Namibwoestijn
De Namib is de bekendste woestijn van het land en eigenlijk ook de enige échte woestijn. Het is een van de grootste woestijnen van Afrika en misschien wel de oudste woestijn op aarde. Zij is ontstaan toen gesteente door erosie in zand veranderde. Vervolgens heeft de wind het zand tot duinen geblazen en voerden rivieren het zand naar de zee, waar zeestromen het over de kust verdeelden.
Hij strekt zich uit over 2000 km langs de kust van Namibië, Zuid-Afrika en Angola en heeft een oppervlakte van 50.000 km2.
Er wordt gezegd dat deze woestijn al zo'n 80 miljoen jaar een droog tot zeer droog klimaat heeft. Het noordelijkste deel in Angola is beter bekend als de Moçâmedes Desert, in het zuiden loopt de Namib over in de Kalahari. Bij de kust is de Namibwoestijn een echte zandwoestijn, met de bekende oranje zandduinen van de Sossusvlei en de daarnaast gelegen Deadvlei. De oranje duinen in Namibië zijn de op een na grootste zandduinen ter wereld. Verder landinwaarts maakt de zandwoestijn plaats voor een grindwoestijn. Overdag kan het zeer heet worden in de Namibwoestijn, terwijl 's nachts de temperatuur kan dalen tot onder het vriespunt. Bij de kust komen vaak dikke mistbanken voor, waardoor er in de loop der eeuwen tal van schepen zijn vastgelopen. De noordelijke kust van Namibië wordt niet voor niets de Skeleton Coast genoemd: hier liggen honderden scheepswrakken verspreid.
Aangezien de Namib een van de oudste woestijnen ter wereld is komen er veel endemische planten en dierensoorten voor. Het zijn vooral kleine woestijndieren die hier weten te overleven, maar in de noordelijke gebieden komen ook grotere dieren zoals leeuwen en gemsbokken voor. Bij de kust is een grote rijkdom aan zeehonden en zeevogels.
Aus
Een klein gehucht met zo'n 20 huizen gelegen in de Ausbergen. Volgens de lokale bevolking is dit de enige plaats in Namibie waar het wel eens sneeuwt. Het ligt aan de rand van de Namib-woestijn, in dit deel van de woestijn komen wilde woestijnpaarden voor. Het zijn verwilderde paarden die afstammen van de paarden van de vroege Duitsers kolonisten. Ze hebben zich volledig aangepast aan het woestijnleven. Aus vormt een goede uitvalsbasis voor een bezoek aan dit deel van de Namib-woestijn, Luderitz en Kolmanskop.
Veel meer dan een handvol historische gebouwen, een hotel, treinstation, winkel en een garage is er niet.
Zoals je weet hebben we de eerste 2 al gehad rest ons nog de Namid-Woestijn Nou vooruit eerst een enkele foto van Aus.
De wever en zijn nest
Onze volgende stop wordt er een onder de boom. Voor koffie? Nee. De toiletstop? Nee.
Wij stoppen voor het nest dat in de boom hangt kijk maar eens hoe groot!! Ik haalde het al eerder aan maar bij deze foto is het wel leuk om een beschrijving te geven.
Omschrijving
Dit is een vogeltje dat behoort tot de families van de vinken en de mussen, .
Deze vogel heeft een beperkt verspreidingsgebied, wat zich beperkt tot;
- het noorden en noordwesten van Zuid-Afrika,
- het zuidwesten van Botswana en
- in bijna geheel Namibië.
Ze bewonen de droge savannes, open bosgebieden en zelfs delen van de Namib woestijn.
De sociale wevers (socius Philetairus) construeren permanente nesten op bomen en andere objecten, zowel natuurlijk als door de mens geplaatste zoals elektriciteitsmasten, die het gewicht van dergelijke nesten kunnen dragen hieronder de beschrijving van het vogeltje;
- tussen de 8 en 24 centimeter lang.
- hebben een relatief korte, dikke snavel en afgeronde vleugels.
- leven in kolonies van zo’n 100.000 exemplaren
- In de natuur bestaan kolonies van deze soort uit minimaal 60 individuen.
- In de broedtijd zijn de mannetjes vaak opvallend gekleurd, meestal in geel en zwart, maar ook grijs, wit en zwart.
