San Carlos de Puno
Is een stad in het zuiden van Peru en ligt op 3.860 meter boven zeeniveau aan de oevers van het Titicacameer. Zij telt ongeveer 80.000 inwoners. Zij heeft een haven van waaruit men naar Bolivia kan varen of naar de eilanden Taquile, Amantaníen het schiereiland Capachica.
Puno, ontstond in 1668 als een mijnstad, is veelal een gebied van oorlogen geweest.
Tijdens de 16e eeuw deden de Spanjaarden hier hun intrede, mede om de goud- en zilvermijnen in de buurt van Puno. Dit ging gepaard met veel bloedvergieten en bezetting.
Vanaf 1781 vochten indianen van de revolutie voor hun onafhankelijkheid tot begin 18e eeuw.
In 1821 was Puno weer het strijdtoneel tussen Peru en Bolivia . Bolivia won de strijd en bezette Peru tot en met Tacna en Moquegua. In 1847 kwam een verdrag tot stand, werd de bezetting opgeheven en keerde de rust eindelijk terug.
In de omgeving van de stad Puno begon de Aymara beschaving .
De cultuur van Puno uit zich vooral in festivals en feesten en de stad wordt ook wel de folkloristische hoofdstad van Peru genoemd.
Abra Pata Pampa
We vertrekken om 06:30 uur uit Chivay en gaan op weg naar Puno maar daar zijn we voorlopig nog niet. We gaan nu eest terug naar het hoogste punt van onze reis. En dit keer stappen we uit en gaan we daar een groepsfoto maken.
Abra Patapampa (ook bekend als Abra Pata Pampa) is een bergpas op een hoogte van 4910 m (16.109 voet) boven de zeespiegel, in de provincie Caylloma in de regio Arequipa, in het zuidwesten van Peru. Waarschijnlijk is het de hoogste verharde pas in Amerika.
De pas is gelegen aan de weg tussen Pampas de Toccra (17kms) en Chivay (30kms) en het oppervlak is geasfalteerd, maar kijk uit voor plotseling los afvalt dat scheurt, omdat het oppervlak vergaat op grotere hoogte. Het oppervlak is niet slecht, er is weinig verkeer en de hellingen zijn meestal zacht, wat betekent dat ondanks zijn hoogte het een redelijk begaanbare weg is.
Zoals je ziet, wordt het wel heel erg wit als dat maar goed komt De regen die 's nachts valt zet zich op deze hoogte direct om in sneeuw.
De Mirador de los Andes Patapampa
Ligt in Arequipa en maakt deel uit van de Cordillera de los Andes . Vanaf Chivay is de Mirador de los Andes 18.08 km lang. Over deze afstand overbrug je 1255 hoogtemeters. Het gemiddelde stijgingspercentage van de klim is 6.9 %.
Deze hoogte maakt van Patapampa een natuurlijk uitkijkpunt waar bezoekers kunnen genieten van een reeks vulkanen en gletsjers, zoals Sabancaya, Ampato en de Misti. Je kunt de Amazone-rivier zien, die met een lengte van ongeveer 6800 km, uitmondt in de Atlantische Oceaan. Dit deel heeft de welverdiende reputatie; gevaarlijk vanwege onvoorspelbare sneeuwstormen en rijden onder deze omstandigheden, kan zeer uitdagend zijn.
Circa 07:30 uur stoppen we op 4910 m hoogte om van het uitzicht te genieten. Ja dat dacht je.
Het was WIT en niet zo'n klein beetje. Dat wordt dichte schoenen uit de handbagage en de slippers blijven in de bus! Jas aan en naar buiten. Natuurlijk hebben we nog wel een groepsfoto gemaakt "in de sneeuw" maar daarna gingen we toch vrij snel de bus weer in hoor. Wij hadden geluk/pech net hoe je het bekijkt want 3 groepen voor ons en zeker 2 erna hebben echt geen sneeuw gezien aldaar haha. De groepsfoto vind je op de pagina "Terugblik op Peru".
