Deze reis stond op mijn oude website. Ik voeg toe hem toe aan de site. Het is nu 2023 dus best een aantal jaren later. Ik heb nog wel stukjes van de oude site die ik hierbij gebruik. Soms dacht ik was dat daar of toch hier. En dan vooral in de openluchtmusea want dat lijkt soms erg veel op elkaar. Zoeken op internet helpt wel een beetje maar in die jaren is er heel wat veranderd. Viel niet mee ik moest toch even 14 jaar terug in mijn herinneringen 😂😂
In de regio Centraal-Anatolië ongeveer 300 km ten zuidoosten van Ankara ligt aan de voet van de vulkaan Ercives Dag, (3916 m) en Hasan Dag (3258 m) het sprookjesachtige gebied Cappadocia, met rotsen in de vorm van Puntmutsen en zogeheten Feeën-schoorstenen, ondergrondse steden en mysterieuze schuilkerkjes.
Het is niet alleen van belang om zijn geologische geschiedenis, het draagt ook interessante sporen van duizenden jaren bewoning. In 1952 is de laatste bewoner uit deze huizen vertrokken.
Om deze historische erfenis te beschermen zijn enkele delen van het gebied door de Turkse regering uit geroepen tot Nationaal Park en is nu UNESCO-erfgoed. Het landschap wordt echter steeds verder aangetast door de oprukkende bebouwing voor het toerisme. De bekendste steden zijn;
- Urgup, Goreme, en Avanos, Aksaray en Nevsehir welke de grootste stad in het hart van Cappadocia is. Het is een belangrijk verkeersknooppunt en de basis voor een bezoek aan de ondergrondse steden. Wordt ook wel aangeduid als de stedendriehoek Nevsehir, Kayseri en Nigde.
Het Ontstaan van dit gebied.
Is ontstaan door grote vulkanische activiteit. Tientallen grote en kleine vulkanen spuwden hun lava over dit gebied. De belangrijkste boosdoeners zijn de Erciyes Dag en de Hasan Dag.
Op veel plaatsen word je nog herinnert aan de uitbarstingen uit die actieve periode je ziet de gevormde bruine of zwarte obsidaan ook wel vulkanisch glas genoemd. Elders in de streek vind je kleinere kegels en kraters die toen werden gevormd.
Vele eeuwen lang hebben de vulkanen witte, grijze, en roze as uitgestoten, zo af en toe afgewisseld met lava, dat de as tot een zacht poreus gesteente (tufsteen) wist samen te persen.
Toen de vulkanen waren gedoofd, begon de vorming van de merkwaardige formaties zoals je die nu in de dalen tegenkomt. Doordat water de kalkrijke tufsteen langzaam deed oplossen en wegspoelen ontstonden allerlei grillige vormen in deze zachte laag.
De afgekoelde lava (basalt) is veel harder dan tufsteen en daardoor veel minder gevoelig voor erosie. Terwijl de poreuze aslagen werden weggespoeld, bleven harde stukken basalt liggen op de zachte ondergrond. Op deze wijze werden de merkwaardige pelicaba’s (feeën-schoorstenen) gevormd.
De hand van de natuur is daarbij overigens nog steeds actief; af en toe stort er weer zo,n duivelsei van zijn tufstenen voetstuk. De erosie van het tufsteen gaat onverminderd verder.
Konya, Kaymakli, Avanos
De reis gaat beginnen Dat doen we met een goed ontbijt en een wandeling in de omgeving van het hotel.
We doen vandaag de bovenstaande plaatsen aan nu en gaan verder genieten vanuit de bus.
Langs de weg
Wat direct opvalt, zijn de tonnen die je op de daken ziet Ja echt overal. Of het nu een luxe of een eenvoudig arbeidershuis of appartement is, maakt niet uit! Oké de stellage's zien er wel verschillend uit. Mooi? nee! Praktisch? Ja! Deze tonnen worden namelijk gebruikt als wateropslag wat via de zon wordt verwarmd zodat ze het water bijna niet meer hoeven te verwarmen met een eigen energiebron. Wie weet zien we ze binnenkort ook bij ons op de daken haha.
Dan rijden we langzaam het gebergte in maar .....
Juist eerst koffie!! Het is een gezellig restaurant en de koffie is goed.
Zoals je ziet, wappert hier ook de Nederlandse vlag. Bij het restaurant is een tuin waar hard gewerkt wordt.
We gaan weer op weg.
Taurus gebergte
Het Ala Daðlar & Bolkar gebergte maken onderdeel uit van de brede Zuid-Turkse bergketen, het Taurus gebergte. Dit gebergte scheidt het binnenland van Klein-Azië van de azuurblauwe baaien van de Middellandse zee.
