Yangon het vroegere Rangoon
Rangoon werd in het begin van de 6e eeuw (tussen 1028 en 1043) gesticht als Dangon door de Mon. In die tijd was het een klein vissersdorpje rondom de Schwedagonpagode. In 1755 veroverde koning Alaungpaya Dagon, en noemde het Rangoon.
Kort na de onafhankelijkheid van Myanmar in 1948, werden vele koloniale namen van straten, parken en plaatsen veranderd naar nationalistische Myanmarese namen.
In 1989 veranderde de militaire dictatuur de naam in "Yangon". Dit deden ze ook met vele andere plaatsnamen in Myanmar.
Het is de grootste en meest levendige stad van Myanmar. Het historische belang ervan als handelspost betekent dat het al eeuwenlang een fascinerende smeltkroes van etnische groepen en religies herbergt. En dus gastheer is voor het grootste aantal koloniale gebouwen in Zuidoost-Azië. Tegenwoordig heeft het bloeiende culturele en sociale activiteiten.
De overheid is dan in 2005 verhuisd naar de nieuwe hoofdstad Nay Pyi Taw , maar Yangon blijft het culturele en commerciële hart van Myanmar en de meeste bezoekers beginnen en eindigen hun reis naar het land hier.
Karaweik Hall aan het Kandawgyi Lake
is in de vorm van de mythologische Karaweik-vogel. De Karaweik Hall, ook bekend als Karaweik Palace (restaurant), is 1 van de vele bezienswaardigheden van Yangon.
Van een afstand lijkt de Karaweik Hall op een groot gouden schip dat op het Kandawgyi-meer drijft, glinsterend in de zon. In het donker wordt het schip van Karaweik verlicht met schijnwerpers.
De hal is eigenlijk een betonnen structuur die eruitziet als 2 enorme gouden vogels met een dak in de vorm van een Pyatthat, een zeer sierlijke dakstructuur met meerdere lagen in Birmese stijl. De boeg van het schip is gebouwd in de vorm van een Karaweik, een vogel uit de Birmese mythologie. Een gouden bal hangt aan zijn bek.
De achterkant van de structuur wordt gevormd door de staart van de Karaweik-vogel in rode en gouden kleuren. Bovenop de staart is een afbeelding van een Nat-geest (dit later).
De Karaweik Hall werd voltooid in 1974, het ontwerp is gebaseerd op de Pyi Gyi Mon Royal Barge. Vroeger werd dit schip gebruikt door Birmese koningen om door het koninkrijk te reizen.
Een werkend model van de Royal Barge zagen we bij de Phaung Daw U-pagode in Inle Lake. Hier beginnen wij onze laatste gezamenlijke dag in Myanmar.
Kandawgyi Lake
is een groot meer in het centrum van Yangon. Aan de zuidkant en rond het park zijn verschillende openluchtrestaurants.
Kandawgyi Garden of Kandawgyi Nature Park ligt aan Natmauk Road en Kandawgyi Kanpat Road.
Het Kandawgyi-meer weerspiegelt rustig de veranderende kleur van de lucht met de tijd van de dag. en de gouden torenspits de Shwe Dagon-pagode over de toppen van het groene bos langs de oevers.
Bij zonsopgang is het meer zilver gehuld in parelmoergrijze nevels getint met het roze van de eerste zonnestralen. Tijdens zonsondergang, ziet het water ziet eruit als vloeibaar goud met diepten van rood vuur. Om de natuurlijke schoonheid van het meer te combineren met de sublieme schoonheid van de traditionele architectuur van Myanmar, liet de regering van de Unie van Myanmar in 1972 een koninklijk schip bouwen in de vorm van een Karaweik.
Er zijn ook diverse paviljoens gewijd aan Boeddha aan het meer ingericht of in aanleg.
Schwedagon Pagoda
is een stupa die gemaakt is van meer dan 50.000 kg bladgoud en duizenden kostbare edelstenen. Niet alleen een indrukwekkende maar ook een dure bezienswaardigheid dus. Hij is 98 meter hoog, gebouwd op Singuttara-heuvel en domineert de skyline van Yangon. Je ziet hem vanuit de verte glinsteren wanneer de zon er recht boven staat.
Het is de grootste Pagoda van heel Myanmar en 7 dagen per week open voor publiek.
