Lucca
is de grotendeels autovrije hoofdstad van de gelijknamige provincie in het noordwestelijke deel van Toscane. Het is een middelgrote historische stad. De oude stad is al ver voor Christus gesticht. Volgens de geschiedenisboekjes in de 3e eeuw voor Chr.. Sempronius zou naar Lucca gevlucht zijn nadat hij verslagen was door Hannibal.
Aan het stratenplan van Lucca is goed te zien dat de stad gesticht is door de Romeinen, samen met de verschillende bezienswaardigheden in Lucca vertonen zij veel overeenkomsten met Florence. Lucca wordt daarom ook wel eens gezien als het kleinere broertje van Florence.
Lucca is lang een zelfstandige republiek geweest. In de 19e eeuw is er zelfs nog even sprake geweest van het Vorstendom Lucca en Piombino.
De stadsmuren van Lucca
De stad is altijd omringt geweest met stadsmuren. Al in de 2e eeuw was er een omwalling rond de stad.
Het is 1 van de weinige steden op de wereld waar de muur nog geheel in tact is. Het is veel meer dan een verzameling netjes gemetselde rode bakstenen. Op de stadsomwalling kun je wandelen, fietsen, koffie drinken en je hebt een mooi zicht op alle delen van de stad van Puccini. De componist is hier geboren.
Bijna alle bezienswaardigheden in Lucca vind je dan ook binnen de oude stadsmuren.
De aarden-wallen zijn door de eeuwen heen vervangen door muren die later weer verplaatst werden. Je kunt de stad binnenlopen of rijden door 1 van de 6 stadspoorten.
Bijzonder is wel dat de stadsmuren van Lucca nooit dienst hoefden te doen als verdedigingsmuren. Wel hebben de muren de stad beschermd tegen een overstroming. Toen de rivier Serchio 18 november 1812 ver buiten zijn oevers trad, kon door de poorten te sluiten het water het de stad niet bereiken.
De muur heeft een totale lengte van ca. 4 kilometer en op sommige plaatsen meer dan 30 meter breed.
Toegangspoorten in de muur.
Er zijn er 6 in het totaal. De eerste 3 behoren tot de oorspronkelijke poorten, de laatste 3 zijn later toegevoegd en kregen in de 17e eeuw hun barokke uiterlijk. Het gaat om;
- De Porta San Pietro uit 1565.
- De Porta Santa Maria uit 1592
- De Porta San Donato uit 1629
- De Porta Elisa uit 1811.
- De Porta Sant’Anna uit 1910
- De Porta San Jacopo uit 1930.
Wij betraden de stad via de Santa Maria poort. Eenmaal in de poort zag je dat het geheel bewerkt was . Ik heb er nog geen info over kunnen vinden op het net.
Palazzo Pfanner
Dit is van oorsprong een paleis met tuin waar delen van Portrait of a Lady (1996) zijn opgenomen.
Het paleis is een pracht staaltje pure barok en stamt uit 1667. Vooral bekend om de erbij behorende 18e eeuwse tuinen opgedragen aan Juvarra, er staan citroenbomen en er ligt een grote vijver in een achthoekige vorm omringd door citroenbomen en vele barokke beelden van Romeinse goden en godinnen.
Ook de trap aan de buitenkant van het paleis is beroemd. De bekendste salon bevat fresco’s van Scorsini en De Santi.
Tegenwoordig is het een museum met kunstwerken en artefacten.
Je vindt hier eveneens een flinke collectie aan chirurgische instrumenten, die verzameld zijn door Dr. Pietro Pfanner.
Een klein kostuummuseum. Ook worden hier zomerse kamermuziekconcerten gehouden.
De Basilica di San Frediano
Dit is een romaanse kerk uit het begin van de 12e eeuw (tussen 1112 en 1147).
Op de plek van de huidige kerk was sinds 6e eeuw na Christus al een religieus gebouw te vinden. De kerk valt op door zijn monumentale façade met een prachtig gouden Byzantijnse mozaïek waarop “De hemelvaart van Christus” afgebeeld. Christus zit in een mandorla die gedragen wordt door 2 engelen. Eronder staan de 12 apostelen naar het tafereel te kijken.
Maria ontbreekt. Op die plaats is een spitsboogvenster te zien.
Waar je nu de voorgevel ziet, was vroeger de achtergevel, maar die stond eigenlijk buiten de Romeinse muur, dus bij de heropbouw moest men vermijden dat de façade niet op de muur zou uitkijken.
Daarom werd de kerk omgedraaid en heeft ze vandaag dus de voorgevel aan andere kant.
Naamgever van de kerk is de heilige Frediano, de Ierse bisschop van Lucca tijdens de 1ste helft van de 6e eeuw. Op deze plaats bouwde hij een kleine simpele kerk onder de naam San Vincenzo. Na de dood van Frediano is de kerk herdoopt tot San Frediano en Vincenzo. Het lichaam van San Frediano is onder het hoofdaltaar begraven.
Tot slot zijn er nog de kapelletjes en elke kapel heeft wel iets bijzonders!
De binnenzijde van de basiliek is minstens zo mooi als de buitenzijde.
