Zicht op de stad vanaf Castelo De Sao Jorge.
Camões-plein Lissabon Meeting Place
Dit pleintje is de overgangszone tussen Chiado en Bairro Alto. Lissabon is een stad van beelden voor vreemde mensen. De man hierboven links is
Luis de Camoes.
Camoes was een dichter met een buitengewone literaire kracht. Zijn werk beschreef het politieke- en sociale leven van zijn tijd. Hij werd gevierd en verguisd. Zoals veel dichters kende hij rijkdom en later armoede tot aan zijn dood in de 16e-eeuwse builenpest.
Leuk weetje: hij leed samen met zijn vrouw een schipbreuk, en omdat hij zijn belangrijkste werk met zich meedroeg, stond hij voor een verschrikkelijke beslissing: zijn vrouw, of zijn schrijven redden. Welke heeft hij gekozen? Het was geen moeilijke keuze, aangezien hij nu een standbeeld heeft voor zijn gepubliceerde werken. Ze houden van hem hier.
Het is een monumentaal standbeeld van de dichter staande op een voetstuk met andere kleinere standbeelden van klassieke Portugese auteurs. Het werk werd uitgevoerd door 'Victor Bastos' tussen de jaren 1860 en 1867 de eerste steen hiervoor werd gelegd op 28 juni 1862.
Deze man zet het thema van eigenaardigheden voort.
Antonio Ribriro
was een straatdichter en tijdgenoot van Camoes. Zijn aanspraak op roem bestond erin de lokale bevolking overdag te vermaken en 's avonds te drinken en te roken. Hij verloor zijn stem. Dus de tour speelde met begrip van de beste van Portugal. Een dichter die zijn vrouw opofferde, en een plaatselijke maar getalenteerde dronkaard. Het standbeeld van de 16e eeuwse dichter Antonio Ribeiro, ook wel bekend als Chiado, staat sinds 1925 op het Largo do Chiado.
Daarachter is een historische kiosk met traditionele Portugese drankjes.
Het komt uit op Largo do Chiado, waar 2 barokke kerken zijn: Loreto (ook bekend als "de Italianen") en Encarnação. De 1ste gaan we later toch nog even binnen. Ook ons hotel is hier gelegen.
Café da Brasileira
Dit is een wijk van dichters: we bevinden ons in feite op hetzelfde kleine plein waar het beroemde Café da Brasileira staat, ook wel bekend als "De bar op de cover van Let's Support Pereira".
Het is het bekendste cafe van Lissabon, een ontmoetingsplaats voor verschillende generaties van intellectuelen en kunstenaars. Sinds de opening in 1905 is hier bijna niets aan het interieur veranderd en je wandelt bij A Brasileira dan ook regelrecht de Belle Epoque binnen. Je kunt hier lunchen en ontbijten met broodjes of zoete Portugese lekkernijen en bij het diner worden traditionele gerechten geserveerd
Fernando António Nogueira Pessoa (13-06 -1888-30-11-1935)
Een van de grootste dichters van de 20ste eeuw, die zijn naam onlosmakelijk met Lissabon heeft verbonden en die de andere intellectuelen van zijn tijd ontmoette in de Brasileirax zit op het terras voor het cafe.
Blijkbaar is het literaire tijdschrift Orfpheu juist ontstaan uit de gesprekken die rond deze tafels werden gevoerd.
Een deel van zijn grenzeloze productie is er nog steeds, vereeuwigd door de beeldhouwer Lagoa Henriques in een bronzen beeld waarop hij comfortabel aan tafel zit, de benen over elkaar geslagen, wachtend op koffie. Nou ja, misschien wil hij het graag zonder al die vervelende toeristen die poseren voor de onvermijdelijke souvenirfoto.
Een paar doorkijkjes
Monument de Camara Municipal.
Dit staat op het São Paulo-plein in Lissabon.
Het werk werd uitgevoerd door 'VICTOR Bastos' tussen de jaren 1860 en 1867 de 1ste steen werd gelegd op 28 juni 1862.
Ja ook hier in Lissabon is graffiti niet onbekend
Igreja de São Paulo
Dit is de parochie van St. Paul, een kerk van de Anglicaanse Gemeenschap, (voormalige klooster Marian),
de toegangspoort tot de markt die helaas gesloten was.
En een treinstation.
Rivierfront van de Portugese hoofdstad
biedt nu een nieuw recreatiegebied langs de Taag, zodat allen die wonen in - of Lisboa bezoeken kunnen genieten van een zeer speciale band van de rivier met de stad. Bezoekers kunnen ook genieten van een nieuwe openbare tuin en een voetpad langs de rivieroever, met rustpunten en een brede trap die afdaalt naar de rivier, waar een strand dat bestond vóór de aardbeving van 1755, nu met de gerenoveerde infrastructuur verenigd is.
