Het is een nieuwe dag 07:30 uur, we gaan weer op weg je ziet boven ons einddoel maar je begrijpt dat we wel weer de nodige stops zullen hebben onderweg. De foto hiernaast wil ik je niet onthouden ik vond m wel heel erg leuk. We rijden via diverse bergpassen noordwaarts naar Walvisbaai, onderweg passeren we de Steenbokskeerkring. In Walvisbaai bepalen tijdens de Namibische zomer flamingo’s het beeld.(wij zijn net iets te vroeg maar niet getreurd hoor). Indien de tijd het toelaat bezoeken we het woestijngehucht Solitaire waar we Hollandse appeltaart kunnen bestellen. Na een korte fotostop reizen we door naar de populaire koloniale badplaats Swakopmund. Zo staat geschreven.
Solitaire
Het meest bekende gehucht van de Namib-Naukluft is zonder twijfel Solitaire.
Solitaire heeft een drukbezochte benzinepomp met restaurant en winkel evenals een motel, Solitaire Country Lodge, dat een goede thuisbasis voor de toeristenbussen is geworden. Solitaire is natuurlijk een goede overnachtingsplaats voor bezoeken aan de Naukluft of de Sossusvlei. De ingang bij Sesriem ligt maar 83 kilometer vanaf Solitaire over een asfaltweg. Het dorp heeft minder dan honderd inwoners.
Ooit was het plaatsje deel van een Toyota-advertentiecampagne en daarna thema en titel van het boek 'Solitaire'.
Door de Nederlandse schrijver Ton van der Lee (10/09/1955 - 26/03/2015) is het gehucht internationaal bekend geworden. De schrijver zocht eenzaamheid en vergetelheid in de Namib-woestijn, bivakkeerde er een jaar lang tussen het niets maar besloot toch om er een restaurant te beginnen. "Als ik het niet had gedaan, zou iemand anders er wel mee zijn begonnen", motiveerde hij zijn besluit. Zijn Hollandse appeltaart is er legendarisch geworden en is nog altijd te koop nu de schrijver zelf vertrokken is. Hij vond Solitaire te druk.
Na hem werd de appeltaart gebakken door Moose, de officieuze 'burgemeester' van Solitaire. Moose - zijn echte naam was Percy Cross - is overleden in januari 2014. Je kunt het geen Stad of een dorp noemen, het is meer een pit-stop.'Solitaire, Namibië, de pit-stop, is niets meer dan een winkel, een kleine lodge, de bakkerij, en het enige tankstation voor vele, vele mijlen. Dit maakt Solitaire een onvermijdelijke tussenstop voor reizigers die rijden tussen Sossusvlei, Swakopmund en Windhoek. Deze eigenzinnige pit-stop is een perfecte fotostop en zul je niet gauw vergeten vooral als je aan die appeltaart denkt heerlijk en die geur wauw haha.
Mocht je interesse hebben in het boek ISBN\ CODE: 9789044604221, prijs €19,95 te koop op internet en in boekhandel
Steenbokskeerkring
Zo'n 20 kilometer zuidwaarts kwamen we bij de Steenbokskeerkring. Hier staat een bord met daarop de tekst “Capricorn”. Dit is Engels voor Steenbokskeerkring. Dit is de zuidelijkste plaats waar de zon op 21 december recht boven staat. Dit betekent de start van de zomer op het zuidelijke halfrond. De positie van de Steenbokskeerkring staat niet vast, maar varieert op een complexe manier in de tijd.
De Steenbokskeerkring wordt ook wel zuiderkeerkring genoemd; de overeenkomstige breedtegraad op het noordelijk halfrond is de Kreeftskeerkring. De Steenbokskeerkring is de scheidslijn tussen de zuidelijke gematigde zone in het zuiden en de tropen naar het noorden. Het noordelijk halfrond equivalent van de Steenbokskeerkring is de Tropic of Cancer .
De Steenbokskeerkring loopt door de volgende landen:
Chili, Argentinië, Paraguay, Brazilië, Namibië, Botswana, Zuid-Afrika, Mozambique, Madagaskar, Australië,Frankrijk (Frans-Polynesië)
Op 21 juni en 21 december, als de zon het verst van de evenaar afstaat, loodrecht boven de keerkringen, is sprake van zonnewenden. Op deze tijdstippen is er een maximale of minimale hoeveelheid daglicht op de twee halfronden.
