Alberobello

ALBEROBELLO

De naam Alberobello is afgeleid van het Latijns ‘bos van eikenbomen’ (de Sylva Arboris Belli)

Tegenwoordig zijn het bloemen die de schilderachtige straatjes versieren.

Het monumentale gebied van Alberobello, is uniek in de wereld vanwege zijn landschap, het strekt zich uit tussen 2 heuvels gescheiden door een depressie, de Aia Piccola en de Rione dei Monti.

In 1996 werden de trulli van Alberobello uitgeroepen tot Werelderfgoed met de volgende motivatie:

ze vormen een unieke of op zijn minst uitzonderlijke getuigenis van een verdwenen beschaving en traditie
ze bieden een eminent voorbeeld ... en illustreren een belangrijke periode in de menselijke geschiedenis
vormen een eminent voorbeeld van een menselijke nederzetting die representatief is voor een cultuur."

Het gaat om gebouwen met een eeuwenoude en fascinerende geschiedenis, waarschijnlijk voortkomend uit de eeuwenoude tholoi (middenplanconstructies met koepelvormig dak), waarmee ze de cilindrische vorm en het kegelvormige dak gemeen hebben, terwijl ze voor het overige geheel originele constructies zijn.

Volledig gemaakt van steen, zonder mortel of enig bindmiddel, beantwoorden de trulli aan een primitief constructiecriterium, maar met uiterst effectieve statica. Het dak wordt bekroond door een pinakel, een onderscheidend element dat meestal bestaat uit 3 overlappende stenen: 1 cilindrisch, 1 plaatvormig en 1 bolvormig.

Interpretaties van de betekenis ervan variëren van magische waarde tot puur decoratieve doeleinden.

De mysterieuze tekens die op de kegel van de trulli zijn geschilderd, zijn in plaats daarvan echte magische en verzoenende symbolen, sommige van heidense oorsprong, andere van christelijke oorsprong.

Een stad die ruikt naar een sprookje, waar de trulli uit het niets lijken te zijn ontstaan, als een spontane creatie van de rotsachtige Murgia, leunend tegen elkaar als resultaat van een dominosteen. Het is geen toeval dat D'Annunzio zei: "Ik word wakker en ik zie een dromenland, alsof ik nog slaap."💤 💤

Dit is de vertaling van een publicatiebord wat ik onderweg tegenkwam.

De trullo is het symbool van Puglia.

Er zijn 2 complete wijken te vinden, die bijna helemaal uit deze typische ronde huizen bestaan. In totaal staan er ongeveer 1000 van deze bijzondere huizen in Alberobello.

Er zijn nog Trulli in Puglia te vinden die bewoond worden. Veel zijn nu toeristische winkel, museum of B&B. Vooral dat laatste is steeds populairder aan het worden.

Omdat Alberobello is uitgegroeid tot het toeristische middelpunt van Puglia kan het er behoorlijk druk zijn. In de zomermaanden, is het soms zelfs onaangenaam druk. De beste periode om Alberobello en zijn trulli te bezoeken is tijden het voor- of naseizoen.

Trulli werd bij uitstek de huisvestingsstructuur voor inwoners van Alberobello omdat ze wilden dat het niet als een bewoonde nederzetting zou worden geclassificeerd en omdat ze de belastingen en wetten waaraan steden in het gebied op dat moment verplicht waren, konden blijven ontwijken. Leuk als je van boven zo over het dorp heen kijkt.

De daken hebben diverse vormen vormen en er zijn vaak witte symbolen op de daken zijn geschilderd, is ook van zeer oude oorsprong.

De meest voorkomende zijn rond en gekoppeld aan oude zonneculten.
Anderen vertegenwoordigen een piramide of kegel die is gekoppeld aan heilige steenaanbidding, waarschijnlijk van oude oorsprong in het Midden-Oosten.
Kruisvormige pinnacles zijn van christelijke oorsprong.

De symbolen zijn van gemengde oorsprong en men geloofde dat ze geluk in huis brengen of demonen weghouden. Als je oplet, zie je de symbolen ook terug in de bestrating. Trulli die als stallen of hooizolders worden gebruikt, hebben er geen.