- De vrouwtjes blijven onopvallend van kleur
- De jongen blijven doorgaans bij de kolonie waarin ze geboren zijn.
- Ze leven van granen, zaden, vruchten en insecten.
- ze weven als het ware een nest vandaar ook de naam waarschijnlijk
- Wist je dat onze huismus óók tot het geslacht van de wevervogels behoort?
Het nest
Het nest van deze vogel is het grootste nest door welke vogel ooit gebouwd, en zij zijn groot genoeg om honderden vogels te huisvesten. De centrale kamers behouden warmte en worden gebruikt voor 's nachts als rustgebieden. De buitenste kamers worden gebruikt voor overdag in de schaduw. In een nest van 2.5 m² kunnen wel zo’n 700 paar vogels verblijven.
Mocht de boom het gewicht niet blijkt te kunnen dragen, met het vallen van het nest tot gevolg, dan verlaten de wevers het nest en gaan opzoek naar een nieuwe locatie.
Heel belangrijk
Onder een boom met zo'n groot nest zijn Altijd slangen aanwezig Kijk dus uit!!! Je ziet we krijgen uitleg naast de boom.
Koffiestop
Het is weer tijd voor een koffiestop met een echte toilet. Het is toch wel leuk om te zien hoe normaal het wordt gevonden door de eigenaars van de restaurantjes die er dan wel zijn, dat we gewoon onze eigen thermoskannen met water koekjes en koffie op een tafel zetten en koffie gaan staan maken. In de bus konden we kiezen of we hier wilden lunchen of een pauze en dan door naar de volgende Lodge. De keuze viel op het laatste. Kop koffie gemaakt en even rondlopen het was hier best heel mooi. De eigenaar en zijn familie hadden hier ook kweektuinen er werd heel wat verbouwd, (ja echt dat kaartje he ja au) maar goed we hebben nog wel wat. Toen liepen we naar de bus. Je snapt hem niemand te zien. Wij gingen toch maar even kijken wat er aan de hand was in het restaurant. En daar zat de club, heerlijk aan een tosti. Ja zo werkt het een koopt en..... Ja en Reggie durft dan niet te zeggen er was afgesproken dat..... Juist respect voor die oudere haha. Nee wij hebben niets genomen en gingen weer lekker een eind lopen. Later hadden we natuurlijk wel een beetje spijt want de lunch in de Lodge werd geannuleerd er was immers al gegeten. Oeps jammer
Dune Drive
Aangekomen in de oudste woestijn ter wereld, de Namib woestijn. We rijden het laatste stuk naar de Lodge.
Even relaxen, om 17:00 uur moeten we klaarstaan bij de receptie voor de Dune Drive onder leiding van een lokale gids en we gaan weer een zonzak zien dit keer dus in de Namib-woestijn.
We gingen met 2 jeeps, de lokale gids en Reggie waren tevens onze chauffeurs. De gids wist veel te vertellen over het duin en ik kan er heel veel over gaan zitten tikken maar t was vooral genieten, genieten van de ongerepte natuur, kleurrijke vergezichten en de imposante uitgestrektheid zij maken enorme indruk.
Kleur van het duin
De verschillende kleuren van de duinen vallen op. Dat heeft te maken met de leeftijd van het duin.
Hoe ouder het duin, des te donkerder, of eigenlijk: hoe meer de kleur ervan op oranje gaat lijken.
Behalve zand worden namelijk ook kleine metaaldeeltjes aangevoerd die gaan roesten en een oranjeachtige kleur bruin afgeven.
We rijden door en komen op een hoog duin uit. De jeep moest er flink aan trekken hoor! Daar mocht we uitstappen. Was geweldig lopen in dat rode zand. En kijk, wat is dat mooi met die helblauwe lucht. Dan kun je mooie plaatjes schieten hoor. Heerlijk even rondlopen en genieten. Stil zijn dan hoor je vogels, het lijken wel oeverzwaluwen zo te zien. Ik weet niet eens of ze in Namibie voorkomen want het is daar een heel ander klimaat als bij ons natuurlijk maar het was of hadden ze nestjes in de steile rotsen.
