DAG 2
Cemitério dos Prazeres
Dit is Nationale naam van deze begraafplaats, ja wij gaan hem bezoeken klinkt misschien een beetje luguber maar geloof me het was zeer de moeite waard geweest. Ook voor iemand die niet zoals ik overal een begraafplaats zoekt.
We gingen namelijk naar het kerkhof van Genoegens/vermaak. Gelegen in het westen van de stad, is het kerkhof 1 van de grootste van Lissabon. Het bestaat al sinds 1833, het heeft oppervlakte is circa 20 ha en omvat meer dan 70 symmetrisch aangelegde paden, meerdere mausolea en talrijke grafhuisjes, de ene meer bewerkt dan de ander.
De begraafplaats ontstond nadat de stad door cholera werd getroffen en er dringend behoefte was aan een massagraf. Inmiddels liggen hier heel wat beroemde Portugezen begraven. Zoals musici, dichters, filmsterren, militairen en schilders. Tot 1985 rustte hier ook de grote Portugese dichter Fernando Pessoa. Daarna werd zijn stoffelijke overschot overgebracht naar de kruisgang van het Mosteiro dos Jerónimos.
Sommige verwaarloosd uitziende graftombes hebben een bordje gekregen waarop staat “abandonado” (verlaten).
Je ziet het is allemaal heel mooi en met zorg aangelegd en onderhouden.
Bij veel van deze huisjes kon je naar binnen kijken dus door de gordijntjes heen of via een kleine opening.
Het ziet er meestal heel goed verzorgd uit. Ook brieven, bloemen e.d zie je liggen/staan.
Bij de laatste foto's lezen we
De laatste bijzetting was in 1971 ja 2 kleine kistjes staan er ook en de bloemen zijn echt!
Doet wel iets met je.
Soms staat een deur open of ligt het raam eruit en dan kan je even binnen stappen zoals hier. Het is niet allemaal even mooi.
Je vindt hier ook veel monumenten en standbeelden zoals van bijvoorbeeld;
Luz Soriana een belangrijk historicus leefde van 1802-1891
Jaime Cortetesao, professor historicus tevens dichter en pedagoog.
Begraven in de muur maar ook de militairen krijgen hier een nieuw graf zij liggen op jaartal. En ook hier echte bloemen
En met deze foto sluit ik de begraafplaats van genoegens en vermaak af. Maar zeg nu zelf is dit zo slecht toeven?
In de buurt van deze kerk (mooi en statig van buiten maar binnen niet bijzonder), hebben we een taxi genomen naar Belem
Tram 28 (de eléctrico)
O ja vergat te zeggen dat we heen met de tram zijn gekomen haha.
Een ritje met tram 28. Op deze manier bekijk je de stad door de ogen van een bewoner! Het is een hele beleving om met deze klassieke tweeassige tram alle historische buurten van de stad te ontdekken. Af en toe heb je zelfs het gevoel dat je in een rollercoaster zit, omdat tram 28 zich met een hoge frequentie door extreem smalle, bochtige straatjes en op steile hellingen (tot 14 %) manoeuvreert. De tram rijdt van de Rua Saraiva Carvalho naar Lago da Graça, dichtbij het Castelo São Jorge. Houd er rekening mee dat het druk kan zijn in de tram, dit is namelijk dé manier om je te verplaatsen in de stad.
Belem
De meest monumentale en historische omgeving van Lissabon is Belem.
- Het was vanaf hier dat veel van de grote Portugese ontdekkingsreizigers begonnen aan hun ontdekkingsreizen.
- Het was hier dat Koning Manuel I het klooster in 1502 liet bouwen voor prins Hendrik de Zeevaarder, waar Vasco da Gama en zijn bemanning hun laatste nacht doorbrachten in Portugal in gebed voor hun vertrek naar India. Het werd gebouwd om Vasco Da Gama's reis te herdenken en de Maagd Maria te bedanken voor het welslagen ervan. Vasco da Gama's graf werd binnen gebracht door de ingang.
- Andere grote figuren in de Portugese geschiedenis zijn hier ook begraven, zoals koning Manuel en koning Sebastião, en dichters Fernando Pessoa en Alexandre Herculano.
The Pasteis Belem of Pastry
Eerst gaan we iets eten en drinken en dat doen we bij The Pasteis Belem of Pastry, opgericht in 1837, hoewel de oorsprong eerder is. Het begon als een kleine winkel gevestigd bij het Jerónimos-klooster gerund door de monniken, die koekjes genaamd pasteis de Belem verkochten.
