Voor vandaag staan de Simplon-pas en de Aletschgletscher en Eggishorn op de planning
Eigenlijk ook het zonnetje maar die liet ons een groot deel van de dag helaas in de steek.
De Simplonpas
Dit is een bergpas tussen Zwitserland en Italië. Het verbindt het Zwitserse Brig met het Italiaanse Domodossola over een traject van 63,6 kilometer. De lengte van Brig tot het hoogste punt van de pas is ongeveer 18 kilometer. De pashoogte ligt op 2.005 meter. Vanaf de pas heb je een mooi uitzicht op een aantal vierduizenders.
Schietoefeningen
De Simplonpas wordt nog steeds gebruikt door het Zwitserse leger voor schietoefeningen. Deze vinden meerdere keren per jaar plaats. Niet al het materiaal ontploft. In de maanden juni en augustus wordt het gebied gecontroleerd en worden resten van munitie opgeruimd.
Ganterbrug
Op weg naar de Simplonpas. Je ziet de dag begint grijs en het zijn dus bijna zwart/wit foto's. Onze eerste stop biedt zicht op de brug. Deze is al sinds mensenheugenis hét symbool van verbinding. De reden waarom de gedurfde Ganterbrug bestaat,
is op het 1ste gezicht duidelijk: om Wallis met het zuiden te verbinden via de Simplon-route. De constructie met zijn spectaculaire overspanning en zijn bewegende pilaarvoeten, waardoor de brug tot 50 cm kan worden verplaatst, is over de hele wereld bekend. Het was wel apart om te zien hoe de brug keer op keer verdween in de laaghangende bewolking.
De brug ligt 1.450 meter boven het Gantertal en is 678 meter lang en voorzien van een S-bocht. In 1980 is de brug voor het verkeer opengesteld. De bouwwerkzaamheden hebben 4 jaar geduurd, omdat ze in de winter niet konden doorwerken.
Bruggen, viaducten, galerijen en tunnels
De weg naar en over de Simplonpas heeft diverse bochten en voert door een mooi gebied. Bij iedere bocht is het uitzicht weer anders. Ook in de winter is de weg toegankelijk, dit ondanks lawines. Er wordt veel gebruik gemaakt van galerijen en tunnels. In totaal zijn er 50 bruggen (waaronder de Ganterbrücke), 20 galerijen en 10 tunnels (waaronder de in 1970 gebouwde Kulmtunnel). Op de terugweg had ik de kans die gallerijen nog iets beter vast te leggen zoals je op die laatste foto ziet. Moest natuurlijk wel uit de rijdende bus gebeuren.
De Stenen adelaar
Zwitserse militairen hebben de bijna 9 m hoge adelaar in hun vrije tijd gebouwd in het voorjaar van 1940 op een hoogte van 2.005 m gebouwd. De grote imposante stenen adelaar (graniet) is al van veraf te zien. De adelaar is 11 meter hoog en "kijkt" richting Italië. Boven in de kop van de adelaar, zat een uitkijkpost, van waaruit ze de mogelijke vijanden (Italianen) in de gaten konden houden. In 1944 werd de adelaar daadwerkelijk in gebruik genomen. De adelaar is een monument die herinnert aan Wereldoorlog II en staat sinds de 2e wereldoorlog als stenen schildwacht tegenover het hospice.
Tekst welk te lezen is aan het begin van het wandelpad naar de adelaar toe:
In der Freiheit der Berge steht es, ein wuchtiges Mal aus hartem Granit:
Ein Gedenken treuer Pflichterfüllung, ein dauerndes Mahnen, willig und wach zu sein für unsere Freiheit.
Nederlandse vertaling:
In de vrijheid van de bergen staat het, een enorm stuk hard graniet:
Een herdenking van een getrouwe vervulling van zijn plicht, een permanente herinnering, bereid en wakker voor onze vrijheid.
We hadden heel veel geluk aan de overzijde van de weg was het knap bewolkt. Hadden we weinig adelaar gezien.
Alte Spittel
Dit gebouw heeft meerdere benamingen. Het wordt ook wel Alter Spittel of Alte Hospiz genoemd. Het materiaal van het uit 5 verdiepingen bestaande gebouw is graniet. In 1650 gaf Kaspar Jodok von Stockalper opdracht tot de bouw hiervan op de Simplonpas. Het was bedoeld als schuilplaats voor de reizigers en handelaren die over de Simplonpas kwamen. Het gebouw heeft dienst gedaan als verschillende soorten huisvesting: In 1980 werd het opgekocht door het Zwitserse ministerie van defensie.