Met een indrukwekkende 19 km waterkant, is dit van onschatbare waarde voor Lisboa.
Waarom locals love it?
De "Lisboetas" (Lissabonese personen) kunnen weer lopen in de buurt van de rivier bij Ribeira das Naus, die gaat van Cais do Sodre naar Praça do Comercio. En aangezien de fiets een steeds belangrijker plaats inneemt in Lissabon is er ook een fietspad.
Neem een boek, een hoed, wat zonnebrandcrème en ga zitten om wat zon te vangen en kijk naar de rivier. Je kunt ook proberen om een strand dat verborgen was sinds de aardbeving van 1755 te vinden.
Praca do Comercio
Vandaar uit hadden we ook zicht op dat wat onder de Lisboa’s ook bekend staat als Terreiro do Paco (Paleistuin). Op dit enorme plein vlakbij de Taag stond 4 eeuwen lang het oorspronkelijk koninklijk paleis tot 1511 welk tijdens de aardbeving van 1755 volledig is verwoest.
Helaas was hier alles grotendeels ingepakt voor restauratie. Maar hier dan toch een plaatje (gevonden op internet).
Ik heb wel de vlag gefotografeerd haha
Portal de nossa senhora da comei Lissabon
De oorsprong van de burgerlijke parochie wordt gevestigd in de bouw, op het oostelijke deel van de ommuurde nederzetting, van de 1ste parochiekerk in 1300 door Diocesano, bisschop van Évora.
In 1843, met de uitzetting van de religieuze orde door de liberale regime, werd de parochiezetel overgebracht naar het klooster van São João de Deus, alvorens te worden omgevormd tot een burgerlijke regering.
De Sé Kathedraal
Deze werd opgericht in 1150 om de overwinning op de Moren te herdenken. Het werd de allereerste kerk van Lissabon op exact de zelfde plek waar vroeger de Moorse moskee stond.
Tijdens de aardbevingen van 1344 en 1755 raakte de Se beschadigd maar men heeft alles nauwkeurig gerestaureerd. Kenmerk van de kathedraal zijn de 2 torens die de ingang flankeren dit is een mooie combinatie van Romaanse en Gotische stijlelementen.
Onlangs werd de centrale binnenplaats van de kathedraal blootgelegd en werden er sporen gevonden van Romeinse, Arabische en middeleeuwse archeologische periodes. De roos boven de ingang is nog steeds de originele van het 13de eeuwse gebouw.
In het doopfront van deze kathedraal werd St Anthony van Padua (zie Italië) in 1195 gedoopt. Dit is tevens de laatste rustplaats van Saint Vincent.. Er vinden nog steeds diensten plaats.
Bij de kathedraal staat de Igrea de Santo Antonio da Sé. Het barokke godshuis is aan de heilige Antonius de schutspatroon van Lissabon gewijd.
“Volgens de traditie is Antonio hier geboren en getogen, dat werd ingewisseld voor een glorieuze verblijfplaats in de hemel”. Zo staat geschreven
Dit was de ochtend nu eens kijken of we al op onze kamer kunnen en ja het werd ook tijd voor een hapje eten.
Prima adresje keuze in overvloed.
“Het Castelo S. Jorge”
Is ons doel voor de middag.
Wel zoals je op de foto ziet hebben we nog een aardige tippel voor de boeg. Maar je ziet natuurlijk wel veel onderweg.
We gaan door de wijk Alfama de bekendste wijk voor de Fadomuziek.
En ech ja klimmen en dalen hoort er wel bij we zijn immers in de stad op 7 heuvels! Daardoor krijg je van die leuke doorkijkjes in de oude stad.
De tekst op de 1ste foto, verwijst naar een lied van de bekendste Fado-zangeres Amalia Rodrigues.
“Het Castelo S. Jorge”
Nog een laatste klim en dan zijn we toch aangekomen bij de toegangspoort van het kasteel. Dit staat op de grootste heuvel van Lissabon. En is 100 meter boven de zeespiegel gelegen.
De 1ste meldingen van een fort op die plaats dateren van 138 voor Chr. ten tijde van de Feniciers. Het kasteel kreeg zijn naam tijdens de regeerperiode van Dom Joao I, en verwijst naar de Engelse patroonheilige St, George.
Portugal en Engeland zijn al sinds de jaren 1300 traditionele bondgenoten. Het huidige kasteel is grotendeels opnieuw opgebouwd in de 20ste eeuw, onder Salazar.
Bij de hoofdingang van het fort, staat het standbeeld van Dom Afonso Henriques, welke in 1147 het fort belegerde en de Moren uit Lissabon verdreef.
NOG 1 FOTO beeld
IK ZEG "LISSABON WANNEER IK VANUIT HET ZUIDEN AANKOM EN DE RIVIER OVERSTEEK OPENT DE STAD ZICH ALSOF GEBOREN UIT ZIJN NAAM, ZIJ OPENT EN STIJGT IN HAAR NACHTELIJKE UITGESLOTENHEID IN ZIJN LANGE GLANZENDE BLAUW VAN DE RIVIER IN ZIJN ROBUUSTE LICHAAM VAN HEUVELS.
