Petra

Little Petra  Terugblik Jordanie

Petra by Night

Als voorproefje van ons bezoek aan Petra hebben we gekozen om dit te doen en daar hebben we geen spijt van. We waren goed op tijd dus liepen en behoorlijk vooraan. Hoe bijzonder is het om samen met misschien wel 1000 mensen te lopen in Petra in het donker. Je ziet niets alleen langs de weg om de zoveel meter een brandende kaars in een papieren zak. Als je naar boven keek zag je de sterrenhemel. En je wist ik ben niet alleen al die voeten baanden zich een weg over de paden die zeker niet altijd even makkelijk begaanbaar waren. Het geluid van die voetstappen deed me denken aan een aantal paarden in galop die je aan hoort komen. Dat met de duisternis en de sterrenhemel soms door de rotsspleten te zien zorgden voor het magische gevoel. Toen we de laatste bocht in de Siq maakten, kwam de Schatkamer tussen de hoge muren van de kloof in zicht en we zagen honderden lantaarns schitteren in de duisternis. We worden naar onze plek geleid en gaan op de grond zitten laat maar over je heen komen 

De lucht was gevuld met bedoeïenenmuziek we hebben genoten. Het plein vulde zich snel terwijl de bedoeïenen hun verhaal vertelden en de thee werd uitgedeeld. Dan begint het lichtspel dat de hoge muren in een kleurzee huldt. Lekker jezelf afsluiten voor alles en genieten! De wandeling terug naar de ingang was rustig en we genoten van de stilte de duisternis de sterren en de kaarsen. 

Petra in de nacht is een fantastische ervaring. Ik had het niet willen missen. Foto's maken in het donker heeft zijn beperking maar toch geprobeerd iets weer te geven ook dank aan Peter.

Petra de roze stad

Eens een bloeiende karavaanstad in de tijd van het Nabataean-koninkrijk, wordt de ongelooflijke stad Petra nu beschouwd als een van 's werelds beste archeologische vindplaatsen. Half ingegraven in de rode zandsteen van de woestijn met zijn gekleurde rotsen, is Petra een spectaculair voorbeeld van de vermenging van oude culturen van de torenhoge kolommen van de Hellenistische periode tot de graven die Oosterse architectonische tradities volgen. 

Onderzoek toont aan dat het gebied al in de ijzertijd bewoond was. De bergen rond Petra werden vanaf de 12e v Chr. bewoond door de Edomieten. Edom betekent ‘rood’ wat waarschijnlijk slaat op de kleur van de bergen. Recent is ontdekt dat de Edomieten vakkundige pottenbakkers waren. Nabij Petra zijn diverse steenovens gevonden.

Maar de bouwers van het huidige Petra (dat in het Grieks ‘steen’ of ‘rots’ betekent) zijn de Nabateeërs. Over dit volk is niet al te veel bekend. Deze nomaden verruilden rond de 6de eeuw v Chr. het Arabisch schiereiland voor Jordanië. Waarschijnlijk hebben ze de Edomieten met geweld verdrongen. En tegelijkertijd de kunst van het potten bakken geleerd.

De Nabateeërs zijn ware kunstliefhebbers en hebben het aangedurfd een eigen cultuur te mengen met andere culturen. Ze lieten zich graag inspireren door de Griekse bouwstijl en later ook door de Romeinse en de Egyptische.

Petra laat dan ook een unieke mix van stijlen zien in meer dan 1000 gebouwen. Het is slechts een van de huzarenstukjes die de Nabateeërs hier hebben uitgehaald. 

Wetenschappers discussiëren nu nog over de functie van de stad. Was het slechts een heilige plaats waar de belangrijkste bewoners werden begraven? Of was het een welvarend handelscentrum? Zeker is dat de Nabateeërs de natuurlijke ravijnen en kloven gebruikten om tempels, huizen, triomfbogen, bruggen en graftombes te bouwen.

Met een ongekende precisie die nu nog goed te zien is. Hun materiaal was overal voorhanden; het poreuze zandsteen dat door de zon steeds anders oplicht en kleurt. Minder bekend is dat de Nabateeërs ook diverse gebouwen hebben gebouwd, maar deze zijn bijna allemaal door natuurgeweld met de grond gelijk gemaakt. Geleerden hebben achterhaald dat de stad in 106 na Chr. is overgenomen door de Romeinen. Dit stopte de ontwikkeling in 1ste instantie niet al werd Petra in de eeuwen die volgden minder belangrijk.