Als gevolg van de liberale Portugese revolutie werd het klooster in 1834 gesloten en de bakker van het klooster werkloos geworden, verkocht het recept aan de in Brazilië geboren Portugese zakenman Rafael Domingos Alves.
Deze heeft het bedrijf uitgebreid en het recept van het beroemde gebak is nog steeds eigendom van de afstammelingen van Alves.
Door de uitbreiding moest het aangenomen personeel tekenen voor 25 jarig dienstverband en tevens; een gelofte afleggen en een overeenkomst ondertekenen waarin stond dat ze het geheim niet zouden onthullen. Bij contractbreuk zouden ze worden onteigend en ze konden zelfs in de gevangenis terechtkomen. Gelukkig pleegde niemand contractbreuk en het geheim blijft binnen de muren van hun fabriek.
Uiteraard even naar het toilet en ja hoor mooie plaatjes
Klooster van Jerónimos Nationale naam: Mosteiro dos Jerónimos
Het klooster wordt vaak het juweeltje van de Manueline-stijl genoemd. Deze exclusieve Portugese stijl is vernoemd naar Koning Manuel en combineert architectonische elementen vanuit de Gotische en Renaissanceperiode, samen met een koninklijke en natuurlijke symboliek, wat het tot een uniek en eerwaardig geheel maakt.
De bouw van het prachtige gebouw werd gefinancierd met heffingen op de specerijen die da Gama's schepen naar huis gebracht.
De eerste steen werd gelegd in 1502. De bouw werd begeleid door de Fransman Diogo Boytac en uiteindelijk in 1600 voltooid onder de supervisie van architect Jerome de Rouen, zoon van de beroemde beeldhouwer Jean de Rouen.
De hoofdingang dit portaal is ontworpen door de Franse beeldhouwer Nicolau Chanterène en is rijkelijk versierd met nissen, emblemen, wapenschilden en standbeelden van beeltenis van koning Manuel I en zijn vrouw Dona Maria van Aragon.
Een van de meest indrukwekkende onderdelen van het klooster is het zuidelijke portaal dat leidt naar de kerk. Het portaal, gemaakt door João de Castilho, is uitgebreid versierd met ornamenten en beelden van de 12 apostelen, profeten en engelen. De centrale figuur is die van de patrones van de kerk, St. Maria van Belem (Bethlehem).
Binnen in de kerk, hoge achthoekige pilaren versierd met reliëfs scheiden het middenschip van de 2 zijbeuken.
Het koor werd gebouwd in 1578 om de graven van de koninklijke familie te houden het heeft vakkundig gebeeldhouwde houten stalletjes.
De grote graftombe van koning Manuel I en zijn vrouw worden ondersteund door olifant beelden. Koning João III en koningin Catarina zijn ook hier begraven.
De kerk bevat ook de graven van de ontdekkingsreiziger Vasco da Gama en de dichter Luís de Camões en een groot leeg graf herdenkt koning Sebastian, die nooit terugkeerde uit de Slag van Ksar El Kebir in 1578.
Zie die mooie gebrandschilderde ramen.
De kloosters zijn mooi, elke kolom verschillend gesneden met spoelen van touw, zeemonsters, koraal en andere zeemotieven denken aan die tijd van de wereld exploratie op zee. Hier is ook de ingang van de voormalige refter die mooie gereticuleerd gewelven en tegels decoratie op de muren die het Bijbelse verhaal van Jozef heeft.
Sinds 1984 staat het op de Wereld Erfgoed Lijst van UNESCO.
Hier zie je wat details uit de vertrekken gelegen aan de kloostergang
De laatste foto; Er was eens een koning is de vertaling Lijkt me meer een ganzenbordspel
Nog een paar details aan de buitenzijde
Hiermee sluiten we het boek van het Mosteiro dos Jerónimos.
We gaan naar De Padrão dos Descobrimentos of Monument van Ontdekkingen werd gebouwd ter ere van Hendrik de Zeevaarder, die instrumenteel was in het succes van de Portugese ontdekkingsreizen in de 15e eeuw, een periode nu bekend als de Eeuw van Ontdekkingen.