Trulli

De oorsprong van de trulli is niet geheel duidelijk. Er zijn verschillende theorieën. Zeker is wel, dat ze in de 16e en 17e eeuw werden bewoond door boerenfamilies terwijl rijkere kooplieden en adellijke families doorgaans in grotere boerderijen woonden. Boven 2 oude foto's die op een rots waren afgedrukt

Een trullo heeft een ronde vorm en werd oorspronkelijk gebouwd zonder cement. De platte kalkstenen keien verzameld uit de omgeving. Ze konden als er belasting betaald moest worden, snel afgebroken worden. Hebben wij daar niet een mooi woord voor? De toppen, hebben diverse vormen vormen en er zijn vaak witte symbolen op de daken geschilderd, is ook van zeer oude oorsprong.
Een andere oorsprong kan zijn dat de trullo een erfenis is van een beschaving uit het stenen tijdperk. Hoewel er geen archeologische vondsten zijn gedaan, waarschijnlijk vanwege het gebruikte materiaal, was in het Middellands Zeegebied in de oudheid, de constructie van ronde gebouwen met een conisch dak, een normaal verschijnsel.

Alberobello

is het bekendste dorp van Puglia, bekend om de trulli, hierdoor op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO

Op hun site, staat ook de uitleg over de trullo;

Een trullo kan als 1 kamer beginnen, wordt het gezin groter dan kan er een 2e aan toegevoegd worden. Zo kunnen er wel 5 tot 6 aaneengeschakeld zijn.
Er komt weinig licht binnen. In de wanden van het ronde hoofdvertrek, zijn 4 bogen uitgespaard die toegang geven tot de overige vertrekken en de uitgang naar buiten.
Alleen de grote trulli hebben aparte slaapkamers, andere hebben alkoof-bedden.
De dikke muren zorgen voor een goede isolatie zij houden in de winter de kou en in de zomer de zinderende zomerhitte buiten de deur net als het puntdak. De sintels van een centrale kachel zorgde ervoor dat de warmte zich verplaatste naar de kegel Op deze sintels, werd een houten frame werd geplaatst om kleding te drogen (een exemplaar wordt bewaard in het Museum in Alberobello). Het is vooral een landelijk type gebouw
Door de zeer dikke muren en het feit dat er geen constructies met meerdere verdiepingen mogelijk zijn, nemen trulli veel vloeroppervlak in en zijn daarom niet geschikt voor nederzettingen met een hoge dichtheid. Anderzijds zijn ze door het feit dat ze met kleine stenen worden gebouwd erg flexibel en aanpasbaar, een eigenschap die zeer waardevol is in stedelijke omgevingen waar ruimte schaars is. Zij konden zonder veel kosten worden gebouwd dankzij het ter plaatse beschikbare materiaal.
Kamers van verschillende afmetingen, aangevuld met hoekjes en nissen, konden op allerlei manieren worden samengesteld om aan eenvoudige of complexe behoeften te voldoen.
De muren werden rechtstreeks op de blootgelegde rotslaag gebouwd, nadat de humus was verwijderd. De dikte van de draagmuren varieert van 0,80 m voor de dunste tot 2,70 m voor die van de Trullo Sovrano (zie onder).

Hun hoogte (tot het begin van het gewelf) varieert van 1,60 m tot 2 m. Hun buitenzijde heeft een schuinte van 3 tot 5%.
Dakbedekking aan de buitenkant bestaat uit platte stenen of chiancarelledie in concentrische banen zijn gerangschikt en een lichte heilig naar buiten voor de afwatering. Het regenwater, werd zorgvuldig opgevangen van het kegelvormige dak van elke trullo en naar een waterput geleid die onder het huis of onder de aangrenzende binnenplaats was gegraven.
Een pinakel van kalksteen of zandsteen (pinnacolo) vormt de top van de kegel. Deze gebeeldhouwde pinakels hebben verschillende vormen (schijf, bol, kegel, kom, veelvlak of een combinatie daarvan). Het zijn geen heraldische symbolen maar de handtekening van de steenhouwers die deze gebouwen hebben opgetrokken.
In de meeste gevallen heeft de toegangsdeur een fronton dat wordt afgedekt door een zadeldak.
huishoudelijke taken zoals wassen, de was ophangen, naaien, breien, erwten doppen, enz. werden buiten in de steegjes verricht, zoals blijkt uit ansichtkaarten en foto’s uit de jaren '50 en '60. Zie foto van het schilderij in ons hotel.
De elementaire trullo, een ronde constructie werd gebruikt als tijdelijk onderkomen voor vee, veevoeder of de boer zelf..
Er waren ook nadelen : de enorme voetafdruk van de draagmuren, de onmogelijkheid om op economische wijze constructies met meerdere verdiepingen te bouwen, de noodzaak om elke ruimte te bedekken met een kegel die honderden uren werk vereiste en waarvoor vaardigheid en geduld nodig waren.