Terecht uitgeroepen tot een New World Wonder in 2007, was Petra tot 1812 onbekend in de westerse wereld. Het is nu de meest bezochte site van Jordanië.

Verspreid over een oppervlakte van 264 ㎢, is er voldoende ruimte voor wandelmogelijkheden. Van de typische ingang via de dramatische Siq tot meer uitdagende wandelingen die de stad vanuit het zuiden binnenkomen.

Je zou je hier zeker 2 dagen kunnen vermaken geloof me. (Op de foto's zie je duidelijk de kleurveranderen door het zonlicht)

Nogmaals door de Siq lopen - precies dezelfde route eerder bij maanlicht. Onvoorstelbaar het voelde zo anders aan. Het was een totaal andere ervaring, omdat we nu de kleuren en vormen in de rotsen en -openingen zagen veranderen als de zon van positie veranderde. Ook de bomen, struiken en bloemen die op en aan de zijkanten van de rotsen groeiden geweldig. 

Ik had niet verwacht dat er zoveel te zien was op weg naar de Schatkamer. Er waren gebouwen, grafmonumenten, tempelgrotten en ga zo maar door. Het terrein veranderde ongeveer halverwege onze wandeling, van grind en rotsen onder de voeten, tot steen en zand. (Hier was het dus dat ik gister dacht aan die galopperende paarden)

 Op die 1,2 km  kun je originele waterkanalen zien die in de rotsen zijn uitgehouwen en zelfs een beeldhouwwerk van een man en zijn kameel. Met een beetje fantasie kon je zoveel figuren vinden in de rotsen maar zoals dat vaker gaat eenmaal thuis kiijkende naar de foto denk je waar of wat was dat nou? Alleen dat koppie van die (naar mijn idee) sfinx zag ik nog wel terug haha. Op[ de volgende foto zie je het Obeliskengraf voor wetenschappers een belangrijk bewijs dat de Nabateëers en de Egyptenaren elkaar kenden. Daarnaast zien we boven de gevel een trap en als je goed kijkt zie je dat deze uit 2 delen bestaat 1 naar het westen de ander naar het oosten

En dan sta je daar in het zonnetje te luisteren naar het verhaal dat je reisleider verteld en onderwijl denk je terug aan het gebeuren van vorig jaar. Het enige wat daar nog aan herinnert zijn de Dixie's die er staan. De spelonk op de 1ste foto is de plek waar het water Petra binnenkwam en nu lopen er gewoon weer wandelaars. 

Nu.nl;

Zeker twaalf mensen zijn omgekomen door hevige regenval en overstromingen in Jordanië. Daarnaast zijn tientallen mensen gewond geraakt.

Rond de hoofdstad Amman zijn vier mensen omgekomen door snelstijgend water. In de zuidelijke havenstad Akaba is de noodtoestand uitgeroepen.

Een belangrijke snelweg tussen Amman en het zuiden van het land is vanwege het weer gesloten. Scholen en universiteiten blijven zaterdag dicht. Moskeeën zijn opengesteld voor de opvang van mensen die hun huis moesten verlaten.

Twee weken geleden kwamen al 21 mensen in Jordanië om het leven door meerdere overstromingen. Als gevolg daarvan moesten twee ministers opstappen. Politici vonden dat het land niet goed op noodweer voorbereid was.

Toeristentrekpleister Petra ontruimd

Vanwege het noodweer zijn zeker 3.700 bezoekers van de oude rotsstad Petra in veiligheid gebracht. De toeristen moesten de bekende archeologische plaats vanwege de overstromingen direct verlaten.

De rotsstad in het zuiden van het Arabische land is een van de grootste attracties in het Midden-Oosten. Sinds 1985 is Petra UNESCO-werelderfgoed. Met name de zeshonderd in de rotswanden uitgehouwen graven zijn beroemd.

De Siq

Is de natuurlijke passage die bezoekers door rode rotswanden naar tempels en andere bezienswaardigheden leidt.

Via deze 1200 m lange kloof gevormd door zandsteenformaties, bereik je de stad Petra. Water en wind hebben in de loop van eeuwen een smalle kloof geslepen, op sommige plaatsen maar 3 m breed, in rotswanden van 200 m hoog. De wanden zijn versierd met reliëfs, altaren, nissen met beelden en watergeulen om het teveel aan water weg te leiden. De Siq is vrij donker en vormt een prachtig contrast met de plotseling opduikende Khazneh (Schatkamer) die baadt in het zonlicht.