De 3000 meter hoge bergkammen vormden van oudsher een natuurlijke barrière tussen de nomadische volken van de Anatolische hoogvlakte en de zeevarende volkeren en handelaren, die zich aan de zeekust vestigden.
De 2 gebieden zijn altijd met elkaar verbonden geweest door eeuwenoude karavaanroutes. Het westelijke gedeelte van de Taurus begint bij het merengebied nabij de steden Burdur en Isparta en loopt in oostelijke richting helemaal door tot aan de wateren nabij de stad Malatya.
In het westelijke deel loopt de Taurus bijna door tot aan de Middellandse zee, waar een vruchtbare kustvlakte ligt van ongeveer 80 km lang en 20 km breed. Bij Alanya, aan de zuidkust, raakt de keten de zee, wat resulteert in een ruw landschap. In de Romeinse tijd was dit gebied berucht om zijn piraten. Eenmaal voorbij Silifke, ook aan de zuidkust, trekken de toppen zich iets terug en ontstaat er een laagland met veel landbouw, het katoenrijke Çukurova. Meer naar het binnenland, rond de stad Malatya, lijkt de bergketen te eindigen. Maar er is nog een laatste kalksteenmassief, het Munzur massief nabij Erzincan, dat doorloopt tot vlakbij de Zwarte Zee. Als het Munzur massief wordt meegerekend, dan bedraagt de totale lengte van het Zuid- Turkse Taurus gebergte ongeveer 500 km. Daarmee is het Taurus gebergte de langste bergketen van Turkije. Natuurlijk mochten we even uitstappen toen we bij de bergpas aankwamen.
De bergpas Alacabel
De weg vanaf de kust vanaf de plaatsen Side of Manavgat naar Konya slingert door het Taurusgebergte over een lengte van 225 kilometer in de regio Centraal-Anatolië in Turkije. Het is een schitterende bergroute met kloven, bergpassen zoals de Alacabel, dorpjes, riviertjes, de Tinaztepe grotten en vooral in het voorjaar veel bloemen. In mei ligt er op de toppen van het Taurus gebergte nog sneeuw.
Konya ligt ca 250 km van de Middellandse Zee en 1000 m boven de zeespiegel.
Het is centrum van de Derwisjen een sufi-tak uit de Seltsjoekenperiode.
En tevens de oudste hoofdstad van Turkije gelegen aan de rand van de grote Anatolische hoogvlakte.
Het Mevlanamuseum.
Dit vind je in het Oosten van de binnenstad, zowel pelgrims als toeristen komen hier samen om hun respect te betuigen aan een van Turkije's - en 's werelds - grootste religieuze mystici.
Mevlana Rumi
Hoewel hij buiten Turkije het meest beroemd is vanwege zijn poëzie (waaronder zijn beroemde Mathnawi-gedicht van 25.000 verzen), wordt Mevlana Rumi door gelovigen vereerd als een heilige en is zijn mausoleum een heilige plaats.
Zijn woorden, die tolerantie en acceptatie prediken, hebben door de eeuwen heen weerklonken met 1 van zijn beroemdste verzen waarin staat:
" Kom, wie je ook mag zijn. Zelfs als je een ongelovige, een heiden of een vuuraanbidder bent, kom.
Ons is geen broederschap van wanhoop. geloften van berouw honderd keer, kom ."
Celaleddin Muhammad Rumi (Mevlana is een eervolle term, wat 'onze meester' betekent) werd geboren in Balkh (in het huidige Afghanistan) in een familie van vooraanstaande islamitische leraren. In zijn jeugd emigreerde zijn familie naar het westen, naar Nishapur (Iran), waar Rumi zijn spirituele opleiding zou zijn begonnen.
Na veel gereisd te hebben in zijn jeugd, vestigde het gezin zich in Karaman in Anatolië (110 km ten zuiden van Konya) voordat Rumi's vader door de heerser van het Seltsjoekse sultanaat Rum werd uitgenodigd om zich te vestigen en les te geven in Konya.
Nadat Rumi's vader stierf, heeft Rumi de positie van zijn vader als hoofdonderwijzer van de madrassa (theologische school geërfd evenals prediking in de moskee. Het was gedurende deze tijd dat Rumi Shams-e Tabrizi (Shams of Tabriz) ontmoette, de Perzische dichter die Rumi's spirituele adviseur zou worden en die ertoe zou bijdragen dat Rumi zich afwendde van het openbare leven om zich in plaats daarvan te concentreren op de meer mystieke aspecten van de islam.
Nadat Shams-e Tabrizi was vermoord, wijdde Rumi zijn leven aan ascetisme en het schrijven van de mystieke poëzie die hem beroemd zou maken.
Na de dood van Rumi in 1273 werden zijn toegewijden georganiseerd in een soefi-sekte, die bekend werd als de Mevlevi-orde, maar beter bekend staat als de wervelende derwisjen.
