Chanthaburi Terugblik Thailand
Voor de achtergrondinformatie verwijs ik weer naar de vorige reis. Hier start ik met de bezienswaardigheden die wij bezocht hebben. En dan beginnen we hoe kan het ook anders bij het Grand Palace. Klopt ben hier eerder geweest en we hadden de keus gaan ja of nee maar dit is zo bijzonder dat je dit na een aantal jaar rustig weer eens kunt zien ik was er dan in 2013 maar voor Ans was het nog langer terug en achteraf hebben we er geen moment spijt van gehad het was weer mooi.
Openbaar vervoer de bus
Voor een buitenstaander is het locale bussysteem in Bangkok vrij ingewikkeld. Er zijn ontzettend veel buslijnen en de informatie wordt alleen in het Thai weergegeven. Toeristen maken daarom in Bangkok ook zelden gebruik van de bus. Buskaartjes zijn goedkoop, 10 tot 15 Bath voor de eerste 5 kilometer.
Wij gaan met de bus van ons hotel naar het paleizencomplex. Gewoon tussen de bevolking staan/hangen is wel leuk. De eerste bus was te klein maar de volgende konden we met zijn allen wel in! En kan er naast zitten maar gaat toch iets sneller dan met een touringcar. Uiteraard een paar kiekjes onderweg.
Grand Palace
Het complex bevindt zich in het Rattanakosin gebied en werd door Koning Rama I in 1782 gesticht, nadat Ayutthaya in handen van de Birmezen was gevallen. Het nieuwe en moderne Bangkok heeft zich meer verspreid naar oostelijke richting vanaf Rattanakosin en Thonburi. Het oude centrum is gemakkelijk bereikbaar per boot en ligt op loopafstand van het populaire backpackersgebied van Banglamphu (Khao San Road). Wil je achtergrond informatie kijk weer even terug ik houd het dit keer bij de foto's.
De tuinen
De beelden
Het gouden boeddhabeeld kan beplakt worden met blaadjes van goud dit keer was er niemand die een blaadje aanbracht.
De tempels
Stoepa's en spitsen
De Yaksha's en de Wachters
En ook
En natuurlijk de Smaragden boeddha
Dan lopen we naar ons volgende doel de Wat Arun. Deze ligt aan de Cao Phraya rivier en we zullen de boot moeten nemen om er te komen. Bij pier N13 (Banglamphu/Tha Phra Arthit) koop je voor 15 Baht een kaartje.
Wat Arun
eigenlijk Wat Arunrajawararam Rajaworamahavihara, is vernoemd naar de Indiase god van de dageraad Aruna. Deze ca. 67 meter hoge ‘prang’, een traditioneel gebouwde vingervormige toren, symboliseert de hindoeïstisch-boeddhistische kosmologie. Deze is trapsgewijs gebouwd in Khmer-stijl.
De tempel is compleet versierd met ingelegde stukjes veelkleurig porselein, die in de zon blinken.
Wat Arun is tijdelijk de thuishaven geweest van de Smaragden Boeddha. Koning Rama II ligt hier begraven. De tempel ligt op de westelijke oever van de Chao Praya-rivier. Het is een architecturale representatie van de berg Meru, het centrum van de wereld in de boeddhistische kosmologie. In de mythologie van het Tibetaanse boeddhisme is Mount Meru een plaats die tegelijkertijd het centrum van het universum vertegenwoordigt en de eenpuntigheid van de geest die door adepten wordt gezocht. Duizenden mijlen in de hoogte, Meru bevindt zich ergens voorbij het fysieke gebied van de werkelijkheid, in een rijk van perfectie en transcendentie.
De 4-hoekige prang van Wat Arun, die beelden van de beschermgoden van de vier richtingen huisvest, versterkt deze mystieke symboliek. Er zijn meerdere uitsparingen waarin beelden staan van krijgers die zitten op een driekoppige olifant. Rondom de prang staan vier kleinere torens op elke hoek die net zo rijkelijk zijn versierd.
Je kunt bij de Wat Arun de grote prang beklimmen echter niet helemaal naar boven. De treden zij behoorlijk stijl omhoog en omlaag is best tricky. Echter op het midden niveau had je ook mooi zicht.
Ook hier wordt alles gedragen door de Yaksha's
Hier zie je ook heel goed hoe mooi het porseleinen mozaïek eigenlijk is.
