Het standbeeld van Preah Bat Dambang Kranhoung (de koning van de verloren Kranhoung stok) staat trots op de rotonde.. Het beeld staat symbool voor de legende waarnaar de stad en provincie vernoemd is.
De zwarte huid staat symbool voor de boerenafkomst van de koning, immers, wie dagelijks op het land werkt zal een donkere huid krijgen. Tegenovergesteld worden leden van de koninklijke families met een witte huid afgebeeld.
Op weg naar de grens.
De laatste km's in Thailand tikken weg. Nog even een onderbreking bij de pomp en dan gaat het hard. Het links rijden zit er bijna op. De mooie brede wegen en enorme parkeerplaatsen. Een post van de Highway Police nog wel even leuk om mee te pikken. We zien nog een leeg rijstveld een tempel en de Thaise vlag samen wapperend met de Boeddhavlag en een laatste maal de beeltenis van de Thaise Koning aan de weg. We komen op grensgebied de witte strepen verwisselen af met geel. Bij de kruising kun je je nog bedenken. Nee hoor we rijden echt naar de grens met Cambodja. Vanaf nu mag er niet meer gefotografeerd worden.
Grensovergang
Er zijn in totaal 6 grensovergangen in Cambodja die met Thailand gedeeld worden zie pagina foto) Van deze 6 grenzen, worden er eigenlijk maar 2 intensief gebruikt door toeristen.
Wij gingen heen via;
Psar Pruhm / Ban Pakard
Deze ligt bij het Cambodjaanse stadje Pailin, bekend van edelstenen en het feit dat het een van de laatste bolwerken van de Rode Khmer was na de oorlog.
We zijn in Cambodja.
Wat is er veranderd. Uiteraard de beeltenis van de Koning van Thailand die is nu natuurlijk van de Koning van Cambodja en hij staat er bijna altijd samen met de minister zijn rechterhand op.
Dan zien we dat ook hier genoeg zwerfvuil te vinden is langs de weg. Ook hier van alles te koop is in de stalletjes en ja de werkzaamheden gaan ook hier gewoon door. Dit lijkt trouwens wel het aanleggen of vervangen van een riolering wel dat is tich een positief geluid dacht ik zo. Tempels zullen we ook nog veel gaan zien.
Het standbeeld van Grandma Yat in Phnom Yat
Dit standbeeld dateerd van 04-04-2011 en is gebouwd met behulp van zandsteen uit het dorp Krang Dong;
Het beeld van Oma Yat moest er uitzien als een gewoon mens;
- Het heeft een hoogte van 3.5 meter en een gewicht is 32.8 ton.
- De troon van het beeld heeft de afmeting van 2.3m2.
- Het heeft wit haar, witte wenkbrauwen, rode lippen en grote zwarte ogen.
- Het draagt een ketting, rode oorringen, ring aan de vingers en heeft rood gelakte nagels.
- Het is een knielend beeld en de handen rusten op de knieën. (lijkt eigenlijk wel kleermakerszit)
Wat de jurk betreft even gezocht op internet maar deze wordt nog wel eens vervangen vandaar die kleur niet opgenomen is in de omschrijving.
De legende van Grandma Yat
lang geleden waren er alleen Kola-mensen die in Pailin woonden. Er waren 2 echtparen wiens naam Grandpa Yat en Grandma Yat was met dezelfde naam. Ze werkten als edelmeters in Pailin. Naarmate ze ouder werden, bouwden de twee stellen hermitage op de berg die vandaag Phnom Yat werd genoemd voor boeddhisme meditatie. In die tijd, gingen de mensen van Palin die veel edelstenen vonden, naar Thailand om deze te verkopen. Van sw opbrengst kochten ze geweren om hun rijkdom te beschermen en soms gingen ze jagen in de bossen bij Phnom Yat.