Noordelijke halfrond: de kreeftskeerkring (23,5 graden).
Zuidelijk halfrond: de steenbokskeerkring (-23,5 graden)
Maanlandschap
Geen rood of geel, geen diepe valleien met groen. De vlaktes vanaf Solitaire tot aan Swakopmund zijn woest en verlaten - een maanlandschap. De route van Solitaire naar Swakopmund is een rit in grijs en bruin met soms zand, soms gravel, zwarte dolomieten dijkjes en kwetsbare korstmos (Engels: lichen). Het Maanlandschap is een onderdeel van de Welwitschia Drive (deze plant, zien wij later). Wat is nu het maanlandschap buiten dat het fascinerend is om te zien? Een uitgestrekte vlakte met niets, niets, en nog eens niets.
We gaan over de Kuiseb Pass. Deze gaat over een jawel wederom leegstaande rivier, naar onze volgende stop waar we weer kunnen genieten van een kopje koffie van de picknicktafel. Dit is de Vogelfederberg. Lees ik op het net echter geen beschrijving hoe dit heeft kunnen ontstaan maar t was wel een mooi stukje natuur zoals je ziet. Er was weer een bijzonder toilet en we konden weer even de benen strijken uiteraard.
Walvisbaai
We rijden richting de kust via Walvisbaai en naar Swakopmund
Walvisbaai is zowel de naam voor de baai waarin het ligt als voor het stadje zelf. Met circa 85.000 inwoners is het na de hoofdstad Windhoek de grootste stad van het land. De stad is de belangrijkste zeehaven van heel het land. Dit komt mede doordat het van nature een hele diepe haven is, waardoor veel zeeschepen hier makkelijk aan kunnen meren. Vroeger trok de baai veel walvissen door het rijke zeeleven en het vele plankton. Hier dankt de havenstad haar naam. We zagen niet veel meer dan witte zandvlaktes. De statige villa's in de stad, zijn waarschijnlijk van welgestelde Duitse en Zuid-Afrikaanse immigranten. Verder heeft deze stad geen echte uitstraling. In tegendeel, hier komen de meesten om te werken. Met de enige diepzeehaven van het land en de lokale zoutproductie, is er hier aan werk klaarblijkelijk geen tekort. Op de luchthaven kan er gevlogen worden naar Windhoek, Kaapstad en Johannesburg. En uiteraard staat hier weer een watertoren. Maar deze locatie heeft meer te bieden dan alleen maar het industriële gedeelte. Wat dacht je van een korte cruise combineren met een tocht door de lokale duinen in een 4x4 aangedreven voertuig.
En dan rijden we zo het industriegebied van Swakopmund in. We zien de pijpleiding als eerste haha en dan heel in de verte ja de flamingo's. Nee we stoppen niet komt nog wel! Nou dan hebben we te accepteren toch? Gewoon weer even om ons heen kijken.
Swakopmund
Swakopmund is een kustplaats aan de monding van de rivier de Swakop in de Atlantische Oceaan. De plaats ligt evenals het nabij gelegen Walvisbaai in de regio Erongo, die de streek rondom deze twee plaatsen omvat, vanaf iets ten zuiden van Walvis Bay tot ongeveer aan Skeleton Bay ten noorden van Swakopmund.
Er wordt wel gezegd dat deze plaats nog Duitser is dan Duitsland zelf! Tegenwoordig wordt er nog veel Duits gesproken en kan men nog steeds Kaffee mit Kuchen bestellen in een Konditorei. Zand uit de naburige Namib woestijn bedekt regelmatig de straten van het plaatsje. De koude Atlantische oceaan brengt niet zelden een koude ochtendmist over de stad die soms uren blijft hangen en klamme, koude nattigheid brengt. Desondanks: Swakopmund krijgt maar weinig regen per jaar. Met slechts 15 cm regen per jaar hoef je niet bang te zijn voor een buitje. Eenmaal bij het achterland van Swakopmund beland, houdt alle vergelijking met een Duitse plaats op. Rondom Swakopmund ligt de Namib - de droge, vlakke woestijn met harde leefomstandigheden.