Barralhaus
In 1902 werd het Barralhaus door Pierre-Marie Barral gebouwd. Het is een indrukwekkend en intrigerend H-vormig gebouw niet ver van Alte Spittel verwijderd. Het Barralhaus deed eerst dienst als vakantiehuis voor de studenten van Pierre-Marie Barral. Sinds 2007 is het in handen van het Zwitserse leger en wordt het gebruikt als trainingslocatie voor de militairen.
Simplon Hospiz
Van 1800 tot 1805 had Napoleon Bonaparte de 1ste alpenpasroute die berijdbaar was voor voertuigen die over de Simplon werden gebouwd. In 1801 gaf hij opdracht tot de bouw van een hospice op de top van de pas die ook als kazerne kon worden gebruikt. Het beheer van het hospice werd toevertrouwd aan de Augustijner kanunniken van het Grote Sint Bernard hospice. In 1813 werd pas de 1ste steen gelegd. Het jaar daarop werd Napoleon omvergeworpen en werden de bouwwerkzaamheden stopgezet. De Grote Sint-Bernard kanunniken voltooiden het gebouw door de Lausanne-architect Henri Perregaux in 1831. De accommodatie voor meer dan 300 mensen het voedde en ving tot 12000 gasten per jaar.
Het 3 verdiepingen tellende gebouw met steil zadeldak meet en indrukwekkende 20 tot 64m. Het onlangs gerenoveerde en gemoderniseerde hospice is het hele jaar door geopend en biedt plaats aan maximaal 130 gasten. Het wordt nog steeds gerund als ontmoetingsplaats door de Grote Sint-Bernarduskanonnen. Helaas net iets te laat om het bord van de top van de Simplonpas vast te leggen. Maar we gaan wel weer aan het zakken.
Het wordt weer een stuk donkerder maar het zonnetje wil er wel doorkomen. Weet je wat, wij gaan even aan de koffie met gebak. Nou even dit koste aardig wat tijd het waren behoorlijke punten! Er hoorde een 2e gratis koffie bij. We hebben zitten smullen ons lunch hadden wij weer binnen moet je maar denken.
Het is weer genieten van alles wat of we zien buiten en ja ook nog even een blik op de Ganterbrug van uit een andere hoek.
We reden eerst naar een soort van militair museum maar dit was gesloten dus wel even lekker de benen strekken
Het lijkt als wordt het lichter
De St. Antoniuskapel
is een kapel gebouwd in 1692 in de buurt van Bidermatten in de gemeente Saas-Balen, kanton Wallis. Het ligt aan het oude dalpad, aan de rechterkant van het dal. Gewoon een lief kerkje
We moesten even terug naar het hotel om een paar medereizigers op te halen die vanmorgen niet meegingen en ja er gingen er ook weer een paar uit haha Ech het werd weer knap donker zoals je ziet als dat maar goed gaat straks.
We rijden naar Fiesch waar we na eerst een toiletbezoek natuurlijk de gondel (ruim plek voor 6 personen) instappen om naar boven te gaan. Niet echt veel zicht. We stappen uit en moeten dan in de volgende cabine om helemaal boven te komen. Plaats voor 40 personen en hij wachtte echt tot hij vol was. Geloof me we zaten als haringen in een ton tegen elkaar aangeplakt. Leve de Corona-maatregelen Nou hier niet hoor😢
Ook nu was er niet veel te zien helaas. Eenmaal uitgestapt nog een beetje hoop maar zoals je ziet vervloog die vrij snel weer. En dat restaurant boven was ook nog eens gesloten anders hadden we daar even kunnen verblijven in de hoop dat de wolken op zouden trekken. Ach weet je we zijn toch boven geweest Het weer heeft gelukkig niemand invloed op. Dus maar weer 1 verdieping gezakt om iets te eten/drinken (wij hadden aan drinken genoeg). Je mag van me aannemen dat de prijzen behoorlijk gepeperd zijn in het restaurant.
En weet je wat ook erg slim is? Je maakt je keuze en gaat met je bestelling naar de kassa. Als je afgerekend hebt, vragen ze je QR-code om te scannen.
Na nog beetje rond gekeken te hebben zijn we naar de gondels toegelopen en naar beneden gegaan. En toen hadden we iets meer zicht zoals je ziet. Terugkijkende niet hoor was dicht en bleef dicht.
De Aletschgletsjer
in Zwitserland lijkt wel een andere planeet. Deze gletsjer is maar liefst 23,6 km lang, al lijkt hij kleiner als je er bent. Zo’n 27 miljard ijs bedekt een oppervlakte van 117,6 km². Als je de regio van de beroemde Jungfrau bezoekt moet je deze gletsjer zeker niet over slaan. Dit zijn de mooiste uitkijkpunten en de beste excursies van de Aletschgletsjer.
