Yaroslavl Terugblik Moskou/St Petersburg
KOSTROMA
deze stad is net zo oud als Moskou en ligt op de linkeroever van de Wolga-rivier op 330 km ten noordoosten van Moskou en 65 km ten oosten van Jaroslavl. In het kort kun je zeggen; daar waar de rivieren Wolga en Kostroma in het Laagland samenvloeien ligt Kostroma. Kostroma wordt ook genoemd als de “wieg van Romanovs Vorstenhuis”. Er zijn veel monumentale panden en ook standbeelden. Kostroma ooit de belangrijkste cultuur- en handelsplaats van de Gouden Ring wordt gezien als een van de best bewaard gebleven voorbeelden van 18e-eeuwse stadsplanning en heeft een aantal gebouwen in de zogenaamde "provinciale neoclassicistische" stijl. Haar pittoreske buitengebied is lang een bron van inspiratie geweest voor veel Russische kunstenaars. De opvallende rol die Kostroma door de jaren heen in de Russische historie heeft gehad vind je vandaag de dag nog terug in de stad. Een van de eerste stenen gebouwen in Kostroma was de Kerk van de Wederopstanding van Debra, gebouwd in 1651.
Het wapenschild van Kostroma
is een galei met roeiers en een zeil afgebeeld varend op blauw-lila water van de Wolga.
In de top voert het schip een gele vlag met daarop de afbeelding van een tweekoppige adelaar met drie kronen en in zijn klauwen de scepter en de rijksappel. Deze afbeelding is uit de tijd dat Rusland nog een tsaren rijk was.
En zie hier wat we onder een bankje zagen.
Weer op weg
We verlaten Suzdal op weg naar Kostroma nog een laatste kerk en een kapelletje en dan zien we al gauw weer industrie en jawel de hoge en oude flats. We zijn weer in de gewone wereld aangekomen. En ook hier zien we weer de slechte wegen kuilen en gaten. En echt de auto-/snel- of hoofdweg hoe je het noemen wilt is prima niets geen geschud of geslinger. we komen door een plaatsje waar niet gestopt wordt dus even concentreren om wat foto's te maken vanuit de rijdende bus.
IVANOVO
Daar ik toch wel een paar leuke foto's geschoten had ben ik maar even gaan zoeken op t net en de plaatsen aan onze route ingetikt en zo kwam ik dan toch aan mijn informatie ja soms moet je net iets meer moeite doen voor iets immers.
We zien ook hier weer veel heel veel (electra)draden door de lucht en mooie brede wegen, regeringsgebouwen graffiti, het standbeeld van Lenin jawel 3x het zelfde beeld, op de 2de foto is het als heeft hij iets in de hand met een antenne en dan een fractie later weer een foto zie je dat deze antenne een behoorlijk eind van het beeld vandaan op een dak staat. Op het Victory Square staat een witte Orthodoxe kerk te pronken. En dan voorbij het beeld van een vrouwspersoon rijden we het plaatstje weer uit ik ben er nog niet achter wie zij voor moet stellen. Ook het onderstaande monument stond hier.
Monument voor de Strijders van de Revolutie van 1905
Gelegen op Ploschad Revolyutsi staat het monument in Sovjet-stijl. De textielarbeiders van Ivanovo-Voznesensk speelden een belangrijke rol in die revolutie door de eerste ooit sovjet (raad) van werknemersafgevaardigden in Rusland te vormen. Het monument laat een werker zien die een banner opheft die uit de handen van zijn kameraad is gevallen die op de vloer ligt. Het werd onthuld in 1975 op de 70ste verjaardag van de 1905-revolutie. In de buurt is er ook een gedenksteen voor de demonstranten die op 10 augustus 1915 gedood werden toen de Tsaristische troepen op hen werden geopend. Die hebben we gemist.