Dit is het bijzondere van Swakopmund de combinatie van oceaan en woestijn samen. Het duingbied tussen Swakopmund en Walvisbaai loopt vloeiend over in de Atlantische Oceaan. Er zijn maar weinig plekken op aarde die dat ook hebben. De woonwijken van Swakopmund zijn vaak (dag en nacht) uitgestorven. Zodra je in het centrum komt, dan komt ook de activiteit weer tot leven. Maar onthoud dat Swakopmund een toeristische plaats is, toerisme in combi met een arme bevolking kan soms leiden tot vervelende situaties. Voorkom dan ook dat je alleen op een uitgestorven straat loopt en parkeer de auto altijd op een beveiligd parkeerterrein (laat nooit iets in het zicht liggen, je kunt er zeker van zijn dat er een ruitje sneuvelt, ook al staat de auto op een beveiligd terrein).
De meeste grote winkelketens hebben in Swakopmund ook een vestiging. Inkopen kunt je daarom het beste hier doen.
Echte bekendheid heeft Swakopmund gekregen omdat vlak onder Swakopmund (Long Beach) het kindje van Angelina Jolie en Brad Pitt Shiloh op 27-05-2006 geboren is. Ook wordt Swakopmund en dan vooral de woestijn, tegenwoordig veel gebruikt om Hollywood films op te nemen.
Korte geschiedenis
De geschiedenisboeken over Swakopmund laten het begin van de stadsgeschiedenis voor 1892 vallen.
Swakopmund is in de Duits koloniale tijd gesticht. Walvisbaai was op dat moment de enige diepwaterhaven in dat gebied, alleen Walvisbaai behoorde toen nog tot Zuid-Afrika. Duitsland heeft toen geprobeerd om bij de uitlopen van de Swakoprivier een haven te bouwen, maar dit is eigenlijk nooit echt gelukt. Als haven is het altijd minder populair geweest dan Walvis Bay dat een natuurlijke baai had. De natuurlijke haven werd enigszins nagebootst door een pier aan te leggen- The Mole - die de golven moest breken. Deze raakte evenwel al binnen enkele jaren totaal verzilt en praktisch onbruikbaar. Na 1907 werd daarom een ijzeren aanlegsteiger gebouwd, zuidelijk van de pier. (Jammer genoeg is de aanlegsteiger in dusdanige slechte staat dat het verboden is op de steiger te komen. De gemeente zoekt naar fondsen om de steiger weer in ere te herstellen). Toen in 1915 de Duitsers het bewind van Namibië overdroegen aan Zuid-Afrika, was het niet meer nodig om van Swakopmund een diepwater haven te maken. De Duitse bouwstijl kun je nog steeds goed terug zien, met name de gebouwen in het centrum hebben een echt oud Duitse stijl.
Vuurtoren
Bij een havenstad hoort een vuurtoren. Vaak zien we deze buiten de bebouwde kom staan, maar in Swakopmund is de vuurtoren deel van de stad geworden. In het verlengde van de oude pier, aan de oostzijde van Strandstraat ligt de vuurtoren, bijna verborgen in haar eigen tuin. De 21 meter hoge toren is evenwel op de oceaan van 30 kilometer afstand te zien.
Naast de vuurtoren staat het Kaiserliches Bezirksgericht dat tegenwoordig dienst doet als vakantiehuis van de president. Hier geldt hetzelfde als bij het huis van de president in Windhoek: als hij er is, kunt u beter een blokje omlopen. De residentiële soldaten zien in toeristen kennelijk geen onschuldige voorbijgangers, maar handlangers van een criminele of terroristische organisatie. U wordt met agressie en machtsvertoon op afstand gehouden.
Swakopmund Museum
In het stadje zijn een aantal interessante Jugendstil gebouwen die een bezoeken waard zijn, maar als u wat meer te weten wilt komen over de geschiedenis van Swakopmund dan kunt je het beste naar het Swakopmund Museum gaan. Dit ligt aan de Strand Straat bijna aan de kade.
Het museum is gesticht in 1951 door de rondtrekkende Duitse tandarts Alfons Weber en biedt met zijn belangrijke verzameling voorwerpen een uitgebreide kijk op het stadje Swakopmund en zijn omgeving. Je treft hier een goede expositie over de koloniale Duitse tijd, maar ook over de flora en fauna van de Namib.
Gebouwen
- Langs de kust, aan de Ludwig Koch Street, staan een aantal bezienswaardige koloniale gebouwen zoals de Vierkantvilla op nummer 5 dat in prefab vanuit Duitsland naar Swakopmund werd verscheept.