De Bettmerhorn
ligt boven de Bettmeralp is een van de beste plekken. Het panoramisch uitzicht hier is heerlijk. Je kunt hier goed rondlopen. Er is ook een speciaal uitkijkpunt boven het ijs.
Zag er dus heel veel belovend uit haha.
UNESCO
Op 13 december 2001 werd de Aletschgletsjer samen met de zuidelijke aangrenzende gebieden Jungfrau-Bietschhorn opgenomen in de lijst van het werelderfgoed. Het omvat zo’n 540 km2 groot en ligt in de Zwitserse kantons van Bern en Wallis. Het beschermde gebied begint aan de voet van de Eiger, Mönch en Jungfrau. Deze info is wel leuk net als die 2 foto's.
Fiesch
is een populaire uitvalsbasis voor een bezoek aan de indrukwekkende Aletschgletsjer. Sinds 2019/2020 brengt een 10-persoons gondel je vanuit de ÖV-Hub Fiesch je naar de autovrije Fiescheralp (2212 m). Ook hier heb je de mogelijkheid om te overnachten, maar er is maar een handjevol accomodaties.
Skiërs trekken (vergezeld van onze groep dit keer) vanaf hier direct verder naar de Eggishorn (2889 m) of één van de andere pistes.
Beneden gekomen, kun je 2 dingen doen net als de meesten een bankje zoeken in het gebouw om op de bus te wachten of even stukje het dorp in. Dat leek ons leuker. We zijn naar het kerkje gelopen dat was een behoorlijke klim! Helaas hij was niet open. Rondom lag een bijzonder mooie begraafplaats en een plek voor de urnen, heel indrukwekkend dat zo midden in het dorp.
Gevonden op t net;
De kapel van St. Augustine en de Veertien Heilige Helpers
ligt naast de kerk in het centrum van Fiesch. Oorspronkelijk was het de kapel van het Augustijnenklooster Gnadenberg, gesticht in 1339 in het naburige Ernen en in 1343 vanwege ruimtegebrek naar Fiesch verplaatst. Het klooster verarmde en werd in 1489 opgelost. De goederen van het klooster werden overgedragen aan de parochie. De kapel werd erg vervallen genoemd, maar werd blijkbaar snel hersteld, aangezien er in 1498 opnieuw de eredienst plaatsvond.
Het huidige uiterlijk is grotendeels te danken aan veranderingen in de jaren 1771/72. In 1931 werd de kapel ingrijpend verbouwd en voorzien van historiserende muurschilderingen door Julius Salzgeber.
Op die op 1 na laatste foto, zie je een huis en als je van dichtbij kijkt zie je dat de gehele gevel bedekt is met opgelegde plakjes hout bevestigd met klinknageltjes. Of dit ter bescherming van het gesteente is of isolatie dat weet ik niet wel zagen we dit vaker op de reis wie weet kom ik daar ooit nog achter.
We kwamen ook wat leuke details tegen bij de huizen of gewoon zomaar ergens in een berm. En dan is er ook nog tijd om even voor de inwendige mens te zorgen natuurlijk. Wij namen een glas Jägertee, en de mannen warme choco met een scheutje, was niet verkeerd 😜
Dan lopen we weer rustig terug naar het punt waar we afgesproken hebben de meesten staan daar al te wachten op de bus.
Verrassing
Nou wat hadden jullie een pech ik ga proberen of ik het een beetje goed kan maken voor jullie. We gaan naar een hangbrug waar je een stukje op kunt lopen en terug bij de bus heb ik een gratis drankje voor jullie. Speciaal voor deze gelegenheid heb ik een fles Amaretto jawel EN slagroom voor een lekker bakje koffie
De Gomsbrug
Dit is een hangbrug, gebouwd en geopend in de zomer van 2015. Deze verbindt de 2 wandelgebieden Bellwald en Ernen.
Met zijn lengte van 280 meter en 1,40 meter breed, is het 1 van de langste hangbruggen van Wallis
De Gomsbrug overspant de Lama-kloof en verbindt de dorpen Fürgangen en Mühlebach en strijkt langs de toppen van 100 jaar oude bomen je loopt op een duizelingwekkende hoogte van 92 m boven de rivier de Rhône.
Het materiaal van de brug is lokaal Larikshout.
Het biedt;
Dit was weer zo'n uitdaging maar ik heb het gedaan ben aan de overkant gekomen haha
En zo kwam ook aan deze dag een eind. Bij thuiskomst nog even lekker door t dorp banjeren voor het eten. Zien we toch de maan in al zijn glorie aan de hemel stralen 😂😂 Is wel leuk om de pagina mee af te sluiten