De diverse wachters en een goud beeld van Boeddha voor het offeren.
Ook vind je overal kleine monumentjes die versiert zijn met stukjes porselein De Chinese schepen die Bangkok aandeden hadden als ballast vaak tonnen gebroken porselein aan boord. Er was ook een kleine begraafplaats maar ik kon er niets over vinden op internet zo moeilijk lezen he die tekens.
Wat Pho
De officiële naam van de tempel luidt;
Wat Phra Chetuphon Vimolmangklararm Rajwaramahaviharn. Dit verklaart waarom mensen die geen Thai spreken het hebben over de tempel van de liggende Boeddha. De Thaise afkorting Wat Pho komt van Wat Phodaram, een verdwenen klooster uit de Ayuttaya-periode. Koning Rama I van de Chakri-dynastie heeft de tempel opnieuw opgebouwd, een proces dat bijna 8 jaar heeft geduurd. Koning Rama III besteedde nog eens 16 jaar aan de renovatie en de uitbreiding van de tempel, en koning Rama IV gaf de tempel zijn huidige naam.
Dit is de oudste en grootste tempel van Bangkok. Wereldberoemd vanwege het immens vergulde beeld van een liggende Buddha (Phra Buddhasaiyas of de Reclining Buddha) die de overgang naar het nirvana (hiernamaals) symboliseert.
Het beeld is 46 meter lang en 15 meter hoog. De kern is gemaakt uit baksteen dat nadien werd gemodelleerd met pleister en dan verguld en rijkelijk versierd met bladgoud en met parelmoer op de ogen en de voetzolen.
De voeten van het beeld hebben een afmeting van maar liefst 3x5 meter en zijn ingelegd met parelmoer. De voetzolen tonen 108 segmenten, die in detail 108 lakshana's of gunstige eigenschappen van de Boeddha laten zien in een Thaise, Chinese en Indische stijl.
De achtergrond bij het vergulde beeld, wordt opgesierd door prachtige muurschilderingen. Vroeger waren de -schilderingen een vorm van communicatie. Je kon natuurlijk op veel plekken een donatie doen.
De Thai gelooft dat het aanbidden van het beeld voorspoed, geluk en vrede brengt. En dat doen ze dan ook met volle overgave. Rondom staan koperen bakjes voor de offerandes. Vooral veel bathjes en hier en daar een 20 bathbiljet.
Op het terrein staan ook vele kapellen, paviljoens en torens met religieuze relikwieën. En overal blinkt goud. Wat Pho is de oudste plek van Thailand waar onderricht in het boeddhisme wordt gegeven. Ook worden hier sinds 1955 opleidingen in Thaise massage gegeven. Deze vorm van traditionele geneeskunde is nog steeds erg populair.
En na al die indrukken is het tijd dat we voor de inwendige mens gaan zorgen. We lopen zoals je ziet door een school Zone en werkelijk overal zien we jeugd lopende of op de brommer of zoals hier op school. En dan komen we over de markt dit levert natuurlijk weer leuke plaatjes op
De Klong Tour
De klongs (kanalen) zijn in dit gebied de levensaders en de bevolking leeft er veelal nog op de traditionele manier.
Langs het water liggen weelderige plantages, waar mango's, papaja's, durians en ander tropisch fruit worden verbouwd. We zien een langwerpige longtailboat die bestuurt wordt met een soort roeispaan waar een buitenboordmotor aan vast zit. Door de spaan te bewegen, verandert de motor van positie en dus de boot van richting. Deze motoren zijn niet voorzien van geluidsgedempers en er worden behoorlijke snelheden mee gehaald. Maar de Thai zijn ook hoffelijk zodat er even af wordt geremd als er een tegenligger nadert. Je ziet de huizen staan op palen en veel luxe is er niet. Hebben onze huizen een tuin of balkon, hier vind je drijvende plateau's waar de bevolking in de avond koelte zoekt.
Je ziet de enorme tegenstellingen. Op de middelste foto zie je ook dat de riolering gewoon boven het water uitsteekt en wordt geloosd.
Vissen voeren op het water. Helaas het brood mag niet meer bij de monniken worden gekocht. Wel zien we diverse tempels en boeddhabeelden op de oever. We zien dat de naam van de tempel op het dak geschreven staat. Een tempel in renovatie en er is een duivenplaag ja het dak en de electrakabels zitten helemaal vol.