- Iets verderop staat de Kabelmesse, het gebouw van de Eastern & South Africa Telegraph Company. Het diende als kantoor voor het personeel van het kabelbedrijf dat de kabel tussen Europa en Afrika heeft aangelegd. Een stuk van de kabel kwam bovenland tussen Swakopmund en Walvis Bay.
- Tussen de Ludwig Koch Street en Strand Street ligt de Bahnhof Street.
- Aan de rechterkant ligt het Altes Amtsgericht, een gebouw dat in 1906 als school werd gebouwd, maar later in gebruik is genomen als rechtbank.
- Iets verderop, in het oude stationsgebouw, is nu het Swakopmund Hotel en Casino gevestigd.
- Zuidelijk parallel aan de Bahnhof Street ligt de Post Street met de Evangelische Lutheraan kerk uit 1909, ingewijd in 1912 - speciaal voor de blanke gemeenschap van 1400 zielen uit die tijd. Het dak werd met koper bekleed, zoals m sterren et meer huizen van de welgestelden gebeurde.
- Aan de overkant staat de Old German School, nog altijd in gebruik als school.
- In de Otaci Street zijn, in het centrum de Villa Wille, een koloniale residentie die deze sfeer nog uitademt. Het tegenwoordige hotel was het huis van architect Hermann Wille die veel gebouwen in Swakopmund heeft ontworpen. Het dak van het huis is van koper.
- Op de hoek van de Brucken en Moltke Street staat het Hohezollern Building. Gebouwd als hotel in 1909 heeft het later als gemeentelijk gebouw dienst gedaan terwijl er tegenwoordig appartementen in zijn gebouwd.
- Op de hoek van Bismarck en Lazarett Street staat het Prinzessin Rupprecht Heim. Het gebouw is als militair ziekenhuis gebouwd en later overgenomen door de Bavariaanse vrouwelijke Rode Kruis-organisatie. Het gebouw werd genoemd naar de beschermvrouwe van de organisatie, prinses Rupprecht en heeft jaren dienst gedaan als verpleeghuis. Nu is in het gebouw een guesthouse gevestigd.
- Namib High school is een van de oudste scholen van Namibie. 540 leerlingen En 26 leerkrachten In 1913 begonnen als basisschool met 30 leerlingen, in 1930 werd het een high school. Tot 1976 was deze school uitsluitend toegankelijk voor blanke kinderen. Sinds 1980 is de school officieel voor iedereen ongeacht huidskleur toegankelijk.
- Het politiebureau in 2-voud
- De stad heeft ook een hotel met 10 sterren Je wordt 24 verzorgd alle activiteiten zijn binnen en op eigen terrein
Strand
De bouw van de pier bleek in eerste instantie een strop te zijn voor de overheid. Door de verzilting bleek de pier niet goed bruikbaar. Een positieve bijkomstigheid is eigenlijk pas later gebleken: het strandje dat noordelijk van de pier ligt, blijkt uitermate geschikt voor vakantiegangers. Toerisme is sinds enkele tientallen jaren beslist de meest aantrekkelijke bron van inkomsten in Swakopmund. In de Namibische zomervakanties (december - januari) zit Swakopmund bomvol met mensen uit Windhoek die hun vakantie daar komen vieren. Maar ook in het weekend (vooral met mooi weer) komen er veel mensen uit Windhoek naar Swakopmund, dit ligt namelijk maar op ongeveer 4,5 uur rijden van Windhoek. Of dit ook voor ons Hollanders geldt, is nog maar de vraag kijk zelf maar. Ook trekt het veel bezoekers uit Zuid-Afrika, met name hengelaars en zeevissers.
Na aangekomen te zijn in ons hotel, hebben we even lopen kwijlen op onze kamer haha Jawel schitterend met een heuse inkoopkast. Nu eerst naar een bank om geld te wisselen. We hadden al door dat met Euro's betalen bij Reggie niet echt voordelig uitviel voor ons. En we moeten nog wel wat excursies betalen. Hij bewaarde de Euries (of tipte de vrouw dit te doen als hij nog thuis had liggen) en wisselde deze in als de koers gunstig was. Die grap ging voor ons niet op natuurlijk dus na wat informeren bij de hotels en op de koersborden kijken wisten wij "we zijn geen dief meer van ons eigen portemonnee".
