PLAYA DEL INGLES
Playa del Ingles is hét toeristisch centrum van Gran Canaria. Ieder jaar kiezen ruim één miljoen toeristen voor een vakantie op dit eiland.
Playa del Ingles ligt in het zuiden van Gran Canaria en maakt onderdeel uit van de gemeente San Bartolome de Tirajana. Het stadje wordt ingeklemd door het bekende Maspalomas en het minder bekende San Agustin. Direct aan de stad ligt het 2,7 kilometer lange Playa del Ingles-strand. Het strand van de Engelsen. Dat is de letterlijke vertaling van Playa del Ingles, de grootste badplaats op Gran Canaria.
Playa del Ingles is typisch een stadje, dat is ontstaan uit westerse welvaartsontwikkeling. In de jaren ‘60 bestond het uit niet veel meer dan enkele tientallen huizen. Nadat men eenmaal het heerlijke strand en het geweldige klimaat had ontdekt kon de ontwikkeling beginnen. In de beginfase werden er voornamelijk hoge gebouwen met veel kamers uit de grond gestampt. Kijk zo vallen de hoge hotels niet op! Wij hebben bewust gekozen voor een klein appartementen-complex (zie terugblik)
Tussen al dit beton in staan er een aantal winkelcentra zoals Yumbo, Gran Chaparral en Kasbah. Deze zogenaamde CC's (Centro Comercial) zijn de plekken waar horeca en winkels samenkomen.
Als je dat zo leest denk je wel waar begin ik aan?!? Maar tussen al die blokken beton en massale hotels vind je ook nog dingen die echt de moeite waard zijn.
De Templo Ecumenico el Salvador
in het hartje van Playa del Ingles, werd in 1970 gebouwd door de architect Don Manual de la Pena Suarez. De 'kerk van de verlossing’ bevindt zich naast de Kasbah op het drukste punt van het vakantieoord Playa del Ingles. Het gebouw heeft de vorm van een schip, tevens het symbool van de kerk. Het is een multifunctioneel kerkgebouw waar kerkdiensten worden gehouden geleid door pastores van vele nationaliteiten Nederlandse, Duitse, Zweedse, Noorse, Deense, IJslandse, Finse etc. Op de zondagen worden er ongeveer 7 kerkdiensten gehouden in dit moderne gebouw. De kerk is elke dag van 16.00 uur tot en met 20.00 uur te bezichtigen.
Als altaar dient een 4 meter lange, uit lavasteen gehouwen rotsblok, dat afkomstig is uit het binnenland van Gran Canaria.
Dit rotsblok moest er eerst in worden geplaatst, voordat de bouw verder kon gaan
De ramen in de zijkapel, stellen het Heilig Avondmaal voor lees ik op internet die link haal ik er niet uit. Vanaf 1980 beschikt Templo Ecumenico over een pijporgel, die werd gemaakt door de orgelbouwer Gerhard Grenzing uit Barcelona.
En weet je... de zon schijnt het hele jaar door minimaal 6 uur per dag en de gemiddelde maximumtemperatuur komt niet beneden de 20 graden. De temperatuur van het zeewater, schommelt het hele jaar tussen de 20 en 25 graden.
Als je op de boulevard loopt, vergeet je al die betonnen gebouwen en geniet je van zon, zee, strand en natuur en van wat je zoal tegenkomt. De laatste was ons herkenningspunt. Hier achter ligt ons appartement.
Ook dit zag je veel op het eiland maar niet altijd even mooi. Zoals je ziet is alles tot in de kleinste details uitgewerkt zelfs rugzak en schaaltje zijn meegenomen in het thema. Later in de week zagen we een stel dat hun mime afbrak. Je ziet niets alles gaat onder een tentje dat uit de rugzak komt.
En ook al staan winkels leeg, aan de wanden vind je soms nog wel heel leuke dingen. Je moet er soms wel even voor klimmen maar ach het is vakantie toch?
Dunas de Maspalomas
Dit uitgestrekte duin- en strandgebied is een beschermd Natuurreservaat. Het gebied heeft een belangrijke ecologische waarde en is daarnaast een perfecte vogelbroedplaats
Naast het uitzonderlijk fraaie landschap is het gebied ook nog eens van grote waarde betreffende het morfologische en geologische aspect. De duinen zijn ongeveer 6 km lang en 1-2 km breed.
De zandduinen bestaan uit totaal verpulverd koraal- en schelpkalk, aangevuld met een relatief kleine hoeveelheid vulkanisch zand. De duinen zijn deels begroeid met voor deze streek unieke flora. Zij geven je het gevoel in de Sahara te staan. Je kunt je helemaal alleen op de wereld wanen. Absolute rust heerst hier! Mooi afhankelijk van de zon, is het altijd weer anders.
