Op weg naar Nepal Terugblik

Sarnath

Het vroegere hertenpark waar de boeddhistische gemeenschap Sangha ontstond. Het staat bekend om de oude overblijfselen van boeddhistische stoepa's, kloosters en tempels en ligt op een afstand van 6 km ten noorden van Varanasi. Boeddha, de grote wijze, kwam na het bereiken van de verlichting (Boeddha-kap) in Bodh Gaya naar Sarnath en hield zijn eerste preek (of in religieuze taal, het in gang zetten van het Wiel van de Wet (Maha-Dharmachakra Pravartan) tot 5 leerlingen (Kaundinya, Bashpa, Bhadrika, Mahanaman en Ashvajit) 

Sarnath (samen met Bodhgaya en Kushinagar in India en Lumbini in Nepal) is een van de vier belangrijkste boeddhistische pelgrimsoorden ter wereld.

Mulagandha Kuti Vihar

Gebouwd in 1931, door Angarika Dharmapala die de oprichter van de Mahabodhi-samenleving was. Het wordt nog steeds onderhouden en gerund door deze Society in 1931 met donaties van verschillende landen en de internationale boeddhistische gemeenschap. Er zijn torenspitsen boven op het enorme gebouw waardoor het op een kerk lijkt. De Vihara is verankerd met de heilige relikwieën van Sakyamuni Boeddha. 

Het gebouw zelf is erg mooi en uitgegroeid tot 1 van de grootste Sarnath's attracties voor toeristen. Er wordt gezegd dat de toewijding toegewijden van over de hele wereld trok om te getuigen en zegeningen te zoeken. 

De toegang tot de Mulagandha Kuti Vihar 

De entreehal is versierd met een enorme bel die werd geschonken door Japan en het interieur herbergt een gouden standbeeld van Boeddha op een marmeren platform. 

Binnen, zien we fresco's met scènes uit het leven van Boeddha aan de muren. Deze zijn gemaakt door de Japanse kunstenaar Kosetsu Nosu en zouden voltooid zijn in 1936. De fresco's zijn een uitstekende bron van kennis als je meer wil weten over het leven van de Boeddha vanaf zijn geboorte tot het bereiken van Mahaparinirvana. 

De Bodhi Tree

Direct buiten de tempel staat een jong boompje van de originele Bodhiboom uit Bodh Gaya, ook geplant in 1931, die is inmiddels zo uitgegroeid dat hij de gehele binnenplaats vult. En net als in Sri Lanka staat ook hier een gouden hek om het heiligdom!!

De pelgrims komen hierheen en lopen om de heilige boom en betuigen hun respect aan de beelden van de Boeddha en zijn eerste 5 discipelen.

Deze heilige tuin, met uitzicht op de Damekh Stupa, werd voorgesteld als de locatie van de 2e Wereldvredesklok. Lees onder.

De World Peace Bell

In het voorjaar van 2005, na de afsluiting van de 16e Nyingma Wereldvredesceremonie in Bodhgaya, werden plannen gemaakt om een World Peace Bell in Sarnath te installeren. Op deze manier volgden we het pad van de Boeddha van Bodhgaya naar Sarnath, waar de Verlichte voor het eerst aan het wiel van de Dharma draaide

Na het verkrijgen van formele toestemming van de districtsmagistraat en het Forest Department, begon de bouw op 17 maart 2005.

Toen de bel klaar was voor de inwijding, kwam de sangha van de Maha Bodhi Society bijeen om de Dharmacakkappavattana Sutta te zingen, de 1ste leer van de Boeddha.

De World Peace Bell, die tot 7 kilometer verderop te horen is, is een nieuw punt voor aanbidding voor de Sarnath-gemeenschap. Moge zijn tonen alle negativiteit verdrijven en zuiveren.

