Thiés/Bandia Reserve/Ndangane Terugblik Senegal
Saint-Louis
ligt in het noordoosten van Senegal op de grens met Mauritanië op de plaats waar de rivier de Senegal in de Atlantische oceaan stroomt. Deze rivierendelta bestaat uit verschillende mangroves en natuurparken waar honderden vogelsoorten en schildpadden leven.
Saint-Louis behoort niet tot de grootste steden van Senegal, maar wordt wel gezien als een van de belangrijkste. In de periode van 1659 tot 1779 zijn er 9 handelscompagnieën ontstaan waarvan de bekendste la compagnie du Cap vert et Sénégal en la compagnie des Indes occidentales zijn. De stad telde toen 10.000 inwoners.
Van 1822 tot 1827 liet baron Roger het handelshuis Maurel et Prom bouwen, dat lange tijd het belangrijkste gebouw van de kolonie zou zijn. In 1827 wordt de stad naast een belangrijk handelscentrum ook een politiek centrum van het land, omdat de regering zich in Saint-Louis gaat vestigen. De exploitatie van goud, ivoor en zwarte slaven maakte de stad voor de Franse kolonisatoren van groot belang. Ook was de stad een belangrijk punt voor de handelsroutes over de Atlantische Oceaan, door de Sahara en naar Soedan.
De stad wordt aldus de hoofdstad van de kolonie Senegal en in 1895 ook de hoofdstad van Frans-West-Afrika. In 1902 verliest Saint-Louis echter zijn functie.
Het centrum van de stad staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco mede omdat er nog een behoorlijk aantal tekenen van de koloniale periode te vinden zijn.
Na een goed ontbijt gaan we op weg naar zo lezen we het Venetie van Afrika. Heerlijk he zo'n mooie zonsopgang kunnen we weer even op teren want het wordt een aardige rit vandaag zo'n 240 km. Maar de doorgaande wegen zijn goed te doen.
We komen werkelijk van alles tegen onderweg. Het zijn allemaal heel kleine primitieve dorpjes waar werkelijk de tijd heeft stil gestaan. Helaas zien we ook hier dat er geen moeite gedaan wordt om het vuil te ruimen wat natuurlijk niet echt bevordelijk is voor de gezondheid van mens en dier want ja ook daarvan zien we genoeg.
Alles wat rijdt en aandacht vraagt en de marktkramen in diverse vormen zoals je ziet
Diverse gebouwen groot en klein en de natuur
Wat we ook tegenkwamen
Leprahuisjes
Dan rijdend in een stukje open vlakte hoor je Papa zeggen; "en dit zijn de Leprahuisjes", nou dan gaat er toch wel even wat door je heen op zo'n moment (nee niet gestopt).
Sinds 2013 is het aantal leprapatienten gematigd gestegen in Senegal. Dit blijkt uit studie met als doel de epidemiologische, klinische, therapeutische en evolutionaire kenmerken van lepra bij kinderen in de geografische gebieden van twee dorpen voor sociale rehabilitatie in de regio Thiès.
Lepra is een besmettelijke ziekte die wordt veroorzaakt door de leprabacterie en wordt overgebracht door hoesten of niezen. De leprabacterie tast de zenuwen aan, met als gevolg dat er verlammingen kunnen ontstaan en handen en voeten gevoelloos raken. Hierdoor kan iemand niet meer voelen of hij of zij zich verbrand of wondjes oploopt. Grote wonden, infecties, blindheid en ernstige verminkingen zoals klauwhanden of stompvoeten zijn het gevolg.
De ziekte kan tegenwoordig met verschillende antibiotica worden behandeld. Deze fondsen zijn erg duur en daarom onbetaalbaar voor de meeste mensen in Senegal.
Saint Louis
We maken een stadstour met paard en wagen de manier om de stad te bekijken pfff. Hier zien we ook een hoop ellende dat houd je echt niet voor mogelijk. Maar we beginnen in de buurt van het hotel daar staat de Moskee.
