Heho Airport
is een luchthaven voor Heho, een stad in Kalaw Township, Taunggyi District, Shan State, Myanmar. Het is de belangrijkste luchthaven voor het Inlemeer en Taunggyi, 1 van de belangrijkste toeristische bestemmingen van Myanmar.
We vertrekken vroeg dit omdat we niet weten of er iets van files zijn. Het viel mee het ruime uur dat er voor uitgetrokken was bleef beperkt tot een kleine 45 minuten. En nu maar gewoon even rondkijken en meegaan met de stroom. Eenmaal bij de aankomsthal even controleren of je koffer er staat die waren met een ander busje vervoerd zo gaat dat daar dus niet druk maken. En dan zorgen dat je een boarding-pass krijgt en naar de vertrekhal. Nee niet op naam je bent een nummer Ho wacht! je krijgt nog een sticker. Dan is het wachten en wachten. Goed opletten want je vlucht wordt omgeroepen. Wij vlogen dus met Golden Myanmar Airlines. Het was zover en nu zorgen dat je snel in het vliegtuig komt want dan kun je nog een plekje uitzoeken stoelnummers is hier iets wat niet werkt. Maar goed we waren als eerste bij het vliegtuig haha Dat we dit ook eens mee mogen maken en dank aan groepsgenootje Thea dat zij dit voor ons heeft vastgelegd
De lucht in en genieten van het uitzicht onderwijl een hapje en een drankje en dan is het weer tijd om te landen op de luchthaven van Yangon. Naar de bagageband en als we dan allemaal de koffer hebben gaan we naar de bus diep ons staat te wachten met jawel weer een nieuwe lokale gids. De achterbank is inmiddels ons terrein we zijn weer geïnstalleerd haha.
Voor de verandering gaan we weer even een paar uur rijden met de bus. Deze bus heeft een soort folie op het raam wat het fotograferen belemmert een enkeling is redelijk gelukt. Soms is het net een olieschilderij. We onderbreken voor een lunch en rijden dan weer verder.
Wat opvalt is dat er veel toegangspoorten naar woonerven en dorpen zijn. Er wordt aardig aan de weg gewerkt en we komen ook nog stil te staan bij een spoorwegovergang. Dit schijnt hier zo uniek te zijn dat wie wilde er even uit mocht om dit vast te leggen. De pagodes zij n eigenlijk uit beeld verdwenen duidelijk dat we in een ander stukje Myanmar terecht zijn gekomen.
Kyaikhtiyo-pagode
De balancerende Gouden Rots, bevindt zich in Kyaikto in de Myanmarese staat Mon, op 210 km (6 uur rijden) van de voormalige hoofdstad Rangoon. De 7,5 meter hoge granieten rots, balanceert op de rand van een klif van de top van de 1100 meter hoge Kyaiktoberg en het lijkt alsof het elk moment in de vallei eronder kan vallen. De kei lijkt boven de grond te zweven, het contactoppervlak is erg klein.
De rots die goud lijkt te zijn, is eigenlijk een granieten kei die bedekt is met bladgoud dat door boeddhistische toegewijden op de rots is aangebracht. Hierop staat de Kyaikhtiyo-pagode of Kyaik Hti Yo-pagode bovenop waar het haarrelict van de Boeddha is verankerd.
Het is 1 van de 3 belangrijkste boeddhistische bedevaartsoorden in Myanmar ( samen met de Shwedagon-pagode en de Mahamuni-tempel). Elk jaar bezoeken duizenden pelgrims deze heilige plaats.
Plaats van aanbidding
Rond de pagode heerst een sfeer van toewijding met de brandende kaarsen, het zingen van toegewijden, de geur van wierookstokjes en de offers aan het heiligdom. Er wordt gezegd dat deze plaats 2.600 jaar lang een boeddhistische eredienst was.
Bladgoud
Elke dag komen veel mensen naar de rots en betalen hun respect. Toegewijde pelgrims brengen bladgoud op de rots aan. Helaas is de imposante kei niet toegankelijk voor vrouwen en mogen alleen mannen over de spanbrug, die vanaf het tempelcomplex over de kloof leidt, om de grote rots aan te raken. Overigens is het plakken van goud op de rots erg aan te raden: je neemt hiermee niet alleen deel aan een eeuwenoude traditie, maar volgens de boeddhisten zou het ook je karma verbeteren.
Legende van de Gouden Rots
De legende vertelt dat toen de Boeddha het gebied bezocht, hij een haarlok aan een kluizenaar gaf. De kluizenaar ging naar de koning en vroeg hem het relikwie op een rotsblok in de vorm van de kluizenaarskop te bewaren.
De koning die magische krachten bezat, vond een geschikte steen op de bodem van de zee en bracht deze naar Kyaikto waar hij op zijn huidige locatie werd geplaatst.
Er wordt gezegd dat het haar van de Boeddha, verankerd in de pagode bovenop de kei, voorkomt dat de Gouden Rots neerstort.
Bootvorm
Volgens de legende veranderde de boot die werd gebruikt om het rotsblok te vervoeren in steen. Een grote rots dichtbij de Gouden Rots, enigszins lijkend op de vorm van een boot, heeft een andere stoepa bovenop de Kyaukthanban-pagode.
Toegang
Omdat dit een heilige plaats is, moet je bij de hoofdingang je schoenen en sokken uitdoen en op blote voeten naar de Golden Rock lopen. 2 grote leeuwen of Chinthes bewaken de ingang van het tempelterrein.