LISSABON MET ZIJN NAAM VAN ZIJN EN NIET-ZIJN MET ZIJN MEANDERS VAN VERWONDERING SLAPELOOSHEID EN HUTTEN
EN HAAR GEHEIME THEATER SCHITTERT ZIJN MASKERACHTIGE GLIMLACH VAN INTRIGIE EN MEDEWERKIGHEID, TERWIJL DE BREDE ZEE ZICH WESTWAARTS UITSTEKT LISSABON WEGEND ALS EEN ZEILSCHIP LISSABON WREDIG GEBOUWD NAAST ZIJN EIGEN AFWEZIGHEID
Sophia de Mello Breyner (tekst foto nr 3)
De kantelen
Een wandeling over de kantelen. De trapjes er naartoe zijn vaak steil en smal, maar ze bieden telkens een ander uitzicht op de stad. Let ook op de ongelijkheid van de treden! Sommige zijn hoog, anderen een stuk lager. Zo zorgde men er in de middeleeuwen voor dat de verdedigers, die zich bovenaan de trap bevonden steeds in hun voordeel waren.
Binnenin de vestigingsmuren van het kasteel zijn er vestigingswallen, torens en overblijfselen van een paleis welke de residentie was van vele koningen en koninklijke families van Portugal van de 14e eeuw tot de 16de eeuw.
Zicht vanaf de vestingmuur op een stukje van de stad en de Taag en de toren van de Middeleeuwse kerk “Santa Cruz”
En een foto van de meest gefotografeerde bewoner van het kasteel.
We gaan terug nu door de wijk Alfama tevens bekend voor de was die buiten hangt en de vogelkooien bij de voordeur. We komen bij een kerk (Santa Luzia) die gesloten was later kwamen we hier bij toeval weer via een andere weg toen was de kerk wel open.
Bij het uitzichtpunt Miradouro de Santa Luzia in de wijk Alfama bevinden zich 3 tegelpanelen, 1 van de panelen geeft het Praça do Comercio weer, voor de aardbeving van 1755. En verder de beelden van de veldslagen die gestreden zijn.
De Elevador de Santa Justa
Een van de hellingen in de stad, werd vervangen door een grote lift, de Elevador de Santa Justa, nu de beroemdste van alle Lissabon 'Elevadors'.
De Elevador de Santa Justa is een ijzeren lift gebouwd in de 19e eeuw. Deze verbindt de wijk Baixa met de 32 meter hoger gelegen wijk Bairro Alto.
De gotische zoeklift is een van de meest populaire attracties in het centrum van Lissabon en is 45 meter hoog. De mooi ingerichte lift werd gebouwd door de Portugezen ingenieur Raoul Mesnier du Ponsard, een leerling van Gustave Eiffel. Hij ontwierp een opvallende neogotische ijzeren structuur, elegante uitstraling dankzij de prachtige gotische boogramen met het ijzeren geometrische maaswerk, die boven het gebied uittorent.
Oorspronkelijk werd de lift aangedreven door een stoommachine Die werd in 1906 vervangen door elektra.
Binnen in de toren zijn 2 kooien die elkaar compenseren. Elke houten panelen kooi heeft ruimte voor max 25 personen.
Vanaf de brug bij de lift heb je een mooi, zij belemmerd uitzicht over de omgeving. Onder zicht op het Rossioplein.
De overdekte brug geeft toegang tot Largo do Carmo (Carmo Square), je passeert de ruïnes van de Carmo kerk, deze werd ontworpen door Gomes Martins in de toen heersende gotische stijl. Zij was ooit rijk versierd met gebrandschilderde ramen, beelden en relikwieën.
De ruïnes van de Igreja do Carmo (Carmo Church) zijn een herinnering aan de verwoestingen veroorzaakt door de aardbeving van 1755, waarbij het grootste deel van het centrum van Lissabon is verwoest.
Voor een beter uitkijkpunt over de wijk Baixa, beklimmen we de smalle trap naar het dak van de toren, waar je een weids uitzicht hebt. Ja het was een echte wenteltrap. Ik moest even denken aan de rots van Sigiriya in Sri Lanka.
Wij waren hier rond de klok van 19:00 uur en dat is te zien aan de gloed die over de foto’s ligt ook was het soms erg moeilijk te fotograferen tegen die ondergaande zon.
En dan nog een foto van het Rossioplein maar nu van bovenaf. Je ziet dus dat het de klim meer dan de moeite waard was
En zo is er dan een eind gekomen aan onze eerste dag in Lisboa. Straks een hapje eten en dan denk ik dat we slapen als een roos!!
