St Louis/Djoudjpark Terugblik Senegal
Op naar ‘Pink Lake’, bekend als de voormalige finish van de Dakar Rally. Eerst nog even genieten van de vroege ochtend op ons stekje. Je weet maar nooit of we nog op zo'n mooi stukje komen immers. Je ziet de zon komt op en geeft een mooie gloed over het geheel.
We zijn nog maar net op weg of we staan stil. Eigenlijk hebben we niets gemerkt maar de bus en een personenvoertuig hebben elkaar gekust. Schuldige? het personenvoertuig. Nou dan moet er gebeld worden want als er niets vast ligt kan de schade niet verhaald worden immers. In die tussentijd genoten wij maar van wat zich op de weg afspeelde. Nu konden we goed zien hoe de passagiers zich in de stadsbusjes een plekje veroveren. Nadat het voertuig doorreed konden ook wij weer verder. We rijden langs een terrein dat vroeger een vliegveld was. Er is niets meer van te zien behalve kijk goed een klein vliegtuigje op het toegangshek.
Er is genoeg leven langs de weg zoals je ziet
Dan komen we in de buurt van een markt. We mogen hier kijken maar op een andere manier dan we dachten. De bus stopt vlakbij een (loop)brug over de weg. Daar gaan we naar boven en zo hebben we een mooi zicht op de markt. Leuke plek om foto's te maken en te genieten van het gekrioel beneden zonder dat je de bevolking in de wegloopt of zij continu geconfronteerd worden door fotograferende toeristen. Dit is een mooie oplossing voor hen en voor ons.
We rijden weer verder want ons doel is immers het meer met de vele namen maar 1 belangrijk detail de kleur van het water. We zien van alles langs de weg zoals je ziet van autowrakken, meubilair, kuddes geiten tot groepen mensen. In deze omgeving zijn diverse hotels aan de borden te zien viel echt op haha. Ook opmerkelijk was dat alle wegen behalve de (doorgaande) hoofdweg niet geasfalteerd waren maar gewoon zandwegen waren. Het zal je dan ook niet verbazen dat het vervoer in de dorpen bestaat uit paard en wagen. Deze zagen we dan ook heel regelmatig staan. En zoals je ziet worden de dieren goed verzorgd.
We zijn in het dorpje Peul, het Roze Meer
of Retbameer ('Le Lac Retba') Lago Rosa, het mag allemaal maar 1 ding is zeker het is een bijzonder meer. Het meer is een waar natuurwonder want het water bevat een zeer grote hoeveelheid zout (tien keer meer dan het gewone zoutgehalte van de zee).
Het is een zoutmeer, kleurt op sommige momenten van de dag behoorlijk roze op. Dit heeft te maken met de hoeveelheid zout en de aanwezigheid van microscopische algen (cyanobacteriën) in het water. Deze bacterie scheidt namelijk een rood pigment af om het hyperzoute water te kunnen weerstaan. De concentratie van het zout in het water stijgt naarmate er meer water verdampt en algen reageren hierop door meer pigment uit te scheiden. Met een lichte bries heeft het meer de mooiste kleur. Door de beweging in het water wordt de kleur dan beter zichtbaar. Het kan dus maar zo dat tijdens je bezoek aan het meer je alleen een bruine kleur ziet en als de wind opsteekt de roze kleur wat duidelijker wordt.
De zoutwinning
De Senegaleze mannen gaan met bootjes het meer op staan tot aan hun middel in het water, schrapen het zout van de bodem en scheppen deze met grote manden in een pirogue, een traditionele vissersboot. De dames halen de grote manden met het zout van de boten en leggen het te drogen in de zon (helaas geen activiteit op het water gezien). Als het zout eenmaal droog is wordt het verkocht.
Voor de arbeiders is het leven aan het meer geen luxe zoals je ziet.
De toeristen komen naar het meer toe om erin te drijven. Vanwege de grote hoeveelheid zout heeft het roze meer dezelfde eigenschappen als de Dode Zee in Jordanië en Israël. Na een plons in het Roze Meer is het wel noodzakelijk om daarna goed af te spoelen (het stinkt) en het zout brand op de huid.