Tussen de 2 rotswanden kronkelen, waarbij je bij elke bocht denkt nu en dan de doorgang versmald en  ineens vang je de eerste glimp van de Schatkamer daar was het weer! Mijn 2de bezichtiging, dit keer bij daglicht, was weer een fantastische ervaring. We gaan dichtbij en vergapen ons aan de schoonheid. 

Al Khazneh (Schatkamer)

Het bekendste monument van de oude Jordaanse stad Petra. Het is het eerste dat je ziet wanneer je de Siq uitkomt. Deze structuur werd uitgehouwen uit een zandstenen rotswand in klassiek Griekse stijl . De 39,6 meter hoge en 28 meter brede tempel uit 56 v Chr., vormt met zes Corinthische zuilen een symmetrisch geheel. De façade is versierd met paarden, griffioenen, vrouwenbeelden, mythische figuren, een adelaar en een miniatuur tempeltje. De naam dankt Al Khazneh aan lokale Bedoeïenen die dachten dat het een schatkamer van de farao was. Archeologen denken nu dat de Khazneh geen tempel en ook geen schatkamer, maar een koninklijke graftombe was.

Het bijzondere Paleis Qasr Al-Bint

althans de resten er van.  Dit is het ‘paleis van de dochter van de farao’. Volgens wetenschappers was het ooit de belangrijkste tempel van de stad. Tegenwoordig staan alleen de muren nog overeind. Het ligt vlak bij de hoge offerplaats. Het altaar is duidelijk herkenbaar, net als de goten in de rotsen die het offerbloed moesten afvoeren. Ook het zuiveringsbassin, een cirkel in de rots is nog zichtbaar.

Cordo Maximus (Zuilenstraat)

Deze 6 meter brede zuilenstraat is het oudste deel van Petra en vormde het centrum van de stad. Van het oorspronkelijke deel zie je niet veel meer. Toen de Romeinen Petra innamen legden ze de straat opnieuw aan.  Dit was de hoofdstraat van de stad waarlangs alle belangrijke gebouwen lagen zoals kerken, badhuizen en tempels. De Romeinen hebben deze straat later geheel gerenoveerd en in die staat is nu nog veel te bezichtigen. 

Qasr al Bint Faru

Kasteel van de dochter van de farao. Deze tempel werd gebouwd in 30 na Christus ter ere van Dushara, de belangrijkste God van de Nabateeërs. De tempel was erg belangrijk voor de Nabateeërs en overleefde op miraculeuze wijze alle aardbevingen die Petra troffen. Deze staat aan het einde van de Cordo Maximus en is het enige grotere stenen gebouw dat nog overeind staat.

De grote tempel

is 1 van de grootste Nabatean-complexen in Petra , het is een gebouw met twee verdiepingen daterend uit de 1e eeuw v Chr. gelegen aan de Cordo Maximus.

Ontdekt in 1992 door archeologen van de Brown University, die nog steeds bezig zijn met opgraven.

Op basis van de stijl van fragmenten die op de site te vinden zijn, geloven archeologen dat de Grote Tempel in het laatste kwart van de 1e eeuw voor Christus werd gebouwd en verder werd uitgebreid in de 1e eeuw na Christus.

Door de structuur wordt over het algemeen verondersteld dat het een tempel moet zijn; Waarschijnlijk opgedragen aan de belangrijkste godheid van Petra, Dushara. Maar de ontdekking van een klein theater of bouleuterion in het complex, gecombineerd met schriftelijke verslagen van een populaire bijeenkomst in Petra gedurende deze periode, laat de mogelijkheid open dat het een groot paleis en een vergaderzaal was .

De Grote Tempel is het grootste vrijstaande gebouw tot nu toe blootgelegd in Petra, met een oppervlakte van 7.560 m². Het stijgt ongeveer 25 meter boven de Colonnaded Street, de hoofdstraat die door het oude stadscentrum loopt uit. Archeologisch bewijs geeft aan dat de tempel zelf 19 meter lang was.

Het complex bestaat uit een Lower Temenos, toegankelijk via steile trappen, en een Upper Temenos met de juiste tempel. De Beneden Temenos is geplaveid met zeshoekige stenen en werd aan de oost- en westzijde ingesloten door verbazingwekkende driedubbele colonnades met 96 tot 120 kolommen.

Deze tempel heb ik vanaf de grond en toen ik eenmaal omhoog liep een aantal maal gefotografeerd.