De entree voor de Schwedagon pagoda bedraagt voor toeristen 10.000 kyat per persoon. Hierbij hoef je niet nog extra te betalen voor je camera. Voor locals is het gratis.
Wanneer je de pagoda bezoekt dienen je schouders en knieën bedekt te zijn. Wanneer je hier geen rekening mee hebt gehouden kun je voor 3000 kyat een soort sarong huren.
Volgens de verhalen liggen er in de pagode 8 haren van de laatste Boeddha, samen met relikwieën van 3 voorgaande incarnaties van Boeddha. De Pagode staat op een vierkant plateau met daarom heen kleinere stoepa’s die iets hoger liggen.
Trappen en liften
Het is gebruikelijk voor pagodas in Myanmar om een centrale trap te hebben. De 4 trappen in de Shwedagon Pagoda brengen je allen naar de Singuttara Hill en dienen als ingangen naar het complex. Het zijn behoorlijk grote trappen.
De legende van de Pagode
Zoals veel tempels in Azië bestaat er ook over de Shwedagon Pagode een mooie legende.
Volgens de legende stond er 2600 jaar geleden een stoepa op de Singuttara Hill waar de broers Tapussa en Ballika de boeddha ontmoet hebben.
De boeddha gaf hun 8 van zijn haren om deze mee te nemen naar Myanmar. Koning Okkalapa, heerste op dat moment over Myanmar en hij besloot een gouden tempel te bouwen voor die 8 haren en de overblijfselen van andere boeddha’s in te bewaren.
Archeologen gaan er van uit dat de Mon bevolking de tempel tussen de 6e en 10e eeuw hebben gebouwd. Gezien het feit dat de Shwedagon Pagode in een aardbeving-gevoelig gebied staat is de pagode vaak herbouwt.
Ik ga proberen weer een beetje overzichtelijk de enorme hoeveelheid aan fotomateriaal beperkt weer te geven.
De trots van Myanmar
Voor de bevolking is de Shwedagon Pagode de meest heilige en belangrijke boeddhistische tempel in heel Myanmar.
Elke boeddhist in Myanmar probeert minimaal één keer zijn leven de tempel te bezoeken. Als je hier als toerist bent heb je dus een voorrecht om dit schitterende bouwwerk te mogen bezichtigen.
De heilige Banyan (Bodhi) boom
De Banyan, of Bodhi boom, speelt een uiterst belangrijke rol in het spirituele leven van boeddhisten in Myanmar. De belangrijkste reden is dat deze boom wordt geassocieerd met het leven van Boeddha. Er wordt gezegd dat Boeddha verlichting bereikte onder een Banyan boom en als zodanig wordt het tot op de dag van vandaag vereerd door boeddhisten over de hele wereld. Bijna elke grote pagode heeft wel een Bodhi-boom en het is gebruikelijk dat mensen daar hun respect betuigen. Bij volle maan eren boeddhisten het moment door water op de Bodhi boom te gieten. Voor boeddhisten in Myanmar is deze dag erg belangrijk, omdat het de dag is waarop Boeddha werd geboren, de dag dat hij verlichting bereikte en de dag van zijn ondergang.
Rondom de Shwedagon Pagode heeft tevens nog 12 planetaire berichten die staan voor de dagen in de week. Je ziet locals ook bidden bij de dag waarop ze geboren zijn. Je kan hier zelf ook aan mee doen zo lang je respect toont voor de tempel en locals.
Ook is er een mogelijkheid om je dag-boeddha te begieten met water samen met de bevolking is dit wel heel speciaal. Ja we zijn allebei op zondag geboren. Enne de maandag mag ook niet ontbreken natuurlijk
Er zijn veel kleine en grotere heiligdommen op het terrein
En veel plekken om een offer te brengen of te bidden
Natuurlijk vinden we her een enorme diversiteit aan boeddhabeelden.
Nog een paar mooie plaatjes die voor zich spreken en dan gaan we weer verder.
Nga Htat Gyi-pagode
De Nga Htat Gyi-pagode in Yangon staat bekend om het zittend beeld van de Boeddha met een hoogte van 14 meter . De pagode bevindt zich in het Ashay Tawya-klooster, het is een weinig bezochte tempel aan de overkant van de Chauk Htat Gyi-pagode die de 65 meter lange liggende Boeddha-afbeelding herbergt.