De olie bij het Wiel van Dhamma werd bijgevuld zodat de vlam blijft branden. Ook hier wordt voortdurend geofferd. En wat een eer te mogen zijn achter dat gouden hek samen met de verzorger van de boom om een kaarsje te branden op de heilige grond.

De plaats waar Boeddha zijn 1ste preek hield. 

Rond de boom

Naast de enorme bel met inscripties zijn er grote plaquettes met de toespraak van de Boeddha in verschillende talen, zoals Pali, Engels, Thais, Chinees, Vietnamees, Hindi, Japans, Birmees, Cambodjaans, Mongools, Tibetaans en Koreaans. 

De Stupa's en ruines

Keizer Ashoka (304 tot 232 vC), die Boeddha's boodschap van liefde en mededogen verspreidde over zijn enorme rijk heeft een bezoek gebracht aan Sarnath rond 234 voor Christus, en richtte hier een stupa op van 39 m hoog en een doorsnee van 28 meter. De pilaar is gebroken, maar de fundering bevindt zich nog op de originele plaats. De top van de pilaar heeft de vorm van een leeuw en is onbeschadigd en staat nu in het museum Samath Archeological Museum. Deze top is een nationaal symbool van India en staat op alle bankbiljetten.

Verschillende boeddhistische bouwwerken zijn gerezen in Sarnath tussen de 3e eeuw voor Christus en de 11e eeuw na Christus, en tot op de dag van vandaag vinden we hier de meest uitgebreide ruïnes onder plaatsen op het boeddhistische pad. Ruïnes van de oude kloostergebouwen en Dhamek Stupa (hier zouden diverse relikwieën van Boeddha bewaard zijn).

De tempel, de stupa en het museum liggen op loopafstand van elkaar en zijn een bezoek meer dan waard.

Het archeologisch museum in Sarnath is de oudste plaats van het Archaeological Survey of India. 

Het museum herbergt een aantal opgegraven beelden, velen van hen nauwelijks beschadigd, samen met een rijke collectie van boeddhistische sculpturen, bestaande uit tal van Boeddha en Bodhisattva beelden, beschouwd als een van de mooiste exemplaren van de boeddhistische kunst.

Het museum entree wordt gedomineerd door de beroemde leeuw hoofdstad van het kastje Ashoka's. 

Hier mochten geen foto’s gemaakt worden. Sterker nog tassen e.d mochten niet eens mee er werd streng gecontroleerd!

Sarnath is ook de thuisbasis van het hoogste standbeeld  van Lord Boeddha 80 meter, gebouwd in een gebied van 2,5 hectare en bestaande uit 815 stenen.

VARANASI

Varanasi

ook bekend als Kashi (van kas = schijnen) is een van de oudste levende steden in de wereld.

Varanasi`s plaats in de Hindoe-mythologie is vrijwel ongeopenbaard.

Mark Twain, een Amerikaanse schrijver, werd geboeid door de legende en de heiligheid van Benaras, schreef ooit;

Varanasi is ouder dan geschiedenis, ouder dan traditie, ouder zelfs dan legende,

en ziet er 2 keer zo oud uit als hen allemaal bij elkaar. 

Volgens de 'Vamana Purana', zijn de Varuna en de Assi rivieren ontstaan uit het lichaam van de oorspronkelijke Persoon aan het begin van de tijd zelf. Het stuk land ligt tussen hen in waardoor 'Varanasi', de heiligste van alle bedevaarten doordrenkt is van traditie en mythologische nalatenschap.

Kashi is de 'oorspronkelijke grond' gecreëerd door Shiva en Parvati, waarop zij stonden aan het begin van de tijd. 

Varanasi is de microkosmos van het hindoeïsme. Een stad van de traditionele klassieke cultuur, verheerlijkt door de mythe en legende en geheiligd door de religie.