In het donker
is de Golden Rock een plek met een mystieke sfeer met alle kaarslichten en de kleine brandende wierookstokjes. Het complex bestaat uit verschillende uitkijk-platforms, een aantal pagodes, de klok, heiligdommen met Boeddha-afbeeldingen en heiligdommen voor Nats, de Birmese geesten te veel om op te noemen.
Prachtig uitzicht
Boven aangekomen wordt je inspanning rijkelijk beloond: je hebt hier vanaf grote hoogte een prachtig uitzicht over de omgeving en staat oog in oog met het bizarre gesteente, dat elk moment naar beneden lijkt te kunnen vallen. Helaas zagen wij niet al te veel van het de omgeving daar we om 17;15 uur aankwamen en de schemer al behoorlijk was in gevallen.
Het plein
Het is ook de moeite waard om rond te wandelen op het plein vlakbij. Je vindt hier een mengeling van religie, cultuur en (nog kleinschalige) commercie: voor het gouden Boeddhabeeld mediteren monniken, terwijl iets verderop allerhande snuisterijen worden verkocht. Neem ook alle tijd om de verschillende onderdelen van het tempelcomplex te bewonderen, waarbij je de cirkel met daarbinnen acht gongen en een reeks religieuze beelden vooral niet moet vergeten. Je komt duizenden Birmese toeristen tegen die uit het hele land komen om hun gebeden en offers aan Boeddha aan te bieden, maar weinig andere toeristen.
Sfeer
De beste periode om naar de Golden Rock te reizen is tussen november en maart. Dit is ook de tijd waarin de meeste pelgrims hun tocht naar het heiligdom maken, wat een serene, magische sfeer met zich meebrengt. Ook wordt er gemediteerd, gezongen en er branden honderden kaarsen. Een bezoek tussen juni en oktober is af te raden: de berg is dan gehuld in een dichte nevel van mist en regen. De hotels in de omgeving zijn in deze periode weliswaar open, maar de meeste restaurants en eetkraampjes houden de deuren gesloten.
Hoe kom je bij de Kyaikhtiyo Golden Rock Pagoda
Om daar te komen is nogal wat inspanning nodig. Hoewel de reis op zichzelf al een avontuur is, kost het veel tijd en kan een deel van de reis ongemakkelijk zijn. Mensen van alle sociale niveaus en etniciteit, rijden honderden km's achterin kleine busjes. Ze komen daar met al hun bagage, vol kleren en eten, omdat ze van plan zijn om vele dagen te blijven. Overal zijn kampeerterreinen. Wij deden het eerste deel natuurlijk met de bus.
De tocht naar de top van Mount Kyaiktiyo
De berg met de gouden rots mag je niet met een auto op. In plaats daarvan rijden er trucks met bankjes in de laadruimte. Volgens een onduidelijk systeem word je bij het startpunt naar een truck gedirigeerd en klim je een trapje op naar de laadbak. Er worden mensen ingeladen totdat er écht geen plek meer is. Comfortabel is anders, maar efficiënt is het zeker. En veilig, want je zit klem genoeg om tijdens de rit niet zomaar uit de bak te vliegen. In de ticketprijs zit ook meteen een levensverzekering inbegrepen, dus dat draagt natuurlijk ook bij aan het veilige gevoel.
Naar de top
Wij hadden een truck voor onze eigen groep dat was wel beetje jammer ik had het wel leuk gevonden tussen de menigte maar nu hadden we wel ruimte natuurlijk En we bleven als groep bij elkaar. Maar er werd niet rustiger gereden hoor en je moest je heel goed vast houden want je gleed werkelijk van links naar rechts en terug. Door al dat geschut bochten en snelheid was het weer een kunst om foto's te maken.
Kom je boven dan krijg je een schitterend zicht op een mooie zonsondergang dat was even wauw.
Souvenierswinkeltjes
De rit omhoog over de bochtige wegen op de beboste bergen, meer dan 1.000 meter boven zeeniveau.
Vanaf hier is het ongeveer een uur lopen naar de Golden Rock langs een weg met souvenirwinkels. Bij de toegangspoort van het tempelcomplex moet je je schoenen en sokken uitdoen en op blote voeten verder lopen.
Stoel/ mand
Als je geen zin hebt om te wandelen, neem je portiers in dienst om je naar de Kyaikhtiyo Golden Pagoda te dragen in een soort bamboe sedan stoel. Onderhandel over een prijs voor vertrek en betaal aan het einde van de terugreis.
Heb je erg veel bagage?
Geen probleem huur een mand met man en je hoeft niets meer te dragen.
Voor ons geen stoel of mand met ons rugtas lopen naar een hotel aan de voet en onze bagage dumpen en een sprint naar de rots maken want we kregen natuurlijk weer een tijdslimiet. En ja de duisternis valt best snel in hier. Maar we hebben het gered zoals je boven gezien hebt.
Wereldwonder
Nee de gouden rots staat niet op de lijst van wereldwonderen, maar dit heiligdom zou daar zeker niet misstaan. De enorme kei vormt samen met de pagode, het tempelcomplex, de prachtige omgeving en de serene, religieuze sfeer die de monniken met zich meebrengen een zeer bijzondere bezienswaardigheid. Ben je in Myanmar, dan is het een absolute aanrader om naar de Golden Rock te reizen.