Nga Htat Gyi Boeddha beeld
Dit beeld is gehuisvest in een groot ijzeren paviljoen. De gouden koepel is bedekt met een multi-gelaagde hti,
(je weet inmiddels wel een sierspits in de vorm van een paraplu).
Zittend op een voetstuk met de rug naar een fraai gesneden houten scherm is het zeer grote witte Nga Htat Gyi-beeld in koninklijke regalia met een gouden gewaad.en draagt een gouden kroon en een sale over de schouders en borst met zeer gedetailleerde kunstwerkjes
Het beeld staat ook bekend staat als de '5 verdiepingen tellende Boeddha' en zit in de Bhumisparsha-mudra van 'De aarde roepen om te getuigen' werd gebouwd in 1900.
Deze Boeddha-afbeelding verschilt van andere afbeeldingen in de stijl van het gebruik van Magite (armours/ harnassen) rond de afbeelding. Het is zonder twijfel een indrukwekkend boeddhabeeld.
De originele Nga Htat Kyi Boeddha-afbeelding werd in 1558 geschonken door prins Minyedeippa. Die afbeelding van Boeddha was 6 meter hoog. Het is hierheen verhuisd toen in 1900 op dit stuk hoge grond
Een leuk weetje zijn de afmetingen die ik vond op het net en zijn als volgt;
- omtrek bij de haarknoop - 19,5 voet (5,9 m)
- omtrek van de frontlet - 20 voet (6,08 m)
- afstand tussen de hoeken van elk oog meer dan - 3 voet (1 m)
- oorschelp - 6 voet (1,82 m)
- lengte van de neus - 3 voet 6 inch (1,06 m)
- omtrek van de keel - 20 voet (6,08 m)
- breedte van de schouders - 24 voet (7,3 m)
- omtrek van de armen - 15 voet 9 inch (4,79 m)
- breedte tussen de uiteinden van de knieën - 36 voet (10,9 m)
- lengte van elke palm - 10 voet (3,04 m)
- lengte van elke duim - 4,5 voet (1,37 m)
- lengte bij de voetzolen - 10,5 voet (3,19 m)
Het grote beeld, dat oorspronkelijk in monastieke gewaden was gekleed, is door toegewijden belegd met de regalia van koningen, zoals een diadeem, oorversieringen en met juwelen versierde sjerpen.
Het wandelpad naar de tempel is versierd met muurschilderingen, waaronder afbeeldingen van de boeddhistische hel, waar zondaars straffen krijgen voor hun zonden.
Een trap leidt naar het tempelterrein. Een poort met een zeer fraai versierd 5-laags Birmaans Pyatthat-dak, bedekt met een hti wordt bewaakt door 2 grote witte en gouden mythologische leeuwen genaamd Chinthe.
Wat opviel bij binnenkomst, waren de bordjes in plastiek verpakt maar bleek dat je een donatie in de bak kon doen dan je naam en afkomst op een bord schrijven en ophangen Ja als je t weet klinkt het logisch toch?
Een grote bel die aan het plafond van het paviljoen hangt, wordt vastgehouden door een Naga-slang, een mythologisch dier waarvan wordt aangenomen dat het het boeddhisme beschermt.
Deze tempel bevat ook een muurschildering van een lange rij volgelingen van de Boeddha, waarbij de Boeddha en de eerste van zijn volgelingen in het rood gekleed uit het schilderij lijken te komen. Als je goed kijkt zie je het nog net op de 2e foto.
Andere structuren op het terrein zijn o.a. verschillende kleinere pagodes en de kuti, de woonruimte van de monniken.
We hadden niet echt veel tijd hier helaas.
Chauk Htat Gyi-pagode
de pagode ligt in Bahan Township in de Yangon regio, staat bekend om zijn enorme liggende Boeddha-afbeelding van 65 meter lang. Het zeer gerespecteerde beeld is gehuisvest in een ijzeren hal ten noorden van het Kandawgyi-meer.
Het oorspronkelijke beeld werd in 1907 voltooid. Toen het beeld van Chauk Htat Gyi na vele decennia in slechte staat verkeerde, besloot een vrome boeddhist het te herstellen.
Tijdens renovaties in 1966 werd ongeveer 5 meter aan de afbeelding toegevoegd. De kosten voor deze renovatie werden volledig betaald met donaties van boeddhisten en buitenlandse toeristen. De namen van de bijdragers staan geschreven op de balken van het gebouw.
