Het dorp wordt gedomineerd door 2 historische gebouwen;
een oorspronkelijk Gotisch fort nu een kasteel met een hotel en restaurant
en de kerk van St. Kunhuty.
Čejkovice
Čejkovice ligt in het zuiden van Moravië, 40 km ten zuidoosten van Brno in het district Hodonín. Het dorp heeft een oppervlakte van 2.506 ha. De as van het hele gebied is de beek Prušánka. Het reliëf is licht golvend en de gemiddelde hoogte van het gebied is 208 m boven de zeespiegel. De gemeente telt ongeveer 2.500 inwoners.
Het is een van de warmste plaatsen in Tsjechië met een gemiddelde jaartemperatuur van 9,2 °C, wat gunstige omstandigheden creëert voor de teelt van wijnstokken. In Čejkovice worden op meer dan 500 ha wijnstokken verbouwd en in het dorp zijn enkele tientallen wijnmakerijen actief. Čejkovice is daarmee een van de grootste wijnbouw-dorpen in Tsjechië en het derde grootste wijndorp van Tsjechië
Kasteel
Het kasteel heeft een complexe ontwikkeling doorgemaakt. Het metselwerk en de opstelling van de middeleeuwse feodale zetel en de tempelcommando's die eraan voorafgingen, zijn grotendeels bewaard gebleven. Naast de doorgang naar de binnenplaats staat een prismatische toren. Het is deze middeleeuwse toren die het meest opmerkelijke object van het oudere deel van het kasteel vertegenwoordigt - het oorspronkelijke fort.
De fundamenten van de vierkante toren zijn het oudst. Waar eerst een woongewelfd deel aan werd toegevoegd. Later werden 2 loodrecht op elkaar staande vleugels gebouwd, die de binnenplaats van het zuidwesten naar het zuidoosten afsloten. Het kasteel heeft 3 vleugels van 1 verdieping rond de binnenplaats, in een planvorm gerangschikt tussen een kwartcirkel en een hoefijzer.
In de 18e eeuw werd het kasteel voltooid door de gebouwen van het zuidelijke voorplein, te verbinden door een binnenplaats. Rondom het kasteel was al een park aangelegd.
Onder het kasteel bevinden zich uitgebreide kelders.
De onderste smalle ruimte is gedeeltelijk uitgehouwen in de rots en was alleen toegankelijk via een opening in de vloer van de 1ste verdieping. Er waren meer dan voldoende mogelijkheden voor bouwinterventies, want in 1645 werd het kasteel afgebrand door de Zweden en in 1705 door de opstandige Kurucs. Deze laatste vernietiging van het kasteel zorgde voor een veeleisende reconstructie tot een kloosterwoning.
De moeilijke periode voor het kasteel kwam na 1918, toen het de eigendom werd van de staat. In 1975 verwierf het dorp het gebouw in een desolate staat. De sloop werd echter strikt afgewezen en vanaf die datum werd het hele gebouw geleidelijk heropgebouwd. De kapel, die nu de ceremoniële zaal van het dorp is, werd als eerste voor het publiek geopend.
We brengen een bezoek aan het labyrint van keldergangen die momenteel worden gebruikt door Templarská sklepy Čejkovice, wijncoöperatie .
Elk jaar, op de 3e zondag van augustus, wordt een traditioneel gekostumeerd feest gehouden ter herdenking van de inwijding van de kerk van St. Kunhut.
Čejkovice is onlosmakelijk verbonden met de persoon van de 1ste Tsjechoslowaakse president, Tomáš Garrigu Masaryk. Er is een huis in het dorp waar Tomáš Garrigue Masaryk leefde van zijn 6e tot 12e jaar.
De geschiedenis van de mysterieuze Tempeliers, hun fort en ook de kelders van de Tempeliers in Čejkovice zijn allemaal verbonden met hun aankomst hier in de jaren 1230.
Samen met de bouw van hun fort begonnen de ridders met de bouw van een labyrint van uitgebreide wijnkelders, dat niet eerder in de Tsjechische landen gebouwd was.
Tempelierskelders
Deze werden gebouwd op hetzelfde moment als het fort en in legendes wordt er en nog steeds verteld over hun grootte. De enorme kelders, waar een schutter te paard of een kar vol goederen doorheen kan, zijn en worden nog steeds gebruikt voor het bewaren en rijpen van wijnen.
Van het totale complex van gangen dat naar verluidt naar Skalica leidde, is slechts 650 meter aan kelders, bekend als Tempelierskelders toegankelijk.
Elk jaar organiseren lokale verenigingen die wijnmakers samenbrengen hier verschillende evenementen met een wijnthema. Je kunt ook het hele jaar door individuele wijnhuizen bezoeken, lokale wijnmakers zullen je graag vermaken en kennis laten maken met hun wijnen.
