar de Wat Mai-tempel gebracht voor ceremoniële zuivering.
• Elk jaar, op de derde dag van het Lao-nieuwjaar, neemt de Pha Bang zijn plaats in op de binnenplaats van de Wat Maï-tempel om aan de bevolking te laten zien die het in een soort van optocht zuivert door het water te geven.
• De Phra Bang is het mystieke nationale embleem van dit land. Het is een 83 cm hoog beeld, bedekt met bladgoud.
• wordt beschouwd als een symbool van het recht om Laos te regeren. Alleen een zuivere en ware regering mag dit Heilige beeld behouden.

Volgens de legende werd dit beeld gemaakt in Sri Lanka (Ceylon) tussen de 1e en de 9e eeuw. Het behoorde lange tijd tot het rijk van Angkor voordat het aan prins Fa Ngum werd gegeven, na de oprichting van het rijk van 1 miljoen olifanten en een witte parasol. Het arriveerde in 1359 in Luang Prabang, en de stad werd hernoemd.

Hier vinden we alleen de draagsoel en een foto met bijbehorende tekst.

Verder op het terrein

Andere gebouwen op het tempelterrein zijn een slanke stoepa, twee kleine stenen kapellen, een trommeltoren en een bibliotheekgebouw waar boeddhistische geschriften bewaard worden. 

De Wat Mai is een actieve tempel; de bewoningsmonniken wonen in de kuti, de verblijfplaats van de monniken.

En wat dacht je hier van? ja het was genieten!

Het Nationaal Museum

was voorheen het koninklijk paleis. Tot in 1975 de communistische Pathet Laos-partij aan de macht kwam die de Laos-monarchie beëindigde, en de Royals dwongen het Paleis te verlaten. Het ligt eveneens aan de oevers van de Mekong rivier, tegenover de heilige berg Phousi . Lokaal staat het paleis bekend als de Haw Kham of Ho Kham, wat zich vertaalt naar "Golden Palace". Het museum herbergt de Phra Bang, het meest heilige Boeddhabeeld van het land, dat wordt bewaard in een rijk versierde schrijn. Het paleis werd gebouwd tussen 1904 en 1909 tijdens de tijd van Franse koloniale bezetting als de residentie van de Laos koninklijke familie ter vervanging van het oude paleis, nadat de stad grotendeels was verwoest en geplunderd door het Black Flag Army, een militiegroep uit China in 1887. 

Terwijl het oude paleis was gemaakt van traditionele bouwmaterialen zoals teakhout, werd het nieuwe van baksteen gemaakt. De stijl is een mix van Franse Beaux-Arts en de traditionele Laos-stijl. 

Andere gebouwen op het terrein zijn de Koninklijke stallen, een botenhuis, het voormalige Koninklijk theater en een garage. De paleistuin bevat een grote vijver en een standbeeld van koning Sisavang Phoulivong, de koning van Laos tot 1959.

NB

Hier geen tassen of camera's mee naar binnen alles achter slot dus ook geen foto's! Na afloop een heerlijk kopje Saffron-koffie

Xieng Men

is een dorpje met een aanlegplaats voor boten, een paar groentestalletjes, en een restaurantje waar we heerlijke koffie dronken. We lopen via een pad naar boven mooi stukje natuur in en zien beneden ons de rivier liggen. En dan staan we zomaar ineens voor een heel eenvoudige tempel

Wat Xieng Mene 

Ik zei het al zo'n pure eenvoud er is zelfs niets over te vinden op internet maar mooi en rustgevend was het wel

Monniken

Hier middden in de natuur leven de monniken in alle eenvoud. De entreegelden zijn nodig om alles te onderhouden.

Het is een geweldig mooi en rustgevend gezicht die Mannen en ook heel jonge jongens in het oranje in het groen en hier en daar hoor je ook nog een monnik zingen

Dan gaan we toch nog even het tempeltje in dat er staat. Dit is duidelijk een tempel die veel wordt gebruikt door de Laotianen en met name de monniken. We gaan weer terug het is tijd om te lunchen

Twan geeft ons les

Hoe eet je rijst op zijn Laotiaans: Je haalt de deksel af, pakt het bakje in de linkerhand, je vormt een lepel van je 3 vingers en duim van de rechterhand pakt een plukje rijst en schuift het naar binnen. Ja geweldig en wat hebben we lekker gegeten. En een kopje koffie na. We kwamen niets te kort hoor!

De middag was even niets lekker bijkomen en beetje dwalen door het plaatsje zoals je ziet er is variatie genoeg. Zie je die kuif van die vogels? En voor de rijstwafels in de stalletjes hangen moeten ze natuurlijk eerst gedroogd worden wel het zonnetje doet zijn werk wel.