Jebel Khubta (Koningswand)

Tegenover het Amfitheater zijn in de rotswand grafkamers voor de koningen van de Nabateeërs uitgehouwen. Ze hebben allemaal een andere vorm en zijn zeer ruim van binnen. Omdat het zonlicht niet naar binnen  komt, zie je hier de prachtigste kleurschakeringen. Helaas je moet keuzes maken dus hier zijn we niet binnen geweest maar buiten was het ook heel mooi.

Al Deir (Klooster)

Dit is het grootste gebouw in Petra. Het lijkt op Al Khazneh, maar is veel minder uitbundig gedecoreerd. Al Deir is volledig uitgehouwen in de rotsen en is 50 m breed en 40 m hoog. Het ligt op een rustige plaats op 300 m hoogte. Je moet 788 treden beklimmen, maar je moeite wordt niet alleen beloond met het prachtige monument, maar ook nog eens met een schitterend uitzicht: aan de ene kant zie je heel Petra liggen en aan de andere kant de Wadi Araba woestijn. Deze hebben we ivm tijdgebrek niet beklommen.

Het was vooral genieten van al die kleuren en vormen. Wandelend door de ruïnes is het bijna onmogelijk om je voor te stellen hoe het leven er hier meer dan tweeduizend jaar geleden uitzag. Het waren de gloriedagen van de stad. Er leefden 25.000 mensen; handelaars van geiten, schapen, kamelen, paarden en olijven.

Petra was een belangrijk knooppunt voor veel handelsroutes. Die strategische ligging maakte de stad stinkend rijk. Daarna groeide de stad uit tot een levendige, welvarende plek. Maar rond het jaar 105 verloren de Nabateeërs hun koninkrijk. De scheepsvaart maakte de handelsroute over land vervolgens overbodig en het volk kon niets anders dan Petra verlaten.

Toen de Nabateeërs Petra eenmaal hadden verlaten, trokken de Bedoeïen, een nomadisch volk, naar de stad. Zij wisten Petra verborgen te houden, tot 1812, toen Burckhardt de ruïnes ontdekte. Nog altijd woont er een klein aantal bedoeïen in de grotten. Het zijn de hartenbrekers van de vallei 

De weg naar de koninggraven en graftombes

De Kerk van Petra

De kerk is een van de meest recente ontdekkingen. Het gaat om een Byzantijnse of Oost-Romeinse kerk. Opmerkelijk is dat het een gebouw is dat niet is uitgehakt in de rotsen. Pas in 1990 werden bij opgravingen de ruïnes van de kerk ontdekt. Volgens wetenschappers is de eerste versie gebouwd in 450 na Chr., maar zijn de meeste restanten terug te voeren tot het jaar 500 na Chr. Ook hier was waarschijnlijk een aardbeving de oorzaak voor zijn instorten. Bijzonder zijn de vele mozaïeken die op de bodem zijn gevonden. Met afbeeldingen van exotische en mythische dieren. Maar ook van menselijke figuren. Daarnaast werden in 1993 in een hoek van de kerk 152 papyrusrollen gevonden. Deze zogenoemde Petra-rollen behoorden aan de deken van de kerk, ene Theodorus. Dienst was net afgelopen.

Oeps een open loopbrug(getje) maar voor mij met mijn hoogtevrees echt heel groot hoor en dat ijzeren vlechtwerk bewoog behoorlijk maar teruggaan geen optie ik wil naar die graven immers. En we gaan weer op weg willen de bocht om en zien een gapend gat! Yep verkeerde afslag dus weer terug naar de brug en de andere kant op haha. Wat een uitzichten hebben we geweldig dit is genieten. 

We zien de weg die we met de groep gelopen hebben beneden liggen we zien de buizen van de droog gelegen ravijn. En dan staan we er vlak voor pff

Maar...... hoe komen we er nu op?????? We willen immers binnen kijken. Zegt een jongen die daar staat even omlopen uurtje via het klooster. Oeps zoveel tijd hebben we niet! Nou dan even over die rotsen klimmen kan ook haha. Dus dat hebben we dan maar even gedaan.

Koningsgraven

Deze gigantische monumenten dienden waarschijnlijk als graven voor de diverse koningen van het Nabatese Rijk. Ze zijn enorm groot, maar door de werking van wind en regen zijn onder meer stukken van de gevels en pilaren afgebrokkeld.