"Grote Moskee van de Drie Grenzen"
De Grote Moskee van Saint-Louis, die tijdens het oprichten heel wat stof heeft doen opwaaien, is de enige in de wereld met een klok en een wijzerplaat. Opmerkelijk zijn de 2 vierkante minaretten boven een dak van dubbel hellende tegels en de klok in de linkerminaret om de uren van het gebed aan te geven. Mag duidelijk zijn dat dit grote weestand opriep. In de ogen van de 84-jarige decaan, imam van de 5 gebeden was dit helemaal verkeerd. Er gaan heel veel verhalen over de bouw van de Moskee. Duidelijk is in ieder geval dat er heel veel weerstand is geweest. In de loop van de tijd was de Grote Moskee het onderwerp van vele uitbreidingen zoals die in 1987 werd gerealiseerd.
De hoofdgevel aan de zuidkant heeft een zuilengalerij met gebroken bogen. De bovenkant van de muren is versierd met beeldrails en kolommen op de torens met daarboven de koepels.
Het gebouw, opende officieel zijn deuren in juli 2015. Het is de ontmoetingsplaats van moslims uit 3 landen (de 3 grenzen);
- Frankrijk, Zwitserland en Duitsland en is geschikt voor maximaal 1500 gelovigen. Modern en helder, de moskee is gebouwd op 3 niveaus:
- Kelder : sanitaire voorzieningen, wasruimtes, keukens, 4 klaslokalen, bibliotheek, een conferentieruimte, winkels en een bedrijf.
- Begane grond : de gebedsruimte voor de mannen en kantoren voor de vereniging
- 1ste Verdieping : de gebedsruimte voor vrouwen en een kinderkamer.
- De moskee heeft ook een grote parkeerplaats.
Van buiten is het gebouw een homogeen ensemble, in harmonie met de andere gebouwen van de avenue Jean Mermoz, die de consulaten van Frankrijk en België zijn, het cultureel centrum Gaston Berger, de kazerne van brandweerlieden. Een bijzondere nieuwsgierigheid die de moeite van het bekijken waard is.
1x per jaar is er een opendag voor de niet moslims maar dat was iet vandaag.
Hier zien we dan "het Venetie van Afrika" maar dan beetje anders als je de foto's ziet en ooit in Venetie geweest bent snap je wat of ik bedoel. Naast de honderden typische pirogues die her en der op het water drijven, zien we helaas ook heel veel afval en viezigheid in en langs de rivier
Dit is het Noordelijkste punt van het eiland op kruising van de 2 armen met zicht op de brede Senegal. Dit is tevens het einde van de dokken, je vindt hier een hoog metalen silhouet (zie onder). Je ziet hier wel de afbeeldingen op de voet waar het gevaarte op rust.
Kraan
Het is een 20 tons stoomkraan. Als getuige van het rivierverkeer in die tijd is deze stoommachine een van de weinige overgebleven in zijn soort.
Gelegen aan de rand van de Atlantische Oceaan, de Sahara en de struiken ten zuiden van de Sahara, is Saint-Louis van Senegal zonder twijfel de beste introductie tot de ontdekking van Franstalig Afrika.
De oudste stad
en gebouwd door de Franse kolonisatoren in West-Afrika (1659). De naam Saint-Louis , ' Ndar' in Wolof, werd hem gegeven ter ere van de koning van Frankrijk Lodewijk IX (1226-1270). Omdat de geschiedenis van Saint Louis van Senegal versmelt met die van de Franse kolonisatie. De geografische ligging aan de monding van de rivier de Senegal , strategisch, Frans en Engels, heeft lang gestreden voor zijn controle. De stad kwam verschillende keren in handen van de Britten, maar de Franse 'toubabs' bleven daar het langst tot de onafhankelijkheid van Senegal in 1960.
Op zijn hoogtepunt was Saint-Louis de hoofdstad van Senegal ( met het huidige Mauritanië) In deze stad zie je veel oude gebouwen zoals gezegd maar helaas staat veel op instorten. De gevels van de huizen in deze stad hebben warme kleuren en langzaam wordt het weer opgeknapt. Door rond te slenteren of met paard en wagen door de straten van Saint Louis te gaan, krijg je een veel omvattend beeld.
