Joal-Fadiouth/Saly Terugblik Senegal
Saloum Delta National Park
De Saloum Delta is een rivierendelta in het zuidwestelijke deel van Senegal. De Delta vormt voor een deel de grens met Gambia. In de Saloum Delta zijn verschillende schelpeneilanden te vinden die in de loop der eeuwen zijn gevormd door de mens. Morgen zullen we deze gaan bezoeken.
Het park is met 76.000 hectare na Niokolo-Koba National Park het grootste park van Senegal. De belangrijkste gebieden in het park zijn de mangrovewadden, zoutpannen, zanderige kusten en eilanden, het mariene milieu en de savannes. Er zijn 36 soorten zoogdieren te vinden in Saloum Delta National Park, maar ook verschillende vogelsoorten en vissen. Deze delta bestaat uit vele brakke kanalen met meer dan 200 eilandjes en mangrovebossen en is één van de rijkste deltas van Afrika, met haar mangroven waar een weelderige fauna en flora in overvloed aanwezig. Het Park staat op de Werelderfgoedlijst van de Unesco. Dit vanwege zijn belangrijke historische waarde en het feit dat de delta een belangrijke stop is voor trekvogels.
Vanaf ons hotel in Ndangane lopen we na het ontbijt naar de oever en stappen stappen op een pirogue. Ja dat was wel even een dingetje vooral niet te snel de steiger is vrij hoog (of het water staat erg laag natuurlijk) en aanschuiven dan gaat t netnet met elkaar in 1 pirogue.
De Mangrove
We gaan door de mangrove om uiteindelijk in een klein paradijs te belanden. Mangroven zijn altijdgroene bomen/ struiken. Ze overleven zoutconcentraties die voor andere planten dodelijk zijn. Sommige soorten staan zowel bij eb als bij vloed in het brakke water en nemen lucht op door kleine openingen in de schors van de luchtwortels. Het hout van de mangrovebomen is erg stevig en wordt gebruikt voor de aanmaak van houtskool. Het dient ook voor de bouw van huizen, hutten en omheiningen. Op de luchtwortels groeien uitstekend eetbare oesters die een zeer grote bron van inkomsten vormen voor de lokale bevolking. Het zijn vooral de vrouwen die instaan voor de oogst van de oesters. Zie je die blauwe tonnen? Hier worden de oesters dus gekweekt voor de export net als in Namibie.
We zien gigantische en honderd jaar oude baobabbomen, die allen hun verhalen en mythes hebben. En laat je verder betoveren door het gezang van honderden vogels. En nu genieten van alles om ons heen.
Oeps ons bootsman verzoekt nee verplicht ons onze reddingsvesten aan te trekken. Onlangs zijn er nog een paar mensen verdronken hier. Dat is nou weer jammer maar veiligheid bovenal natuurlijk. Helaas we hebben niet genoeg vesten dat houdt in dat we terug moeten en aan wal de resterende vesten halen. Enfin komen we weer op een stekje wat we alleen vanaf het midden van het water hadden gezien.
We zijn nog maar net weer op t water of zie daar de waterpolitie kwam eraan. In de verte voer een piroguw met mensen aan boord zonder vest aan. Dat zou een stevige boete op gaan leveren nou ja goed dat wij het net aan hebben geen extra kosten en na een paar minuten weet je eigenlijk niet bete meer toch?
Eb en vloed
1 Van de belangrijke feiten is dat hier elke 6 uur eb en vloed is. Ja en zul je denken wel dat betekent heel veel! De plek waar we net nog door voeren was nu dus niet meer begaanbaar. de bootsman moest heel wat capriolen uithalen om ons door de mangrove te loodsen naar het paradijslijk eiland. Ik ga niet alle vogels omschrijven hoor gewoon van de foto's genieten!
We komen aan bij het eiland en zie we worden al opgewacht. Nu weer zien dat we uit die boot komen. Oei de club die in het midden gezeten heeft hebben allen een natte kont en niet zo'n klein beetje. De pirogue was niet helemaal waterdicht.
Mar Lodj (ook gespeld als Mar Lothie) is de naam van het eiland in de Saloum-delta. Op dit eiland zijn 3 dorpen; Mar Lodj, Mar Soulou en Mar Fafaco. De bewoners van het eiland zijn overwegend katholiek.
O jee, wat gebeurd daar? Er komen paard en wagens aanrijden. We zagen ze wel in overvloed langs de weg maar realiseerden ons niet dat dit ook ons ten deel zou vallen hihi. Dat wordt klimmen benen bungelen net niet, aan de zijkant zit een treeplank gaat netnet! Uitkijken wat valt ben je kwijt en je aan elkaar vasthouden want iets anders is er niet. Maar wat een beleving lachen daar gaan we dan over de grote stille vlaktes met die reuzebomen waauw. Oeps een van de wagens kreeg bandenpech nou dan maar even inschikken want we willen wel met zijn allen aankomen natuurlijk iets te heet om te lopen nu. Foto's maken is niet makkelijk want er is geen pad dus we schudden en husselen volledig door elkaar maar leuk is het wel.
We komen aan in het dorp Fafaco ze zijn bezig met het bouwen van een huis ja in die hitte pfff.
Dan komen we aan op het centrale plein. We worden warm welkom geheten op een heel speciale manier. Bijna het hele dorp (de eeuwig vriendelijke en relaxte Sérères) is uitgelopen om ons toe te zingen ging gepaard met veel handengeklap en dansen geweldig wat een belevenis.