En ja hoor bij de bank een koers die stuk beter was dan.... Nu even wat rondlopen en kijken waar we kunnen lunchen. We kwamen Gerda en Gerrit tegen die hadden net in een leuk tentje gezeten, liepen even mee en wij vervolgens naar binnen. Nou ze hadden niets te veel gezegd! Het was een heel gezellig kleurijk cafe! De lunch was ook top en de bediening ook. Dit is de link
Nog even een beetje dwalen door het stadje de Afrikaanse markt nou dat was minder daar had je dat opdringerige helaas dus waren we gauw weer weg. De paginafoto heb ik daar wel gemaakt direct toen we aankwamen en nog niet gespot waren. Ook zat er een groep Damara's op het veld. Hier moest je betalen om dichterbij te komen. Nee we hadden geen zin in die druk we waren relax nou dan maar een pilsje aan het water net zo leuk. Daar kwamen we Reggie ook nog tegen op een terrasje grin. Daarna zijn we richting hotel gegaan, heerlijk relax en dan gaan we wel weer op tijd de deur uit voor ons diner want zoals bekend 's avonds niet alleen op straat. We kozen dit keer om Indiaas te gaan eten want er was een visrestaurant maar morgen gaan we ook vis eten dus even uit de bocht. Prima niets mis mee zoals je ziet ook hier weer de link
Vandaag is een vrije dag.
Doen waar je zin in hebt. Of je kon een Dolfin tour van ongeveer 3,5 uur met een catamaran boeken met een glas champagne. Voor de middag was het mogelijk een 4WD-drive te boeken. Ach weet je we doen het gewoon allebei Achteraf hebben we de juiste keuze gemaakt want het centrum van het stadje hadden we gister al wel gezien zo spectaculair was dat ook niet en ach excuus lekker uitslapen is aan ons niet besteed we zijn nu eenmaal vroege vogels. We zijn met nog vier van de groep.
Na het ontbijt naar de bus Oeps wat was dat???? Dat is toch geen diesel???? Nou wel dus, er was een scheurtje ontstaan ergens daar onder. Ook niet vreemd natuurlijk op die wegen! Reggie maakte wat foto's met zijn mobiel en belde daarna even voor wat later bleek een reparatie aan de bus want ja we moesten wel verder. De afstand naar de haven was wel te overbruggen. Joch kijk nou verkeer op de weg, leek wel spitsuur haha. We rijden langs de kust zien hier en daar wat fabrieken of kleine nederzettinkjes, overheidswoningen en mensen die in die enorme zandvlaktes lopen misschien wel om te gaan werken gezien het tijdstip.
Dolphin cruise
Bij de haven aangekomen voelen we toch dat het behoorlijk fris is. Ja kenmerk van Swakopmund he die klamme mistige kou maar zal wel goed komen haha. We gaan eerst onze ticket halen en dan toch nog maar even naar het toilet je weet maar niet hoe de ochtend loopt immers. Terug gekomen genieten we van het leven in het haventje en de pelikaan vermaakt zich ook in het water. Het is tijd we mogen de catamaran op spannend. Als we eenmaal zitten vertrekken we al snel de uitleg gaat beginnen. Eerst worden de plaids uitgedeeld om lekker om je benen heen te doen. En dan is er koffie, en dan komt er Namibische koffie, écht lekker daar lusten wij wel 1 nou ook wel 2 kopjes van hoor! We warmen gelijk even op en zie daar ons eerste vriendje komt al aan dek lief he?
We wisten natuurlijk dat dit een toeristenattractie is compleet met half tamme Kaapse pelsrobben. Die springen uit het water zo aan boord om een visje te bedelen.
De Kaapse pelsrob komt langs de kust van Namibië massaal voor. Een aantal decennia waren deze dieren bijna uitgestorven, totdat verregaande beschermende maatregelen werden genomen. Bijna 50% van de totale populatie leeft langs de kust van Namibië. Niet alleen de aanblik, maar ook de herrie (en de stank) zijn bijzonder. Bij Walvis Bay alsook bij Lüderitz kom je veel tegen.