De heropbouw van Saint Louis, die met de hulp van de Franse regio Nord-Pas-de-Calais mogelijk werd gemaakt, blies de stad nieuw leven in. In 2007 werden de renovatieplannen in werking gezet en ook werd er streng toegezien op de bouw van nieuwe gebouwen en de afbraak van oude gebouwen.
Het eiland
is 1,5 km lang en is opgedeeld in rechte straten. Ongeveer 6 in de lengte en ontelbaar veel zanderige zijstraatjes. En zand ligt er zoals je ziet. Hier speelt zich wel het echte leven af . Wat hebben wij dan een enorme luxe in ons land.
En ook
is er een Internationale muziekschool. Wat zien we daar? Dat is niet leuk kinderen gedrild door militairen. Maar dat lag iets genuanceerder. Binnenkort is er een groot festival en de kinderen worden dan door de militairen getraind om straks mee te lopen in de parade. Wat minder leuk was, was de peilikaan met zijn pootje vast aan een touwtje voor de woning. Mens wat een dieren lopen daar rond! De jeugd vermaakt zich wel.
Balustrades
De stad heeft veel van de typische huizen uit het koloniale tijdperk behouden, met hun warmgekleurde gevels van kalk , hun dubbel pannendak, houten balkons en smeedijzeren balustrades. Helaas waren veel smeedijzeren balustrades niet zichtbaar maar de was zagen we in overvloed hangen geeft toch ook een leuk beeld van de stad.
Dan het strand hier heerst een geheel ander regime.
Hier geen politie hier wordt alles onderling opgelost. De mannen hebben een aantal kinderen bij diverse vrouwen. Er zijn een paar hutjes op het strand waar geslapen kan worden. De ene helft werkt overdag op het water en de andere 's nachts zo kunnen ook de slaapplaatsen afgewisseld worden. Dit deel van de bevolking is totaal analfabetisch maar dat is niet erg zij zullen zich niet mengen met de rest van de bevolking en andersom zal dit ook niet gebeuren
Pont Faidherbe-brug
Het eiland ligt ingeklemd tussen vaste land en een schiereiland aan oceaanzijde wordt met het vaste land verbonden met een 500m lange brug
De hoofdstad van het noorden was de onvermijdelijke stad tijdens de Franse kolonisatie en al heel vroeg werd de bouw van een brug opgelegd om het eiland met het vasteland van de stad te verbinden.
Eerder werd de oversteek gedaan in pirogue en tijdens de Franse bezetting was er een veerboot. Pas in 1865 werd kwam de keuze voor de bouw van een brug. Eerst zwevend, dan een sterkere en meer uitgebreide structuur, de brug met zijn huidige uiterlijk wordt in 1897 ingewijd. De huidige brug;
- 515 m lang en 6,2 meter breed
- bestaat uit 5 overspanningen elk 77 m en een laatste lans van 43 m.
- heeft een centrale rijstrook voor auto's en houten trottoirs aan beide zijden dus je kunt ook naar de andere kant lopen
- Een van de overspanningen (de centrale) is roterend en elektrisch geregeld
- Dit maakt de opening van de brug en de passage van boten mogelijk.
- Elke dag gebruiken bijna 22.000 auto's en 80.000 mensen de brug.
- Sinds het jaar 2000 is de brug door het eiland St. Louis geclassificeerd als werelderfgoed van UNESCO.
De brug is lange tijd het onderwerp geweest van geruchten en speculaties. De meest volhardende van deze mythen is ongetwijfeld degene die te maken heeft met Gustave Eiffel: het populaire gerucht wilde dat de architectuur van de brug terugkeert naar deze eminente architect die zijn naam aan de Eiffeltoren gaf. Er werd verteld dat de structuur werd gebouwd om de Donau over te steken in Oostenrijk-Hongarije en verscheept naar St. Louis in 1897 als gevolg van een enorme administratieve fout! En tenslotte was de lengte behoorlijk geschikt, deze werd behouden. Deze informatie wordt door veel gidsen en toeristische sites tot het begin van de vorige eeuw gebruikt.