Halverwege liggen allemaal vissersboten. De kleine meid die bij ons op de boot zat klauterden via diverse boten en kwam terug met een behoorlijk aantal broden. Nu naar open water en daar begon het spektakel. Even verder zien we 2 leguanen zitten/lopen danwel liggen op een van de drijvende plateau's.
Buiten het leven aan het water zien we ook bijvoorbeeld het Bangkok Hilton, de Marinebasis, Bangkok hospital, het duurste onlangs geopende winkelcentrum en het boothuis van het Royal Barge Museum waarin diverse prachtig versierde praal boten tentoon worden gesteld. De tentoongestelde boten worden nog steeds gebruikt bij feestelijke gebeurtenissen en de speciale Koninklijke ceremonies. Onder de collectie van het Museum, bevindt zich ook de persoonlijke boot van de koning, de Suphannahongsa (gouden zwaan). Deze majestueuze schuit stamt uit 1911 en werd destijds gemaakt van een uitgehouwen teakhouten boomstam.
De Baiyoke Tower
is een torenhoge bezienswaardigheid in het Pratunam-gebied. De skywalk met grote kijkvensters op de 77e verdieping is goede plek om een prachtig panoramisch uitzicht te krijgen op de skyline.
Bayoke is momenteel het op 2 na hoogste gebouw in Thailand, met 309 meter. In het gebied waar de toren staat is de beroemde Pratunam-markt met duizend winkels die allemaal kleding, kleding en nog eens kleding verkopen.
(zie ook weer de vorige keer Bangkok)
Diner
Het Baiyoke Sky Hotel midden in het kloppend hart van Bangkok heeft maar liefst 84 verdiepingen en is tevens het op 1 na hoogste hotel in Thailand. Op de 78ste etage is het SKY restaurant met mooi zicht op Bangkok. Iedere avond kunt je hier genieten van een uniek dinerbuffet met keuze uit maar liefst 80 verschillende verse gerechten uit o.a. de Europese, Thaise, Japanse en vegetarische keuken.
Observatiedek
op het dak de 84e verdieping beetje rumoerig misschien is toch wel de place to be. Het draait rond zodat je rustig kunt blijven staan waar je staat. Hier zie je de gigantische metropool Bangkok als een groot mierennest. Na afloop laat je je dan met een raket-buitenlift van de 78ste naar de begane grond vallen. Deze heeft een glazen achterwand zodat je ook hier over de stad heen kunt kijken.
Bangkok op de fiets
Vandaag gaan we zoals je ziet op de fiets Bangkok verkennen. Dit doen we onder begeleiding van een clubje jongeren die werken bij Co van Kessel (een begrip in Thailand). Co zelf is een paar jaar terug overleden maar zij houden zijn naam in ere.
Er is een tour samengesteld voor de club zonder toevoeging van anderen.
Keuze wat fiets betreft? Die is er niet!! Het zijn allemaal damesfietsen met een mandje en je past je zadel maar aan aan je lengte zo simpel is dat!
De instructies zijn;
Blijf bij elkaar, houd t stuur met 2 handen vast, het verkeer rijdt hier links! Stoppen om een foto te maken mag even seinen een van de begeleiding blijft bij je.
Raak je de groep kwijt ga niet lopen dwalen blijf waar je bent! Binnen 24 uur hebben we je weer teruggevonden (schrale troost).
We rijden langs een tempel. Vlak er achteraan, rijden we langs een groot complex. Hier wonen bejaarden en monniken. In de muur staan de urnen van de mensen die overleden zijn. De naam van de tempel (dank JP) is;
Wat Samphanthawongsaram Worawiharn, วัด สัมพันธ วงศา ราม วรวิหาร,
(ook gespeld Wat Samphanthawong Saram) het is een 3de klasse koninklijke tempel of Worawiharn gelegen in Sampheng of Samphanthawong-district van de Chinatown van Bangkok. De tempel dateert uit de Ayutthaya-periode en heette oorspronkelijk Wat Koh (tempel op het eiland) omdat het werd omringd door een gracht die verbonden was met de Chao Phraya-rivier. In 1796 restaureerde koning Rama I de hele tempel, maakte er een koninklijke tempel van en veranderde de naam in Wat Koh Kaew Langkaram. Tijdens het bewind van koning Rama IV werd de naam veranderd in Wat Samphanthawongsaram Worawiharn ter ere van Prins Samphanthawong, de zoon die de tempel heeft gesticht. De muren waarin de urnen van de overledenen zijn geborgen lijken bij de tempel te horen helaas er verder niets over vinden. Het was wel bijzonder en straalde rust uit ja logisch eigenlijk.