We varen naar de punt van de acht kilometer lange lagune en het wordt nog steeds niet warm. Op het eind van de landtong zien we langs een aantal kolonies. Zij vermaken zich in en met de branding. De vele dieren zitten hutje mutje op elkaar. De grote mannetjes, die nu volgevreten de vrouwtjes 2 maanden komen bezoeken om het aantal op peil te houden, steken boven hun harem uit. Deze wegen nu tot 300kg en vreten 2 maanden erg weinig maar paren des te meer. Ze vallen dan ruim 100kg af. Ja alles heeft zijn voor en tegen toch? Tuurlijk een paar fotocollage's maar je snapt dat je dit gewoon moet zien/horen met eigen ogen/oren. Het was weer heel bijzonder al zagen we dit eerder zoals in Peru. De laatste foto zijn de 2 beelden aan het beging van de steiger en een Himba-vrouw in een kraampje vooraan op het haventerrein. Ook zagen we de Mola mola of sunfish nee niet vast kunnen leggen maar je krijgt er wel een plaatje van kregen wij ook te zien.
De oester
Deze waters zijn rijk aan vis en ook zeer geschikt voor de oesterteelt. Waar in Europa een oester 3 jaren nodig heeft om volgroeid te zijn, lukt dat hier in 12 maanden dank zij het rijke plankton. In tegenstelling tot bij ons zijn er hier het hele jaar door oesters.
Een goed geoliede machine, in handen van vijf (van de acht) grote bedrijven in Namibië kweekt hier de oester. Dank zij de koude en sterke Benguela stroming is Walvis Bay de meest uitgelezen plek voor de succesvolle kweek van schaaldieren zoals mosselen en oesters. Vooral de Pacific (Crassostrea gigas) en de Europese platte oesters (Ostrea edulis) doen het hier uitstekend. De tonnen markeren de oesterbanken. Van de oesters zelf zie je niet veel, maar de blauwe tonnen die boven water drijven is voorzien van een enkel touw, waarlangs de oesters kunnen groeien. Dit komt neer op 3000 per blauwe ton! Het zaad wordt hier uitgezet, maar vanwege het vervuilde water in de baai gedurende een latere periode overgeplaatst naar wateren bij Lüderitz. Om voor de belangrijke Chinese exportmarkt nog de herkomstbenaming Walvisbaai te mogen voeren, moeten de oesters voor de laatste maand weer teruggezet worden in Walvisbaai. De Namibische oesters behoren tot de top van de wereld als het gaat om kwaliteit (lees, vlees naar schelp verhouding). Namibië exporteert maandelijks 2,5 miljoen oesters, voornamelijk naar China en Hongkong.
De dolfijnen
De Havisidedolfijn is één van de minste bekende dolfijnen ter wereld. En één van de beste plekken om deze kleine dolfijnensoort is Walvis Bay in Namibië, waar grote groepen leven. Wie een dolfijnentocht maakt kan ze zien, met name rond de boot. Neem een boot met een boeg waar je in het water kunt kijken. Deze dieren zwemmen graag voor de boot uit, waardoor je ze opvallend goed kunt zien. Ja dat wel maar vast leggen, is een ander verhaal haha wel heel wat vinnen ook al een kunst op zich haha. Heb even een combi van gemaakt grapje
Oester met champagne
Op de achtersteven, wordt ons een buffetje aangeboden met zowel verse als gebakken oesters en nog meer kleine hapjes ja ook aan de vegetariër is gedacht! Met daarnaast een glaasje bubbels Het was een heel gezellig samenzijn. En ik heb voor t eerst in mijn leven een oester gegeten ben trots op mezelf haha. Daarna gauw een gepaneerde genomen sprak me toch iets meer aan.
Maar het moet goed voor de sex zijn voor de mannen toch? Nou was er een in ons clubje die lustte er wel pap van geloof 1,5 schaal heeft ie leeg gegeten. Joch laat nou net dat stel vanmiddag niet mee gaan op de Sandwich tour. Ja arme zij hahahah.
Maar we hebben genoten van de toch en hebben geen moment spijt gehad. Nu weer terug naar de haven en verder met de hele groep op die 2 na dan natuurlijk
Scheepvaart
Voor de kust van Walvisbaai liggen een 10tal roestbakken van Russische vissersschepen. Deze failliete vissersboten, wachten op een permit van Namibië om te mogen vissen in de wateren voor de kust. Ze moeten hier flink voor betalen, 80% Namibiars in dienst nemen en de vangst in Walvisbaai verhandelen. Enkele van deze schepen zijn failliet en kunnen zelfs geen brandstof kopen om naar Rusland te varen. De bemanning zit al 10 maanden gevangen op de boot. Een hopeloze schrijnende situatie.
