Ook deze reis deed ik, zoals wel meerdere, samen met Ans. Dat heeft als voordeel  dat we heel veel foto's hebben en ja je snapt t dat is niet altijd even makkelijk. Klopt bij de keuze welke foto!  Maar zo hebben we eigenlijk wel bijna alles vastgelegd . Onze groep bestond uit 21 personen, een reisleidster en een gids en uiteraard de chauffeur en af en toe de busboy. We vertrokken van Schiphol zonder vertraging en ik zei het al eerder we vlogen via Moskou. Sjeremetjevo is na Luchthaven Domodedovo de grootste luchthaven van Moskou en Rusland. De luchthaven bestaat uit vijf terminals en is de thuisbasis van de Russische luchtvaartmaatschappij Aeroflot.

We hebben ons prima vermaakt op de luchthaven. Voor we bij de douane waren kwam onze reisleidster (Anna) al in beeld. Zij leidde ons via de douane naar de hal waar we moesten verblijven de komende uren. Het was verstandig alvast de formulieren in te vullen voor de douane in Tasjkent, nou dan doen we dat maar.  Dat ging niet zonder problemen geloof me. Daar heb ik niets van vastgelegd. Toen was er koffie. Beetje rondlopen en de benen strekken.  

We mogen het vliegtuig weer in. Het eten in het vliegtuig zag er goed uit en was ook niet slecht!

Dan komen we aan op Tasjkent. Na de douane was het verzamelen. Eerst de koffers, dan de formulieren en vervolgens weer met de koffers door het scanapparaat. 

Nu op weg naar de bus. Toen we eenmaal zaten, en ook onze (achteraf uiteraard) zeer gewaardeerde Oezbeekse gids John zich had voorgesteld, werden de dames uit de groep verrast; twee jongens die achter in de bus hadden plaatsgenomen, brachten ons een boeket bloemen als welkom. Dit hebben we echt niet eerder meegemaakt.

Het Ramada hotel brachten we de eerste en ook de laatste nacht door.

Goed hotel, met WI-FI, heerlijk harde bedden en ruime kamers.

Tasjkent is net als de andere steden die wij hebben aangedaan, een heel schone stad.

Je ziet zij hadden zelfs hun eigen waarschuwingsbord.

Je zag werkelijk geen stukje papier op straat liggen

Van zonsopgang, tot zonsondergang lopen de dames te vegen, ja sorry geen man gezien die dit werk deed wel aanwijzen wat/hoe het gedaan moest worden.

Al op de eerste dag kregen we de mogelijkheid om te zien, hoe het  traditionele gerecht plov in de open lucht werd bereid.

Voor het restaurant konden we buiten, van de geur genietend, kijken naar het gezellig samenwerken rond het vuur zie de fotosite.

En natuurlijk zijn er van die leuke en mooie vastlegmomenten. Naar verhouding met andere reizen, heb ook ik aardig wat mensen gefotograveerd. De meesten zijn nog zo puur niet die blik al volledig op de toerist gericht Ze vonden het ook leuk met ons op de foto te gaan. 

Het was een leuke afwisseling de gehele reis wij maakten een foto van hen en zij van ons. Dus deze reis zijn ook wij heel keren wat vastgelegd met de camera.

Het is wel goed om te ervaren hoe de mensen zich voelen als wij met die camera's voor hun neus zwaaien om thuis te laten zien hoe de mens daar in hun eigen land leeft.

Zoals begrijpelijk moet er als we een lange rit maken met de bus. Bijvoorbeeld van Tashkent naar Samarkand enz. weleens een sanitaire stop gemaakt worden op plaatsen waar geen restaurant is. En dan kom je heel leuke dingen tegen. Je ziet hiernaast al dat dit heel erg schoon is, maar er zijn plaatsen geweest waar we maar liever niet meer aan terugdenken.

Hier zie je een foto van ons hotel in Samarkand. Het Arba Hotel ja net een klein kasteeltje. Er werd ook nog volop gerenoveerd en gebouwd. Het was iets eenvoudiger maar zeker niet slecht.

Geen waterkoker op de kamer. Maar geen probleem even naar de receptie en er werd gewoon een pot kokend water gebracht en wij konden onze koffie drinken haha. De kosen denk je? Nee hoor gratis is service. Voor ons ontbijt even buitenom en ja daar waar nu dat busje staat met de Coco Cola reklame weer naar binnen.

In de vroege ochtend zijn we samen een eind gaan lopen. Bij aankomst hadden we een Koptische Kerk gezien.

Dus gaan we kijken of hij open is en of we ook binnen mogen. We hadden geluk hij ging net open en ja we mogen naar binnen. Sterker nog we kregen zelfs toestemming om binnen foto's te maken

Op onze wandeling kwamen we ook nog deze etalage tegen .

Erg leuk omdat hier alle unifomen afgedrukt zijn op de raamposter.

Nee we konden niet naar binnen was nog heel vroeg zoals ik al zei.

 Zoals al gezegd hebben we ons op de Bazaar prima vermaakt heerlijk gegeten thee gekocht en verder vooral mensen kijken!

En na het avondeten wat weer helemaal perfect was bijzonder lekker en gevarieerd, hebben we nog even genoten van een dans uitvoering. Zomaar gewoon beneden in het restaurant (wij zaten boven maar toen niet meer haha)

Ik heb ervan genoten. Op een later tijdstip hebben we een officiele avond meegemaakt maar dat heeft op mij geen indruk gemaakt. Dit was puur.Een mooi slot van Samarkand

Zoals gezegd, het was een lange rit en uiteraard moesten we ff uit de bus voor een heerlijk kopje jawel groene thee. Gezellig he zo'n meidentafel. Je snapt dat was voor een van de mannen uit de groep natuurlijk leuk om dit ff vast te leggen.

De reis is bijna ten einde we zijn in Tasjkent aangekomen.

Hier gaan we met zijn allen nog een rit in de metro maken.

Helaas mocht daar niet gefotografeerd worden. Dus ik heb maar een plaatje van het net afgeplukt van een station waar we wel geweest zijn. Ik wilde het risico niet lopen dat ik mijn toestel kwijt raakte of vast kwam te zitten

Politieagenten zijn gestationeerd bij de ingangen van de metrostations, waar zij controleren tassen en scan passagiers met metaaldetectoren. Overal, zijn de beveiligingscamera's en de Big-Brother-achtige posters, hangen aan de muren van de stations, in de gangen en in treinwagons. Deze, dwingen de passagiers zich bewust  te zijn van hun omgeving.

Op de enige posters die aan de wanden van de treinwagons bevestigd zijn lees je;

 "Waakzaamheid is een eis van de tijd" 

Ik geef je hier een link voor wat meer info over het metrostation.    

http://www.advantour.com/uzbekistan/tashkent/metro.htm