Mount Phousi 

reikt 150 meter boven het centrum van de stad. De heuvel (soms gespeld als Pho Si of Phu Si - de betekenis is "Heilige Heuvel") is een religieuze plaats met verschillende boeddhistische heiligdommen, tempels en een afdruk van de voet van de Boeddha in steen. Het is ook een geografische grens omdat het de oude stad van Luang Prabang scheidt van de nieuwe stad die zich daarachter uitbreidt naar het westen. 

De heuvel met zijn honderden treden, kan op diverse manieren beklommen worden. Geen van hen zijn bijzonder zwaar. Je moet wel redelijk ter been zijn een rolator of rolstoel is geen optie. Het is een mooie plek om de zon op te zien komen of zoals wij gedaan hebben te genieten van het uitzicht. Je hebt een spectaculair 360 graden uitzicht over de stad, de Mekong, de vele tempels en over het omliggende landschap met de bergen in de verte.

Reken op een paar uur voor de beklimming en afdaling, de tempels en alles wat nog meer te zien is. Genieten tussen de schaduwrijke bomen en van de magische uitzichten. Ga voor een complete ervaring naar Mount Phousi aan de ene kant en gebruik de andere set van stappen om weer naar beneden te gaan.

Het verblijf van de monniken. Hier geen luxe maar eenvoud.

We komen bij een korte trap lopen langs een boeddhabeeld naar boven en zien een Marquette van de Mount Phousi. Zie daar we kunnen kaartjes kopen nou laten we dat maar doen dan.

Wat Tam Phousi-schrijn

deze komen we als eerste tegen halverwege de heuvel met een grootbuikige Boeddha genesteld in een grot en een volgende ruimte nog 1 en dan diep in de grot weer een groepje bij elkaar. Nergens een verklaring gevonden voor dat raketmonumentje buiten de grot helaas.

Als we dan een stukje verder zijn komen we een trap tegen met de slangenleuning. Langs deze trap vinden we heel wat boeddha's en tempeltjes om zoals ik al zei te offeren en/of te rusten. Ach je wordt niet moe je geniet alleen.

"Afdruk van Boeddha's voet. ”

Achter de kleine deuropening  was slechts een beperkte ruimte waar je je hoofd naar binnen kon steken en neerkijken op een lichtgekleurde steen waarbinnen een schaduwachtige voetachtige indruk was.

Het is een linkervoet.  Dit was anders. De andere afbeeldingen waren allemaal gestileerde afbeeldingen met boeddhistische figuren (lotussen en wielen) en waren volledig vlak en symmetrisch. De afdruk op Phu Si is ook volledig ontdaan van enige artistieke bloei. Het zag er naar uit als een voetafdruk die in beton was achtergebleven. Het had ook een natuurlijke formatie in de rots kunnen zijn.

Wat Tham Mo Tharayam

is het volgende deel van de heuvel en je ziet ook hier weer heel veel mogelijkheden om te offeren ja soms moest je er wel aardig voor klimmen en grandioze uitzichten.

Wat Chomphet

De tempel ligt in het bos op de heuvel en kijkt uit over het Mekong en Luang Prabang-schiereiland. De Thais bouwden de bescheiden tempel in 1888, en is naast het unieke panorama ook bekend om zijn stoepas die de beenderen van de vrouwen van de vroegere koningen van Laos huisvest.

Het is een vergulde stupa met een witte basis dat door het weer behoorlijk was aangetast maar daarom zo authentiek. Wat Chomsi heeft een kleine gebedsruimte met een zittend Boeddha-altaar. 

De tempel zelf is klein en in vervallen staat, maar er is sprake van het in de komende jaren in zijn oude glorie te herstellen.

Het is een geweldig uitzicht. Het uitzicht staat trouwens op de Werelderfgoedlijst.

De Thanon Phousi-trap

deze bestaat uit 355 treden die naar de top slingeren, maar is goed geasfalteerd en biedt onderweg verschillende rustplaatsen.

Deze namen we op de terugweg en ja zo af en toe kwamen we er halverwege ook even op uit komt ervan als je gewoon lekker dwaald ipv een strak pad te kiezen. En ja gezellig zo kom je nog eens iemand tegen.

Wat Pa Houak

bekend als "Klooster van het Thornless Bamboo Forest". Gelegen in het noordoosten van Mount Phousi en tegenover het Palace Museum.