De Sandwich Harbour tour informatie
De toer is op zich al uniek. Niet alleen reis je via één van de allerzwaarste zandroutes van Namibië, je moet ook rekening houden met de getijden. Hoogtij betekent namelijk dat je niet langs het strand kan rijden tot bij Sandwich Harbour lagune. Maar, laat dat nu maar over aan de lokale expers Neem gerust aan dat het al vaker is voorgekomen dat 'moedige', maar onervaren chauffeurs hier niet alleen uren lang zijn komen vast te zitten, maar ook nog eens hun voertuig (of dat van de autoverhuurmaatschappij) zagen opgeslokt worden door het hoge tij om voorgoed te verdwijnen in de Atlantische Oceaan. Er zijn geen vaste trajecten die de gids zal nemen, dit omdat de duinen zich hier, anders dan in Sossusvlei, met de regelmaat van de klok verschuiven, en dat de getijden eveneens kunnen verschillen, denk daarbij bijvoorbeeld aan een springtij. Wees niet ongerust de gids, dito chauffeur, weet precies waarmee hij bezig is en staat in constante verbinding met de andere voertuigen, voor mocht het toch mis gaan.
De Flamingo
Vanuit Walvis Bay volg je heel even Lagoon Promenade Drive en meteen als je het stadje uit bent, zie je grote groepen flamingo's in het water (Greater en Common Flamingo komen hier het meeste voor).
Van de zes soorten flamingo’s kunt u er een tweetal terugvinden in Namibië de kleine flamingo en Botswana de grote.Je treft ze in Namibie zelfs aan in woestijnachtige gebieden. De grote flamingo wordt ruim 1,4 meter hoog en op afstand is hij slechts van zijn kleinere soortgenoot, die nauwelijks 1 meter hoog is, te onderscheiden door de kleur. De kleine flamingo is dieper roze dan de grote. Laatstgenoemde heeft bovendien een lichter gekleurde snavel met een zwarte punt. Overigens, de kleur van flamingo’s kan variëren als gevolg van de voedselsoort en vooral de algen in het water spelen een belangrijk rol bij de totstandkoming van de kleur. Wist je dat wetenschappers hebben uitgerekend dat een miljoen kleine flamingo’s meer dan 180.000 kilo algen en schaaldiertjes per dag eten?
Walvis Bay Salt Works
Meteen daarna zit je in het Dorop Nationaal Park, dat hier de grenzen volgt van het Namib-Naukluft Park.
Net bij het binnenkomen van Dorop Nationaal Park heb je Walvis Bay Salt Works. Dit is één van de grootste zoutproducenten in Afrika en omvat een gebied van enkele duizenden hectare land waarop zout gewonnen wordt. Vroeger was de zoutberg al van bij het binnenkomen in Walvis Bay te zien. Hij kromp niet, maar mede door de snelle urbanisatie van de stad, is dat zicht onderbroken en kan je de zoutberg enkel zien eens je dichter bij de fabriek komt. Vraag trouwens even aan je gids, mocht hij het al niet gedaan hebben, om de nabijgelegen duinen op te rijden, dit zodat je een mooi zicht krijgt op de oceaan, de fabriek en de waterputten waarin het zout wordt opgevangen en gedroogd. Volgens de omzetcijfers uit 2013 wordt niet minder dan 650.000 ton zout jaarlijks geëxporteerd door het bedrijf. Het zout dat hier geproduceerd wordt, komt trouwens maar gedeeltelijk in je maaltijd terecht, want het overgrote deel is voorbestemd voor de vervaardiging van chemicaliën en springstof.
