Vandaag lopen we uiteraard weer over het Rossioplein. We willen immers naar Sintra en dat doen we met de trein dus jawel naar dat mooie station.
Hadden we deze kleine fontein al? Lief hè die kinders. De schoenenpoetser hoe kan het anders onder de boom
Geschiedenis Sintra.
De naam van de stad is oorspronkelijk afkomstig van het woord Cynthia dat in het Keltisch maan betekend. Zo'n 300 jaar voor Christus heeft er in Sintra een belangrijke Keltische maantempel gestaan waardoor de stad deze naam kreeg. De Moren die de stad vanaf de 8ste eeuw overnamen gaven de stad de naam Sintra.
Pas in 1147 werd de stad onder leiding van Koning Alfons I terugveroverd en kreeg de stad zijn huidige naam.
Boven het station van Sintra, een fontein op het perron en 1 van de wanden in de stationshal.
Aangekomen in Sintra hoef je niet te denken welke kant moet ik op zoals je ziet volledig gericht op het toerisme haha
Het dorpje Sintra ligt op slechts 30 km ten westen van Lissabon. Het is een geweldig mooi stadje aan de voet van het gebergte met dezelfde naam; de unieke kenmerken van Sintra zorgden ervoor dat het door de UNESCO erkend is als werelderfgoed van de mensheid, in een daartoe nieuw gecreëerde categorie van “cultureel landschap”;
Wat vind je hiervan, Camara Municipal of te wel het Gemeentehuis
De erkenning heeft betrekking op de natuurlijke rijkdom alsook op het gebouwde erfgoed in Sintra en het gebergte. Het gebergte, dat een weelderige vegetatie heeft, is onderdeel van het natuurpark Parque Natural Sintra-Cascais.
Deze plaats is sinds een ver verleden door verschillende volkeren die door het Iberisch Schiereiland trokken, gekozen als vestiging en zij lieten hier hun sporen na.
Het was nog een aardige tippel maar je hoefde je niet te vervelen onderweg.
Zie hier de schitterende moorse fontein
Palácio Nacional de Sintra
Ligt midden in het centrum van het oude stadje Sintra. Het paleis heeft een paar opvallende melkfles vormige torens die schoorstenen boven de keuken blijken te zijn. De zwanenhal is vernoemd naar de mooie schilderingen van vogels op het plafond. Het grootste deel van het palácio Nacional stamt uit de 14e eeuw en werd gebouwd door koning João I. In de 16e eeuw werd het paleis uitgebreid met bouwsels en elementen in Moorse stijl door koning Manuel I. Tot 1880 was Palácio Nacional de zomerresidentie van de Portugese koninklijke familie. Zoals je ziet stond het deels in de steigers er werd ook binnen nog volop gewerkt.
De zwanenzaal
De grootste zaal in het paleis Hier vonden gebeurtenissen, zoals recepties bij diverse ambassades, banketten en feesten plaats En in de tijd van Don Manuel in de avond en op zon- en feestdagen was er dans en muziek. Ook tegenwoordig vinden er nog activiteiten plaats.
De eksterzaal
In 1885, bood Koning Dom Luís deze ruimte een banket ter ere van de ontdekkingsreizigers van Afrika Hermenegildo Capelo en Roberto Ivens. Hier vond in 1905 ook het diner plaats ter ere van keizer Wilhelm II van Duitsland. De ombouw van de haard is van Carrara marmer, dit was een gift van Paus Leo X aan koning Manuel I. Dit stuk komt uit het paleis van Almeirim.
Naast de arabic room;
Koning Afonso VI Slaapkamer
Volgens Dom Dinis, werd deze ruimte gebruikt als een gevangenis waarin koning Dom Afonso VI 9 jaar woonde op bevel van zijn broer (de toekomstige Dom Pedro II). De afgezette koning zou uiteindelijk sterven in 1683. Hij was altijd in het gezelschap van zijn trouwe bediende, die, volgens de traditie, sliep in het kleine hokje, aangesloten op zijn kamer.