De stad trekt sinds onheuglijke tijden, een groot aantal van de pelgrims en gelovigen. Het  is de beste plek om te sterven want iedereen die hier dood gaat krijgt gelijk moksha (bevrijding uit de cyclus van geboorte en dood) wat wordt gezien als verlichting. Weduwen en oudere of stervende komen naar Varanasi om hun laatste dagen te slijten. Ze zoeken onderdak in tempels bijgestaan door gelovigen. Dit maakt Varanasi de belangrijkste stad van de Hindoe gemeenschap.

De Bharat Mata tempel

Deze is gelegen in de Mahatma Gandhi Vidyapeeth Campus. De tempel werd in 1936 gebouwd door Babu Shiv Gupt vrijheidsstrijder van de Universiteit en is ingehuldigd door Mahatma Gandhi. 

De Bharat Mata tempel in Varanasi dateert van voor de onafhankelijkheid en is de enige tempel ter ere van Moeder India. Het statuut van Bharat Mata is gebouwd in marmer op de vloer van de hal. Het is een model van het onverdeelde Indiase subcontinen, voorstellende de bergen, vlaktes en oceanen. Er zijn geen grenslijnen aangegeven.

Deze kaart, is het meest opvallende aan de Bharat Mata tempel in plaats van de gebruikelijke goden en godinnen.

Gebed van Bharat Mata

Ratnakaradhautapadam Himalyakirtitinim I 

Brahmarajarsiratnamdhyam Vande Bharatamataram II

Betekenis:

Ik betaal mijn eerbetoon aan de moeder van Bharat, wiens voeten worden gewassen door de oceaan die de machtige Himalaya draagt als haar kroon en die uitbundig is versierd met de juwelen van tradities van Brahmarsis en Rajarsis.

We mogen weer met de riksjwa.

Een tocht dwars door het centrum naar de Ghats. 

Er was weer veel te zien.

Deze rit deed ons beseffen dat de meegenomen mond/ neusbescherming geen overbodige luxe was. 

En dan nu naar het ontmoetingspunt de fietsenstalling nou niet moeilijk voor ons Hollanders toch?

We gaan te voet verder, eerst langs de Ganges

Boven het verkopen en branden van de olielampjes voor de overledenen en de rituele reiniging nee niet voor ons!

En nu door de steegjes naar de crematieplaats door de drukte, de gekte, het lawaai, het getoeter, de koeien en de vlaaien, de saddhu’s, de kleine winkeltjes, de groentes op de grond, de vele bedelaars, de verminkten die op de grond kruipen en smeken om een aalmoes. Maar ook een mooi tempeltje. En natuurlijk werd er ook gewerkt en na gedane arbeid is het tijd voor rust de kerk of de bar natuurlijk

Manikarnika Ghat,

is 1 van de oudste en heiligste ghats in Varanasi. Hier kunnen circa 12 lichamen tegelijk worden gecremeerd op de verschillende crematieplaatsen. We zien grote stapels hout liggen. Vanaf nu mag er niet meer gefotografeerd of gefilmd worden. We krijgen de mogelijkheid om de trap op te lopen en het cremeren van dichtbij te aanschouwen, er gaat wel wat door je heen geloof me. 

De crematies gaan dag en nacht door. Er worden verschillende houtsoorten gebruikt. Ben je wat rijker dan gemiddeld, dan kun je je Sandelwood permitteren, dat ruikt lekker zegt men. 

De Heilige Rivier Ganga

De levensader en meest heilige rivier van hindoeïstische India. 

Zij ontstaat als de Bhagirathi rivier uit de Gangotri gletsjer, die op grote hoogte ligt in het Uttaranchal Himalaya gebergte ten noorden van India en voegt zich bij de Alaknanda rivier in de buurt van de stad Deoprayag om zo de Ganga te vormen. Zie verdere informatie India

In de hindoeïstische mythologie, wordt aangenomen dat het baden in rivier de Ganges voor vergeving van zonden zorgt en het vergemakkelijkt het bereiken van de verlossing of het nirvana. 