De herder
We rijden verder op naar de cocathee met een cocakoekje. Maar wat zien we daar?
een hele kudde niet een soort nee gemengd schaap, vicuna en lama. O, kijk ze zijn niet alleen er loopt een herder bij. Uiteraard is dit een leuke spontane stop waard. De herder verteld ook nog het een en ander. Zijn huis staat midden in het veld.
Cocathee
We zijn vroeg het is net 09:00 uur. Er is nog weinig volk op de been. Je ziet de stalletjes zijn nog bijna leeg. Toen we de thee op hadden en ons weer naar de bus begaven, zagen we de lady's aankomen met hun waar op de wagens. Een hele klim, maar geloof niet dat de mannen in de groep die zich spontaan opwierpen mochten helpen nee WEG.
Laguna Flamenco
Flamenco La Laguna, ook wel Laguna Flamengo is een vijver of brakke kustlagune, gelegen in het zuiden van Peru, aan de kust van de provincie Pisco, in het departement Ica, binnen de grenzen van het Boek nationale Paracas, van 25 september van het jaar 1975. Hierin, is opgenomen dat verschillende soorten planten en dieren, die leven in dit deel van de zee en de woestijn van Peru beschermt zijn. Deze Laguna is rijk aan plankton het voedsel voor de flamingo's.
Er zijn drie soorten flamingo's gevonden in Peru: de Jame's flamingo, de Andes-flamingo, en de Chileense flamingo. Zij leven in het hoogland altiplano van Midden- en Zuid-Peru. Wij waren helaas niet in de periode om de zwermen te zien. Op foto 4 zie je er wel een paar maar het is goed om te zien dat De flamingo hier in alle rust kan leven het wordt zeker niet gewaardeerd als je het gebied in wilt lopen. Voor de lunch in de buitenlucht, moet je even naar onderweg.
Na de lunch gaan we weer op weg. We zien nog diverse lagunes en andere mooie natuur dus het was genieten.
Je ziet de wegen waren niet al te best. Last van de hoogte begon echter een steeds groter probleem te worden in de groep
En natuurlijk was er buiten de natuur nog genoeg te zien kijk maar
En dan is het zover rond de klok van 13:30 uur zie we het bordje dat aangeeft dat we bijna in Puno zijn. Boven stoppen we even om een paar foto's te maken van Puno aan de rand van het Titicacameer geweldig wat een uitzicht.
Puno is een erg leuk plaatsje maar we waren er te kort om er echt rond te kijken. Eigenlijk waren we hier maar voor 1 doel; "het Titicacameer de volgende dag". We hebben uiteraard wel gewandeld. De kathedraal aan het plein in het centrum waar overigens ook ons hotel aan lag, was gesloten maar van buiten was hij ook de moeite waarde hoor. In de verte op de top van de Kuntur Wasi zagen we een heel grote condor. Je zou er heen kunnen lopen maar we hadden geen tijd. Op internet wordt trouwens aangegeven dat deze tocht niet geheel zonder risico's is een gids wordt geadviseerd. We hebben dus maar een pinautomaat gezocht en zijn toen op zoek gegaan naar een lekker bakje koffie en dat hebben we gevonden hoor. En 'avonds hebben we heerlijk gegeten met een grandioze show met uiteraard de traditionele dans en muziek van Peru. De laatsten kun je zien op de pagina Terugblik. Onder een paar foto's van Puno centrum en op weg naar de haven voor de tocht op het Titicacameer.
Kathedraal van Puno
De kathedraal van Puno, op de Plaza de Armas is beroemd om zijn uitgebreide verzilverde altaar, naast het befaamde balkon van de graaf van Lernos, die de stad heeft gesticht. Zij is in 1747 gebouwd door Simón de Asta. Het is een Barokke Andes kathedraal tevens de zetel van het rooms-katholieke bisdom van Puno.
