Syracusa
is een grote stad in het zuidoostelijke deel van Sicilië aan de Ionische Zee. De stad staat samen met de rots necropolis van Pantalica op de werelderfgoedlijst van de Unesco en is net als veel andere steden op Sicilië gesticht in de 8ste eeuw voor Chr. door Griekse kolonisten.
Syracua groeide in deze periode uit tot de grootste en belangrijkste Griekse kolonie in Sicilië. Later groeide de stad zelfs uit tot een van de grootste en meest welvarende steden aan de Middellandse Zee. In de 3e eeuw voor Christus werd de stad ingenomen en verwoest door de Romeinen die alle kunstschatten mee namen naar Rome
Tijdens de verdediging van de stad is de beroemde Oudgriekse wis- en natuurkundige Archimedes gedood. Later is de stad nog veroverd door de Arabieren en de Normandiërs. Tijdens hevige aardbevingen in de 16e en 17e eeuw werden grote delen van de oude stad in zijn geheel verwoest en opnieuw opgebouwd in de barokke stijl die in de gehele val di Noto is (late barokke steden van Zuid-Oost Sicilië ook wel de barokvallei genoemd) terug te vinden.
We gaan op tijd onderweg want ja je wil de massa toch een beetje voor zijn.
Als we van de kust afrijden komen we al snel langs een bijzondere begraafplaats.
Oorlogsbegraafplaats van het Gemenebest.
Bij de invasie van Sicilïe tijdens Operation Husky voeren de strijdkrachten van de Gemenebest landingen uit op de zuidoostelijke kust van het eiland, tussen Pachino en Syracua. De meeste gevallenen op de begraafplaats zijn tijdens deze landingen of vlak daarna gesneuveld.
Ook zijn er graven van soldaten van de luchtlandingsdivisies die landingen uitvoerden nabij Syracua in de nacht van 9 op 10 juli 1943. Door de sterke wind stortten 60 van de 140 gliders in zee en veel anderen raakten ver uit koers.
Op de begraafplaats, rusten 1063 gevallenen uit WO II, waarvan er 134 niet zijn geïdentificeerd.
Er is ook een graf uit de WO I. Naast deze begraafplaats vind je ook een begraafplaats voor de burgers. Als je goed ijkt zie je ook nog van die heel oude ondergrondse begraafplaatsen.
De uitvaart volgt hier vrij snel na overlijden over het algemeen na 24 tot 48 uur. Rouwpost is niet gebruikelijk, de communicatie gaat via de krant, telefoon en uitvaartposters op een aantal plekken in de gemeente en op het hek van de begraafplaats.
We komen aan in Syracusa de gids staat al op ons te wachten op de parkeerplaats net buiten de stad, oortjes in en dan lopen we gezamenlijk naar de stad.
Syracusa is beroemd om zijn kleine eiland Ortigia - een historische oude binnenstad (Città Vecchia). Ortigia of Ortygia (wat kwartel betekent in het oude Griekenland) is een van de meest pittoreske locaties op Sicilië
Ponte Santa Lucia
Deze brug verbindt het vaste land met de oude historische stad Ortigo. Vanaf deze brug heb je een geweldig zicht op de architectuur in Liberty-stijl op het vaste land en over het water.
Op de brug staat een monument ter nagedachtenis aan de strijders die aan boord waren van de Koninklijke onderzeeër Brons en zijn omgekomen tijdens de militaire operatie met codenaam" Operation Husky" op 12 juli 1943 voor de kust van Sicilië. Zie ook boven.
We lopen langs de moderne haven en de wallen van San Giovannello, naar de toegangspoort van de oude stad Ortigia.
Porta Marina
Ook wel "Zeepoort" is het enige overgebleven element van de middeleeuwse vestingwerken van het eiland en een van de weinige kenmerken waardoor je je kunt voorstellen hoe Ortigia eruitzag omringd door witte muren.