Deze diepgewortelde waarheid blijkt wel uit het feit dat mensen van verre oorden reizen om de as van hun verwanten onder te dompelen in de wateren van de Ganges in Varanasi of andere plaatsen gelegen aan de oevers van deze heilige rivier. We kopen Indian Roepies en gaan naar de Gath.

Vanaf het water was het natuurlijk allemaal nog beter te zien. We gingen dan ook met een klein roeibootje de Ganges op. 

Ook zie je de enorm oude gebouwen en de eerste lichtjes op het water

De voorbereiding tot de crematie

je hoeft het niet te lezen uiteraard maar ik vind het plaatje dan meer compleet.

• Het lichaam van een overledene wordt thuis gewassen met het heilige water uit de Ganges. 
• Vervolgens wordt het gemasseerd en gebalsemd met een soort boter.
• Er zijn verschillende lijkwaden:
• • wit symboliseert het lichaam van een jonge man,
  • rood is voor een jonge vrouw. 
• Het lijk van oudere mensen wordt in gouden doeken gewikkeld.
• • Goud is in de Hindoereligie het symbool voor reinheid.  
• Dan het vervoer van het lijk naar de Ghats dit gaat per auto of lopend door dragers op een bamboedraagbaar
• De oudste zoon van de overledene is als afgevaardigde van de familie de enige die de heilige ghats tijdens de crematieplechtigheid mag betreden.
• Huilende vrouwen zijn al helemaal niet gewenst omdat de tranenvloei de opgang naar het Nirwana zou belemmeren.
• Emotie is hier niet gepast en men mag dan ook alleen van een veilige afstand toekijken.
• De zoon wordt door de priester met een aantal korte rituelen klaargestoomd voor de plechtigheid.

Vanuit de bus kon je de foto wel maken.

De crematie

Om de ziel een laatste maal te zuiveren wordt het lijk besprenkeld met of ondergedompeld in de Ganges en vervolgens enige tijd te drogen gelegd op de trappen. Het water van de rivier zal tevens het karma verbeteren. De priester ontvangt vóór de plechtigheid een certificaat van de politie dat de overledene niet tengevolge van een criminele activiteit maar een natuurlijke dood gestorven is. Zonder dit document mag het lichaam niet op de heilige ghats gecremeerd worden omdat misdadigers de heilige grond zouden bezoedelen 

 Delen die niet volledig door de vlammen worden verteerd (het bekken van de vrouw de borstkast van de man blijken zo hard te zijn dat dit niet geheel verbranden) worden samen met de achtergebleven as in de rivier de Ganges gegooid.

In Nepal hebben we het hele proces gezien. (hier is ook de 1ste foto van)

Rondom een burning ghat zijn letterlijk de aasgieren te zien, vooral uit de kaste der onaanraakbaren, die proberen de kostbaarheden met hun blote handen of met geïmproviseerde schepnetjes uit de blubber te trekken. Een aantal meters van de nog rokende asresten staan een aantal kinderen tot hun knieën in het water in de hoop nog iets van waarde op te vissen.