De Padrão dos Descobrimentos
Het monument dat we vandaag zien is een exacte replica van het origineel (1940). Het werd gebouwd in 1960 ter gelegenheid van de 500ste sterfdag van Hendrik de Zeevaarder en staat op de noordelijke oever van de Taag
Het 52 meter hoge monument heeft de vorm van boeg van een schip, staat aan de jachthaven in Belem en was het startpunt voor vele van de Portugese ontdekkingsreizigers. Dit is waar in 1497 Vasco da Gama is begonnen aan zijn reis naar India en in 1493, werd Christoffel Columbus door een storm gedwongen hier te verankeren op zijn weg terug naar Spanje na zijn ontdekking van Amerika.
Zie je het zwaard? Helemaal bovenaan bevindt zich het observatiedek. Kun je daar een paar mensen zien?
Als je naar de voorkant van het Monument der Ontdekkingen kijkt, zie je Prins Hendrik het schip leiden, gevolgd door veel van de Portugese ontdekkingsreizigers. De enige vrouw op het monument is zijn moeder, Philippa van Lancaster.
Kijk naar elk van de ontdekkingsreizigers. Velen hebben voorwerpen die hun ontdekkingen betekenen.
De Toren van Belem
werd ter ere van de stadspatroonheilige, St. Vincent gebouwd in de Age of Discovery (bij de verdediging van de stad van het grootste belang). Dit is ongetwijfeld het meest iconische monument van Portugal. De toren werd gebouwd door Pedro de Arruda in de 16e eeuw in de rivier de Taag aan de ingang van de stad om de zee te beheersen.
Het idee om een fort in de buurt van Belem te bouwen werd in de 15de eeuw gelanceerd door koning João II. Het project werd nieuw leven ingeblazen in 1514, tijdens het bewind van zijn opvolger, koning Manuel I.
Het staat in de buurt van de haven van Belem, het startpunt van veel van de Portugese ontdekkingsreizigers tijdens het tijdperk van Ontdekkingen.
De bouw van de toren werd in 1521 voltooid in Manuelijnse stijl (een Portugese variant van de hoge gotische stijl gevonden in Noord-Europa), meer uitbundige decoraties en nautische thema ornamenten.
De stijl weerspiegelt het zelfvertrouwen en rijkdom van Portugal. Een gevolg van het tijdperk der Ontdekkingen, toen ontdekkingsreizigers van de gevestigde kolonies nieuwe handelsroutes creëerden die rijkdom uit India en andere verre bestemmingen naar Lissabon brachten.
De toren bestaat uit een zeszijdige basis met Moorse stijl torentjes op elke hoek. Een batterij van kanonnen werd hier geplaatst en later werd de cross-gewelfde kelder gebruikt als gevangenis. Het terras boven de kelder is versierd met een standbeeld van St. Maria en kind, bedoeld om zeevarenden te beschermen.
De toren is nu makkelijk bereikbaar vanaf de oever via een loopbrug kom je direct bij de ingang.
In het park voor de Torre de Belem een replica van het eerste vliegtuigje dat de overtocht maakte van Lisboa
met als einddoel Rio de Janeiro.
100 jaar luchtvaart in Portugal. Een heel bijzonder monument.
Alle namen van de gevallenen waren in de muur rondom gegraveerd. Ik kon er helaas niets over vinden op internet.
We zien hier de wisseling van de wacht bij het herdenkingsmonument
Nu ik de site overzet naar mijn huidige site wilde ik toch nog eens op t net kijken en zie hier;
Aan de westelijke rand van Belem is het visueel opvallende monument gewijd aan soldaten van het Portugese leger die stierven tijdens de overzeese oorlog van 1961 tot 1974 toen Portugal wanhopig probeerde zijn Afrikaanse koloniën te behouden.
Oorlogsmonument aan Strijders Overzee in de Afrikaanse Rivier Belem Lissabon Portugal van Oorlogentagus Ontworpen in 2000 met eeuwige vlam en lijst van Portugese militairen doodde in Afrika.
We lopen nog even over de boulevard en komen langs het kantoor van de kustwacht.
Veel indrukken opgedaan nu terug richting hotel nog een paar overzichtfoto's de achtergrond De Ponte 25 de Abril.
Jardim Botanico tropical
We zagen een bord staan die naar botanische tuinen verwees eigenlijk best een mooie afsluit van zo'n dag met indrukken
We gaan in de natuur lekker bijkomen.