De geluid van het pistool was zo hard dat de demonen in het bos dit konden horen. Op een dag was er een demon met de mogelijkheid om zich voor te doen als een oude man. De oude man ging praten met opa Yat en oma Yat. Hij zei de koppels om de jager te vertellen dat ze moesten stoppen met jagen omdat de demonen in het bos wegrenden vanwege het geluid van het geweer. Als ze ophielden met jagen, zou de demon, die al oud was, hen veel edelstenen laten vinden om ze rijk te maken. Maar als ze rijk waren, moesten ze een pagode bouwen op de Phnom Yat en op elke genadedag muziek spelen en een pauw laten dansen als offer. Na het gesprek met de twee koppels verdween de oude man. Na die dag vertelden grootvader Yat en oma Yat het verhaal aan alle mensen in Pailin. Toen de mensen dit hoorden, stopten ze met jagen en begonnen de pagode op de berg bouwden.
Wanneer mensen naar Pailin gaan, gaan ze altijd naar het Grandma Yat-beeld om te bidden voor vrede omdat ze geloven in het Grandma Yat-beeld (ស ក្ក័ សិទ្ធិ). Elke dag vind je hier mensen die bij het Grandma Yat-beeld komen bidden, jong en oud. Ook is er elke heilige dag altijd een offer voor oma Yat zoals ភ្លេង ពិណ ពា ទ ្ ្យ.
In de toekomst zal het Grandma Yat-beeld door het grootste deel van Cambodja worden gerespecteerd vanwege haar macht om hen te beschermen. Om Grandma Yat te beschermen moeten we haar standbeeld respecteren en geen dingen doen die het standbeeld beledigen.
Boven zie je wat er zo al geofferd kan worden aan Grandma Yat en zien we de heiligdommen rondom. Dit beeld vind je in Pailin
We rijden verder op weg naar Battambang. Je ziet het leven speelt zich aan de weg af en we zien heel veel rijstvelden en rijst te drogen liggen
Prasat Banan
ligt ongeveer 22 kilometer ten zuiden van Battambang, maar is zeker een bezoekje waard.
"Banan Hill, of Phnom Banan, is een kleine heuvel ongeveer 400 meter hoog. Boven op de heuvel is de best bewaarde Angkor-tempeltempel van de provincie, Prasat Banan. De tempel werd gebouwd door Udayadityavarman II, zoon van Suryavarman I.
Eenmaal boven zie je de overblijfselen van een prachtige tempel, waarbij de torens van de Prasat Banan wat weg lijken te hebben van Angkor Wat. Dit complex wordt ook wel eens het broertje van de Angkor Wat genoemd.
Oorspronkelijk is de tempel gebouwd in de 11e eeuw op de top van de heuvel met uitzicht op de Sangkar rivier. Hoewel het een boeddhistische make-over kreeg in de 12e eeuw tijdens de regeerperiode van Jayarvarman VII. De Boeddha-afbeeldingen in de zandstenen hoofdtoren zouden nog origineel zijn.
Een grote stenen trap leidt je naar de heuvel dus naar de tempel. Er zijn 358 treden en je gaat vrij stijl omhoog dus wees voorbereid. Het is een stevige klim vanaf het grondniveau naar de ruïnes. De trapleuning is bijzonder. Hij wordt geflankeerd door nagra's. En je verkijkt je toch nog enigszins. Je denkt dat je er bent ja jammer joch je mag weer maar het is wel genieten boven zoals je boven ziet. Je kunt tussendoor even stoppen voor de volgende serie haha.
Het complex is niet meer in zo'n goede staat een enkele toren was ook gestut (zie boven). De zwaar beboste heuvels kunnen nog steeds mijnen herbergen, dus ga niet van het pad af. Hier nog wat foto's van de beelden die in de tempels staan en ook beneden was het de moeite waard.
De Battambang Bat-grotten
Aan de voet van het historische Phnom Sampeou, komt de geur van de gebarbecued kip en varkensvlees dat op de voedselkarren ons tegemoet. Nee blijft liggen waar het ligt hoor. Wij lopen naar de voet van de berg.
De berg - meer een grote heuvel - is ook heilig voor de lokale bevolking zoals deze voorkomt in de legende van Neang Rumsay Sok. Volgens de Khmer, was ze gekweld door haar geliefde, en vocht ze door tegen een wraakzuchtige krokodil. Ze slaagde erin het beest te verslaan door haar haar in het water te laten vallen, waardoor het water waarin het reptiel zwom opdroogde. Straks zal uit een van de grotere grotten in de berghelling, een plotselinge stroom zwarte slangen in de lucht gaan vormen.