De poort, die zijn bovenste gedeelte heeft verloren, ziet er buitengewoon eenvoudig uit; het is gedecoreerd vanuit een gotisch-Catalaanse kiosk, bewerkt met delicaat ornamenteel reliëf.
Voor Porta Marina, vanaf pier Zanàgora, vertrekken in de vakantieperiode (zomer) de boten naar de stranden van Punta del Pero en Isola Maddalena.
En als je de zee volgt, kom je aan bij de Porto piccolo (kleine haven), gereserveerd voor de kleinere boten.
Bij pier Forte Galla, bevindt zich de Yachting Club van Syracusa, die ligplaatsen, bootverhuur, zeilcursussen en vissen aanbiedt en ook toeristische bezoeken langs de kust organiseert.
Ortigia Piazza Duomo
Het is 1 van de mooiste pleinen die er in Sicilië te vinden zijn. Het boogvormige plein wordt aan beide zijden omringd door monumentale gebouwen. Als je het plein oploopt vanuit de Via Cavour wandel je eerst voorbij het majestueuze Palazzo Beneventano (rechts) en het Palazzo Vermexio (links), ook wel bekend onder de naam Palazzo del Senato omdat hier vroeger de stedelijke senaat zetelde. Tegenwoordig biedt het onderdak aan de burgemeester en de stedelijke administratie. Het plein wordt gedomineerd door de 18de eeuwse Duomo
De eeuwenoude Ortigia-monumenten zijn gebouwd met de zogenaamde witte giuggiulena-steen (een organische kalksteen met geel zand) en vormen een werkelijk onvergetelijk zicht, vooral in contrast met de ontzagwekkende blauwe lucht. Door het mooie witte marmer lijkt het plein groot en uitgestrekt en waan je je in een grote stad met veel allure.
Duomo di Syracusa di Ortigia.
Duomo di Syracusa is een oude katholieke kathedraal van Santa Maria delle Colonne. Deze prachtige kerk werd in de 7e eeuw gebouwd in de Grieks-Dorische orde. Zij heeft een rijke geschiedenis. Ooit stond hier een Griekse tempel, gewijd aan Athena. De Arabische bezetters bouwden de tempel om tot een moskee, die later weer door de Noormannen tot een kerk werd verbouwd. Na de verwoestende aardbeving in 1693 werd de Normandische kerk helemaal herbouwd in barokstijl. Opvallend is dat door de eeuwen heen, de hoge Dorische zuilen van de oorspronkelijke Griekse tempel altijd zijn gebleven. Je kan ze zien vanop de Piazza Artemide, links van de kerk en ook binnen in de kerk waar ze ingewerkt zijn in de wanden. Aan die zuilen dankt de kerk ook haar naam: de Santa Maria delle Colonne. De beroemde kathedraal van Ortigia wordt in goede staat gehouden en de ingewikkelde details en beeldjes zijn het mooiste voorbeeld van de uitzonderlijke architecturale creatie van Siracusa.
De brede trap die naar de kerk leidt, wordt geflankeerd door beelden van Sint-Petrus en Sint-Paulus van de hand van de Palermitaanse beeldhouwer Ignazio Marabitti. Hij maakte ook de beelden van San Marciano, de eerste bisschop van Syracusa en van Santa Lucia die bovenop de hoge zuilen links en rechts van de façade prijken.
Tegenwoordig staat het op de Werelderfgoedlijst van UNESCO.
Chiesa di Santa Lucia alla Badia
Op de hoek aan de oostzijde van de Piazza Duomo staat nog een andere kerk, de Santa Lucia alla Badia. Ze dateert net als het aangrenzende klooster uit de 15de eeuw, maar ook deze kerk werd in 18de eeuwse barokstijl herbouwd. De kerk, die tegenwoordig als tentoonstellingsruimte wordt gebruikt, werd gebouwd op de plaats waar Santa Lucia volgens de overlevering gedwongen werd zich te prostitueren, iets wat ze weigerde. Die weigering zou haar het leven kosten en haar tot martelares maken. De voorgevel is bijzonder omdat hij over de gehele lengte voorzien is van een smeedijzeren balkon. Vanop dit balkon konden de kloosterzusters de religieuze processies volgen die door de stad trokken. Op de voorgevel zijn ook de symbolen te zien van het martelaarschap van Santa Lucia: een zuil, een zwaard, een kroon en een palm. In de kerk vind je 1 van Caravaggio’s meesterwerken: de begrafenis van Santa Lucia.
