Marrakech
Dit is de laatste van de 4 koningssteden van Marokko die wij bezochten. Het ligt aan de voet van het Atlasgebergte en wordt ook wel de rode stad genoemd vanwege de kleur van de huizen. Deze zijn veelal opgetrokken uit rode leem.
De stad is in 1062 gesticht door Yusuf ibn Tashfin en het was de hoofdstad van het rijk van de Almoraviden.
Na de Franse bezetting in 1913 werd het moderne gedeelte van de stad gebouwd....”
De stad is een belangrijk economisch centrum en er zijn verschillende opkomende industrieën en markten.
Bijna elke Marokkaanse stad heeft een Medina. Marrakech heeft de grootste van Marokko. De stad is onderverdeeld in;
- een Medina, dit is het oudste gedeelte van de stad en wordt geheel omgeven door stadsmuren. De muren hebben een lengte van 19 km. OP sommige plaatsen zijn ze we 2 meter dik
- de oude gefortificeerde stad
- en een modern stadsdeel Gueliz genaamd.
De medina van Marrakech heeft muren met een totale lengte van 19 km. Een hoogte van max 9 meter en op sommige plaatsen zijn ze wel 2 meter dik.
Zoals gezegd wordt het een reisdag, we komen gelukkig nog wel wat tegen onderweg. Maar wat overheerste was het vele water dat naar beneden kwam helaas.
De bus heeft airco maar die had geen zin meer dus de busboy liep continu de ramen schoon te maken.
En dan tot overmaat van ramp scheiden de ruitenwissers van de bus er mee uit.
Je snapt dat wij met het laatste niet zo happy waren.
Terwijl wij zelf de condens van de ramen verwijderden, was de busboy heel druk bezig met het raam bij de chauffeur condens vrij te houden pffft. Zij maken zich daar niet al te druk over gebeurd wel vaker.
Oeps staan ze ook nog te controleren enfin te druk om ons te zien dus wij kunnen door maar zijn dan toch veilig aangekomen gelukkig.
We rijden ook door het wintersportgebied van Marokko het wintersportoord Ifrane (klein Zwitserland van Marokko). Dwars door het Midden Atlasgebergte en langs leuke bergdorpjes. Langs Azou gelegen tussen de Ceder- en Pijnbomen aan de rand van het gebergte.In Benni Mellal zo’n 200 km voor ons einddoel, aan de voet van de 2248 meter hoge Tassemit hebben we de lunch gebruikt.
De mens onderweg is natuurlijk altijd leuk om vast te leggen.
Een ongeval auto door de vangrail en ja ook hier vind je aan de rand van de stad de dagloners (pakje brood gereedschap en wachten tot je opgepikt wordt zodat je een dagje kan werken)
We zijn aangekomen in Marrakech, de avond is ingevallen dus hapje eten en slapen.
De hoge vierkante minaret de Koutoubia Moskee.
We gaan op weg naar het symbool van de stad. De bouw van de moskee was een idee van sultan Abd el-Moumen. Deze Almohadenleider had de Almovariden medio de 12e eeuw overmeesterd en zorgde ervoor dat heel wat van hun gebouwen met de grond gelijk gemaakt werden. Hierbij moest ook de centrale moskee er aan geloven. De reden van deze afbraakwerken moet gezocht worden in het feit dat de moskee niet in de juiste richting naar Mekka stond...
De Koutoubia moskee met een zijdelingse lengte van 12,8 meter en de 69 meter rood-roze minaret verrees spoedig.
De toren met 4 verschillend versierde zijden werd op het einde van 12e eeuw voltooid.
Let op de 4 goudkleurige bollen die op de koepel aangebracht werden.
Er bestaat een lokale legende over deze bollen;
Het oorspronkelijke ontwerp had slechts 3 globes, waarvan de 4e werd geschonken door de vrouw van Yacoub el Mansour. Ze had blijkbaar 3 druiven gegeten tijdens de vastenperiode van de Ramadan, en omdat ze zich schuldig voelde voor haar daden, smolt ze al haar gouden sieraden om de 4e koepel te creëren die ze aan de Koutoubia schonk.
De moskee stond model voor de Giralda in Sevilla en de toren van Hassan in Rabat.
Er is ook een oprit waardoor de muezzin helemaal naar het balkon kan rijden. De moskee is van veraf te zien en er klinkt meerdere keren per dag een oproep tot gebed uit de speakers. De gebedsruimte in de Koutoubia-moskee biedt plaats aan 25.000 gelovigen en is maar liefst 54 m² groot. De preekstoel in de moskee is vermoedelijk afkomstig uit Cordoba en werd door sultan Al Ben Youssef aan de moskee geschonken. Maar niet toegankelijk voor niet-moslims
Naast de Moskee zie je delen van de fundamenten/pilaren waarop de eerste moskee zich bevond. Men kwam er echter achter dat deze moskee niet goed ten opzichte van de heilige stad Mekka lag. Dit is namelijk een vereiste voor alle 🕌.
“El Mansour” moskee (Kasbah moskee)
ook gekend als de moskee “met de gouden appels”. ligt vlakbij de Saadische graven. Deze omschrijving verwijst naar de bollen op de lantaarn van de minaret. De naam El Mansour is afkomstig van de bouwer van de moskee.
Nog een paar foto's gemaakt in de kasbah
Kasbah moskee en mausoleum Saadische dynasty
Ten zuiden van de huidige kasbah werd in de 16e eeuw begonnen met de aanleg van mausolea voor de heersers van de Saadische dynastie. Eerst werden er de voorouders begraven, later kwamen ook de lichamen van de andere leden van het geslacht er terecht. Vandaag vormen de mausolea nog steeds een fraaie bezienswaardigheid, te bereiken via een mooi gesculpteerde cederhouten deur.