De Koningsgraven van Petra zijn vijf hoge, indrukwekkende graven. Door weer en wind zijn verschillende stukken van de graven afgebroken, dat is duidelijk te zien bij bijvoorbeeld de pilaren en gevels. De Koningsgraven zijn zeer waarschijnlijk gemaakt voor de koningen van de Nabateeërs, een volk dat vroeger in Petra leefde.

De graven dateren uit de 1ste en 2e eeuw na Christus. Hieronder staan ze op een rijtje:

• Graf van de Urn
• Zijden Graf
• Corintische Graf
• Paleisgraf
• Graf van Sextius Florentinus

Het was heel indrukwekkend! En al wisten we dat we soms gewoon weer terug moesten klauteren maakte niet uit toch even zien wat er achter die trap verborgen was even binnen kijken zien hoe mooi die plafonds zijn de schitterende kleuren daarbinnen en ja heerlijk koel! We gaan weer zakken want we hebben nog een trip in gedachten.

De weg naar High Place of Sacrifice

In de buurt van het theater en de straat van gevels leidt een bewegwijzerde trap naar het zuiden een rotsachtige helling ongeveer 40 minuten met veilige stappen op alle lastige punten - je hoeft niet te klauteren of bergbeklimmen. 

De adembenemende uitzichten en enkele van de meest opvallende rotskleuren van Petra maken de wandeling de moeite waard, los van de rijkdom van de Nabateese architectuur bij elke bocht en de dramatische High Place zelf. Het pad is goed aangelegd. Het is 1 van de hoogst toegankelijke punten in Petra.

De opstapjes zijn duidelijk aangegeven en worden bewaakt door verschillende godsblokken en banen zich een weg door het diepe ravijn van de prachtige Wadi al-Mahfur. Op verschillende punten namen de technici van Nabatean hun beitels mee naar wat anders onbegaanbare ontsluitingen waren en sneden diepe gangen door de rots om de trap te huisvesten. Het is een dramatische wandeling

Het pad loopt vrij steil omhoog. Het voert je ruim een half uur lang door een schitterend landschap om uiteindelijk een lange, vlakke top te bereiken.

De High Place of Sacrifice (al-Madhbah in het Arabisch)

gelegen op kliffen die bijna 170 meter afdalen naar de Wadi Musa er onder. Een platform van ongeveer 15 m lang en 6 m breed diende als locatie voor religieuze ceremonies, georiënteerd op een altaar, opgesteld op 4 treden, met een kom naar 1 kant en een stopcontact waarin mogelijk een stenen afbeelding van de god is gesmeden. Op de binnenplaats staat een klein podium, waar waarschijnlijk een tafel stond met (bloedloze) offers.

Wat hier precies gebeurde - waarschijnlijk ter ere van Dushara - kan alleen maar worden geraden, maar er waren bijna zeker plengoffers, roken van wierook en dierenoffers. Wat minder zeker is, is of mensenoffers plaatsvonden, hoewel bekend is, dat elders aan al-Uzza jongens en meisjes zijn geofferd.

De verwoeste muren, zijn de laatste overblijfselen van wat een Crusader-fort of een Nabatean-structuur had kunnen zijn. 

Je kunt vanaf hier de uitgestrektheid van het berglandschap van Petra bekijken en het graf van Aaron bovenop Jabal Haroun is in de verte te zien.

De kam strekt zich uit over een korte afstand ten noorden van de Hoge Markt, recht boven het theater uitkijkend, met de graven van de buitenste Siq minuscule eronder. Vanaf hier is te zien dat de stad Petra lag in een breed dal, ongeveer 1 km breed en ingesloten door bergen aan de oost- en westkant. 

Ten noorden strekt de vallei zich uit tot Beidha, ten zuiden van Sabra. Het lijkt verleidelijk om langs de rand van de bergrug te klauteren, maar er is op deze manier geen gemakkelijk te besturen pad; het zou gevaarlijk zijn om het te proberen.

Wij (Peter en ik) zijn dan ook netjes op de paden gebleven alleen de laatste rots heeft Peter alleen gedaan daar was geen houvast zoals je ziet. Het was een behoorlijke klim maar zeker de moeite waard ik zou het niet hebben willen missen. 

We wilden eigenlijk het laatste stuk naar de uitgang met paard en wagen doen voor de grap maar er werden absurde prijzen gevraagd dus zijn we lekker doorgelopen en jawel Marianne en Jolanda zaten op ons te wachten.

We nemen de laatste kleuren en pracht van Petra in ons op. Vaarwel en wie weet ooit tot ziens.

Little Petra Terugblik