Dit hotel loop je in en dan kom je aan de achterzijde uit op de laan die eindigt in de duinen.
De rust is hier al te voelen. Genieten van het wijdse zicht rechts de El Faro van het eiland. Dit is de vuurtoren 68 meter hoog uit de 19e-eeuw.
Door haar ligging aan de zuidkust van het eiland is deze Spaanse badplaats (Maspalomas) in 1964 en de jaren daarop uitgegroeid tot de populairste bestemming op Gran Canaria en 1 van de bekendste bestemmingen van de Canarische archipel. Vanaf Maspalomas mag weer gebouwd worden. In Playa des Ingles mag dit niet meer het is vol! Uitsluitend nog renovatie werkzaamheden!
De kamelentocht
Waar? Het Camel Park Arteara nabij Fataga.
We werden met enige vertraging opgehaald voor ons appartementen-complex. Een pittige dame Beatrijs was haar naam, vroeg ons in de Jeep te stappen. Tevens wilde ze weten of we wel van een stevig ritje hielden. Geloof me ze had haar voet stevig op het gaspedaal en menig voertuig ging voor ons aan de kant. We moesten natuurlijk nog wel op tijd zijn. We reden door schitterende natuur behoorlijk stijl naar boven.
Aan elke kameel (of eigenlijk dromedaris) hangen een soort stoeltjes waar je op moet gaan zitten. Je zit dus met 2 personen op een kameel, ieder aan een kant. Heel belangrijk is dat je tegelijk gaat zitten. De Camel gaat omhoog zodra hij iets voelt!!! Ook is het belangrijk dat het gewicht enigszins in balans is zo nee wordt dit gewoon aangepast door middel van zandzakken. En niet in karavaan zoals je ziet. Een kalf loopt mee, walkie-talkie is op de riem bevestigd. Zoals je ziet zijn de dieren gechipt.
En dan maak je een ritje door de prachtige vallei van Fataga. Je rijdt o.a. langs een van Fantaga’s palmbossen.
Als je geluk hebt, mag je na afloop voor een foto poseren met de kamelen en misschien krijgt je wel een kus!
Ter afsluiting een overheerlijke lunch met een kan Sangria. Als afsluit een banaan van het land uiteraard heerlijk zoet en zeker niet melig!
Achtergrond van de Camelus Dromedarius.
Kenmerk;
Krachtig gespierde bouw, gemiddelde grootte en middelgrote, goed gevormde voeten (hoeven) aldus het Ministerie van Landbouw, van de Canarische Regering weten in een op donderdag 31 maart 2011 uitgegeven communiqué.
De geschiedenis
Gaat terug naar de Europese kolonisering van de Eilanden, zonder enig bewijs van pré-Spaanse bestaan van deze soort.
Herkomst
De kameel is vanuit het Afrikaanse Continent in 1405 terecht gekomen op de Archipel.
De stal van Gran Canaria is heel gevarieerd.
De meesten kwamen voor in gebieden in het Zuiden van Gran Canaria en Tenerife, evenals op alle delen van
Fuerteventura en Lanzarote.
Heden
Gran Canaria telt in totaal 155 dromedarissen van het autochtone ras die uitsluitend gebruikt worden voor het
maken van excursies met toeristen door de Duinen van Maspalomas of in de barranco van Arteara.
Afgezien van het transport van personen en vracht, is de dromedaris gebruikt voor een veelheid aan werkzaamheden in de landbouw en heeft deze bijgedragen aan het ontstaan van een karakteristiek agrarisch landschap wat momenteel wereldwijd bekend is.
Hoewel het voederen van deze dieren geen grote kostenpost is, “want ze eten de helft van wat een koe verorbert", (zo merkt Jiménez op, die zich sinds 1977 bezig houdt met de verzorging van deze dieren), hangt hun productiviteit nauw samen met het toerisme.
Er zijn 2 bedrijven, 1 in Maspalomas en 1 in de barranco (de vallei/het ravijn) van Artear die zich bezig houden met het fokken van de Canarische dromedaris (in de plaatselijke volksmond camello = kameel genoemd).
Een dromedaris kost tussen de €3.000,= en €4.000,= en de voornaamste toeleverancier bevindt zich in La Lajita op Fuerteventura, hoewel er ook dieren verkocht worden op Lanzarote en Tenerife. “Men moet dieren van de andere Eilanden halen, om de bloedgroep te vernieuwen, ter voorkoming van inteelt,” zo legt Jiménez uit.