Het waterstation
De lokale gids vertelde ook over het waterstation bij de Lodge gelegen. De Lodge maakt gebruik van dit water. Het was erg leuk om van bovenaf neer te kijken op de lodge en het daarbij gelegen waterstation te kijken. De volgende dag heb ik een foto gemaakt van de poster waarop het proces (n engels en duist beschreven staat. En als je zo van boven op de lodge neerkijkt, snap je net als ik ook dat er zoveel gemsbokken in onze tuin lopen.
Zonzak
SOSSUSVLEI
Het Namib Naukluft National Park
Het verlaten woestijnlandschap, grenzend aan de Atlantische Oceaan vanaf Swakopmund & Walvisbay zuidwaarts tot bij Lüderitz is typerend voor het Park waar wind en wilde paarden het stof en zand doen opwaaien.
Met zijn 49.768 km² is het park bijna 20% groter dan Nederland. Deze oudste woestijn van de wereld . De grote verscheidenheid aan vegetatie en landschappen maakt het park, het op één na grootste van Afrika en het op drie na grootste van de wereld, tot een uniek gebied. Het in bijna onmogelijk om het park als geheel te beschrijven, reden waarom het meestal wordt opgedeeld. Men onderscheidt;
- Sossusvlei
- Sesriem (de plaats van waaruit de meeste excursies naar de Sossusvlei vertrekken)
- Nakluft (de bergen),
- Namib (de woestijn) en
- Sandwich Harbour(het noordelijke kustgedeelte).
Op de rug van enkele duinen zie je toeristen die het zand trachten te bedwingen onder een temperatuur van soms wel 35 graden
Op weg naar Sossusvlei
Een nieuwe dag is aangebroken. We beginnen met de zonsopgang. Dit houdt in om 05:00 uur opstaan en om 05:30 uur koffie met een koekje, en dat was keihard dus soppen maar met zijn allen ja dat was lachen. Ja ook vroeg! Was er ook nog buiten gedekt voor ons nou, dat was net iets te veel van het goede. Dus lekker binnen gezeten. Om 06:00 uur de bus in op weg naar Sossusvlei. Ja natuurlijk eerst tanken! Eenmaal terug in de bus vertelde Reggie dat we wel vertrokken maar....... Het bleek dat het toegangshek nog gesloten was en om en nabij 07:00 uur open zou gaan. Dat hield in een half uur wachten! Ja je bent afhankelijk van de manspersoon die moet openen en als hij wil uitslapen dan heb je gewoon pech zo gaat dat in Namieb. Hiernaast zie je dat onze bus niet de enige was die naar binnen wilde. Maar dan gaat het hek open eenmaal binnen moeten we nog ruim 60 km rijden naar het punt om de zon op te zien komen. We krijgen nog wat uitleg voor we uit de bus stappen. Het is niet te omschrijven het was werkelijk schitterend kijk maar en dan heb ik het niet alleen over de zonsopkomst maar ook over de gloed over de duinen geweldig.
De Sossusvlei
Eén van de trekpleisters van het Park is de wonderschone Sossusvlei, dat deel uitmaakt van de Namib-Naukluft, in de Namibwoestijn.
Het is een van de meest bijzondere bezienswaardigheden tijdens een vakantie in dit land: voor sommigen is een rondreis langs Sossusvlei de bepalende factor voor een reis naar Namibië. Gigantische rood-oranje zandduinen zorgen voor een betoverend landschap. De duinen nodigen uit tot een beklimming, om bovenaan de woestijn te genieten van een overweldigend zicht op de omringende woestijn. Je zou denken dat er geen leven mogelijk is, maar de langbenige kever, een hagedis of een Afrikaanse Casarca (roestgans) kan hier zomaar te zien zijn. Sommige duinen zijn wel 300 meter hoog en daarmee de hoogste ter wereld
De Sossusvlei is niet zo droog als het lijkt. Jaarlijks valt er gemiddeld ruim 100 millimeter neerslag, niet direct als een regenbui, maar vooral in de vorm van mist die in de maanden februari-april vanuit de Atlantische Oceaan wordt aangevoerd. De wind die de mist aanvoert is ook verantwoordelijk voor de vorming van de zandduinen. De verschillende kleuren van de duinen zullen u ongetwijfeld opvallen. Dat heeft te maken met de leeftijd van het duin.
Hoe ouder het duin, des te donkerder, of eigenlijk: hoe meer de kleur ervan op oranje gaat lijken. Zie boven. Het gebied kent diverse temperatuur uitersten. In de zomer (november-maart) komen de temperaturen overdag zelden onder de 35° Celsius, terwijl in de wintermaanden (juni-augustus) de nachttemperaturen tot onder 5° Celsius kunnen dalen.
