Cienfuegos (Honderd Vuren)
Stad van suiker tabak rum en Franse invloeden.
Columbus voer de Bahía de Cienfuegos voor het eerst binnen tijdens zijn tweede reis in 1494.
Er deden geen verhalen de ronde over goud of ander edelmetaal, zodat slechts een kleine groep kolonisten de moeite nam zich hier te vestigen. De natuurlijke haven werd lange tijd gebruikt als schuilplaats door smokkelaars en zeerovers. De provincie is betrekkelijk klein, maar buitengewoon vruchtbaar. En de stad was van het begin af aan welvarend doordat de haven de belangrijkste exporthaven van Cuba was voor suiker(riet), citrusvruchten en tabak. (zie foto)
Hoewel in de omgeving van de stad de eerste kolonisten zich in dezelfde tijd vestigden als bijvoorbeeld; Trinidad, duurde het tot 22 april 1819 voordat er daadwerkelijk een nederzetting ontstond. De stad telt inmiddels meer dan 165.000 inwoners.
Cienfuegos had lange tijd een slechte naam, voornamelijk als gevolg van de racistische inslag. Pas na de revolutie in 1959 werd de daadwerkelijke rassenscheiding afgeschaft. Dankzij Russische steun werd de stad en zijn omgeving na de revolutie één van de belangrijkste industriegebieden van Cuba. Nog stééds is Cienfuegos, dankzij de diepte van de haven, de grootste exporthaven ter wereld voor suiker. De omgeving, met op de achtergrond de Sierra del Escambray (waar zich prachtige watervallen bevinden), werd niet direct als een vestigingsplaats gezien waar grote groepen mensen een bestaan zouden kunnen opbouwen.
Langs de kust bevinden zich vele onderwatergrotten wat ertoe geleid heeft dat er op meer dan 50 plaatsen in de provincie duikexcursies aangeboden worden.
Likeurfabriek Guayabita del Pinar
Zeker een bezoek waard de rumlikeurfabriek, Bebidas Casa Garay Fabrica de Guayabita del Pinar. Hier wordt een speciale rum gemaakt die op smaak wordt gebracht met de vruchten van wilde guaves, Guayabita del Pinar.
Deze kleine soort guave groeit alleen in de bergen van Pinar del Rio. Van de Guayabita del Pinar heb je twee varianten, een droge ("voor mannen") rum en een zoete ("voor vrouwen") likeur. De flessen die je bij de fabriek kunt kopen zijn goedkoper dan die in de winkels.
De creatie van Guayabita del Pinar begon met Lucio Garay Zabala, een ondernemende zakenman die in 1892 een alcohol producerende fabriek oprichtte. Hij wist al hoe deze alcoholische drank door zijn buren werd gemaakt als geneesmiddel en voor de bevordering van de spijsvertering. Hij had daarmee goede voorkennis om deze alcoholische Vueltabajo likeur om te zetten in een geraffineerde drank. De historici zijn ervan overtuigd dat de vindingrijkheid en kennis van Garay Zabala heeft bijgedragen aan de huidige uitstekende kwaliteit van de Guayabita, waarmee hij ook internationale awards heeft gewonnen. Foto's spreken voor zich.
Palacio del Valle
Het meest operkelijke gebouw in Cienfuegos is ongetwijfeld het Palacio del Valle, ook wel Villa Valle genoemd. Het werd gebouwd in opdracht van Aciclio del Valle y Blanco. De bouw werd voltooid in 1917 en werd uitgevoerd door Marokkaanse arbeiders onder leiding van een Italiaanse architect, Alfredo Colli. De familie Valle heeft Cuba in 1959, na de revolutie verlaten.
Het gebouw is een mix van allerlei bouwstijlen, waarbij Moorse invloeden duidelijk overheersen. Er is een restaurant in gevestigd en vele lokale bruidsparen gebruiken het als achtergrond voor hun fotoreportage. Zonder van de faciliteiten van het (te dure) restaurant gebruik te maken, is het gebouw voor een zacht prijsje toegankelijk. Het uitzicht over de omgeving is mooi en leent zich voor mooie plaatjes.