Dan rijden we een stukje door Chinatown. Zodra er overgestoken moet worden sprint 1 van de begeleiders naar voren en regelt het verkeer. Dan moet je maar gewoon doortrappen want dralen houdt ze niet van.
Phra Phutta Yodfa-brug of Saphan Phut
Wordt ook brug van herinneringen genoemd. We moeten naar de overkant van de rivier dat doen we door gebruik te maken van de brug. Die gaat over de rivier de Menam in Bangkok, in Thailand. De brug verbindt de districten Phra Nakhon en Thonburi met elkaar. Hij werd geopend op 6-04-1932, de gedenkdag van de 150ste verjaardag van de Chakri-dynastie en de stichting van Bangkok door koning Rama VII, kort voor de Siamese staatsgreep op 24-06-1932.
De brug is vernoemd naar koning Yodfa (Rama I), de eerste koning van de Chakri-dynastie. De Phra Phutta Yodfa-brug werd op 5 juni 1944 tijdens het bombardement van Bangkok als doelwit gebruikt voor een Thaise oefening met een B-29 Superfortress om ze te kunnen gebruiken tegen Japan. Bij deze bomoefening vielen geen burgerslachtoffers, maar er werd wel een tramlijn, een Japans militair ziekenhis en het hoofdkwartier van de Kempeitai verwoest.
Wat Prayoon of Wat Rua Lek
Eenmaal aan de overzijde, rijden we langs de Wat Prayoon die zich bevindt aan de voet van de herinneringsbrug in de oude Portugese wijk. We zijn niet binnen geweest.
De Wat ligt aan de westkant van de Chao Praya-oever. Gebouwd tijdens de regeerperiode van koning Rama III en omvat de opmerkelijke kenmerken van de tempel een grote omgekeerde klokvormige chedi (pagode).
Je vindt hier; een schildpaddenberg, huisvesting- geestenhuizen en een vijver waar bezoekers de schildpadden kunnen voeden. De tempel ligt aan de kant van Thonburi, aan de voet van de Herdenkingsbrug (Saphan Phut). Dit gebied was aan gewezen voor Portugese kooplieden en overheidsfunctionarissen tijdens de vroege Rattanakosin-periode (nadat Ayutthaya was verwoest en koning Rama I een nieuwe hoofdstad in Thonburi had gesticht).
Hier vind je ook de eerste katholieke kerk van Bangkok Santa Cruz (heb ik vorige keer gezien), een stille buurt die bekend staat om zijn Portugese bakkerij.
Wat Kalayanamitr Varamahavihara,
een eeuwen oud Chinees heiligdom en een beroemde boeddhistische tempel, gelegen aan de Thonburi-oever van de Chao Phraya-rivier. De tempel werd in 1825 opgericht door Chaophraya Nikonbodin.
Deze tempel kun niet missen. Het aparte uitgebreide dak getint met goud, oranje, rood en groen staat in schril contrast met zijn witgekalkte muren. De grote zaal, met zijn omliggende kleinere maar even sierlijke structuren, vormt een tempelcomplex dat het bezoeken waard is.
Ergens hangt een gedicht, de tekst luidt:
" Ware vriendentempel werd gebouwd door een goede vriend van de koning. Zo glorieus, mooi en prominent als de stad van de hemel. Het wordt door alle mensen gerespecteerd en vereerd. Omdat het wordt gekoesterd door de Chakri Dynastiekoning ".
Deze aanwijzing verwijst naar zijn geschiedenis. Aan het einde van de jaren '20, beloofde Chao Phraya Nikon Bodin, een edelman met banden met koning Rama III, zijn land om de tempel te stichten. Chaophraya Nikonbodin was een voorouder van de Kalayanamitr-familie, waarvan de afstammelingen Saprang Kalayanamitr zijn
Hij kocht grond rond de oorspronkelijke tempel op om het uit te breiden. Ter nagedachtenis, werd een grote chedi met zijn relikwieën opgericht aan de zuidkant van het tempelterrein.