Op 4-jarige leeftijd beginnen draaien de dieren al mee in de excursies voor toeristen, ze kunnen 35 jaar oud worden, terwijl ze een decennium eerder op veel jongere leeftijd afgetobd waren en moe met pensioen gingen tot aan hun dood.
Feiten over Kamelen
- Kamelen hebben een gespleten bovenste die hen helpt als ze grazen.
- Woestijnbewoners en reizigers gebruiken Kamelen voor kleding, onderdak en vervoer.
- Het dieet van kamelen bestaat meestal uit Vegetatie en grassen. Kamelen hebben de neiging om te zoeken naar planten die een hoog zoutgehalte hebben.
- Mannelijke kamelen zijn stieren, vrouwelijke kamelen koeien en de babykamelen heten kalveren.
- Misschien verwant aan de reptielenwereld, de lichaamstemperatuur van Kamelen fluctueert. Hoog tijdens de dag, 's nachts laag. Dit kan zijn om de energie-niveaus van de kamelen te behouden terwijl ze in rust zijn of slapen.
- Kamelen kunnen dagen, zelfs weken met weinig of geen voedsel en water.
- Kamelen en andere dieren die behoren tot dezelfde familie, gaan liggen om te rusten of slapen.
- Er zijn 2 verschillende soorten van kamelen, de Camelus (met een bult - vaak bekend als dromedaris kamelen), en Bactrische Kamelen de 2 humped ras.
- De maag van beide kamelen bestaat uit 3 delen, waardoor zij herkauwers zijn, vergelijkbaar met de nationale koe.
Stoppen op het uitkijkpunt dat was echt de moeite waard.
De Vip-Trip
Gran Canaria, een eiland met vele gezichten, bijzondere schoonheid en diverse landschappen.
Wij dachten; boek een VIP-toer
Stap in een luxe personenbusje voor 8 personen en luister, ontspan, kijk en geniet! Stipt op tijd is de chauffeuze er en gaan we op weg om de volgende gasten op te halen. Daarna sluiten we aan bij de andere busjes die deze dag de route zullen rijden. Nee die tractor was gewoon ff leuk
Onze gids voor vandaag is Leny de Kruijff, een Nederlandse, 'echte local', die al 39 jaar op Gran Canaria woont. Zij zit in het voorste busje. Haar uitleg is in alle bussen te volgen. Techniek staat voor niets! "Ik woon hier ontzettend naar mijn zin".
We vertrekken in westelijke richting en passeren Puerto de Mogan, ook wel het Venetië van de Canarische eilanden genoemd. We rijden tussen Mogán en Puerto de Mogán deze weg voert je door het gehucht Molino de Viento. Dit dorpje is vernoemd naar de gelijknamige windmolen die je hier aantreft. Deze molen is 1 van de laatste en fraaiste windmolens op het eiland. De molen stamt uit het einde van de 18e eeuw. Rondom de molen is een fraaie cactustuin aangelegd. In deze botanische tuin staan enkele metalen kunstobjecten zoals een gigantische kookpot. En wat dacht je van de kar met aardbeien? Door de storm is er wel het een en ander verloren gegaan helaas.
Bij Las Cañadas gelegen aan de voet van de weg die Mogan verbindt met Sint Nicolaas is onze eerste stop tijd voor een glas vers geperst fruit. Hier wordt ook het programma toegelicht en kunnen we kiezen wat we tijdens de lunch willen eten.
Je ziet de natuur is bijzonder mooi. Het restaurant heeft voor haar klanten een tuin met daarin een klein museum hier vind je gereedschappen, gebruiksvoorwerpen en apparatuur om te laten zien hoe de mensen vroeger leefden op het eiland.
Het restaurant heeft voor haar klanten een tuin met daarin een klein museum hier vind je gereedschappen, gebruiksvoorwerpen en apparatuur om te laten zien hoe de mensen vroeger leefden op het eiland.
We gaan richting het bergdorp Veneguera. Leny vertelt wat over de geschiedenis van Gran Canaria en over het pittoreske dorpje Veneguera dat een van de eerste dorpen op het eiland was. Je hoeft op Gran Canaria niet te zoeken naar mango- en avocadobomen. Steek je hand uit en je kunt je bijna rijdend plukken." Aldus Leny.
De bergen en vulkanische rotsen waar we langs rijden hebben verschillende kleuren: "Dat komt doordat ze verschillende mineralen bevatten zoals koper, zwavel en ijzeroxide", dit geeft de kleuren groen, rood, geel en bruin.