Een heel verhaal maar is wel leuk de achtergrond te weten van dit dorp verder is het gewoon lekker genieten van alles.

Dit zijn echt de oude trulli Je vindt leuke details zoals de werklui op t dak, wegwerkzaamheden, diverse schoorstenen Pinakels diverse toegangsdeuren maar ook een gat in het dak om de antenne door naar buiten te geleiden vast een B&B haha.

Vandaag verlaten we Alberobello weer. Na het ontbijt de koffers naar de bus onder toeziend oog van de chauffeur en dan hebben we de hele ochtend om even te genieten van het dorp. O nog even gauw foto maken van het uitzicht over de binnentuin natuurlijk

We lopen op ons gemak naar beneden gezellig al die winkeltjes er zijn nog weinig toeristen. De bevolking is bezig met het uitstallen van hun waar best gezellig zo. We komen uit op het centrale plein. Hier heb je de keuze oversteken met de trap naar boven naar de kerk, linksaf shoppen en rechtsaf naar boven de wijk in en ja daar kozen we voor. Nog wel even foto maken zodat we straks weten welke weg we moeten nemen als we naar de bus moeten.

Als we de weg omhoog zijn geklommen kijken we even naar beneden. En dan gaan we aan de wandel. We zien diverse winkeltjes die nog gesloten zijn ook een textielmuseum ook dicht helaas. We zien weer een waterpomp en zagen we eerder een kruik op het dak staan nu staat er ook 1 in de gang. Die wil ik wel als souvenir meenemen is echt een pronkstuk maar past niet helemaal in mijn koffer.

En dan staan we zomaar ineens voor de Trullo die geopend is voor de toerist. Of we moesten betalen komen wel nooit achter we mengden ons gewoon in een groep Belgen haha. De beste man bij de toegangsdeur hoorde natuurlijk gelijke klanken dus daar gingen we dan leuk hoor.

Casa Pezzolla

Is een voormalig trullo-huis dat nu dienst doet als museum over de geschiedenis en cultuur van Alberobello. Het museum toont historische artefacten, antieke huishoudelijke artikelen en informatie over de bouw en het onderhoud van trulli. Je kunt ook een kijkje nemen in de keuken en slaapkamer van een traditioneel trullo-huis.

Ik heb hier ook nog een foto van de waterleiding en de waterafvoer vanaf het dak gezet

Nog een paar laatste plaatjes zoals een leuke schoorsteen en ja de putdeksel van Alberobello leuke oprit naar de woning en dan slenteren we terug naar het plein. We gaan kijken of de kerk open is dus we gaan even klimmen

Nou dat is pech! Er is geen beweging in die deur van de kerk van St Lucia te krijgen. Dan gaan we maar even van het uitzicht genieten. O kijk nou daar beneden lijkt wel een pottenbakkerij te zijn al die mooie kannen. Je zou er dorst van krijgen. Goed idee we hebben eigenlijk best wel zin in koffie. Dus lopen we het Piazza Popolo op langs de fontein komen we bij een gedenknaald. en dan zien we een terrasje en gaan zitten o kijk nou wie zitten naast het Paleis van Justitie en onder toeziend oog van een geleerde priester die 40 jaar lang les gaf op de middelbare school van het seminarie in Conversano (Ba). Hij is een polygraaf en staat bekend om zijn 2 delen van het Chartularium Cupersanense, dat belangrijk was voor de studie van de Apulische geschiedenis in de vroege middeleeuwen.

BASILIEK SANTUARIO DEISS. KOMME DAMIANO.