Bezoekers van deze tempel zullen zich meer concentreren op de rituelen die plaatsvinden dan op het ontvangen van toeristen en gastheer te spelen. Men kan getuige zijn van boeddhisten die zich richten op puja - devotionele handelingen zoals buigen, zingen en offers brengen. Monkhood blijft hier een belangrijk proces. De tempel heeft een uitgestrekte monnikenwoning en een van de grootste Boeddhistische bibliotheken van Bangkok, waardoor het een zeer actief centrum is voor de plaatselijke boeddhistische gemeenschap. Ook wij mochten deelnemen aan een ritueel. Wij kregen allen een witte gesloten lotus en leerden hoe we de bladeren moesten vouwen om het hart van de lotus te zien.
In dezelfde tijd heeft koning Rama ook opdracht gegeven om koninklijke wihan (Hall of Worship) en een Boeddha-beeld van hoofdbeginsel te bouwen dat gemaakt is van limoen in de Mara (Demon) -houding met de afmeting van 11,75 m breed en 15,45 m hoog. De mensen noemden dit beeld meestal Phra Toh. Later noemde koning Rama het vriendelijk Phra Buddha Trai Rattanayok. Dit beeld wordt door mensen overal gerespecteerd, vooral de Chinezen die het Sam Por Kong noemen. Hier kregen wij les in het groeten in Thailand met de wai. Er zijn 3 soorten. Tenslotte brachten we een groet aan Boeddha en legden we allen onze open lotus op de offerandeschaal.
Princess Mother Memorial Park.
Ook wel het Somdet Phra Srinagarindra Public Park. Hier ploffen we even neer ter afsluit voor een versnapering en een drankje.
Ik heb deze achtergrond informatie gevonden en vond het wel leuk om met je te delen;
Aan het einde van de 19e eeuw werd een 'gewone' vrouw geboren bij de goudsmid in Thonburi. Het jonge meisje, Sangwan Talapat genaamd, groeide op als deel van de 1ste generatie Thaise vrouwen die ooit werd opgeleid en werd geleerd om te lezen en te schrijven.
Niemand wist toen dat ze voorbestemd was voor een groter doel voor haar thuisland. Tijdens haar HBO-opleiding in de VS, ontmoette Sangwan haar toekomstige echtgenoot, Prins Mahidol Adulyadej, de Prins van Songkla Nagarindra, en de rest werd geschiedenis. Ze kreeg 3 kinderen; prinses Galyani Vadhana, de prinses van Naradhiwas, koning Ananda Mahidol (Rama VIII) en koning Bhumibol Adulyadej (Rama IX).
De prinses-moeder, formeel bekend als Somdet Phra Srinagarindra Boromarajajonani, is een zeer geliefd figuur in Thailand. Ondanks haar plichten als lid van een koninklijk familielid vergat de prinses-moeder de burgers nooit en werkte ze aan ontelbare projecten voor haar volk. Zij heeft veel stichtingen opgericht voor de minder bedeelde en bevoorrechte burger zoals bijvoorbeeld de stichting Doi Tung. Er wordt gezegd dat haar inspanningen veel invloed hadden op koning Bhumibol wiens eigen projecten haar zorg voor de burgers van het land weerspiegelden.
In 1995 heeft koning Bhumibol het park geopend als liefdevolle herinnering aan haar. Het park is sinds 1997 geopend voor publiek zodat het grote publiek de prinses-moeder beter kan leren kennen.
In de tuin met veel bloemen en bomen, vind je het standbeeld van de moeder van de prinses als hoogtepunt van de tuin
De weelderige open groene ruimte bevat een reproductie van het huis waarin ze opgroeide als kind en twee tentoonstellingshallen met foto's en herinneringen van de prinses-moeder. Een van de mooiste en meest serene parken in Bangkok. Het Park is een bezoek waard even weg van het lawaai van de grote stad.
En dan zit het erop we gaan naar de boot en steken de rivier over. Dit stukje herken ik nog van de vorige keer. Onze riviercruise vertrok vandaar nee die hebben we dit keer niet. Straks lekker tijd voor ons zelf. Eerst de fiets weer terug naar de garage en dan hapje eten ter afsluiting.