Chauk Htat Gyi Pagoda is vergelijkbaar met de Ngar Htat Gyi Boeddha (5 verdiepingen tellende hoge Boeddha) en Koe Htat Gyi Boeddha (9 verdiepingen tellende hoge Boeddha). Chauk Htat Gyi is het 6 verdiepingen tellende Boeddha-beeld.
Het zijn enorme beeld van liggende Boeddha, is gebouwd in 1966 ter vervanging van het oude beeld dat in 1907 gebouwd werd door Sir Hpo Thar. Door de jaren heen liep dat schade op door het klimaat. In 1957 werd het gesloopt en herbouwd tot deze structuur in 1966.
Daarom wordt het in het algemeen de 6-rijige pagoden genoemd. De hoge kosten van deze constructie werden volledig betaald uit de donaties van de mensen. Het beeld is groter dan het beeld van de liggende Boeddha bij de Shwe Thar Hlyaung-pagode in Bago.
De kloosters in de buurt van deze pagode herbergen meer dan 600 monniken die boeddhistische geschriften bestuderen van de senior en gekwalificeerde monniken. In het Ashay Tawya-klooster bestuderen honderden monniken de leer van de Boeddha.
De Chauk Htat Gyi
danwel de liggende Boeddha-afbeelding, Heeft dus een lengte van 65 meten en 16 meter hoog. Het Chauk Htat Gyi Boeddha-beeld ligt op zijn zij en draagt een gouden gewaad, de rechterarm van de Boeddha ondersteunt de achterkant van het hoofd.
Het liggende Boeddha-beeld is versierd met zeer expressieve kleuren, een wit gezicht, rode lippen, blauwe oogschaduw, gouden gewaad en rode vingernagels.
Op zijn hoofd draagt deze boeddha een prachtige kroon met edelstenen
De voetzolen bevatten 108 segmenten in rode en gouden kleuren die afbeeldingen tonen die de 108 lakshanas of gunstige kenmerken van de Boeddha vertegenwoordigen.
Aan het hoofd- en voeteneind van Boeddha, staan diverse wachters.
Boeddhistische mensen respecteren de liggende Boeddha branden wierookstokjes en brengen bloemen als offer.
Ook rond het Chauk Htat Gyi Boeddhabeeld staat een aantal heiligdommen, 1 voor elk van de 8 dagen van de week in Aziatische astrologie (woensdag is verdeeld in 2 dagen). Lokale mensen bidden tot het heiligdom dat hoort bij de dag van hun geboorte. Een paar ingeschreven plaquettes in het Engels en het Birmees bevatten informatie over het boeddhisme en de leer van de Boeddha.
Wat ook wel heel bijzonder was, was dat zowel aan de voor- als aan de achterzijde op het bed waar Boeddha op rust de mudra's worden weergegeven. Voorkant in geheel Inwit met goud getekend en aan de achterzijde allen in het goud gekleed.
Dat er zoveel verschillende mudra's waren wist ik ook niet.
Wat is een Mudra
Het is een eeuwenoude wijsheid uit het oosten die voor steeds meer mensen in het westen ook ‘toegankelijk’ is. Open staan voor zaken is niet blindelings die weg volgen. Maar als je open staat voor andere culturen en hun gebruiken, dan kan dit heel verrijkend werken.
Nog wat foto's onderweg in Yangon vanuit de bus.
En hiermee komt onze reis ten einde we gaan nog gezamenlijk een hapje eten en dan terug naar het hotel. Tijd om de koffer definitief in te pakken. In de avond is er dan nog een vorm van afscheidsdiner.
De dag van de terugreis.
Ans en ik zijn toch nog even naar de Karaweik Garden gelopen om de Karaweik van dichterbij te bekijken en dus ook de achterzijde te zien en dat levert weer een paar leuke foto's op wat het compleet maakt. We konden niet naar binnen helaas.
En als we dan in het park wandelen en over een brug lopen zie daar wat er op de leuning te zien is jawel de Karaweik.
We lopen nog even lekker rond en komen verrassende dingen tegen.
Dan nu even op zoek naar een toilet en iets te drinken. Wat die tank in dat park deed konden we niet vinden wel vreemd. Nu lopen we terug naar ons hotel. De bagage van de kamer halen en op naar de luchthaven nu is het echt over en uit.