Of heiligdom Vande SS. Cosma en Diamiano Graaf van Conversano leefde in de 17e eeuw hij was zeer vroom. In 1635 liet hij een kleine kerk bouwen, voor de beschermheiligen Cosmo e Damiano. Boven het altaar van Madonna tussen Nano Corma en Damiano. Het bovenportaal vind je een voorstelling van de zaligsprekingen, voorzien van een kroonlijst met inscriptie. In de bovenste orde zijn de 2 laterale klokkentorens verbonden door een balwavita. Het interieur heeft een Latijns krokusplan, een schip met afgedekte zijkapellen.

Je vindt hier ook het Dagelijks gebed voor Italië;

De Zwarte Madonna

Een houten standbeeld met zwart kind en draagt de inscriptie "Nigra Sum Sed Formosa", ik ben zwart maar mooi, een verklaring toegeschreven aan de koningin van Sheba, uit het lied van koning Salomo, een joodse en christelijke heilige tekst. Er wordt gezegd dat de originele tekst "Nigra Sum Et Formosa" was (ik ben zwart en mooi) Volgens de legende werd het standbeeld uit Constantinopel gesmokkeld tijdens de periode van vernietiging van iconen onder keizer Leo III (675-741 na Christus); een storm dwong het schip om aan de kust van Tindari te landen. Siciliaanse mensen wenden zich tot de heilige Maria van Tindari voor bescherming; katholiek en orthodox vereren de Zwarte Madonna, Ze is vertegenwoordigd in veel kerken in Italië, Frankrijk, Oost-Europa en vele andere landen

Cosma en Damianus.

In de nis staan de beelden van Cosma en Damianus. De heilige tweelingbroers die in de 3e eeuw na Christus leefden. Zij werkten als artsen en worden als martelaren vereerd. De Kerk gedenkt hen op 26 september.

In het midden het relikwie, dat in 1989 werd gemaakt door broeder Serafino Melchiorre, ook bevindt zich hier een frel van de arm van de heilige Cosma en een fragment van de schedel van de heilige Damianus.

Bovenaan de nis staat een karatel met het wapen van de bisschop Mons. Gregorio Falconieri, met de Latijnse titel: '

Voor de opdracht die we hebben ontvangen, werken we voor Christus.'

Op 26 september, de dag van het martelaarschap van Kosma en Damianus, prijzen de lokale bewoners samen met de Acquaviva's en de andere heren en edelvrouwen tussen het vuur Niet lachen we hebben onderweg lopen zoeken naar info over deze heren en niet gevonden. Nu thuis, kom ik zomaar op onderstaande site en vind alle informatie

https://kro-ncrv.nl/katholiek/encyclopedie/c/cosmas-en-damianus

Net iets naar het noorden van de hoofdkerk, ligt de zogenaamde "Trullo Sovrano". Binnen vind je een museum dat laat zien hoe het dagelijks leven in een Trullo vroeger was.

Trullo Sovrano

Dit is de grootste trullo in Alberobello en omgebouwd tot een museum. Hij is gebouwd in de 18e eeuw door de rijke familie van priester Cataldo Perta en heeft 2 verdiepingen, waarvan er 1 werd gebruikt als woonruimte en de andere als opslagruimte. Dit is het hoogste niveau van de bouwtechniek van de trullo, in feite, zelfs als het is gebouwd volgens de bouwregels opgelegd door de graaf Giangirolamo Acquaviva, is dit de enige trullo gebouwd met 2 leefbare verdiepingen.

Met zijn 14 meter hoge dak heeft het de eigenaardigheid van een fronton verhoogd naar de 2e verdieping, bereikbaar via een trap die slim is ingebouwd in 1 van de hoofdmuren. Dit is uniek voor een trullo. De centrale kegel van de Trullo Sovrano kreeg in het begin van de 20e eeuw een religieus symbool.

Het museum geeft je een goed beeld van hoe het leven was in een trullo in de 18e eeuw, en er zijn ook enkele interessante artefacten te zien.

Sinds 1923 is dit een Nationaal monument het werd voorheen gebruikt als seminarie, waar de relikwieën van de heiligen werden bewaard voor de bouw van het huidige heiligdom.

Kost 1 of was het 2 euro nog geen geld het is zijn geld dubbel en dwars waard echt leuk om door te lopen.