Je moest echt ogen aan alle kanten hebben kijk hier maar geweldig mooie straatjes maar ook die gevels zijn echt bijzonder!
Langs de kade lopen we naar een belangrijk deel van de std
Fonte Aretusa di Ortigia.
De Arethusa-fontein is niet alleen een geliefde plek in Ortygia, het is ook een belangrijk symbool van de stad met veel geheimen. Het is een natuurlijke zoetwaterfontein vlakbij zee. De naam verwijst naar de mythe van Arethusa en Alpheus, wat ook de reden is waarom Syracuse en zijn inwoners tot op de dag van vandaag nog steeds bekend staan onder de benaming “aretusea”.
Volgens de Griekse mythologie keerde de nimf Arethusa, de patrones van het oude Syracuse, hier terug naar het aardoppervlak nadat ze uit de onderzeese Arcadia was ontsnapt.
Het is misschien wel het monument met de meeste historische waarde en natuur in Ortigia. De bron is 1 van de belangrijkste redenen is geweest voor de kolonisatie van het eiland Ortigia.
Het water stroomt rustig tussen de papyriplanten, eenden en enorme vissen; het lijkt erop dat de langzame stroom naar de zee een eeuwige toestand is. Maar in plaats daarvan onderging de bron van Arethusa honderden transformaties en veranderingen; het heeft een centrale rol gespeeld in mythen en de redding van de bevolking geweest tijdens verschillende belegeringen en nog veel meert missen. ”
- Het water van de Arethusa-fontein komt eigenlijk uit de rivier de Ciane die de Porto Grande (hoofdhaven) doorkruist onder een ondoordringbare kleilaag.
- Tijdens de Griekse en Romeinse tijd lag de zoetwaterbron buiten de stadsmuren en dus toegankelijk vanaf de zee.
- In de 16e eeuw werd de bron verdeeld in kanalen en gebruikt voor het looien van leer. Sommige hiervan zijn nog steeds aanwezig en zichtbaar aan de onderkant van sommige gebouwen
- In 1169 droogde het water op dat de bron voedde, als gevolg van een aardbeving en verdween. Het verscheen pas jaren later weer, maar vanaf dat moment werd het zoete water van de Fontein brak, met een hoger zoutgehalte dan zoet water.
- De waterstroom van de bron nam aanzienlijk af Na de aardbeving van 1693 eon aanzienlijk en de bron kwam droog te staan.
- Het hoofd van Arethusa werd vroeger afgebeeld op de Tetadracma, de oude munt van Syracuse uit 410 v Chr waarop de nimf omringd door 4 dolfijnen te zien was.
- In 1966 werd een bankbiljet van 500.000 lire gedrukt met de afbeelding van Arethusa.
- De laatste tijd is de stroom van het bronwater van Arethusa aanzienlijk afgenomen, waarschijnlijk als gevolg van de lange perioden van droogte.
- De 2e naam van de bron is fontana dei Papiri, oftewel, de fontein van het papyrusriet. Dit gewas wat eigenlijk hoofdzakelijk nog in bepaalde delen van Afrika groeit, komt ook op Sicilië voor en wel in deze bron! Dit is de tweede reden waarom de bron zo bijzonder is. Naast dat het ook op Sicilië in de rivier fiume Freddo groeit, is dit de enige plek waar je het in Europa tegenkomt.