En dan komen we bij de
Christelijke ruimte (Palatijnse kapel
Deze religieuze Christelijke ruimte, is een ander voorbeeld van de cross-culturele karakter van dit gebouw. Gemarkeerd door de mudejarismo, door de eeuwen heen, vele functies van de islamitische architectuur en decoratieve kunsten hield tijdens de christelijke periode wordt gebruikt. Dit kan worden verklaard door de gebeeldhouwde houten kant van de alfarge, of "knoopwerk", plafond en door het verharde keramische vloer van ALICATADOS, beide gedateerd uit de 15e eeuw. De duiven, afgebeeld op een roze achtergrond, elk met een olijftak in zijn bek, zijn een symbool, zowel van de Heilige Geest en van de vernieuwing van Gods verbond met de mensheid, na de zondvloed.
En zo zien we nog diverse ruimtes allen even mooi en indrukwekkend zoals de (slaapkamer) van koning João I, sinds het bewind van Dom Manuel I, met geometrische tegels ingericht om een optische illusie te creëren. Onder de fontein in het midden van de kamer en de mudejarsfeer weerspiegelen de sterke indruk als gevolg van de plaatsen bezocht in 1498, door Dom Manuel I, vergezeld van zijn eerste vrouw, Isabel, dochter van de katholieke koning en koningin van Spanje. De vorsten bezochten o.a. de steden Granada, Guadalupe, Toledo, Guadalajara en Zaragoza.
De uitgewerkte stenen deurpost geeft nog steeds de gravures gemaakt door de steenhouwers die het volbracht in de vroege 16e eeuw.
De Dom Sebastião kamer, een buitenfonteintje en de tegelwand langs de trap Azulejos relevados (reliëf tegels) met wijnstokken blad en ranken.
Zo af en toe was het mogelijk een blik naar buiten te werpen.
Volgens de Dom João I, werd de keuken (gelegen in het meest westelijke deel van het paleis en uitgelijnd door de kardinale punten) gebouwd als een zelfstandig onderdeel van de constructie, aan het begin van de 15e eeuw. Dit om te voorkomen dat het vuur en rook de edele delen van het paleis zouden bereiken. In de 18e eeuw werd de ijzeren kast op de muur gezet. Het was een verwarmingsapparaat om de borden warm te houden, totdat zij in de Palace kamers werden geserveerd.
Afmeting van de keuken en haar schoorstenen (33 meter hoog) hadden niet alleen een opzichtige intentie, maar was ook nodig voor de frequente van banketten waar het wild werd geserveerd, want dit was er in overvloed in Sintra heuvels.
6 Eeuwen na en voorzien van alle veiligheidsvoorschriften, is het Palace Kitchen nog steeds in gebruik ter ondersteuning voor de banketten die af en toe nog plaatsvinden in het Paleis.
Even een time out en een hapje eten voor we verder gaan
Zoals ik al zei heeft Sintra veel bezienswaardigheden. Kort gezegd te veel voor 1 dag dus we hebben een keuze gemaakt om vandaag 2 paleizen te doen. Het is nu tijd om naar het Palacio da Pena te gaan. We gaan erheen met de bus. Lopen was geen optie aldus de jonge ober bij het restaurantje zelfs ik red het niet naar boven te lopen.
Palacio da Pena
Op enkele kilometers van Sintra, gelegen op zo'n 500 meter hoog midden in het groen, staat een merkwaardig paleis. Het werd 2 jaar geleden uitgeroepen tot 1 van de 7 wonderen van Portugal.
Het paleis is het 1ste van Europa dat gebouwd werd in de stijl van de 9de eeuwse Romantiek. In de 16de eeuw besloot koning D. Manuel I een houten klooster te laten bouwen voor de Orde van São Jerónimo. Dit klooster werd geheel verwoest door de aardbeving van 1755, met uitzondering van de kapel.
In 1838 raakte koning Fernando II betoverd door de ruïnes op de bergtop van de Serra de Sintra en hij kocht de ruïnes en omliggende grond op. 2 Jaar later besloot hij dat er een paleis gebouwd moest worden op de resten van het klooster, waar de koninklijke familie in de zomer zich zou kunnen terugtrekken. Fernando II schakelde de Duitser Wilhelm Ludwig von Eschwege in om de bouw van het romantische paleis te realiseren.