En zo komt er een eind aan ons ochtendje Alberobello en ook aan ons verblijf hier. Het is inmiddels ook een stuk drukken dan vanmorgenvroeg. We hebben genoten nu even een broodje scoren en dan rustig aan naar de bus o ja nog even olijfolie halen want dat is echt van hier en een flesje Peperoncino del Baffo te kopen. Vanmorgen op de heenweg hebben wij dit al geproefd natuurlijk.

Martina Franca

ligt in de provincie Taranto op 431 meter boven de zeespiegel in de Valle d’ Itria, een prachtig groen heuvelachtig landschap dat vol staat met trulli, tussen de Ionische en Adriatische Zee. Het witte stadje steekt trots boven het omringende landschap uit. Met haar grootse Piazze en kronkelende straatjes kun je er prima een dag doorbrengen.

De bocconotti met een kers-roomvulling is een must. Dit blijkt de lokale versie van de geliefde Pasticciotti Leccese te zijn.

Het stadje is een belangrijk centrum voor de vervaardiging van kleding. De beste Merken uit Europa sturen hun stoffen naar Martina Franca om ze door de lokale coupeurs en coupeuses te laten omtoveren tot pakken en jassen.

Naast de textielindustrie wordt Martina Franca geroemd om haar gepekelde varkensnek, capocollo, dat zowel door de Slow Food-beweging is erkend als met het DOP-label is bestempeld. De slagerijen in het stadje zijn meer dan alleen een plek om vlees te kopen, vele staan bekend als fornelli pronti (letterlijk vertaald fornuisklaar), waar je je gekochte waar direct kunt opeten. Een soort fast food Puglia-style.

We gaan op weg naar ons volgend hotel en maken zoals in de reispapieren staat een stop in Franca Martina. Diesel gaf aan dat er niet veel te beleven was maar we moeten een stop maken oké.

Op het net lees je echter;

Eén van de leukste steden om te bezoeken in Puglia is zonder twijfel Martina Franca. Met haar witte huisjes, bijzondere architectuur en de zo geliefde Italiaanse cultuur is Martina Franca een plek die je niet mag overslaan.

Ondanks de geringe grootte kun je eindeloos verdwalen in de smalle straatjes en je een ongeluk staren op de bijzondere witte huisjes. De fraaie historische gebouwen, smaakvolle wijnbarretjes en overheerlijke restaurants zorgen ervoor dat jij niets te kort komt.

Ach het is weer zover hij mag het centrum niet in met de bus. Nou dan parkeer ik hem hier (aan de grote weg) wie wil kan even naar het centrum lopen maar over 1 uur vertrekken we weer. Nou de club naar buiten waar moeten we heen????? Gokken maar langs de muur af naar beneden hopen dat we daar naar het centrum kunnen. Oeps begint ook nog te miezelen. We staan bij het ziekenhui. Allicht dat iemand weet hoe we in het centrum komen. Na een aantal malen gevraagd te hebben kwamen we dan toch in de juiste richting. Een aantal was weer terug naar de bus gegaan.

Vroeger werd Martina Franca volledig omringd door hoge muren voorzien van 24 torens Helaas is het grootste gedeelte van deze torens en muren volledig verdwenen. Het enige wat je tegenwoordig nog ziet zijn de 4 stadspoorten. Dit neemt niet weg dat het alsnog barst van de historie en interessante bijbehorende verhalen.

Porta di Santo Stefano

is de populairste stadspoort ligt aan het elegante hoofdplein van de stad, een kunstzinnige poort die je direct naar het centrum leidt. De sierlijke gebogen gebouwen die in portieken zijn uitgedost, maken het een geweldige plek om in een buitencafé te zitten en van de dag te genieten.

De indrukwekkende Porta di Santo Stefano dateert uit de 15e eeuw. Niet veel later is hij echter verwoest, waarna de poort in de 18e eeuw weer herbouwd is. De poort staat net als een aantal andere trekpleisters van de stad bekend om de eigen stijl qua architectuur. Mooi op dat bord kun en we even kijken waar we heen moeten want we hebben natuurlijk niet al te veel tijd.