We zoeken een goed plekje op. Het duurt nog even. Ons gids toont ons het pellen en vervolgens eten van de bevruchtte eieren. Nee er was niemand die een hapje wilde proeven wel sneu voor hem maar er zijn wel grenzen ook voor mij.
Ik heb trouwens een recept op t net gevonden voor de gegrilde eieren dus kijk maar wat je ermee doet
https://www.eieiei.nl/cambodjaanse-gegrilde-eieren-van-de-barbecue/
Maar goed we kwamen hier voor het spektakel en wel; Het is een spektakel aan de voet van Battambangs Phnom Sampeou, de zon zakt langzaam weg terwijl een stroom van miljoenen vleermuizen uit grotten stroomt en door lucht zwermt.
Gedurende de volgende 30 tot 40 minuten zien we deze nachtelijke exodus van een gigantische kolonie hongerige, rimpelarme vrijstaartvleermuizen. Zij komen uit hun sluimertoestand en verspreiden zich om op het omliggende platteland te geraken voor een nacht van jagen.
Phnom Sampeou
is een berg doordrenkt van legendes, bekroond door Wat Sampeou en een groep grotten die door de Rode Khmer als 'dodende grotten' werden gebruikt (1975-1979 de Killing Caves) zij bevatten de skeletresten van hun slachtoffers. De wat is onopvallend, maar het uitzicht is spectaculair. De pagode diende ook als een gevangenis en martelcentrum tijdens het door Pol Pot geleide tijdperk, en tot het midden van de jaren '90, kampeerden regeringstroepen op de berg, met Khmer Rouge- soldaten in de buurt van Phnom Krapeu.
Battambang (Bat Dambang)
Vrijvertaald betekent dit de ‘verloren stok’. Het beeld staat op de rotonde en is niet te missen als je Battambang binnen komt.
Rode Khmer
Battambang werd na de val van de Rode Khmer in Phnom Penh het bolwerk van de Rode Khmer. Nadat het Vietnamese leger Phnom Penh was binnengedrongen zochten de Rode Khmer hun heil in het noord-westen van Cambodja, tegen de grens met Thailand. Battambang was vaak het middelpunt van diverse conflicten tussen het regeringsleger en de Rode Khmer. Battambang was de frontlinie waar diverse slagen werden uitgevochten. Het is omringt door een aantal heuvels of bergen. Op deze heuvels hadden de Rode Khmer goed zicht op de vrijand.
De legende
Preah Bat Dambang Kranhoung, gaat over de Koning met de verloren Kranhoung stoken gaat over een Khmerboer
Deze Khmer boer verbleef in de jungle hij maakte zijn maaltijd en wilde rijst koken, maar bedacht zich dat hij geen lepel had. Hij gebruikte daarom een takje Rokar als kookgerij. De rijst kleurde zwart terwijl hij met het takje door de kokende rijst roerde. Maar hij besloot toch zijn enorme honger te stillen dan maar met de zwarte rijst.
Na het eten voelde hij een enorme (goddelijke) kracht in zich neerdalen en hij was in staat om uit een Kranhoung boomstam een knuppel te maken. Het zwart gekleurde Kranhoung hout zou sterker zijn dan staal. Met zijn vers gemaakte wapen trok de boer, samen met een groepje soldaten, ten strijde tegen de Siamese legers.
Nadat hij de provincie van de bezetting had bevrijd, nam hij bezit van de troon. Na 7 jaar, 7 maanden en 7 dagen als ‘Preah Bat Dambang Kranhoung’ geregeerd te hebben werd hij uitgedaagd door de zoon van de koninklijke familie. Op zijn witte paard sprong de prins over de stad waarop de koning zijn zwarte knuppel wierp in een poging de prins te doden. Helaas miste hij en verloor niet alleen zijn magische wapen, maar ook de troon.