De tuin heeft een oppervlakte van ca 7 ha en wordt beschouwd als "essentiële basis voor het onderwijs" ien s voor de wetenschap erg waardevol.
Het plan voor de tuin dateert uit 1906 tijdens het bewind van Karel I en werd gerealiseerd door Henry Navel, Franse tuinarchitect, die erin slaagde om de educatieve aspecten, de oprichting en de tuinarchitecten geleid te combineren. Er is veel te zien.
Ik ga je niet vermoeien met Latijnse namen. Gewoon een mooi stukje natuur de meeste planten komen uit de voormalige koloniën van Portugal.
Hier zie je ook de poort naar oosterse tuin (gestileerde replica van de boog die de ingang van de Pagode Bar in Macau beperkt). Deze tuin werd geschonken door Macau, de voormalige Portugese kroonkolonie. Hierachter was veel bamboe en een oosters prieel dat ik ech niet op de foto heb gezet. We moesten heel goed opletten waar we liepen op de drassige/woeste grond zoals je ziet
Dit spreekt voor zich.
Bustos dos negros
Deze vertegenwoordigen de zwarte inwoners van de voormalige Portugese koloniën. Ze zijn zeer trouw aan het origineel, en zijn allemaal uit de jaren 30 en 40 van de vorige eeuw toen de dictator António de Oliveira Salazar deze voor de tropische Jardim Botânico heeft laten maken. Deze bustes zijn allen koloniale kunstwerken. Dit heeft veel indruk op mij gemaakt.
Aan het eind zie je een stukje van het Palácio dos Condes da Calheta
Dit is alleen geopend voor publiek als er een tentoonstelling is.
Je ziet dat je hier best een halve dag kunt doorbrengen.
Maar nu gaan we toch echt weer richting centrum
Tijdens de grote aardbeving van 1755 werd het Praça Da Figueira en omliggende gebouwen grotendeels verwoest. De meeste gebouwen werden gerestaureerd of in oorspronkelijke staat herbouwd. Op de foto, zie je het Castelo de São Jorge. Precies in het midden van dit plein staat sinds 1971 het bronzen beeld van koning João 1, het werk van Leopoldo de Almeida. Op dit beeld zitten meestal honderden duiven die kenmerkend zijn voor Praça Da Figueira. Het plein is vrij druk, gelegen tussen Rossio en Martim Moniz, en heeft alle soorten van vervoer, zoals de metro, de bussen en trams die je kan nemen bijna alle punten van de stad.
Estação do Rossio
Op zoek naar het Rossio station. We lopen het hele Rossio plein rond en net als we denken het zal wel niet meer bestaan in de hoek die toegang geeft tot het volgend plein zien we het dan.
In neo-Manuelstijl, het Rossio station is een verbazingwekkend monument, dat ligt tussen het Rossio en Restauratoren en werd ontworpen door de architect Jose Luís Monteiro.
Het verhaal
De planning en bouw van Rossio Station begon in de jaren 1880.
Het schip werd tussen 1886 en 1887 ontworpen door architect José Luís Monteiro en destijds werden verschillende gebouwen gesloopt om de ruimte te vergroten waar het station zou worden gebouwd, dat aan het einde van de 19e eeuw,
in 1891, werd ingehuldigd.
Het is het meest centrale treinstation van Lissabon, gelegen tussen Praça dos Restauradores en Praça do Rossio.
De modernisering van het station vond plaats in de jaren 90, bijna 100 jaar later.
Op dat moment werden 5 routes in het binnenland verwijderd en werd een interface gebouwd voor de metro van Lissabon, die op 7 oktober 1996 werd geopend.
Deze eeuw was de Rossio-tunnel 4 jaar lang, van 2004 tot 2008, afgesloten voor verkeer vanwege renovatiewerkzaamheden, waardoor het station volledig gesloten werd en zelfs werd overwogen om het te heropenen.
Natuurlijk moeten we even door die deuren kijken wat of er achter zit. Via een roltrap kom je boven. De platforms zijn ongeveer 30 meter boven de hoofdingang. Vanaf hier lopen treinen naar de bezienswaardigheden van Sintra via Queluz. Gebouwd in 1886-1887, werd dit station onlangs gerenoveerd. Het boarding platform is nu aangesloten op de metro.
En met deze foto's eindig ik dag 2 in Lisboa. We gaan naar Sintra dus we komen hier terug!