Even beetje fantasie gebruiken de 1ste foto zie je de mens liggen? En zie je het gezicht?
De tocht gaat verder langs prachtige uitzichten door het gebergte en de woeste natuur van Gran Canaria
Tomaten zijn het belangrijkste exportproduct", zegt Leny als we het dal van San Nicolas de Tolentino inrijden, waar La Aldea het centrum van de tomatenteelt is. "Gran Canaria exporteert 300 miljoen kilo tomaten die allemaal met de hand worden geplukt. Er is een grote vooruitgang in de teelt geboekt dankzij het nieuwe, Nederlands/Engelse Koppert systeem", (Biologisch) weet Leny.
Leny wijst ons op de vele Aloë-Veraplanten en legt uit dat de plant lijkt op de Agave, maar daar helemaal geen familie van is. "De Aloë Vera behoort tot de leliefamilie. Dat is gewoon een weetje, want uiterlijk lijken de planten in eerste instantie veel op elkaar. Maar waar de Aloë Vera bekend is vanwege de genezende werking wordt van de Agave veevoeder, tequila of sisal gemaakt, afhankelijk van de soort."
En wat dacht je van deze rotsformatie zie je de kikvors
Langs vele kronkelweggetjes kwamen we boven.
We klimmen behoorlijk zoals je ziet we zijn er nog niet kijk daar helemaal boven moeten we zijn.
De busjes stoppen bij een uitzichtpunt op 1 van de ruim 40 meter diepe stuwmeren.
Stuwmeren
In de ravijnen heeft men op veel plaatsen stuwdammen gebouwd, waarachter stuwmeren ontstonden. De stuwdammen reguleren de waterafvoer van de snelstromende rivieren; zij wekken elektriciteit op en voorzien de toeristenindustrie en landbouw van water.
Veel water in de meren verdampt; minder waterafvoer betekent dat er minder energie geleverd kan worden. Bovendien worden veel stuwmeren steeds ondieper. De rivieren komen voornamelijk voor de dam in het stuwmeer tot rust, met als gevolg dat het meegevoerde materiaal in het stuwmeer bezinkt. Zo'n proces noemt men agradatie. Toch kunnen de eilandbewoners niet zonder deze stuwmeren. Het zijn niet alleen zeer interessante en landschappelijk bezienswaardige plekken; het zijn tevens de voornaamste zoetwaterleveranciers van het eiland. Met de stuwdammen onderscheidt Gran Canaria zich van de rest van de eilandengroep. Gevolg de enorme instroom van het toerisme, is dat de waterspiegel in de afgelopen twintig jaar ca. 100 m gezakt is en dat de helft van de natuurlijke waterbronnen droog is komen te staan.
De bekendste en mooiste zijn Embalse de Soria en Presa de las Niñas ten noordoosten en noordwesten van Mogan.
Een "embalse" is een stuwmeer en een "presa" is een dam.
Ooit hebben hier ook mensen gewoond ter nagedachtenis stond dit standbeeld er nog.
Het restaurant was ook verdwenen maar het uitzicht is gebleven.
Hier vind je ook nog resten van de oude grotwoningen.
In de rotswanden van de Barranco de Guayadeque ligt Cuevas Bermejas. De inwoners van dit dorp wonen in de authentieke grotwoningen die in de pre-Spaanse tijd zijn uitgehakt. De grotverblijven zijn soms van alle gemakken voorzien terwijl andere dienen als onderkomen voor de geiten. Deze dorpelingen treden hiermee in de voetsporen van hun voorouders, die ook geitenhoeders waren. Ingangen van grotten die u in een andere deel van de rotsen ziet hebben gediend als begraaf- en opslagplaats van de oorspronkelijke bewoners, de Guanchen. Vanuit de bus zijn de woningen goed te zien
En of je nu rechts, links naar beneden of naar boven kijkt overal zie je rots
Dan rijden we verder richting Ayacata. Onderweg passeren we El Carrizal, het kleinste dorp van het eiland met maar 11 inwoners die voornamelijk nog in grotwoningen leven.
Leny vertelt over de geschiedenis van de grotwoningen en legt uit waarom bewoners van het eiland soms nog kiezen voor een grotwoning: "Allereerst moet je je wel bedenken dat moderne grotwoningen voorzien zijn van alle luxe en comfort. Het voordeel van een grotwoning is dat je geen belasting hoeft te betalen en dat in huis een constante temperatuur heerst tussen de 17 en 20 graden. Nadeel is wel dat het binnen vrij donker is en dat je, als het huis niet zo ver uitgebouwd is, weinig frisse lucht krijgt. Het is maar waar je voor wilt kiezen. En je ziet aan de voorzijde valt t niet eens op dat de woningen in de rotsen gebouwd zijn.