• Een gemiddelde crematie kost zo'n IRp 240.000 dit is nodig voor de aankoop van het hout.
• Per lichaam is maar liefst 200 kg hout nodig.
• Ieder houtstuk wordt nauwkeurig gewogen op gigantische weegschalen zodat de crematieprijs bepaald kan worden.
• De brandstapel dient te worden aangestoken door de oudste zoon of wanneer deze ontbreekt, een andere man uit de familie. 
• Het in doeken gewikkelde lichaam wordt vervolgens met al zijn/haar juwelen, gouden tanden en andere persoonlijke lichamelijke rijkdommen op de nette stapel houtstukken gelegd en
• nadat de zoon en de priester er 5 symbolische rondjes (met de klok mee) omheen hebben gelopen, wordt het tussenliggende stro met een toorts (middels een bosje riet vanuit het heilige altijd brandende vuur) aangestoken.
• Soms valt er een arm of been uit die wordt dan weer netjes teruggelegd.
• Er ontstaat een verstikkende grijze walm die door de wind langs de waterkant wordt geblazen.
• De handen worden eerbiedig gevouwen en zachtjes prevelt de priester een mantra.
• Na 1 uur tussen de vlammen breekt het hoofd open en verlaat de ziel het lichaam.
• Om helemaal in as op te gaan is maar liefst 3 a 4uur nodig! 
• Na afloop van de crematie, wordt er 5 x water uit de Ganges geschept en in een kleien pot gegoten, 4 keer wordt het water weggegooid, de 5e keer gooit de oudste zoon het water op de smeulende restanten.
• Als de pot barst door de hitte van het vuur, heeft het lichaam rust gevonden.
• Vervolgens gooit hij de as van de overledene in de rivier. Na afloop neemt de familie een ritueel en reinigend bad in de rivier in een andere gath.
• Het laatste ritueel vindt plaats 10 dagen na de crematie in het huis van de overledene.

Bovenstaand mannelijk familielid zal als 'hoofdrouwende', ook wel offeraar genoemd, alle rituele handelingen uitvoeren voor, tijdens en na de crematie. Tot en met de 13e dag na de crematie is de offeraar in onreine staat, omdat hij bezoedeld is met de dood. Daarom gelden voor hem extra strenge leefregels;

• Hij mag tijdens de 13 dagen niet naast een vrouw slapen, 
• Moet afzien van seksuele omgang en mag zelfs niemand aanraken. 
• Vooral op de dag van de crematie moet hij in een opperste staat van reinheid zijn. 
• Daartoe wordt zijn hoofd kaal geschoren, om hem te bevrijden van zijn zonden, die, zo meent men, in het hoofdhaar zitten. 
• Dan volgt een uitgebreide wassing. 
• Tenslotte kleedt hij zich geheel in het wit. 

Nog even een weetje;

• De meeste Hindoes worden gecremeerd, omdat dit de snelste manier is om de ziel te laten ontsnappen uit het lichaam op weg naar een nieuwe bestemming het eeuwige geluk geen reincarnatie meer in een lagere klasse.
• Het is het ideaal van elke Hindoe om zijn ziel te laten opstijgen in Varanasi, 1 van de heiligste steden van India. 
• Kinderen tot 10 jaar verdienen een 2e kans op een leven op aarde, daarom worden zij niet gecremeerd. Omwikkeld met doeken en verzwaard met stenen worden kinderen na een ceremonie in de Ganges gegooid, de ziel zal dan nog de kans krijgen op een volgend leven, dat hopelijk succesvoller wordt dan het eerste.
• Baby's worden omwikkeld en hoog in een boom gebracht in de hoop dat de ziel omhoog zal gaan. (dit zagen wij in Sulawesi)

Dashashwamedh Ghat,

het meest bekend om zijn Ganga Aarti (een heilig vuurritueel)

Het woord ‘Aarti’ komt van het Sanskrit woord ‘Aratrika’ (een ritueel dat duisternis verdrijft). Dit ritueel heeft een diepe symbolische waarde voor hindoes. De dingen die bij het Aarti ritueel horen zijn water, bloemen, lampen, wierook, klokken en diverse andere objecten.

Na een kort gebed worden de lampen door de gelovige doorgegeven om anderen in staat te stellen de zegeningen van de vlammen te ontvangen. Men zwaait hun handen om de vlam en draaien dan met eerbied hun ogen en hoofd. De zuiverende zegen, die van de goden naar de vlam wordt overgebracht, is dan doorgegeven.

Het doel van de Aarti;

het wuiven van verlichte wieken voor de goden in een geest van nederigheid en dankbaarheid, waarin trouwe volgelingen worden ondergedompeld in een goddelijke gedaante van God. 