De Moravsky Kras
Een nieuwe dag breekt aan we rijden via Brno (helaas niet echt in de stad geweest) Je ziet die flatgebouwen staan in al die vrolijke kleurtjes. Denk nu niet dat je als bewoner een hele etage hebt zoals bij ons. Elke flat telt 1 woon- en 1 slaapkamer en een keukentje en dat voor de prijs van €400,00 per maand. De ouders slapen in de woonkamer, kinderen samen in de slaapkamer in het midden van de etage, is een galerij waar of de toegangsdeur zit.
We rijden verder naar het ( in het Engels): Moravian Karst. Dit is een groot beschermd natuurgebied bestaande uit ravijnen, grotten en valleien. Het gangenstelsel hoort bij het plaatsje Blansko in Moravië ten noorden van de grote stad Brno. Het gebied heeft een totale oppervlakte van 92 km² waarvan 3,5 km² aan ondergrondse gangen. Hiervan is slechts een deel opengesteld voor publiek. De Moravische Karst is verweven met een dicht netwerk van wandel- en fietsroutes, waarop je andere bezienswaardigheden kunt tegenkomen, zoals kasteelruïnes, bedevaartskerken of uitkijkposten. Er zijn ook verschillende veelbezochte klimterreinen in de omgeving.
De borden wijzen je de weg. Maar bij aankomst eerst koffie natuurlijk. En dan denk je iets bijzonders te zien een watermolen, is het gewoon een onderdeel van het hotel maar wel heel erg leuk!
Punkva Caves
De Punkva-grotten is 1 van de delen die is opengesteld voor publiek. Dit is eigenlijk het grootste deel van de grotten. Hier vind je een groot gangenstelsel vol met stalagmieten en stalagtieten. Veel druipstenen hebben een naam, die past bij de vorm die ze hebben. Als toerist krijg je na het gangstelsel waarin je moet lopen, ook een rondleiding in een boot die door de Punkva-rivier vaart. Deze boot stopt tussendoor bij de Masaryk grotten. De grotten zijn aansluitend aan de Macocha Abyss.
We hebben even vrije tijd en dan is het tijd om met het treintje richting de grot te lopen. We kunnen er bijna allemaal in En zo wacht Klara dus met nog een paar op het volgende treintje. De rit stelde niet echt veel voor. Maar het had wel een flinke tippel geweest hoor!
Het droge gedeelte
Dit is in 1909-1914 ontdekt en 810 m langdroge gedeelte is in 1909-1914 ontdekt en 810 m lang
Het 1ste gedeelte van de rondleiding loop je. Dit droge gedeelte is in 1909-1914 ontdekt en 810 m lang. In deze droge ruimtes stroomt het water van de Punkva al duizenden jaren niet meer, maar er zijn wel meertjes, zoals het Spiegelmeer. Tijdens de wandeling geven driehoekige stenen het niveau van de rivier de Punkva aan tijdens overstromingen, zoals die van 1917, 1938 en 2006.
Diepe ondergrondse meren
De boottocht (zie je de nam van onze boot?) over de ondergrondse rivier de Punkva is 440 m lang. In de gangen, die deels natuurlijk, deels aangelegd zijn, is het water ongeveer anderhalve meter diep. Maar op de meren in de grotere ruimtes loopt de diepte op tot tientallen meters.
Onderweg legt de boot nog één keer aan voor een bezoek aan een droge zaal en dan is het tijd om de grotten te verlaten.
Kabelbaan
Na de ondergrondse rondleiding namen we de kabelbaan naar de bovenkant van de Macocha-kloof. Je kunt een retourtje kopen, of ervoor kiezen om vanaf het hoogste punt terug te wandelen naar Skalní Mlýn of verder de wandelen naar andere grotten.
Macocha Abyss
Of Macocha Gorge (vertaling: Stiefmoeders' Vallei) is een kloof met een diepte van 138,7 m het zogenaamde lichtgat. Het bovenste deel van de afgrond is 174 m lang en 76 m breed. Dit maakt de kloof de grootste van Tsjechië, maar ook de grootste van centraal Europa. De rivier de Punkva heeft gezorgd voor de vorming van de kloof, en daarbij voor het vormen van de ondergrondse gangstelsels van grotten. Aardig geklommen en gelopen weer even voor de inwendige mens zorgen.