We rijden verder het wordt weer groen, een kerk, de toren van een kerk, een klein dorpje en dan weer een kleine plaats. En ook een spoorweghuisje, met jawel echte slagbomen beetje doorgezakt, een klein vliegveld, en een autoshowroom van Lada. Dan zien we het bord met Kostroma, dit is leesbaar voor ons. Dit is leuk; je hebt een aanrijding een stevige zie de tractor op zijn kant liggen. Geen probleem dit los je samen op geen politie erbij. Even later rijden we door een voorstad van Kostroma en daar zijn ze bezig met wegwerkzaamheden en zie hier dit moet onder toeziend oog van jawel de politie. Ach ja 's lands wijs zullen we maar denken daar kwamen we later op onze reis ook achter. We rijden Kostroma binnen het is tijd om de inwendige mens te versterken en na de lunch gaan we Kostroma verkennen.
Soesaninskaja Plosjtsjad
Dit is het centrale plein van de stad. In 1773 werd Kostroma verwoest door een grote brand. Nadien werd de stad herbouwd, waarbij de straten uiteenlopen vanaf een punt bij de rivier. Volgens een legende zou keizerin Catharina de Grote haar waaier op de kaart hebben laten vallen, waarna ze de architecten opdracht gaf om haar ontwerp uit te voeren.
Aan dit plein zijn o.a. een brandweertoren en enkele overheidsgebouwen zoals het paleis van de Gouverneur en het Ostrovsky Drama Theatre gele gebouw alle in dezelfde tijd gebouwd, waardoor het geheel een homogene uitstraling heeft. Aan de basis van de halve cirkel de winkelarcades. In de straten eromheen staan nog veel huizen van rijke kooplui.
Ook staat hier de bronzen hond erg leuk, ieder wilde ermee op de foto maar waarom????? !kke niet weten hij was wel lief.
De brandweertoren
De toren en voormalig wachthuis bestaat uit een kubusvormig gebouw met klassieke zuilenfaçade aan de voorzijde. Boven op dit gebouw staat de eigenlijke toren. Links en rechts zijn de brandweerkazernes bijgebouwd.
In de tweede helft van de 19e eeuw werd de toren meermaals verbouwd. In het jaar 1870 werden de brandweerkazernes eraan bijgebouwd. De toren werd tot 2005 nog door het lokale brandweerkorps gebruikt. Daarna werd de toren overgedragen aan het stadsmuseum. Je ziet ook hier heel veel draadwerk in de lucht het hoort er gewoon bij!
De winkelarcades
De handel arcades zijn meestal een mooi voorbeeld van stedelijke planning van de neoklassieke periode in Rusland. Het complex van de handelsgalerijen ("Gostiny Dvor") werd gebouwd in het einde van de XVIII eeuw op de plaats, waar 300 jaar voordien de loopgraven van het Kostroma Kremlin (die in de 18e eeuw nog bestonden). Het complex bestaat uit meer dan 10 gebouwen, die in de XVIII-XIX eeuw zijn ontstaan.
Het is gelegen aan het centrale plein. De classicistische winkelarcades in het oude stadscentrum getuigen van de vroegere glorie van de marktstad. Het complex heeft diverse ingangen. Ja als we dat hadden geweten hadden we rond gelopen want wij stonden voor een ingang die gesloten was. Helaas konden wij dus niet de markt op. Maar we hebben wel heerlijk rondgelopen hoor.
In elke arcade werden verschillende soorten goederen verhandeld: er zijn bloem-, melk-, plantaardige-, tabacco-, olie-, snoep en visarcades. En aan de Volga-rivier zijn er parallel bros- en 'kvasarcades ('kvas' is een Russisch gebrouwen zoet drankje) en verder ook visarcades.
Het middelpunt van het binnenste handelsplein is de Verlosserskerk (1766) met een kenmerkende hoge klokkentoren. De witte obelisks die de hoofdingang flankeren werden aangebracht ter gelegenheid van een koninklijk bezoek aan de stad in 1823.
Joeri Vladimirovitsj Dolgoroeki
ook bekend onder de naam Joris I van Rusland, regeerde als Grootvorst (Veliki Knjaz) van Kiev van september 1149 tot april 1151 en daarna opnieuw van 1155 tot aan zijn dood.
Hij was een sleutelfiguur in de politieke machtswissel van het Kievse Rijk naar het vorstendom Vladimir-Soezdal, die volgde op de dood van zijn oudere broer Mstislav de Grote. Het was gewoon een schitterend beeld dus moest m even van diverse kanten vast leggen hoor.