Je ziet de IGLESIA DE JUNCALILLO uit 1899 Het raam aan de zijkant van de kerk en onze dame die met het hoofd naar beneden langs ons liep op het wandelpad wat bijzonder stijl was. We hebben een groepsgenoot zien vallen
We hebben 2 bewoners ontdekt 1 in het barretje ja dat hield in dat Leny maar even meehielp anders duurde het te lang voor we iets te drinken hadden.
Je ziet de natuur is geweldig ‘t was goed toeven aldaar.
Waar je ook kijkt, overal zie je de top van de Roque Nublo, met 1949 meter de hoogste rots, en bijna het hoogste puntje van Gran Canaria. Gezien vanaf het hoogste uitkijkpunt van het eiland de Pico de Las Nieves, De Roque Bentayga, een rotspunt in het centrum van het eiland.
De Roque Nublo, letterlijk ‘’Wolkenrots’’.
Hoog en droog waakt hij over zijn eiland. Met zijn voet op 1813 meter hoogte staat de ‘Roque Nublo’ in een prachtig maanlandschap, samen met de kikvorsrots (zie boven) en even verderop de monnikrots. Roque Nublo is de kern van een grote vulkaan die miljoenen jaren geleden ontstond tijdens grote vulkanische activiteit op het eiland. De Roque Nublo is de bekendste rots van het eiland en het bijzondere is dat het vanuit alle hoeken zichtbaar is. Deze rots is zeer populair onder de Canarios die het in vele volksliedjes bezongen hebben.
Hij is vanuit heel veel plekken op Gran Canaria duidelijk te zien, die 80 meter hoge rots.
Harde rots
De harde rots is harde kern van een 4 miljoen jaar oude vulkaan. Het zachtere steen, dat eromheen heeft gezeten is in de loop van de jaren weggesleten. Het gesteente maakt deel uit van een beschermd gebied en is een belangrijk symbool voor Gran Canaria. Voor de oorspronkelijke eilandbewoners, de Guanchen, was dit zelfs een heilige plek en ook tegenwoordig is het nog een bron van sentiment voor de eilandbewoners.
Bij Pozo de Las Nieves slaan we af richting de Pico de Las Nieves, met 1951 het echt hoogste uitzichtpunt van het eiland.
Bij helder weer kun je noordwest de beroemde Roque Nublo (wolkenrots), die 1815 meter hoog is en de Roque Bentayga (1404 meter) zienen bij heel helder weer de ruim 3700 meter hoge 'Teide' op Tenerife. Wij hebben geluk: het is een stralende dag en ja we staan in/boven de wolken.
We rijden verder en komen zelfs een fokbedrijf voor geiten tegen
Even later, konden we ook amandelen van het land proeven en kopen in de omgeving van de kerk. In het restaurant hebben we een hapje gegeten. Van hieruit begint de afdaling richting Vallesco. Je ziet het wordt groener en de witte dorpjes zijn goed te zien.
De route vervolgt naar de krater van Bandama.
Voor we daar aankomen nog een paar leuke rotsvormen. En de windmolen zonder wieken volgens Leny is hier het leger gelegen maar ik heb er (nog) niets over gevonden op internet
Boven bij de Pico Bandama aangekomen hebben we goed uitzicht op Las Palmas.
Tijd om terug te rijden.
Langs de weg staan mispelbomen. "Het gezegde luidt niet voor niets 'zo rot als een mispel'. Dat komt omdat mispels dus inderdaad rot gegeten moeten worden", weet Leny.
De Mirador Restaurant La Caldera, gelegen op de weg naar de vulkanische Caldera Bandama, genoemd naar de 16e-eeuwse Vlaamse koopman Daniël Van Damme, die het land kocht om druiven te gaan verbouwen.
De laatste foto
Wat stelt dit voor zul je denken. Leny vertelde dat de Pico de Bandama tegen zonsondergang tegenwoordig wordt afgesloten. Dit om ongelukken te voorkomen. Hoe? Velen hebben dit niet gezien omdat gezocht werd naar een hekwerk o.i.d. nee simpel middels een slagboom.
We gaan uiteindelijk via de snelweg. Niet spectaculair, maar voor Leny aanleiding om af en toe nog leuke weetjes door de microfoon te vertellen.
Ik sluit deze pagina af met een foto van Las Palmas en de haven vanaf de Pica de Bandama, we staan nog half in de wolken.