Aan het einde van de verharde weg bevindt zich een parking, waarvandaan je alleen met een 4WD verder kan. De laatste 6 kilometer bestaat uit een mulle zandweg en is moeilijk te berijden. Reizigers met een gewone huurauto en dus ook onze luxe bus, kunnen vanaf hier deelnemen aan georganiseerde jeeptours naar Sossusvlei en Deadvlei. Wij zijn hier neergestreken met de bus en hebben genoten van ons verlaat ontbijt. Er waren geloof ik 3 op stenen krukken gelijkende plekken dus maak je keus en ga even lekker ergens in het zonnetje op de grond zitten. De picknicktafel werd weer uitgezet en voorzien van de ontbijtboxen en koffie en thee. Zoals je ziet goed gevuld. En kijk wat mooi, die diverse soorten bomen ja oké ze zijn dood maar dat maakt ze juist zo bijzonder!
We hebben nog genoeg tijd dus even de benen strijken (ja die houden we erin Augustien) we zien dus de 4WD's staan en een leuke meerdere personenkar. Op de foto dat ding want daar mogen wij straks vast mee weg! Dikke pech nee dus het werden 2 gewone 4WD's haha.
Het is tijd we mogen weer verder. We stappen in de jeeps ik had een plekje voorin naast de chauffeur. Die sprak niet weel hoor zeg maar geheel niet. Maar goed hij brengt ons wel naar de plek vanwaar we onze rit naar de Deadvlei gaan maken. We rijden door het mulle zand zien een auto's vast staan in het zand ja dan word je niet echt vrolijk is wachten tot er hulp komt. We rijden langs de duinen en mooie bomen we zien sporen van dieren en bandensporen uiteraard en dan komen we aan op het vertrekpunt.
Deadvlei (Big Daddy)
De witte zoutvlakte wordt omringd door ruim 300 meter hoge oranje zandduinen. De belangrijkste bezienswaardigheid van Deadvlei zijn de dode bomen: zwartgeblakerd door de zon en standhoudend door de enorme droogte. Men denkt dat de bomen al ca. 700 jaar dood zijn. De boomskeletten contrasteren prachtig tegen de witte zoutvlakte, het oranje woestijnzand en de blauwe lucht, wat bijzonder mooie foto's oplevert. Je kunt op 2 manieren in de Deadvlei terechtkomen en genieten van de witte zoutvlakte tussen de hoogste duinen ter wereld ;
- Via de Big Daddy (zie paginafoto), naast Deadvlei (325 meter hoog) op of
- een 1.3 km lange trail maken vanaf de parkeerplaats, waarvandaan je in ca. 15 minuten kan wandelen naar de Dead Vlei.
Ans en ik kiezen voor de eerste optie. Het is een stevige klim door het mulle zand (loop vooral in eigen tempo). Ik liep heerlijk op blote voeten maar die keuze maakte ik aan de voet van de berg wat inhield, dat ik de schoenen wel mee moest nemen. Dan maar om de nek gehangen. Viel niet mee de zon had al heel wat kracht en dat al om krap 09:00 uur in de ochtend zal een graad of 35 geweest zijn!
Onderweg word je beloond met een geweldig mooi uitzicht. Alweer zoiets waarvan ik zeg dit moet je ervaren wordt eentonig maar het is wel zo! Kijk ook eens naar het spoor wat de mens achterlaat als deze naar beneden zweeft (lopen is niet het juiste woord dat lukt je niet) en het spoor dat zou een vogel kunnen zijn achterlaat. Je krijgt ook een foto van de rand waarin wij ons moesten voortbewegen.
Oeps nu wij naar beneden hoe doen we dat. Wel ik ging half naar achter hangend met grote stappen in het mulle zand naar beneden en Ans maakte de keuze om zittend naar beneden te gaan maar halverwege ging ook zij maar met grote stappen. En ja onderweg ook al viel het niet mee even stilstaan\hangen om een foto te maken natuurlijk. Leuk zie je mijn spoor? Stond niemand beneden om even een foto te knippen, ik dacht dan neem ik mijn spoor en Ans zittende hebben we toch wat. En dan beneden even bijkomen!