Bamboo train
De trein is heel simpel gezegd gewoon een kar van bamboe, die zich vanuit O’Dambong verplaatst naar O’Sralau over een rails van maar een paar kilometer. Na de val van de Rode Khmer waren veel wegen vernietigd, waardoor dit een makkelijke en vooral goedkope manier van reizen was. Er is trouwens maar 1 rails: mochten twee treinen elkaar willen passeren, dan moest eerst de kar met de minste passagiers van de rails gehaald worden. Geweldig toch?
De bamboetrein van Battambang beweegt zich voort over het spoor en dat is dan ook de enige overeenkomst met een reguliere trein. Een enkele reis duurt ongeveer 20 minuten. Het is zonder twijfel een van de meest bijzondere ‘treinreis die wij ooit gemaakt hebben en het ging eigenlijk nog best hard. Je hebt natuurlijk totaal geen beschutting dus een beetje zonnebrand is wel slim. Je achterwerk? die voel je wel er zit uiteraard geen vering in de trein. En wat gebeurd er als je weer terug wilt? De trein wordt van het spoor gehaald en in tegengesteld richting weer op de rail gezet het motortje moet namelijk weer aan de achterzijde komen haha. De bamboetrein werd gebruikt voor goederenvervoer en dat de goederen vervoerd worden van Battambang naar Phnom Penh.
De Sopriya Ram
deze tempel is gelegen in Moung Roessei dit is een plattelandsdorpje tussen Battambang en Phnom Penh aan de Highway 5. Het is groot complex waar je uren zou kunnen rondlopen. Er is helaas niets over te vinden op t net vooralsnog. Het heeft een bijzonder mooie toegangspoort.
Ik ben er niet geheel van overtuigd dat dit de juiste naam is!!
We zien o.a de 4 stadia van het leven zoals Boeddha dit zag Monnik; oud worden, sterven en de crematie. Heel indrukwekkend.
We zien diverse tempels en pagodes. Opvallend zijn ook de trappen van de tempels. Ook zien we de pagodes waar de as in bewaard wordt van de overledenen.
Naast de diverse tempels, staan er ook veel Boeddhabeelden.
De monniken die op het terrein verblijven gaan net aan tafel als wij langs lopen. We lopen over het terrein en komen natuur lijk nog diverse mooie fotomomentjes tegen.
De School Kea Primary
op deze lokatie, is onderdeel van een project dat in Cambodja draait.
Het onderwijs is pas na het verdwijnen van de Rode Khmer (1979) goed op gang gekomen. Voor Cambodjaanse kinderen geldt een leerplicht en het basisonderwijs begint op 6 jarige leeftijd. De meeste scholen in Cambodja zijn staatsscholen, verder zijn er een aantal privéscholen en boeddhistische kloosterscholen. De leerkrachten, beschikken vaak niet de benodigde diploma´s en zijn weinig gemotiveerd vanwege de matige salarissen en de slechte arbeidsvoorwaarden.
En dan lopen we naar het dorp en gaan naar de oude markt wat is dit een belevenis. Je ziet hier werkelijk van alles. De mensen zijn heel erg vriendelijk. We mogen foto's maken zoveel we willen en ja ook zij vinden het leuk om op de foto te gaan. Via de gouden krokodillenpoort lopen we weer terug. We hebben genoten
Nu hebben we een lange rit voor de boeg op weg naar ons hotel in Phnom Penh.
Dit is een mooie gelegenheid om de film The Killing Fields te draaien in de bus als voorbereiding op morgen.
We komen af en toe nog van alles tegen onderweg zoals je ziet.
Ook rijden we door het gebied van de Carmen-Industry. Hier zijn duizenden kleine kledingfabriekjes waar de ARBO echt geen controles uitvoert. Aan het eind van de werkdag worden de vrouwen als vee gestapeld in open vrachtwagens en weer in de dorpen afgezet. Het viel niet mee om dit vast te leggen maar ja je moet natuurlojk wel een poging ondernemen. We zagen de poorten waarachter de fabrieksjes staan en de lege vrachtauto's die klaar stonden om het menselijk vee te vervoeren.