Het paleis werd een samensmelting van allerlei stijlen en invloeden: neogotisch, neomanuelstijl, neo-islamitsch, neorenaissancistisch, maar ook met invloeden van de indianen. Het resultaat is een sprookjesachtige sfeer, met felle kleuren, grappige torentjes en bijzondere figuren.
Er zijn 2 toegangspoorten 1 naar het terrein en 1 naar het paleis.
Nee je kon er niet tussendoor glippen bij beide poorten stond controle.
Wilde je echt iets zien zat er maar 1 ding op en dat was klimmen, klimmen en nog eens klimmen over brede en zeer smalle paadjes zonder reling geloof me en de kou trotseren want zoals je ziet zaten we boven de wolken.
De kapel moesten we dus wel in konden we ook even opwarmen.
We lopen buiten langs weer terug hier was t nog vrij breed. We komen bij een binnenplaats en van hieruit gaan we het paleis van binnen bekijken
Binnenin het paleis kun je de overdadige decoraties bewonderen in de verschillende zalen.
Je hebt bijzondere badkamers secretaires enz enz
Palácio da Pena is het feestpaleis van de koning. Het interieur is zoals je ziet erg weelderig. Ook bijzonder leuk echt uit de oude doos. Het sanitair!
Hier zie je een theemeubel en even later zien we dit zitje staan, De secretaire met briefpapier Een openbaar met pendule op de schouw en 2 stoelen. Dan hebben we de slaapkamers e de stoelen om heerlikjk te relaxen En ja natuurlijk is er ook gelegenheid voor een bad.
De tegelwand en het mozaïek op de vloer. Een plafond, wapen boven de doorgangen de trap.
De renovatie is in volle gang wel leuk hier kon je er gewoon door konden lopen. In Palacio Nacional waren die ruimtes niet toegankelijk voor publiek. Ja dan moet er natuurlijk het een en ander worden opgeslagen
Ook hier troffen we in een van de zalen een enorme hoeveelheid gebrandschilderde ramen aan.
En met deze plaatjes sluit ik het Palacio da Pena af.
Rondom het paleis liet Fernando II een 200 hectare tellend park aanleggen, het Parque da Pena. Brugjes, fonteinen, pergola´s, bankjes, beelden, bomen, planten en bloemen maken dit park tot een heerlijke plek om te wandelen. Vooral de grote verscheidenheid aan exotische boomsoorten maken het Parque da Pena uniek in Europa. Wij lopen door dit park naar beneden om daar weer op de bus te stappen
Weer in t dorp aangekomen genieten we van een glaasje en lopen nog even door t dorp. Kijkend op de kerktoren besluiten we weer richting station te lopen. We verveelden ons niet zoals je ziet
Moe maar voldaan stappen we weer op de trein die ons terug brengt naar Lissabon Vanuit de trein hadden we ook nog mooi zicht op delen van het Aquaduct van Aguas Livres.
Op last van koning Dom João V werd in 1731 begonnen met de bouw van het "Free Water" aquaduct ook wel “Aguas Livres” genaamd. Dit was nodig om Lissabon van schoon drinkwater te voorzien. Architect was Manuel de Maiais. Heeft een totale lengte van 58 km en bestaat uit 109 stenen bogen; destijds de hoogste stenen bogen ter wereld. Het meest zichtbare deel van Aguas Livres zijn de 14 bogen verspreid over de Alcantara vallei. De grootste boog is 65 meter hoog, met een overspanning van 29 meter. De totale bouw van het aquaduct duurde 68 jaar. Verbazingwekkend is dat het aquaduct de aardbeving van 1755 overleefde. Het aquaduct is altijd erg belangrijk geweest voor Lissabon. Het heeft de stad ruim twee eeuwen lang van water voorzien. Sinds 1967 is Aguas Livres niet meer actief.
We zijn weer in Lissabon aangekomen onze laatste avond. We gaan eten in een FADO-restaurant ons aangeraden door het hotel.
Ik heb hier gelijk maar even de hal van de Metro bij gedaan en een routekaart. De metro van Lissabon is het oudste metrosysteem van Portugal en werd geopend op 29 december 1959.
Morgen de koffers inpakken en terug naar huis. Het waren een paar leuke intensieve dagen.