Sandwich Harbour
Nu verder tot bij Sandwich Harbour. Deze locatie zou haar naam te danken hebben aan het uit de 18e eeuw daterend schip Sandwich, voorbestemd voor de walvisvangst. Sandwich Harbour was niet alleen een plaats waar walvisjagers voor anker gingen, maar waar ook voor het einde van de 19de eeuw de Duitsers een vleesverwerkend fabriek hadden ondergebracht. Hier werden runderen vanuit het binnenland door de woestijn naartoe gebracht, bestemd voor de slachtbank. Door verzanding van de monding, en daar de locatie moeilijk bereikbaar was, sloot uiteindelijk de fabriek. Begin de 20ste eeuw werd er nog een tijdje aan guanowinning gedaan, maar dat was slechts van korte duur. Niets verwijst nog naar het oude verleden en de natuur heeft haar oorspronkelijke vorm weer aangenomen. Al wat vandaag nog rest, is de lagune, een waar paradijs voor natuur- en vogelliefhebbers. De rit er naartoe is op zijn minst adembenemend te noemen. Torenhoge duinen eindigen hier letterlijk in de Atlantische Oceaan. De zee is hier nooit kalm en hoge golven die op het strand tot stilstand komen, trekken meteen weer weg en zorgen voor een gevaarlijke onderstroming. Hier met je wagen rijden, doe je dus best alleen maar als je er verstand van hebt
De aalscholver
Het is een broertje van de aalscholver zoals wij die kennen en een van de vier soorten die in zuidelijk Afrika voorkomt. In het Skeleton Coast National Park in Namibië is er zelfs een interessante excursie om een grote kolonie te bewonderen. Nou wij zagen er genoeg hoor geweldig O even op de kaart gekeken zaten daar aardig in de buurt haha.Deze aalscholver leeft dus in kolonies welke niet wordt verlaten. Met zijn 110 centimeter wordt hij tot de grotere aalscholver-soorten gerekend. Hij onderscheidt zich verder van zijn Europese soortgenoot door de witte hals en de witte buik.
Druk in banden verminderen
Na even halt te hebben gehouden bij Sandwich Harbour, is het tijd voor het 'plezante' werk. De gids laat de druk van de banden verder dalen en trekt de torenhoge duinen in. Dit deel van de tocht is al even avontuurlijk als het begin ervan, maar heel (ont)spannend. Hier moet de chauffeur het beste van zichzelf geven door zijn terreinwagen te manoeuvreren door en over de duinen. In de duinen kan een steile helling naar beneden plotseling opdoemen. Door het gebrek aan contrast zijn deze steile afgronden moeilijk te zien. Met regelmaat wordt halt gehouden om te genieten van het fraaie uitzicht over de Atlantische Oceaan en de zee van duinen. Gewoon kijken en genieten nu
Roze pelikaan
De roze pelikaan komt in Zuidoost-Europa voor, maar ook in Afrika, West- & Centraal-Azië en India. Het is een van de meest algemene en wijdverbreide pelikanen. Let wel, dit zijn grote vogels. Een volwassen dier kan bijna 180 cm lang worden en 11 kg zwaar. De spanwijdte kan maar liefst 360 cm bedragen. De immense snavel (met keelzak) kan meer dan 45 cm lang worden. Vrouwtjes zijn kleiner dan mannetjes. Wie een dolfijnsafari in Walvis Bay maakt ziet deze dieren rond de boot.
Pech onderweg
We gaan op weg voor de spectaculaire toppen en dalen geweldig. We snappen nu wel dat we niet in open wagens mochten rijden we stonden soms werkelijk rechtop tegen een duin en een zorglijk moesten we natuurlijk ook weer naa beneden. Daar is weer een duin de wagen voor ons ging met volle kracht naar boven. En toen halverwege de duin ging hij op zijn rechterzijde dit was niet goed we zagen iets door de lucht vliegen. Het was een klapband. Nou dan gaan we gewoon met zijn allen bivakkeren in de woestijn terwijl de mannende band repareren. Bewijs de walkie talki's werkten prima en ja het kan maar zo verkeerd gaan in de woestijn. Maar wij hebben leuke plaatjes kunnen schieten.
Lekker
Band gerepareerd dus we gaan weer gewoon verder jazeker duin na duin. En dan komen we in een duinpan en de auto's verzamelen. Jippie door het duin naar boven kijken wat er achter ligt. Nou dat viel niet mee in dat mulle zand haha. De helft ging naar boven een paar bleven beneden en weer anderen gingen tot halverwege haha. En toen moesten we weer naar beneden inde auto's? Nee kijk nou we werden weer verwend. Weer was er een tafel gecreëerd met lekkere hapjes en bubbeltjes. Heerlijk de Namieb houdt echt van een goed leven in ieder geval voor hun gasten zoals je ziet. Het was weer beregezellig.
Afsluiting van een mooie tocht
En dan vangen we nu de terugtocht aan. Uiteraard weer een spectaculaire rit. Enelke wagen ging zijn eigen weg en de chauffeurs hielden wel contact me elkaar.
Het was een topdag en we sluiten hem af met een heerlijk diner in het visrestaurant. We hebben genoten. Nog een slaapmutsje en dan nu terug naar onze kamer koffer inpakken morgen gaan we weer op pad naar onze volgende slaapplaats haha.