Het symboliseert de 5 elementen:

1) ether (Akash), 2) wind (Vayu), 3) vuur (agni), 4) water (JAL), en 5) de aarde (pruthvi).

Voorbereiding Aarti.

De priesters die verantwoordelijk zijn voor het uitvoeren van de aarti, bereiden de opstelling voor door 5 verhoogde planken, een gelaagde koperen lamp, idool van Ganga Devi, bloemen, wierookstokjes, schelp en andere rituele parafernalia te verzamelen. Toegewijden verdringen de locatie vanuit de hele stad om getuige te zijn van het spektakel. Anderen maken een boottocht vanaf de overkant van de rivier de Ganga en leggen de boot aan de oevers van Dashashwamedh ghat.

Alleen de geleerde experts van Veda's en Upanishads zijn betrokken bij het uitvoeren van de aarti, en ze worden geleid door de priester van Gangotri Seva Samiti.

De waterstand bepaald of de Aarti boven bij te wonen is in de gath of vanaf het water. Voor ons werd het in de gath daar de waterstand extreem hoog was. En wees op tijd want het is het druk!!

De Varanasi Ganga Aarti

Deze vindt plaats na zonsondergang bij heilige Dasaswamedh Ghat, 1 van de heiligste van alle ghats in Varanasi in de buur

Kashi Vishwanath Temple. Dagelijks na zonsondergang 18;30 uur in de zomer en 19.00 uur in de winter duur ca 45 minuten.

De Aarti wordt uitgevoerd op een podium door een groep jonge pandits, allen gedrapeerd in saffraan gekleurde gewaden met hun puja platen uitgespreid voor hen.

Het is een georganiseerde activiteit die begint met het aansteken van de meerlagige ceremoniële koperen lampen en een goed gesynchroniseerd en ritmisch zingen van de heilige mantra's. Sommige priesters blazen op de schelpen om de atmosfeer te heiligen, andere priesters zwaaien met de wierookstokjes om Moeder Ganga te aanbidden.

Als de inleidende mantra's voorbij zijn, voeren de priesters aarti uit met de koperen lampen met kamfer. De beweging van de lampen, gehouden in de pandits 'handen, is nauw gesynchroniseerd met de ritmische gezang van hymnen en Clang van de cimbalen.  Zodra de aarti voorbij is, is er meer Sattva of zuiverheid in de lucht

De bedwelmende geur van sandelhout doordringt de lucht.

Heel indrukwekkend ik zeg; ga dit zeker ervaren indien mogelijk! Een bijzonder slot van deze dag

Vandaag gaan we met een motorbootje de Ganges op.

Het hing erom want het water is erg hoog maar we hebben geluk. 

De bus zet ons af op de weg en vandaar lopen we door het dorpje naar de Ganges.

 Het is zover we gaan genieten en kijken onze ogen uit.

Ik zal een afwisseling maken van de Ghats en de activiteiten aan en op de Ganges.

Maar natuurlijk eerst nog even wat achtergrondinformatie.

Waarom wordt Varanasi de stad Ghats genoemd?

De allereerste bewoners zouden in 1000 v Chr in de stad zijn aangekomen. Varanasi werd tot leven gewekt door de hindoegod Lord Shiva en wordt verondersteld 3000 jaar oud te zijn. Een overvloed aan ghats in Varanasi is het bewijs van zijn rijke erfgoed.

De Ghats.

Dit zijn stenen trappen die steil afdalen naar de rivier en zich noordwaarts uitstrekken tot een halve maan.

De meeste van deze ghats zijn herbouwd na 1700 na Christus, toen de stad deel uitmaakte van het Maratha-rijk en zijn voor baden en puja-ceremonies, terwijl 2 ghats uitsluitend worden gebruikt als crematieplaatsen

De beschermheren van de huidige ghats zijn Marathas, Shindes (Scindias), Holkars, Bhonsles en Peshwes (Peshwas).