Je moet er wel van houden, maar degene die zegt dat de anderhalf miljoen USD die Aciclio del Valle (‘Mister Valle’) in het gebouw stak, beter besteed had kunnen worden, zal ongetwijfeld bijval vinden. Nadat de familie Valle het huis had verlaten werd het nog gebruikt als muziekschool, als casino en als hotelschool. In 1990 werd het pand eigendom van het er tegenover gelegen hotel Jagua.
Wij hebben alleen de buitenkant bekeken en zijn lekker gaan lopen naar de zee. dit was wel goed voor ons lijf!
Parque José Martí
Een bezoek aan het Parque José Martí mag je niet missen. Hieromheen bouwden de Fransen in de 19de eeuw de stad. ‘s Avonds verzamelen zich hier veel inwoners om met elkaar de laatste nieuwtjes te bespreken, het is er druk en gezellig, een bandje zorgt vanuit de muziektent voor verstrooiing. Wij zijn er dus overdag. Maar ook nu is het er een gezellige drukte. Je vindt hieraan de Catedral de la Purísma Conceptión met 12 mooi gebrandschilderde ramen en het gerenoveerde hotel San Carlos. Caruso trad ooit op in het Teatro Tomás Terry.
Teatro Tomás Terry.
Het Theater, voltooid in 1890 werd geopend met een uitvoering van Aïda, de beroemde opera van Verdi. Het werd aan de stad geschonken door de Amerikaanse miljardair Terryals een voortvloeisel uit het testament van Tomás Terry Adams, een gewetenloze suikerfabrikant die rijk was geworden van de slavenhandel en het tot burgemeester had geschopt, rijk geworden door suiker en slaven, ter nagedachtenis aan zijn vader. Het is in Italiaanse stijl ontworpen door Lino Sánchez Mármol, en het biedt plaats aan circa 900 mensen.
Het in 1965 gerestaureerde gebouw is uitgevoerd met plafonds en beeldhouwwerken van bijzondere schoonheid. Het heeft een U-vormige zaal met een groot balkon en een enorm fresco geschilderd door Camilo Salaya, een Filippijn-Spaanse schilder die aan het eind van de 19e eeuw in Cuba was komen wonen. De gevel heeft vijf bogen, een voor elke ingang. Onder het podium ligt de watervoorraad. Dit geeft een bijzondere akoestiek in het gebouw.
Grootheden als Enrico Cacuso en Sarah Bernhardt traden er aan het begin van de 20e eeuw op.
De Kathedraal de la Purísma Conceptión
Tegenover het Park, in een hoek, vinden we de kathedraal van Cienfuegos aangezien 1869 met een rijkdom in de vorm van glas-in-loodramen, die op
het moment van ons bezoek niet te bezichtigen waren daar het gebouw gerenoveerd werd. We konden alleen vanaf een openstaande deur een foto knippen.
De naam van de kathedraal, is van de patroonheilige van de stad. Veel van deze rijkdom, is afkomstig uit Barcelona, De Aviles familie, schonk 4 Franse klokken, en de altaren. De
gebrandschilderde ramen vertegenwoordigen de twaalf apostelen
Het Prado
Natuurlijk moet je ook een wandeling maken over het Prado, de langste niet aan zee gelegen boulevard van Cuba. Een belangrijk gedeelte ervan is voetgangersgebied en je kan hier leuk
winkelen of op één van de vele bankjes zitten en mensen kijken. Aan het einde van het Prado staat het gemeentehuis. En wij hebben op aanraden van Agustien nadat we (heel belangrijk
voor ons), ons kerstsouveniertje hadden gevonden, een heerlijk kopje koffie gedronken in hotel la Union. We moesten natuurlijk ook een foto maken van een bekende Cubaanse zanger die naam
houd je te goed ben m even kwijt maar Agustien heeft wel een cd van hem gedraaid in de bus om te laten horen dat hij zingen kon haha. Hier onder nog een wat foto's van het stadsbeeld. En ja
dan gaan we op weg naar onze volgende stop en dat wordt Trinidad. Kijk ik heb er ook een foto bij gedaan van de (luxe) flats ik moet er niet aan denken om in zo'n vogelkooi te wonen in de avond
was het helemaal erg om aan te zien. Maar wij zijn dan ook wel erg verwend natuurlijk.
ca 80 km Trinidad Terugblik Mijn Reizen Ook leuk