Fontana di Diana
Deze vind je op het einde van de winkelstraat Corso Matteotti, midden op de Piazza Archimede. Centraal in deze fontein uit 1907 staat de godin Diana (of Artemis zoals ze door de Grieken werd genoemd). Ze is de godin van de maan en de jacht en wordt, zoals ook hier, vaak afgebeeld met een maansikkel op het hoofd en met pijl en boog. Hier heeft Diana ook een hond als attribuut, opnieuw een verwijzing naar de jacht. Aan haar voeten zien we de nimf Arethusa die, met de hulp van de godin Diana, op het punt staat te veranderen in een waterbron om te ontsnappen aan haar belager Alpheus die smoorverliefd op haar was geworden nadat hij haar naakt had zien baden. Alpheus kijkt verbijsterd toe hoe zijn geliefde hem ontglipt. In het bassin zien we ook nog paarden en zeemonsters die bereden worden door tritonen. Bijzonder mooi is het beeld van de geschubde zeeslang met een zeemeermin en een klein kind op haar rug.
Het plein wordt omringd door indrukwekkende palazzi, zoals het Palazzo dell’Orologio, met bovenop een klok (orologioin het Italiaans).
Eureka! De Wet van Archimedes
Het verhaal verbonden aan de Wet van Archimedes:
Koning Hieroon van Syracuse gaf aan een kunstenaar de opdracht om een gouden krans voor de goden te maken. Maar toen de krans klaar was twijfelde de koning of deze wel van puur goud was en niet stiekem vermengt met zilver. Archimedes moest de krans onderzoeken, maar mocht deze niet beschadigen.
In bad kreeg Archimedes een ingeving. In het water realiseerde hij zich dat hij lichter werd. Door de opwaartse kracht van het water concludeerde hij dat goud een kleiner volume water verplaatst dan een even zware zilveren krans...
Terwijl Archimedes naar de koning rent om zijn ontdekking te onthullen zou hij "Eureka, Eureka!" hebben geroepen: "Ik heb het gevonden, ik heb het gevonden!"
De opwaartse druk die een voorwerp in het water ondervindt,
is gelijk aan het gewicht van het door het lichaam verplaatste water.
Wet van Archimedes.
Een weetje;
Michiel de Ruytr, stierf op 29 april 1676 in de baai van Syracusa aan wondkoorts na geraakt te zijn door een Franse kanonskogel. Bij het balsemen vaan zijn lichaam, zijn de organen van de Ruytrer achter gelaten bij een klein monument in de buurt van Syracusa Helaas is de exacte lokatie niet bekend.
De Tempel van Apollo
De resten van een oude Dorische tempel uit de 6de eeuw v. Chr., bevindt zich in een grote open ruimte enkele meters onder het huidige straatoppervlak. De tempel was gewijd aan Apollo. In latere tijden werd hij meermaals verbouwd, eerst tot een Byzantijnse kerk, later tot een Arabische moskee en onder de Normandische koningen opnieuw tot kerk. Vandaag kan je nog enkele van de eeuwenoude Dorische zuilen rechtop zien staan. Ook een deel van de muur die het tempelcomplex afschermde is nog bewaard.
De kerk van San Paolo Apostolo
ligt in het historische centrum van de stad. Op een klein plein gelegen aan de Via dell'Apollonion in de visserswijk Graziella . Gebouwd op de oude vroegchristelijke basiliek, is het een van de oudste religieuze gebouwen op het eiland. Net als San Pietro, San Giovannello en de Heilige Geest is het een van de oudste religieuze gebouwen in Ortigia. Het huidige gebouw, dat dateert uit de 17e eeuw, bestaat uit een gevel verrijkt met een vierhoekig portaal. De kerk ligt op een helling die langs het uitgestrekte gebied van de tempel van Apollo loopt.