Het Roze Meer dat op de meeste foto’s een behoorlijk meer roze lijkt dan het in het echt is, dankt zijn bekendheid voor een groot deel aan het feit dat de rally Parijs-Dakar jarenlang bij het meer is geëindigd.
Het is een bekende toeristische bezienswaardigheid en een belangrijke bron van inkomsten. Uiteraard zijn wij ook bij het deel geweest waar je als toerist het water in kon. Sterker nog we hadden een mooi hotel aan het meer gelegen.
Uit het water spoelen en dan langs een paar kraampjes waar je souvenirs kon kopen lopen we richting ons hotel. Ja het lijkt weer even een andere wereld met al dat zand en zie onze vrienden heerlijk liggen nee wij storen ze niet hoor.
En wat dacht je van de rotonde?
Eind van de middag vertrekken we naar Kayar. De plaats om het visspectakel mee te maken. Nou geloof me dit evenement is werkelijk niet te beschrijven dit moet je meegemaakt hebben. Langs de weg op weg naar, is het ook weer de moeite waard.
Kayar
is een kleine kustplaats zo'n 60 km ten noorden van Dakar aan de Grote Kust bij Peul maar wel een van de grootste vissersplaatsen met het op 2 na grootste visgebied van Senegal.
Honderden kleurrijke boten komen dagelijks terug van zee om hun vangst aan land te brengen. Wanneer de vangst 's middags binnenkomt, zijn honderden kleurrijk geklede vrouwen op het strand om verse vis te kopen.
De visserij is de hoofdactiviteit.
Dit is de meest indrukwekkende plaats in de late namiddag wanneer de kano's van zee terugkeren naar de kust, vooral wanneer ze de bar oversteken en vervolgens op het strand werkelijk tonnen vis lossen die de bevolking van het schiereiland zullen voeden.
Het is helaas ook een stad die te maken heeft met achteruitgang van de visbestanden
Vissers moeten echter verder en verder gaan en komen met steeds kleinere vangsten terug van zee.
CLPA
Deze lokale raad voor kleinschalige visserij werd opgericht in Kayar door de directeur van Oceanography and Maritime Fisheries. Deze moet ondersteuning van zelfregulering bij het beheer van visbestanden bieden.
De talloze pogingen tot illegale immigratie van Kayar hebben recent de aandacht van de media getrokken naar dit vissersdorp.
Qua structuur is de Kayar-vissersgemeenschap de meest geavanceerde in het land.
Lange vaartuigen, ringzegenvaartuigen en handelaren zijn allemaal georganiseerd in verenigingen, die hen in staat stellen hun belangen beter te verdedigen. Ze zijn ook allemaal bezorgd over de achteruitgang van de visbestanden en willen hun middelen beter beheren.
Hun eigen regels instellen
Het is bijvoorbeeld ten strengste verboden om jonge vis te vangen. En ringzegenvaartuigen die vroeger konden opereren wanneer ze maar wilden, zijn nu beperkt tot één vissessie per dag.
De andere vissers hebben hun vangst beperkt tot 45 kg (3 dozen van elk 15 kg). Als ze die limiet niet respecteren, moeten ze een aanzienlijke belasting betalen. Dit geld wordt vervolgens gebruikt door de commissie van ringzegenvissers om arme vissersfamilies te helpen of kapotte pirogues (lokale boten) te vervangen.
WWF
Om deze praktijken verder aan te moedigen en te verbeteren, heeft WWF de gemeenschap technisch advies en financiële ondersteuning gegeven, evenals training en capaciteitsopbouw, met name op het gebied van de visserijwetgeving, die de meeste vissers vandaag goed kennen. Een van de grootste resterende uitdagingen is het aantal pirogues beperken - er zijn 500 vissen in het laagseizoen en 1.163 in het hoogseizoen.
Er is hier een laag (juli tot oktober) en een hoog (november tot juni) visseizoen.