Even later snappen we iets meer van deze volksvreugde. Papa gaat naar het enige winkeltje op het plein en koopt voor een fix bedrag snoep, eten en ja ook waspoeder in. Hij geeft ons aan dat is zoveel pp (oeps niet iedereen had hier op gerekend nee geen overleg). Het werd wel door ons uitgedeeld. Een ieder van het volk was natuurlijk Super gelukkig.
Je ziet de straten zijn geheel van zand hier vind je ook geen hoofdweg die geasfalteerd is. De was hangt te drogen op de schutting en jawel een heel klein winkeltje lijkt het wel aan het plein waar de waterput gebouwd in 1935 staat.
Dit is bij de school ja Papa komt hier vaker zoals je ziet
Wat een mooie mensen he? Opa is al heel oud hoor tegen de 100 als ik t nog goed onthouden heb.
Dokterspost
Deze neemt een heel bijzondere plaats in in het dorp. Hier zijn we ook best lang geweest. Dit is werkelijk zendingswerk kun je stellen verschrikkelijk het ontbreekt die mensen werkelijk aan alles en dan spreek je over zowel een simpel paraceetje tot een laken over de flink gehavende behandeltafel waarop ook de vrouw moet bevallen om een simpel voorbeeld te geven. We hebben dan ook spontaan onze tassen geopend om de medicijnen die we bij ons hadden aan de broeder te geven indien hij er iets mee kon. Hem stonden de tranen in de ogen van dankbaarheid. Moet je je nog even bedenken dat er iedere 6 uur eb en vloed is stel een zieke moet naar het vaste land of er moet een medisch specialist naar Fafaco komen..... ja vul zelf maar in. Hier kan niet zoals bij ons op de eilanden even een helikopter ingeschakeld worden. Als je naar die foto's kijkt snap je denkelijk wel waarom dit alles ons zo aangreep. In de hal zat een jonge moeder haar baby borstvoeding te geven dat was een bijzonder mooi plaatje dat je opslaat in je hart maar niet vastlegd met een camera. Het adres op het visitekaartje kun je natuurlijk gebruiken om iets op te sturen het komt rechtstreeks bij hun aan niet naar een tussenpersoon. O ja de post komt daar maar 1x per week.
We krijgen ook wat achtergrond informatie tijdens onze wandeling door het dorp.
- Hier geen Electra er wordt gebruik gemaakt van zonne-energie dus op is op is er regen? Dat betekent gebrekkig opladen van de energie dus mogelijk geen stroom
- Geen airco natuurlijk en laat die föhn en electriek tandenborstel en scheerapparaat ook maar thuis als je hier wilt bivakkeren.
- Telefoon? wat is dat nee we gruiken gewoon de TamTam (de rommel) om belangrijk nieuws zoals; bruiloft, sterfgevallen geboortes en noodsituaties aan te kondigen De Serer is trouwens een uitstekende tam tam-drummer.
- Het vervoermiddel is de paard en wagen
- Alle belangrijke gebeurtenissen vinden natuurlijk op het centrale plein plaats
- Er is een Katholieke kerk maar ook een moskee
- Er is 1 school en 1 winkel in het dorp
- Er is 1 Dokterspost op het eiland hier onder meer over
- En dan hebben we nog de 3 verschillende met elkaar verweven bomen die de 3 religies symboliseren
- de huizen zijn eenvoudig en allen hebben wel een paar geiten oud bij de woning.
- Elk gezin, produceert de meeste voorwerpen die het nodig heeft zelf.
- Serer kleedt zich als Wolof. De vrouwen dragen een munt en parels in hun haar, koperen armbanden om hun armen en polsen (tijdens de Wolof overheersing mochten de Serer geen gouden of zilveren sieraden dragen).
Al onze aankopen zijn verdeeld we lopen weer rustig richting het centrale plein daar zullen uiteraard de paard en wagen ook weer komen om ons terug te brengen. En dan voorbij de grote boom worden we weer feestelijk onthaald met veel gelach en muziek. De dames duwden ons een kaartje in de handen. Wat was de bedoeling zoek onder de boom de persoon met het zelfde nummer als wat op jouw kaartje staat en zoek iets uit op het kleed. Jawel daar zaten de dames met hun handelswaar het was erg leuk bedacht en het werd natuurlijk weer een vrolijke boel zoals je boven ziet.
Dit waren de laatste plaatjes van de vrolijke ochtend we gaan nu echt naar het plein op zoek naar ons paard en wagen en ook niet onbelangrijk de menner want zonder gaat t paard echt geen meter van zijn plek!
Ja dat was best even wachten tot de laatste menner er was. Maar toen zijn we dan ook direct vertrokken en bij het restaurant een heerlijke maaltijd gehad voor we weer op de pirogue stappen. Als de bootsman klaar is gaat hij eerst even water scheppen want ja er was natuurlijk weer aardig wat naar binnen gekomen. Ja nu denk ik oeps o ech.. Maar toen niet we stapten er weer net zo makkelijk in gewoon blind vertrouwen dat t goed gaat haha. En t ging goed!
En dan weer even heerlijk door de mangrove en jawel via een totaal andere weg kwamen wij weer terug bij ons hotel.
Op de eerste 2 foto's kun je goed zien dat het water in die paar uurtjes al een behoorlijk stuk gezakt is.
Hiermee sluit ik de ochtend af lekker joch he? Je snapt dat je hier niet aan twijfelt toch@#%^&*haha.
Vanmiddag hebben we vrij even door het dorpje banjeren dus geen foto's haha Morgen onze laatste dag in de avond stappen we op het vliegtuig maar overdag gaan we nog wel wat ondernemen met de club hoor.