De heilige Basilica di San Martino

is 1 van de bekendste gebouwen in Martina Franca. Het zal je niet verbazen dat deze kerk in de Barocco Martuinese stijl is gebouwd. Als je voor deze kerk staat, dan zul je ongetwijfeld direct onder de indruk zijn. Hoe creatief en handig moet je wel niet zijn om een kerk te voorzien van zulke gedetailleerde aspecten? Zeker aangezien het uiterlijk van de kerk er steeds anders uitziet door het veranderende licht van de zon. Bekijk deze kerk overigens ook zeker van binnen. Je vindt hier veel bijzondere architectuur en kunst van de lokale schilders.

Het Piazza Maria Immacolata

ook wel 'I Portici' genoemd, is de elegante woonkamer van de barokstad. Het is het hart van het oude dorp, alsof het een ideale snijpunt is tussen de religieuze barok aan de ene kant, Piazza Plebiscito, en de statige barok aan de andere kant, de Via Cavour.

Het complex werd in 1854 ontworpen door de architect Davide Conversano uit Tarano om de markt te huisvesten. Onder elke boog stonden de verschillende verkopers met hun kraampjes en koopwaar en werden zo het handelsforum van het oude dorp. Een plein dat tot een paar jaar geleden een belangrijke functie had voor het leven in het land, werd in het midden van het plein een fontein geplaatst, die na de vernadering van het gebied werd verwijderd. Dit is het paradeterrein en de ontmoetingsplaats voor de stad.

Met enige regelmaat worden er namelijk optredens en parades gehouden. Eén ding weten we zeker: saai is het er nooit!

Hier vindt ook het belangrijkste festival van de Valle d’Itria plaats van 14 juli tot 2 augustus, waarin bijzondere concerten zullen plaatsvinden, 19 avonden gewijd aan muziek, theater, film, en aan het talent. Kortom elke dag een spektakel in een prachtige setting.

Het plein wordt voornamelijk gedomineerd door neoklassieke lijnen en verhoudingen. Je hoeft alleen maar naar de bovenverdieping te kijken om te zien dat de 2 gevels aan de uiteinden van de halve halfrond uit verschillende tijdperken stammen. De gevel aan de rechterkant is verwant aan de veranda en dateert uit de 2e helft van de 19e eeuw, terwijl de gevel aan de linkerkant in de 20e eeuw werd gebouwd.

Hetgeen waar Martino Franco echt bekend om staat is de stijl waarin veel gebouwen zijn ontworpen. Deze stijl wordt in het Italiaans Barocco Martuinese genoemd. Op elke hoek vind je wel weer een gaaf uitzicht. Balkons vol bloemen, de drogende was aan de welbekende waslijnen en schattige portiekjes. Voor je het weet ben je uren verder, terwijl je verdwaalt in dit geweldige gedeelte van Martina Franca.

Hier ervaar je weinig drukte door toerisme en waan je jezelf in het echte Italië. Het is een mooi voorbeeld van de barokke stijl met zijn straatjes, majestueuze gebouwen en monumentale kerken. Die laatste foto? ja leuk he helaas hebben we de dog niet gezien lag niet in zijn hok. Nu weer hard rennen naar de bus maar geloof me had hier graag nog een paar uur doorgebracht.

De laatste 153 km naar ons 4-daags verblijf. Het zal het mooiste verblijf worden van deze reis. Maar we kregen het toch wel een beetje benauwd toen we door bouwput na bouwput reden. En dan wordt t iets beter en komen we in de buurt van ons verblijf. We beginnen al te lachen en sommigen te steunen.

Jawel het is weer zover. Dit keer is het pad heeeeel erg smal. Veel steekwerk met de bus maar helaas het lukt niet!!

Dan maar weer naar binnen gebeld. En de bus wordt begeleidt naar de parkeerplaats pffft. Uitstappen koffer mee en dan krijgen we instructies met betrekking tot het verblijf. Nu naar de kamer om 19;00 welkomstdrankje onder de overkapping dan 19:30 uur het diner en morgen? Lekker niets we zien wel.

Even een gezellige borrel, het eten was lekker en de kamer is ruim en voorzien van waterkoker en thee. Gelukkig hebben we de koffie bij ons anders kunnen we het halen in het restaurant

Lecce