Vlei
Een vlei, (Afrikaanse woord voor meer of moeras) is eigenlijk een meer dat gevormd werd doordat de Tsauchabrivier overstroomde. Door de verandering van het klimaat, en de daarop volgende grote droogte en nauwelijks regen, droogden deze meren op en de bomen die er in staan stierven. Ze steken boven de drooggevallen klei uit. Deze acacia’s hier ook wel Kameeldoornbomen genoemd, zijn zwartgeblakerd door de zon en hoewel ze niet versteend zijn, vergaan ze niet omdat het te droog is. En uiteraard een foto van ons samen aan de voet van Big Daddy in de Deadvlei.
We komen weer terug bij de start daar weer in de jeeps op weg naar de bus. Onderweg zagen we natuurlijk weer diverse voertuigen vaststaan in het mulle zand lijkt wel of dat ene voertuig er op de heenweg ook al stond jammer kan net geen kenteken zien. Maar goed wij rijden weer lekker door. Aangekomen onder de Kameeldoornboom is het wachten op de rest van de club. Niet zo heel erg we hadden drinken en konden genieten van het duin. In de boom zaten diverse Wevers en Pied Crows. De Wever en zijn leefwijze heb ik al omschreven.
De Pied Crow
Deze kan 46-50 cm groot worden. Opvallend bij deze kraai is de witte nekband, maar vooral ook de witte borst. Is deze laatste er niet, dan betreft het de White-necked Raven!! Dus goed kijken!! Zij maakten een hoop kabaal. In de stilte van de namib dessert lijkt dit natuurlijk al snel maar in werkelijkheid is het hetzelfde geluid als onze kraaien in Nederland.
Duin 45
Deze 120 m hoge duin, wordt meestal bij zonsopgang beklommen om het mooie uitzicht over het spectaculaire duinlandschap met zonsopgang mee te maken. Het is mooi om te zien hoe zo’n duin met een scherpe rand volop in de zon ligt en daardoor een ontzettend zwarte schaduw afgeeft. bevindt zich op de hoofdroute, halverwege de gate van Sesriem en Sossusvlei. De duin dankt zijn naam aan de afstand tot deze gate, 45 km. Bij duin 45 is ook het smalste muntvan de duinen in Sossusvlei. De rode duin is ruim 170 meter hoog en niet de hoogste van zijn soort, maar hij is wel het makkelijkst te bereiken
Het is niet de hoogste duin van Sossusvlei, daarentegen is het misschien wel een van de bekendste duinen in dit gebied. Duin 45 is erg fotogeniek en het is een van de eerste grote duinen waar je langskomt op de weg naar Sossusvlei.
Dan rijden we het park weer uit we zien een paar struisvogels lopen en de zandduinen overgaan in ruwe steenmassa
Sesriem Canyon
Deze kloof is op natuurlijke wijze ontstaan door de Tsauchab rivier die door de jaren heen de rotsen heeft afgesleten.
De canyon is ongeveer 1 km lang en 30 m breed, op sommige plaatsen is hij slechts 2 m breed.
Sesriem is gelegen aan de rand van het Namib-Naukluft National Park en is voor veel mensen alleen bekend als toegangspoort tot het natuurgebied. Het is mogelijk om af te dalen in de kloof en er door heen te wandelen. De wandelingen zijn niet moeilijk maar het kan er af en toe wel smal zijn. Ook zijn er soms kleine meertjes in de kloof, omdat niet al het regenwater verdampt. Bij zware regenval kan dit plotseling veranderen in een woest kolkende watermassa.
Een leuk weetje is dat de naam Sesriem afstamt van het Afrikaanse ‘zes riemen' ;
- Een groep Afrikanen was in de tweede helft van de 19de eeuw op doortocht door Namibië toen zij bij deze kloof aankwamen. Daar moesten zij 6 ossenriemen aan elkaar knopen om water naar boven te kunnen halen.
Na boven een uitleg gehad te hebben van Reggie, kon wie wilde mee voor een wandeling door de nauwe en diepe Sesriem Canyon.
Het merendeel bleef veilig boven. Nou die hebben heel wat gemist! Het was smal en diep, soms moest je je door de spleten door wringen maar het was zeer de moeite waard vooral als je beneden staat en naar boven door de rotsspleten heenkijkt.