- Het begin van het hoogseizoen valt samen met het einde van de oogstoogst. Het is de tijd dat veel mensen uit het binnenland naar de kust trekken om een baan te vinden voor het volgende oogstseizoen. Tijdens het hoogseizoen kan de bevolking van Kayar (15.000) verdubbelen. De lokale economie krijgt een boost, maar sanitaire problemen nemen ook toe.
Houd er rekening mee dat de mensen het echt niet fijn vinden om op de foto te gaan (de flits zou de ziel beschadigen). Dus vraag toestemming of maak overzichtsbeelden want de kans dat je een boze Senegalees achter je aan krijgt is best groot.
We stappen de bus uit en we worden al overvallen door heel veel kinderen die keurig teruggewezen worden door Papa. Je snapt ons geld is veilig opgeborgen en buiten een kamera niets mee.
Een van de hoogtepunten van Senegal; Complete chaos maar ook een soort van orde alles loopt! Kleurrijk was het in ieder geval! Kijk dan staat een kudde geiten op hun gemak te eten.
Wij gaan ons een weg banen tussen de vele boten naar het strand waar het allemaal gebeuren gaat. Vele pirogues op de zee heel indrukwekkend en velen komen binnen een enorme mensenmassa wat een hectiek op het strand Hier was het niet mogelijk de voeten droog te houden.
De kids vermaken zich ook prima zoals je ziet die gaan overal tussendoor ja hier wordt de praktijk geleerd immers.
Hier zien we de aan wal gebrachte vis uitgestald worden voor de verkoop. Oeps wat is dat nou????? Wel voor de visvangst wordt er een lammetje geofferd op de goede vangst. Eigenlijk had hij niet teruggespoeld mogen worden maar ja ech het kan verkeren nietwaar???? Het is allemaal goed gekomen hoor.
We zien vooral heel veel kleur. De dames kopen verkopen en genieten tussendoor van een kleppie onder de boot.
Ik zei het al de mannen gaan de zee op om vis te vangen vervolgens brengen ze het aan wal waar het door de vrouwen over genomen wordt.
Dan wordt de vis door de mannen naar de droogplaats gebracht om daar gepekeld en uit gespreid te worden op de stellingen om te drogen.
Er zijn ook een aantal vissoorten die een speciale behandeling krijgen. Dit gebeurd met olie van de lever van de walvis (ken je het nog levertraanolie?) Dit voorkomt dat de insecten op de vis gaan zitten geloof me dat snap je als je het goedje gezien en geroken hebt. Maarals een vis eenmaal droog is kun je het zoals je ziet zonder probleem als een muziekinstrument gebruiken.
We gaan naar het Dok, de boten hebbeb natuurlijk behoorlijk wat te lijden op zee en er moet weer gerepareerd worden.
Geen foto's is goed hoor dan ook niet meer doen natuurlijk!
Na deze handelingen is er nog 1 weg te gaan voor de vis klaar is om het dorp te verlaten en de handel in te gaan.
Dit is het roken van de vis. Dit gebeurd weer op een ander veld en is het werk van de vrouw. De vis wordt op de grond uit gespreid afgedekt en dan gaat het vuur aan. Dit is heel zwaar werk deze vrouwen zitten de hele dag op hun hurken in de brandende zon (open lucht immers) en ademen ook continu die rook in. De man voert de controle uit. Hier echt nog geen gelijkwaardigheid tussen man en vrouw
We kijken nog 1 x over de zee en om ons heen. Dit was het dan een bijzondere ervaring midden tussen de bevolking. Af en toe was het best wel benauwend maar het was vooral een heel beijzonder ervaring. Tijd om met de bus naar ons hotel te gaan. Morgen vertrekken we naar Saint Louis, het Venetië van Afrika schijnt.
Open ik vandaag 12 januari 2023 de nieuws app Denk ik he? Senegal? Openmaken.
En zie hier gewoon een echte Hollandse roeireddingsboot. het verhaal heb ik er maar bij gedaan. Ik vond het zo leuk ik dacht weet je wat hij doet t wel erg goed bij het binnenhalen van de vis in Senegal maak maar even een printscreen en plakken.