Het portaal is omgeven door Corinthische zuilen die 2 timpanen ondersteunen. De onderste gebroken met een Latijnse plaquette in het midden, geplaatst ter nagedachtenis aan het bezoek van Sint-Paulus aan de christelijke gemeenschappen van Syracuse. Met het opschrift “HIC OLIM SYRACUSIS TRIDUO MANENTIS” in het midden. De bovengevel is halfrond van vorm. Daarboven bevindt zich een rond roosvenster met een klein glas-in-loodraam met de afbeelding van Sint-Paulus de Apostel. De gevel wordt bekroond door een elegant driehoekig fronton.
Struinen door de smalle straatjes
Ortigia barst van de smalle straatjes met restaurantjes. Evenwijdig aan de brede Corso Matteotti loopt de smalle Via Cavour waar de hele dag door een gezellige drukte heerst. Op zoek naar leuke en originele spulletjes? Hier vind je zeker iets, in de vele winkeltjes met juwelen, kledij, keramiek, designvoorwerpen en delicatessen uit de Siciliaanse keuken. Kijk diek oppen allen hebben een mooi uniek gezicht. Geweldig dit is geen fabriekswerk! En dan toch maar weer even een putdeksel op de foto haha. O kijk daar een bruidspaar!
Na wat vrije tijd was het tijd om naar het afspreekpunt te gaan want we gaan nog een boottocht maken altijd leuk natuurlijk.
En tijdens die boottocht kregen we een Siciliaanse lunch bestaande uit; Arancin (meervoud = arancini) is een gefrituurde ‘bal’ van risotto, gevuld met ragù. Tenminste, dit is de originele versie. De arancino heeft een vorm van een prisma, een gevulde driehoek en een stuk pizza. En verder genieten!!
Ik zei het al gewoon genieten hier de kust van het eiland gezien vanaf het water
Castello Maniace is een citadel
een fort en een kasteel gebouwd tussen 1232 en 1240 aan de rand van het eiland Ortigia. Vroeger controleerde het de haven en de stad Siracusa en bleef tot de jaren '70 een militair bouwwerk.
Het Zwabische kasteel dat de hele punt van het eiland Ortigia beslaat (waar voorheen een tempel van Hera stond, en later de paleizen van de Griekse ‘tirannen’ van Syracuse en van de Romeinse bestuurders) ontleent zijn naam aan de 1ste bouwer, de Byzantijnse generaal George Maniakes, die Syracusa voor een paar jaar bevrijdde van de Arabische overheersing (1040-1043), en op dit punt de haven versterkte.
Het hedendaags beeld, is echter dat van het 3e decennium van de 13e eeuw, toen keizer Frederik II er niet alleen een fortificatie van maakte, maar ook een van zijn residenties (er wordt aangenomen dat het kasteel ook 2e verdieping heeft).
Ten slotte werd het kasteel onder Karel V ruim 5 meter omsingeld en versterkt met bastions die het nog steeds omringen, noodzakelijk om kanonvuur te weerstaan.
Na de eenwording van Italië werd het gebouw jarenlang gehecht aan de aangrenzende voormalige kazerne (waar tegenwoordig de Universiteit van Syracuse is gehuisvest).
Waar je totaal niet bij stilstaat, is dat er zoveel grotten en rotspartijen liggen
Leuk dat we ook daar in en langs vaarden met de boot.
En dan komt er een eind aan de bottocht Als je ons bootje tegen dat cruiseschip ziet zin we maar heel erg nietig.
Voor we de haven weer invaren zullen we allen helemaal plat moeten gaan liggen om onder de brug door te kunnen varen nee dat was geen grapje zoals wij dachten. Met een voldaan gevoel stappen we weer uit de bus en gaan op weg naar de bus om terug te gaan naar ons hotel. Morgen hebben we een vrije dag Het voorstel om de Godhfather-tour te doen was helaas te weinig animo (kostenplaatje)😢 dus ging niet door ik heb maar een magneetje mee genomen.
In het hotel aangekomen nog even genieten van die schitterende lucht. De foto's zijn gemaakt met 4 minuten tussenpauze. Morgen blijven we in de buurt van ons hotel zo kunnen we het plaatsje ook een beetje verkennen natuurlijk