Tussen 2008 tot 2011 is de brug gerenoveerd zodanig dat hij nog minstens 100 jaar mee te gaat. In een recent onderzoek van de Figaro staat de Faidherbe-brug op de lijst van de mooiste bruggen ter wereld.
Wat een dag we hebben ons weer prima vermaakt zoals je zag en tot slot dan de zonsondergang op het dakterras. Straks een hapje eten en morgen gaan we naar het Djoudj National Park.
Een nieuwe dag breekt aan we gaan vroeg op pad
Saint-Louis maakt deel uit van de Sahel en is gelegen midden in een gebied van natuurparken, aan de delta van de Sénégal.
In het regenseizoen (juni tot oktober) komen er vaak overstromingen voor die kleine mangroves veroorzaken. Dan zijn er heel wat pelikanen en flamingo's te vinden . We gaan vandaag naar het Djoudj National park. De weg erheen geeft ons al een mooi voorproefje van wat ons te wachten staat straks
Djoudj Nationaal park
Dit is de eerste plaats vanuit het noorden waar, na de Westelijkse Sahara, permanent water te vinden is.
Het waterrijke Park bevindt zich in het noordwesten van Senegal. Je vindt er apen, krokodillen en gazellen. Vooral in de winter zijn er heel veel vogels te spotten. Jaarlijks maken ongeveer 3 miljoen vogels tijdens hun trek gebruik van het gebied. Er zijn meer dan 400 verschillende vogelsoorten in het gebied geteld. De meerderheid van de vogels wordt gevormd door enorme kolonies flamingo’s en de grootste pelikanenkolonie ter wereld.
Het park is van november t/m april geopend voor het publiek, dan overwinteren er trekvogels die het koude Europa ontvluchten. Je kunt met een gids grote delen van het park verkennen. Het is zelfs mogelijk om in het park te overnachten. Tijdens het regenseizoen is het park gesloten.
Het park wordt gevormd door de rivier de Senegal die tevens de grens vormt met buurland Mauritanië en is opgericht in 1971. Het park is ook geliefd bij ornithologen (vogelkundigen) en staat sinds 1981 op de Werelderfgoedlijst van de Unesco.
Na de lange vlucht over de Sahara kunnen de vogels in dit schitterende oord weer op krachten komen, want het is het eerste toegankelijke watergebied na de oneindige droogte van de woestijn. Dit park behoort niet voor niets tot de top 3 van de vogelparken ter wereld! Het Djodj NP aan de rivierdelta van Senegal is dus een paradijs voor vogelliefhebbers maar ook als je daar niet van houdt, is dit park het bezoeken waard.
Pelikanen en visarenden scheren over de watervlaktes terwijl we met een piroque over de zijtakken van de Senegal rivier varen. Ik zeg kijk en geniet.
Hoe land ik op het water wel dat kan op vele manieren zoals je ziet en goed kijken in het struikgewas daar loopt een varaan naar boven
Op de terugweg naar ons hotel rijden we ook weer door de geweldige natuurgebieden zoals je ziet. Ook hier is volop zout te vinden in de bodem. We komen bij de rijstvelden. Zo is er niets dan zand en water dan wordt er gezaaid en binnen 1 week ontspruiten de plantjes en een maand later hebben we een echt rijstveld zo snel gaat dat. De rijst eenmaal gedroogd, wordt door de vrouwen verzameld en in zakken gedaan voor de verkoop.
O kijk daar het is wasdag en niet alleen de mens gaat in bad ook de dieren worden goed verzorgd zoals je ziet.
Zou ik toch bijna onze grote vriend meneer de uil vergeten die we tegenkwamen op weg naar onze picknickplaats hij zat geod verscholen tussen het groen. Vanmiddag vrij en morgen staat Thies op het programma