Er zijn verschillende legendes die de ronde gaan over de Moravsky Kras;
Er leefde eens een weduwnaar met zijn zoon Janicek in het plaatsje Vilémovice. Hij trouwde voor de 2e keer en kreeg een kind. Janicek kreeg er dus een stiefmoeder en halfbroertje bij. Hij was altijd gezond, maar zijn broertje alleen maar ziek. De stiefmoeder van Janicek ging daarvoor naar een waarzegster. De waarzegster vertelde dat als Janicek zou sterven, haar zoon beter zou worden. Stiefmoeder nam Janicek mee naar de rand van de kloof. Ze zei hem dat hij bessen moest plukken, en duwde hem toen naar beneden. Janicek kon nog takken vastpakken en schreeuwde om hulp, hij werd toen gered door houthakkers. Zijn stiefmoeder kwam thuis en trof haar eigen zoon daar dood aan. Ze nam hem mee en sprong met hem van de rand van de kloof af. Sindsdien is de kloof vernoemd naar 'stiefmoeder', macocha. (Al is in het Tsjechisch vertaald eigenlijk 'macecha'.)
We rijden weer terug naar ons hotel een kleine 2 uur, oud en modern wisselen elkaar af langs de weg zo ook de kerkvormen. Kijk even goed naar de fopt met het gele huis. Daarvoor staat een paal met daarop een speaker. Deze is nog uit de communistische periode! Via dit systeem werden de mensen opgeroepen activiteiten te ondernemen. Heus het is nog in werking een aantal dagen later hoorden wij in ons hotel de muziek uit de speaker komen en daarna de oproep om naar de kerk te gaan.
Even gezellig met elkaar een drankje en hapje eten waarna het tijd is voor onze wandeling door het dorp ook gezellig.
LEDNICE
Diep in het zuiden van Tsjechië, vlakbij de plaats Mikulov (een van de mooiste steden in Tsjechië), ligt het cultuurlandschap Lednice-Valtice. "Wie is de Mol", heeft hier ook gespeeld.
Tussen de 17e en 20e eeuw transformeerden de regerende hertogdommen van Liechtenstein hun domeinen in Zuid-Moravië tot een bijzonder landschap het is een uitzonderlijk voorbeeld van een gebied ontworpen tijdens de Verlichting en daarna evolueerde. Dit Neo Gothische paleis, een kasteel kun je het eigenlijk niet noemen (verdedigingsplekken ontbreken), heeft kleine mooi gevormde torens, prachtige ramen en al die decoraties.
Het gebied Lednice-Valtice is zoals gezegd een koninklijke droomwereld. Een enorme ‘tuin’ van bijna 200 km², aangelegd door de hertogen van Liechtenstein rond de kastelen van Lednice en Valtice.
Het gebied staat ook wel bekend als de Tuin van Europa. Dit is een van de grootste landschappen op ons continent die door de mens is aangelegd. Een plek waar de hertogelijke familie Liechtenstein kon ontspannen. In het voorjaar staan hier de mooiste bloemen in bloei. De rest van het jaar is het er sprookjesachtig. Beeldentuinen, vijvers, waterlelies fonteinen, groene bossen, weiden vol bloemen en zeldzame boomsoorten een grot en een aquaduct.
Zie het schitterende interieur en ontdek hoe de familie Liechtenstein, een van de rijkste families in Europa, eeuwenlang leefde.
Een minaret in Tsjechië
Voor het plezier en de verrassing van de gasten hebben Weense architecten veel kleine romantische gebouwen in het landschap geïntegreerd, die deze plek een uniek karakter verschaffen. Vlakbij chateau Lednice bevindt zich een 60 meter hoge minaret die je kunt klimmen. Je hebt er een onvergetelijk uitzicht biedt over het hele complex. Bij het jachtchateau “Rendez-vous” kun je genieten van een picknick of maak een tochtje op een boot naar de ruïne van kasteel Janohrad (kasteel van John). Liefhebbers van fietsen kunnen ook in het park terecht. Je hebt hier echt een paar dagen nodig om alles te zien.
Helaas hebben we Valtice niet aangedaan
En als we het paleis uitlopen worden we begeleid door vioolmuziek wat wel mooi klonk. Nu lekker genieten in de buitenlucht nog wat foto's van de buitenkant de botanischer tuin die we niet ingegaan zijn en het museum ook lekker voorbij gelopen.
Ho wacht ik had nog niet verteld dat Ans een knakworstje uitprobeerde bij het ontbijt. Nou geloof me dat was geen suc6 We hebben trek gekregen dus op zoek naar een leuk plekje om een hapje te eten en dan lopen we langs die kraampjes je kent het wel ja natuurlijk gaan we voor de bijl wel lekker hoor die flinterdunne wafel met een vleugje chocolade vonden we 's avonds. We komen langs een putdeksel dus die leggen we even vast dan lekker eten en daarna rijden we weer op huis aan.
De dorpswandeling
Ach heel veel stelde het niet voor maar was toch weer leuk om mee te maken. Langs een aantal van die traditionele huisjes op de heuvel krijgen we weer de nodige informatie over de tempeliers en lopen we naar beneden en dan achterlangs via de velden door naar een wijnproeverij nou dat werd gezellig hoor😂😜🤣😂