Onder de turkoois kleurige koepel ingelegd met mozaïek tegels ligt het stoffelijk overschot van Mevlana Rumi. (1207-1273) de mystieke filosoof en dichter) Hij was de stichter van de orde van de dansende derwisjen. Die tijdens het dansen lange tijd achtereen in de zelfde richting blijven draaien. Tot halverwege de jaren ’20 traden de Derwisjen daar nog regelmatig op.
Tuin
Rondom kun je naast de vele graven, ook genieten van de schitterende rozen.
Iets verderop zagen we de bevolking zich buiten klaarmaken voor het gebed.
We rijden verder op weg naar Kaymakli. Schitterend om hier boven even rond te lopen voor we onder de grond gaan.
Kaymakli.
Deze ondergrondse vesting ligt onder een heuvel in het centrum van Kaymakli en heeft 8 verdiepingen. Sinds 1964 zijn er 4 opengesteld voor publiek. Tijdens de Arabische belegering zochten de bewoners hier hun toevlucht.
Er bevindt zich een uitgebreid stelsel van woonverblijven, opslagruimtes, stallen voor de dieren, grafkamers, keukens, kerken, wijnkelders en gangen, luchtkokers kijkgaten en een regenput.
De Kaymakli Underground City, voorheen bekend als Enegup, werd gebouwd onder de Citadel van Kaymakli door de Frygiërs in de 7e en 8e eeuw voor Christus. Het idee achter de ondergrondse steden was om bescherming te bieden tegen buitenlandse indringers.
In de 14e eeuw na Christus, toen Turkije werd belegerd door de Byzantijnen, trokken de burgers de grotten in om zich te verbergen voor de Arabieren. Vóór het Byzantijnse tijdperk stond Turkije onder de heerschappij van de Romeinen, waar ze voornamelijk de katholieke religie aannamen. Bang voor de Byzantijnen die onder de islamitische wet leidden, trokken christenen de grotten in om zich te verbergen voor de islamitische indringers.
In 1923 werden de steden verlaten na een bevolkingsuitwisseling tussen Turkije en Griekenland. In 1963 werden ze herontdekt en opengesteld voor het publiek als toeristische attractie. UNESCO World Heritage Site sinds 1985 .
In deze stad zijn er bijna 100 tunnels die via alle 8 niveaus zo'n 20 meter naar beneden gaan (tegenwoordig zijn er slechts 4 open zijn voor publiek). Je snapt dat de rijkste families op het bovenste- en de lagere klasse op de lagere niveaus woonden. Ze zeggen dat er in de 7e en 8ste eeuw v Chr. zelfs 3.500 mensen in de tunnels woonden toen de stad ontstond, inclusief al hun vee en voedsel.
In de stad werden niet alleen huizen gebouwd, maar ook kelders, stallen, bakkerijen en kapellen. Er werden ook ventilatieschachten gemaakt zodat de zuurstof ook op de lagere niveaus terecht kwam.
Ze gebruikten grote ronde rotsblokken als deuren, voor het geval de stad zou worden aangevallen. Er bevindt zich dus een uitgebreid stelsel van woonverblijven, opslagruimtes, stallen voor de dieren, grafkamers, keukens, kerken, wijnkelders en gangen, luchtkokers kijkgaten en een regenput.
De Kaymakli-stad is een smal, ondergronds doolhof van gangen en oude huizen en nederzettingen. Het is 1 van de meest unieke plaatsen om te bezoeken in Cappadocië. Het gangenstelsel is smal en laag. Kruipen dus!
Rug/knieklachten? Denk goed na! Je staat nog wel eens een tijdje in gebogen/gehurkte houding te wachten tot je verder kunt.
Ik lees net dat er anno 2022 nog maar 2 open zijn voor publiek. Derinkuyu Underground City is de andere plaats
Avanos
Dit stadje ligt ten noorden van Göreme, aan de oever van de rivier Kizilirmak (ook wel rode rivier) 1 van de langste rivieren van Anatolië 1.355 km lang. De opvallende kleur van het water, ontstaat door de donkerrode klei. Van deze klei werd in de oudheid al veel keramiek gemaakt en geëxporteerd. Ook nu is dit plaatsje vooral bekend om zijn handwerk met name potten-bakkerijen. Maar het is ook1 van de historische wijken van Nevşehir.
En dan rijden we door naar ons volgend hotel. De ondergaande zon geeft een mooie gloed aan de omgeving.
Het was even wat geharrewar bij de receptie betreffende de sleutels maar alles kwam goed. Heerlijk ouderwets en dus donker ingericht de kamer met een mooi uitzicht en jawel zelfs de vogeltjes hadden zich een nest gemaakt op ons balkon.
Eten en dan lekker slapen morgen wordt het genieten in