Het is een kleine houten tempeltje aan de voet van Mount Phousi. De meest interessante kenmerken van Pa Huak zijn de eigenzinnige 19de-eeuwse muurschilderingen die de binnenmuren decoreren. Ze bieden op dat moment fascinerende inzichten in het gewone leven in plaats van de gebruikelijke religieuze thema's die men gewoonlijk tegenkomt. Het meest interessant is de afbeelding van het verhaal van de vernedering van de Boeddha of het temmen van de arrogante koning Jambupati, door zichzelf te tonen als de Boeddha-koning van de wereld in plaats van een nederige monnik. Er zijn ook afbeeldingen van Luang Prabang die Chinese, Europese en Perzische bezoekers ontvangen met olifanten, paarden en tijgers. Het is allemaal erg levendig. 

Eenmaal beneden terug in de bewoonde wereld. Bij het grote lotusplateau waren ze bezig met filmopnames. We lopen wat rond en zoeken eerst een plekje om de keel te smeren want we hadden dorst. Het is een ander stukje van Luang dus er is weer van alles te zien. Diverse vormen van vervoer mooie bloemen. En zie daar een hele wand met ansichtkaarten. Nou dat is mooi en o ik mocht geen foto's maken nou dan doe ik het ook maar niet.

Het Amantaka-hotel

Het Frans koloniale gebouw dat eens een koloniaal hospitaal was, kijkt uit over de stad aan de voet van de heilige berg en heeft nog steeds de deftige rust uit het verleden terwijl privezwembaden en een ultramoderne spa zielen in hun comfortzone houden.

Kon de prijs helaas niet vinden per nacht maar geloof me dat zal niet weinig zijn. Heel leuk om daar gewoon even rond te lopen ja we kregen toestemming.

Wat Xieng Thong 

Een boeddhistische tempel van uitzonderlijke schoonheid.

Wat Xieng Thong, ook bekend als het 'Gouden Boom Klooster', fungeert als een toegangspoort tot Luang Prabang, omdat het strategisch dicht bij de Mekong ligt en de Nam Khan rivier verbindt. Deze plek staat bekend als de locatie voor de kroning van Lao-koningen en als een belangrijke ontmoetingsplaats voor belangrijke jaarlijkse festiviteiten. De oorspronkelijke tempel werd in 1560 gecreëerd onder de koninklijke instructie van koning Setthathirath en miste een enkele keer een invasie zo ook die van het leger van de zwarte vlag in 1887. verbouwing plaats in de jaren zestig. De tempel bevindt zich nog steeds in de oorspronkelijke vorm. In de 60tiger jaren heeft een restauratie plaatsgevonden die hard nodig was.Tijdens die restauratie zijn de reparaties aan het dak, en het bladgoud door middel van goudlakken toegevoegd aan de muren en de ingang.

Overblijfselen zijn onder meer een zeldzame liggende zwarte Boeddha die teruggaat tot het bewind van koning Setthathirat in de rode kapel. Het Boeddhabeeld werd in 1931 in Parijs tentoongesteld voordat het in 1964 werd teruggebracht naar de tempel en het wordt als buitengewoon uniek beschouwd.

Extra hoogtepunten van Wat Xieng Thong zijn de trommeltoren, de Triptaka-bibliotheek toegevoegd in 1828 en de centrale SIM of ordeningszaal die dateert uit de oprichting van de tempel in 1560.

Een prachtig stuk tempelarchitectuur 

De Wat Xieng Thong presenteert een indrukwekkende structuur gebouwd in de Luang Prabang-stijl, met een vallend dak dat zich bijna tot de grond uitstrekt. Het dak bestaat uit een groot, 3-traps centraal gedeelte geflankeerd door meerdere 2-traps secties. Bovenop het centrale deel bevindt zich een vergulde "Dok so faa", een sierelement bestaande uit 17 miniatuurstupa's bedekt met 7 gelaagde parasols.

En sierlijke mozaïeken waaronder een prachtige 'boom van het leven'.

Een glasmontage op de achterste tempelmuur op een rode achtergrond, gemaakt in de jaren zestig.  Op de bovenkant van de afbeelding staat een de Boeddha, onderaan de afbeelding een man die loopt en verschillende dieren waaronder een tijger en twee pauwen.

De boom portretteert het verhaal van de oprichting van de tempel waarvan de legende verklaart dat deze door 2 heremieten was besloten om het heiligdom te creëren naast een grote vlamboom waar de rivieren samenkwamen.

Het verhaal gaat binnen verder met dharma-wielen afgebeeld in goud op het plafond.

De SIM

Het meest indrukwekkende gebouw van de Wat Xieng Thong is de sim, de congregatiehal van de tempel. Zowel de buitenkant als het interieur van de sim zijn zeer uitgebreid gedecoreerd met ingewikkelde gouden sjabloneren op zwarte lak.