De Kostroma (Russisch: Кострома́)
is een linker zijrivier van de Wolga in het Europese deel van Rusland. De Kostroma stroomt door de oblasten (districten) Jaroslavl en Kostroma en vormt over de 50 km de natuurlijke grens tussen deze oblasten. De monding is na 354 km in het stuwmeer van Gorki bij de gelijknamige stad Kostroma voorbij het Ipatjev-klooster. De Kostroma wordt gevoed door de Wotsja, Mesenda, Wjoksa, Tjobsa en de Sjatsja aan de linkerzijde, en door de Sjoegoma, Svetlitsa, Lamsa, Selma, Monsa en Obnora aan de rechterzijde. De bovenloop van de rivier is grillig en smal en naarmate de rivier dichter bij het stuwmeer komt, wordt de rivierbedding uiteindelijk zo'n 30 à 40 meter breder. Stroomafwaarts vanaf de stad Buj is de rivier bevaarbaar. Van november tot mei vriest de rivier normaal dicht en het smeltwater van de sneeuw en het ijs zorgt in het voorjaar voor een tijdelijk hoger waterpeil. Via de Wolga stroomt het water uiteindelijk naar de Kaspische Zee.
Het Ipatjev-klooster van de Heilige Drieëenheid
(Russisch: Свято-Троицкий Ипатьевский монастырь) of Hypathiosklooster.
Daar waar de rivier Kostroma en Wolga samenvloeien rijzen de wit stenen muren en gouden koepels van het klooster op. Het klooster werd gebouwd door een invloedrijke prins (een voorouder van tsaar Godunov). In 1590 werd het klooster voorzien van de traditionele gouden koepels. In 1609 werd het klooster bezet door aanhangers van de Valse Dimitri II. In hetzelfde jaar werd het klooster weer bevrijd. De latere en eerste Russische tsaar Michaël Fjorowitsj Romanov verbleef in die tijd in het klooster. Ook tijdens de Pools-Litouwse invasie hield Michaël Romanov zich met zijn familie hier schuil. Na de overwinning op de Pools-Litouwse troepen werd Michaël in februari 1613 op deze plek tot tsaar gekozen.
Deze gebeurtenissen brachten het klooster nog meer roem en welstand, immers het klooster gold sindsdien in zeker opzicht als de wieg van de Romanov-dynastie en werd met forse toelagen van de Romanovs bedacht.
Nadat een buskruitexplosie de Drie-eenheidskathedraal volledig verwoestte, werd in de jaren 1650-1652 de huidige kathedraal gebouwd.
In de twee helft van de 18e eeuw kreeg het klooster 11m hoge vestingmuren met wachttorens ter bescherming van de stad tegen aanvallen vanuit de gebieden boven de Wolga. Tot op de dag van vandaag zijn deze gebouwen gedeeltelijk behouden.
Het Ipatiusklooster was ooit de zetel van de eerste Romanov is een Russisch-orthodox klooster. Elke Russische tsaar beschouwde het als een plicht om het klooster ten minste eenmaal met een bezoek te vereren.
Het later gebouwde Aartsbisschop Huis werd bewoond door Ruslands laatste tsaar Mikhail Romanov die hier tot eerste Russische Tsaar werd gekroond.
Het is een wonder boven wonder dat de trots van de stad, de abdij van St. Ipaty, gespaard is gebleven bij de brand van 1773. De stad is door de eeuwen heen verbonden met de twee belangrijke en rivaliserende families van Rusland, de Romanovs (de familie die vanaf de 17e eeuw tot aan de Russische Revolutie in 1917 de tsaren voortbrachten) en de Godunovs. Van beide families zijn dan ook diverse nagelaten gebouwen en invloeden terug te vinden. Net als in het Ipatjevski-klooster vind je dus in het centrum nog sporen van de bijzondere band die deze stad had met het bojaren- en later zelfs tsarengeslacht Romanov.
Tegenwoordig is het klooster met zijn historische betekenis en bebouwing een veilig thuis voor monniken.