De door afgunst geplaagde sultan Moulay Ismail (1672-1727) liet de graven van zijn gehate voorgangers dichtmetselen. In 1917 werden zij blootgelegd en gerestaureerd. In de ommuurde tuin staan twee fraaie mausolea uit de 16de eeuw.
Er liggen 4 sultans uit de dynastie van de Saadiers begraven samen met 62 familieleden. Buiten, in een honderdtal graven tussen heggen van rozemarijn liggen leden van het personeel begraven. De zaal van de 12 zuilen, waar zich de van Carrara-marmer gemaakte sacograaf van sultan Moulay Ahmed el Mansour bevindt, wordt als hoogtepunt van Moorse kunst beschouwd. Deze zaal hebben wij door tijdgebrek echter niet bezocht helaas.
En dan gaan we nu door de Medina van Marrakech op weg naar een koffiestop
De koffie is op dan gaan we nu op weg naar het Palais de la Bahia
Dit is de voormalige residentie van de grootviziers Si Moussa en Ba Ahmed en beslaat 80 ha en werd aan het eind van de 19e eeuw gebouwd in labyrint-achtige stijl. Naar men zegt zouden zo’n duizend kunstenaars 7 jaar gewerkt hebben aan de bouw van het paleis en de talloze ornamenten in pleister- en houtsnijwerk.
Het heeft ongeveer 160 kamers en patio's. Dit was om ervoor zorgen dat de harem vrouwen van heer des huizes elkaar zoveel als mogelijk konden ontwijken
Een deel van het paleis wordt nog steeds bewoond maar de overige kamers staan open voor publiek. De elementen licht, water en symmetrie zijn essentieel, evenals de binnentuin en de grotere binnenplaats.
In de eretuin werden scènes uit de film Lawrence of Arabia gedraaid.
Het paleis heeft de meest sierlijke plafonds.
Fijn bewerkte gestuukte panelen en de beroemde zellijtegels
Daar houd ik van gebrandschilderd glas en zie daar door het glas in lood kijk je naar de binnentuin.
En mooie deuren.
Als je iets wilt opsteken van de islamitische architectuur is dit voormalige paleis echt een bezoekje waard.
Mooie binnenpleinen.
Een ander fraai paleis is het El Badi paleis.
Hoewel dit een paar honderd kamers meer had dan het Bahia paleis is er tegenwoordig niet veel meer dan een ruïne van te bespeuren. Sommige delen van dit zestiende eeuws paleis zijn nog redelijk in tact. Een mooi kenmerk van dit paleis zijn de alom aanwezige ooievaars en hun nesten die zich veelal op de muren van het El Badi paleis bevinden. We zijn niet bij het paleis geweest maar we hebben wel genoten van de ooievaars op de muren.
Verderop komen we terecht bij de Herboriste Le Musee (kruidenwinkel).
Dit was interessant en we hebben vreselijk gelachen. Die man wist hoe hij zijn product moest verkopen en bijna iedereen heeft ook wel iets gekocht! Ja wij ook kruiden. En ook arganolie.
Argan olie komt van de arganboom (Argania Spinosa), een inheemse boom in het zuidwesten van Marokko. lokaal al eeuwen gebruikt. Tegenwoordig is er een toenemende belangstelling van buiten Marokko voor zowel cosmetische als dieetproducten eigenschappen.
Dit is het Jemaa el-Fna.
Het meest bijzondere plein van Noord Afrika. ‘s Middags verandert het plein in een openluchttheater, waar tegen een vrijwillige baksjish (kleine fooi) circusartiesten allerlei kunsten vertonen. Hier lieten de sultans vroeger de hoofden van terechtgestelde rebellen aan staken spietsen, vandaar de macabere naam die “het plein van de doden” betekent. Maar tegenwoordig gaat het er hier levendig aan toe. Slangenbezweerders, verhalenvertellers, tovenaars, wonderdokters waarzegsters en acrobaten tussen grote drommen toeschouwers. Dit plein ligt bij de Koutoubiamoskee.
De avond zijn we niet geweest, nu denk ik best een uitdaging.
je moet o zo voorzichtig zijn met fotograferen want dat wordt totaal niet op prijs gesteld.
Lekker dwalen door Marrakech
De Marjorelletuin (Arabisch:حديقة ماجوريل, Frans Jardin Majorelle)
Dit is een botanische tuin . De kobaltblauwe kleur waarin vele onderdelen van de tuin en het atelier zijn geverfd is later naar Majorelle vernoemd. De tuin is ontworpen door de Franse kunstenaar Jacques Majorelle in 1924, toen Marokko werd overheerst door Frankrijk.
Je vindt hier ook een museum met voornamelijk islamitische kunst. Aan de voormalige blauwe villa van de Franse schilder Jacques Majorelle ligt een prachtige tuin inclusief fonteinen. En de laatste is waar wij voor kozen gezien de tijd die we hadden. Sinds 1947 is de tuin open voor publiek.
Vanaf 1980 was de Majorelletuin eigendom van de in 2008 overleden Franse modeontwerper Yves Saint Laurent en zijn partner Pierre Bergé. Er is nog steeds een Gallery speciaal aan hem gewijd ook de zuil en steen vind je hier
Vol met cactussen bol en grillig
en redelijk recht de lucht in.
palmbomen en andere bijzondere planten, waartussen vele vogels neerstrijken.
Tijd om terug te gaan naar het 🏨. Nou dan eerst even een bankje zoeken en op de kaart kijken hoe we nog een leuke toeristische route kunnen doen ter afsluit.
Het is zover de laatste rit doen we weer met zijn allen en die gaat dwars door het Atlas-gebergte naar de luchthaven.