De binnenmuren

zijn versierd met glasmozaïeken en gouden sjabloneren op rode lak. Gevoerd langs de muren zijn een aantal vroege Boeddha-afbeeldingen uit de 19e eeuw. 

Het interieur

van de sim is net zo indrukwekkend als zijn buitenkant. Grote gestencilde teakhouten pilaren ondersteunen het dak; de muren zijn gestencild in goud op zwarte lak met florale motieven, dieren, scènes uit het dagelijks leven en Jataka-verhalen. Een van de muren bevat een afbeelding van de hemelen met de Boeddha en verschillende goden, de aarde met mensen en bomen, en de hel met afbeeldingen van mensen die straffen ontvangen voor hun zonden. Gezeten op een uitgebreid voetstuk is het belangrijkste Boeddha-beeld in de Bhumisparsha-mudra, omringd door vele kleinere afbeeldingen.

Chariot Hall

of Royal Funerary Chariot Hall is een veel recentere structuur; het werd voltooid in 1962. Het bevat het koets van koning Sisavang Vong die in 1959 stierf. Versierd met grote Naga-slangen aan de voorkant. In het rijtuig bevinden zich drie zeer uitgebreide urnen die de as van de koning, zijn vader en zijn moeder bevatten. De hal is in klassieke stijl gebouwd en heeft een dak met twee niveaus en versierd met Naga-kruisbloemen. Zeer aantrekkelijke gebeeldhouwde en vergulde teakhouten panelen van de façade tonen bloemmotieven en scènes uit de Phra Lak Phra Lam, de Laos-versie van het Indiase epos Ramayana.

Kapel van de staande Boeddha

Naast de sim staat de kapel van de staande Boeddha. Het fronton is versierd met kleurrijke glazen mozaïeken met bloemmotieven en twee kinnaree, een mythologisch half mens, half schepsel. In het midden van het dak is een kleine pagode; de uiteinden van de daken zijn versierd met chofahs, eindstukken die de mythologische Naga-slang afschilderen die wordt verondersteld het boeddhisme te beschermen. De gebeeldhouwde en vergulde deuren geven toegang tot de kleine kapel; de binnenmuren zijn rood bedekt met gouden sjablonen. Aan de achterwand van de kapel staat een groot beeld van een staande Boeddha. Het bronzen, vergulde beeld bevindt zich in de Abhaya-mudra en drukt onverschrokkenheid uit.

Andere structuren

Andere gebouwen op het tempelterrein omvatten verschillende stoepa's, een paviljoen met een zittende Boeddha, de kuti of monniken, een schuilplaats voor boten en een Bodhi-boom.

En nu is het lunchtijd want vanmiddag gaan we naar de watervallen en dan moeten we wel iets in de maag hebben haha.

Katoen

Op weg naar de waterval stoppen we even op een soort van boerderij. Hier zien we hoe de ruwe katoen van de bol tot lap wordt verwerkt. Toch weer even leuk om te zien. De vrouwen zorgen voor de erwerking en de man verzorgd het verf- en droogproces

Kuang Si Waterval

is een van de meest mooie watervallen van Laos en liggen midden in de jungle. Je kan hier heerlijk zwemmen en helemaal naar boven klimmen in zo’n 20 minuten. De klim omhoog is vrij stevig dus je kan deze het beste maken wanneer het nog niet zo warm is, om daarna boven of beneden een duik te nemen in het koude water. 

Het water valt via diverse plateaus naar beneden in het regenwoud. Het is een ideale plek om te wandelen en om even te baden. In sommige delen mag je het water in. De waterval is opgebouwd uit tufsteen. Dit wordt gevormd doordat kalkhoudend water van de rivier steeds nieuwe laagjes kalk achterlaat op organisch materiaal (mos, takjes, blaadjes). In de loop van de eeuwen kunnen kalkbarrières ontstaan die soms tientallen meters hoog worden. Hierbij kunnen overdekte ruimtes, tufgrotten ontstaan. De Kuang si waterval is één van de grootste tufsteenwatervallen van Zuidoost-Azië. In het regenseizoen van 2001 is het onderste gedeelte van de waterval ernstig beschadigd geraakt. Tot dat moment was er onderaan de waterval een groot bassin en enkele kleiners poeltjes afgeschermd door hoge tufsteenwanden. Deze zijn door instorting verloren gegaan.

En weer op de terugweg. Altijd leuk die plaatjes schieten onderweg.

Vanavond nog even gezellig samen eten en dan gaan we morgen weer op weg naar ons volgend hotel we hebben ons hier prima vermaakt. We gaan weer op weg 

Vang Vieng/Vientiane 

Laos