De oorspronkelijk houten gebouwen werden in de 16e eeuw door stenen gebouwen vervangen.
Op het complex vinden we de;
- Drie-eenheidkathedraal (bouwjaar 1652)
- Kathedraal van de Geboorte van de Heilige Moeder Gods (bouwjaar 1860-1862, gesloopt in 1930)
- Poortkerk Chrysanthos en Daria (bouwjaar 1840-1860)
- Kerk van de Heilige Johannes de Theoloog (1681-1686)
hier zien we dan wat van het interieur we mochten niet overal fotograferen dus af en toe moest het stiekem
Het Romanovpaleis
met beschilderde muren. Wij hebben net als de Romanov Family de trap opgelopen haha. Ja met iets minder allure denk ik dan maar maar toch!! Binnen was het ook zeer de moeite waard.
Openlucht museum voor houten architectuur
In 1958 werd bij de muren van het Klooster een uniek museum geopend. Kerken, oude huizen, schuren, water- en windmolens en klein badhuizen werden vanuit verschillende dorpen in de regio bij elkaar gebracht. Onder ander de kerk van de Synaxis van de Maagd uit 1552 van het dorp Kholm en de Transfiguratiekoer uit 1713 zijn hier te bezichtigen. Ook is er een grote collectie van houtbewerking tradities te zien, die werden doorgegeven van vader op zoon. Wij zijn hier niet geweest zijn in Suzdal al gegaan je moet keuzes maken!
Ivan Susanin
de Russische nationale held die weigerde de verblijfplaats van de Tsaar te vertellen en daardoor werd gemarteld. Hij beschermde het land tegen de vijand. Dat is waarom dit monument op de heuvel staat en kijkt uit op de rivier Wolga. Het monument is enorm en het symboliseert de macht van Russische volk.
De populaire legende gaat dat hij Poolse en Litouwse troepen liet geloven dat hij hen via de kortste weg naar het Ipatiev-klooster bracht maar zij werden zo diep het bos ingeleid dat ze hun weg terug niet meer konden vinden.
Het Lenina Park
is het centrale park van Kostroma het is een bijzonder mooie locatie de weg er naartoe leidt je naar de rivier, met geweldig uitzicht en een rustige sfeer.
Het werd aangelegd in het begin van de 14e eeuw, daarom zijn sommige bomen hier meer dan 120 jr oud. Na de revolutie veranderde het park en kreeg het dubbel getint erfgoed van de Sovjet-tijden een bijzonder monument.
Op internet wordt gesproken over het Ostrovsky paviljoen ("Besedka Ostrovskogo") genoemd naar een Russische schrijver en dramatist Alexander Ostrovsky. Door inwoners van Kostroma beschouwd als hun stadsman, omdat veel van zijn verhalen hier plaatsvinden maar er was een grondige renovatie gaande let wel het paviljoen en de kathedraal die hier stonden zijn naar beneden gehaald en worden opnieuw opgebouwd.
Vladimir Lenin (22-04-1870-21-01-1924)
Als je naar het totale beeld kijkt zie je dat er iets niet helemaal klopt. Het beeld is de eenvoud zelve en zwart brons.
Een nieuw persoon (ook al is die van de statuur Lenin) op een oude sokkel plaatsen, heeft een zeker risico; Dat de verhoudingen niet meer kloppen. Zoals hier, in Kostroma. Dat voetstuk werd er in 1913 neergezet en moest de basis worden voor een monument ter ere van het driehonderdjarig jubileum van de Romanovs. De Revolutie was eerder klaar dan het beeld en in 1928 mocht Lenin erop. De naam 'Lenin' was een van zijn pseudoniemen .
Wolga
is een van de belangrijkste rivieren die door het Europese deel van Rusland stroomt en heeft een lengte van 3.530 km. Zij stroomt hij via de Wolgadelta de Kaspische Zee in
De rivier de Wolga behoort met zijn lengte tot de langste rivieren van Europa en deelt Kostroma in 2 delen.
Vanuit het Leninapark lopen we naar het uitkijkpunt en hebben een mooi zicht over de Wolga waarmee we afscheid nemen van Kostroma
