Santa Clara  terugblik  Cuba  Ook  leuk

Sancti Spiritus (letterlijk vertaald: Heilige Geest)

Deze provinciestad, werd als één van de zeven oorspronkelijke “villa’s” door de Spanjaarden gesticht en behoort dus tot de oudste steden van het land. Sancti Spíritus dateert uit dezelfde tijd als de stadjes Trinidad en Camagüey, met een beetje fantasie, kun je er dezelfde sfeer opsnuiven in de oude binnenstad. De stad heeft een rijk koloniaal verleden. Veel toeristen laten deze stad trouwens links liggen. Het stadje, werd in 1514 tegelijkertijd met Trinidad, gesticht door Diego Velázquez de Cuéllar)  aan de oever van de Tuinecú-Rivier, maar verhuisde acht jaar later naar zijn huidige locatie aan de Yayabo-rivier en aan de kust van de Caribische Zee. In 1586 staken Britse piraten de stad in brand en ging het toenmalige stadsarchief verloren. Sancti Spíritus werd als politiek, economisch en militair centrum van het gebied in de 17e en 18e eeuw verfraaid met mooie herenhuizen. Het heeft de status van ‘nationaal monument’. Het centrum van de stad kan te voet worden bezocht in een paar uur. De koloniale huizen zijn kleurrijk met smeedijzeren balkons. 

Zelfs het kortste bezoek aan Sancti Spiritus laat dan ook al snel zien dat de zeldzame bezoeker hier een niet-toeristische versie van Trinidad voorgeschoteld krijgt. Ook hier tooien pastelgevels, kerkjes, smeedijzeren hekken en hier en daar een kasseien straatje het straatbeeld. Heel veel schooltjes voor de allerkleinsten en het basisonderwijs (dit zichtbaar aan het uniform) De markten en winkels zijn echter volgestouwd met spullen voor de Cubaanse bevolking, souvenirs voor toeristen moeten hier ver gezocht worden. Iets wat alleen maar kan bijdragen aan de charme van dit plaatsje. 

IGLESIA PARROQUIAL MAYOR DEL ESPRÍRITU SANTO

Deze kerk, ligt aan het Parque Central. In de volksmond wordt hij Iglesia Mayor of Parroquial Mayor of Espíritu Santo genoemd. Hij dateert uit 1522, toen de Spanjaarden de stad verplaatsten naar de oevers van de Yayabo-rivier, en behoort daarmee tot de oudste kerken op Cuba. De kerk in zijn huidige vorm, overigens opgetrokken uit dezelfde materialen als de oorspronkelijke kerk, dateert uit het einde van de zeventiende eeuw, na tweemaal door piraten verwoest te zijn geweest. De toren en het koepeldak werden in de volgende eeuwen toegevoegd. Met ‘een van de oudste kerken’ bedoelt men dus dat deze kerk rust op de oudste fundamenten die onder kerken zijn aangetroffen. De kerk gaf niet alleen haar naam aan de stad maar zou ook het oudste kerkje van Cuba zijn dat nog op zijn oorspronkelijke plaats staat.

Het eerste bouwwerk – toen nog in hout – zou hier immers in 1522 al opgetrokken zijn, luttele jaren na de stichting van de stad in 1514. Een stenen versie verving het houten gebouw in 1680. Met geld dat verstrekt was door Don Ignacio de Valdivia, de burgemeester, werd in 1680 de stenen Iglesia Parroquial Mayor del Espríritu Santo van Sancti Spíritus gebouwd. Hij verrees op de plaats van een eerdere 16e eeuwse houten kerk die door piraten was verwoest. Het robuuste bouwwerk doet denken aan de parochiekerken van Andalusië. Het bewerkte plafond is nog intact. De 30 meter hoge klokkentoren met drie verdiepingen werd in de 18e eeuw toegevoegd. De 19e eeuwse Cristo de la Humildad y la Paciencia-kapel naast de kerk is getooid met een mooie halfkoepel.

De parochiekerk is een van de belangrijkste bouwwerkzaamheden uit de 18e-eeuw in Cuba, de klokkentoren, 20 meter hoog, was op een gegeven moment de allerhoogste van het eiland terwijl haar interieur trap (103 stappen) van kostbare houtsoorten is en 4 klokken werden gegoten in goud, zilver en brons in de 18e en 19e eeuw.

Puente Yayabo Santi Spiritus 

De brug over de rivier Yayabo, een nationaal monument, werd tussen 1817 en 1825 gebouwd en geldt als Cuba’s enige grote terracotta boogbrug (5 bogen) uit het koloniale tijdperk, gebouwd met bakstenen in Romeinse stijl door de Spanjaarden. Volgens een bizar verhaal hebben de werklieden destijds geitenmelk aan het cement toegevoegd om de brug sterker te maken. Net naast de brug, prijkt het stedelijk theater uit 1876. Vanaf de brug in de richting van het centrale plein lopend, treft je, na direct twee maal rechtsaf geslagen te zijn, op de muur van het gebouw aan de rechterzijde een overzicht aan van de bouwstijlen gedurende de koloniale tijd. Een onverwacht stukje voorlichting op een zeer originele wijze! De brug, werd tot een nationaal monument verklaard. Het is een belangrijk element in de infrastructuur van de stad. Het is namelijk de enige schakel met het centrum als men uit de richting van Trinidad komt en de trots en trefpunt voor bewoners van de stad. Ook wij liepen over de brug. De bus moest omrijden die mocht er niet overheen. Toen wij naar de brug liepen gingen we door een soort nevel heen was best een vreemde gewaarwording. Maar op deze wijze worden de muggen verwijderd dus het kon geen kwaad. Wel leuk om dit nog even op een foto vast te leggen.

Parque Serafín Sánchez

Het hart van Sancti Spíritus wordt gevormd door een rustig plein met bomen, omgeven door neoklassieke gebouwen. Het plein is een nationaal monument en is vernoemd naar Serafin Sánchez, een lokale held uit de onafhankelijkheidsoorlogen. 

Zijn huis is opengesteld voor publiek. Aan het centrale plein is de provinciale bibliotheek gevestigd. Het pand was oorspronkelijk in gebruik als het gemeentehuis van Sancti Spíritus. Verder herbergt de plaats nog een tweetal musea. Het centrale plein is opgeknapt en heel wat statige gebouwen maken van dit centrale punt een leuke plaats om te vertoeven. ’s Avonds is het Parque Serafin Sánchez een populaire ontmoetingsplaats. Je vindt uiteraard ook hier een borstbeeld van Jose Marti. 

Mercado Agropecuario

Hieronder kun je net als wij toch nog een beetje meegenieten op de dagelijkse markt. Dit was echt heel leuk. En je ziet iedereen komt hier. Ja ook ons reisleider haalde hier zijn bonen e.d omdat het veel goedkoper was dan in zijn woonplaats Havana. Het zag er allemaal schoon en verzorgd uit en je ziet het wordt goed onderhouden.

circa 150 km naar Santa Clara  terugblik  Cuba