Veel ghats worden geassocieerd met legendes of mythologieën, terwijl andere in particulier bezit zijn.

Een groot deel van het dagelijkse leven in Varanasi vindt plaats op de meer dan 87 ghats.

Dashashwamedh Ghat

Deze Ghat is het hart van de actie en de topattractie in Varanasi, 1 van de oudste en heiligste Varanasi-ghats. Hier vindt elke avond de beroemde Ganga aarti plaats.

Assi Ghat

op het punt van het samenkomen van de Ganges en de Asi rivier in het uiterste zuiden van de stad. Dit wordt vermeld in de Purana's en khandas. Een van de 5 speciale ghats waar pelgrims verondersteld worden in de juiste volgorde te baden tijdens de rituele route (Panchatirthi Yatra). 

Manikarnika Ghat,

belangrijkste ghat in Varanasi, waar de crematie van de doden wordt uitgevoerd. Omdat volgens de Hindoe mythologie crematie in dit ghat leidt tot het los maken  van de ziel  van de cycli van geboorte en wedergeboorte dit heet "mukti".

Wie heeft Ganga Ghat gebouwd?

Peshwa Balaji Baji Rao

Er worden 2 hindoeïstische legendes mee geassocieerd:

• volgens 1 creëerde Brahma het om Shiva te verwelkomen,
• en in de andere offerde Brahma op deze plek 10 paarden tijdens Dasa-Ashwamedha yajna.

De huidige ghats zijn waarschijnlijk gebouwd door Peshwa Balaji Baji Rao in het jaar 1748.

Als je wilt kun je de functie/achtergrond van de meeste Ghats terugvinden op internet. Ik laat het bij deze info.

Het werd al snel erg warm op het water de zon brandde op ons lijf en de gids besloot dat het tentzeil uitgeklapt zou worden voor een beetje schaduw. Eenmaal het zeil gelezen sprongen de jongens het water in maar dat werd direct afgestraft door de bootsman. Wij kregen namelijk het (heilige) vieze water over ons heen.

Geloof me accuut sloeg de motor af door oververhitting of was het hun frustratie?

Toen merkten we ook dat er behoorlijk wat stroming is in de Ganges we dreven heel snel naar de kant. Na een tijdje begon de motor weer te pruttelen.

Een paar tempels aan de oever

Een bad voor jong en oud en uiteraard

Tanden poetsen? Ja gewoon met een uitgekloven bamboestokje.

 Enne...... die straal die daar boven uit de toren komt?  

Sorry dat is het riool wat dus ook geloosd wordt in Ganges

Op de trappen is er altijd wel iets te beleven

Ook op de oever is het nooit stil

Je ziet het cremeren gaat gewoon door ook in de vroege ochtend.

De was ligt/ hangt te drogen

Woorden overbodig

De tocht komt ten einde. In de gaht zien we dat de potten van de Aarti worden schoongemaakt met water en zand. We lopen door het dorp naar de bus die ons weer naar ons hotel brengt waar of we de rest van de dag doorbrengen aan het zwembad na nog een wandeling te hebben gemaakt.

Varanasi is een ervaring/ belevenis op zich.

Het ontdekken van een eeuwige eenheid van lichaam en ziel. Het biedt een adembenemende ervaring.

De stralen van de dageraad glinsteren over de Ganges, de high-banken, de tempels en heiligdommen langs de oever badend in een gouden tint, zielen roeren hymnen en mantra's vermengd met de geur van wierook vult de lucht, het heilige water van de Ganges spat zachtjes op de Ghats. Varanasi is ook bekend om zijn rijke schakering van muziek, kunst, ambacht en het onderwijs.

Morgen gaan we

op weg naar Nepal.  Terugblik

Varanasi welk een “Credo”, devotie met as verbranden

Terug naar moeder rivier, opstaan en weer ten gangen

Refrein;