Bloemen voor Zita in Lucca, Toscane
Santa Zita, is de beschermheilige van o.a. huisvrouwen, huishoudelijk personeel en serveersters en obers. Op deze dag zie je in Lucca heel veel bloemen.
Dit gaat terug tot 1218, toen deze Italiaanse van eenvoudige komaf werd geboren in het plaatsje Monsagrati, op zo’n 15 km van Lucca. Toen ze 12 was, ging ze als dienstmeisje aan de slag bij de welgestelde familie Fatinelli in Lucca. Lange tijd werd Zita niet erg goed behandeld door haar baas en collega dienstmeisjes. Ze bleef echter hulpvaardig en vriendelijk naar anderen (vooral de armen) en toegewijd en respectvol naar haar werkgevers. Uiteindelijk kreeg ze ook van hen de waardering die ze verdiende.
Legendes en bloemen in Lucca
Er zijn verschillende legendes in omloop over Zita.
Op een ochtend tijdens het broodbakken, liet ze dit werk voor wat het was om iemand in nood te helpen. Enkele andere bedienden vertelden dit aan de familie Fatinelli in de verwachting dat Zita nu wel in de problemen zou komen. Toen deze polshoogte kwamen nemen, zagen ze dat Engelen het brood bakten voor Zita.
Volgens een andere legende werd ze op een dag betrapt door haar baas toen ze met een schort vol eten op weg was naar de armen. Toen hij haar vroeg wat ze bij zich had, antwoordde ze dat haar schort gevuld was met bloemen. Daarop verschenen er daadwerkelijk bloemen in het schort.
Festa di Santa Zita Lucca
Santa Zita stierf op 27 april 1278 op 60 jarige leeftijd, nadat zij 48 jaar voor de familie had gewerkt. De familie Fatinelli besloot haar te begraven in de familiekapel van San Frediano in Lucca. Een ster zou die dag boven de grafkelder zijn verschenen.
Na haar dood ontstond er een ware cultus rond haar persoon en in 1748 besloot de toenmalige paus Benedictus de 14e haar heilig te verklaren.
Piazza dell’Anfiteatro
Op de plaats van het huidige plein was vroeger een Romeins amfitheater. Door de eeuwen heen was de plek van het theater volledig volgebouwd maar in de 19e eeuw werden deze gebouwen gesloopt en werden op de fundamenten van het theater verschillende winkels en huizen gebouwd. Na de verwoesting van het amfitheater heeft op deze plaats een gevangenis, slachthuis en zoutopslag pakhuis gestaan. Het plein zoals het er nu bijligt, stamt uit 1830 en volgt de contouren van het oude amfitheater die twee meter onder de grond nog gedeeltelijk aanwezig zijn.
Het amfitheater uit de 2e eeuw na Chr., was net buiten de toenmalige stad gebouwd. Het bestond uit 54 bogen met een auditorium. In totaal konden er ongeveer 10.000 mensen plaatsnemen in het theater. Op enkele details na is er niets overgebleven van dit amfitheater.
Het plein is door zijn vorm en historische betekenis een van de meest bekende symbolen van de stad Lucca.
Doordat de architect rekening heeft gehouden met de vorm van het vroegere theater ontstond er een ellipsvormig plein dat bedoeld was als het marktplein van Lucca.
Tegenwoordig zijn hier voornamelijk horecagelegenheden te vinden. Het plein staat in de zomer vol met terrassen. Het plein is alleen bereikbaar door onder 1 van de 4 arcades door te gaan en is hierdoor ook grotendeels autovrij. Slechts 1 van de bogen is nog origineel de anderen zijn reconstructies. Als je goed kijkt, zie je in de huizen enkele stenen die afkomstig zijn van het originele theater. De gebouwen aan het plein hebben allemaal een andere hoogte waardoor het plein een oude uitstraling heeft meegekregen.
Het belangrijkste feest op het plein vindt jaarlijks plaats op 27 april. De inwoners van de stad herdenken dan de sterfdag van de heilige Santa Zita. Dan ligt het gehele plein vol met bloemen die de inwoners van Lucca hier ter nagedachtenis neerleggen. Zie boven
Banjeren door de smalle oude straatjes en dan ook nog leuke dingen tegenkomen haha
De Torre Guinigi en de Torre delle Ore.
Het klinkt als een scène uit Lord of the Rings, maar in Lucca heb je ook 2 bekende torens
De Guinigi toren
is 44 meter hoog, je kunt hem beklimmen middels 230 treden. Hij is gebouwd door de familie Guinigi. Op het dak van de blikvanger van de stad gebouwd voor de familie Guinigi vind je weelderige bloembedden en zelfs een paar steeneiken ( als symbool voor de wedergeboorte) zorgen voor zijn karakteristieke uiterlijk. Het uitzicht is natuurlijk mooi.
De Torre delle Ore
is een klokkentoren in het centrum en tevens de grootste toren van Lucca. Sinds 2015 kun je de toren beklimmen, waarbij je het mechanisme van de klok kunt bekijken. De toren kent zijn eigen legende van een vrouw die haar ziel aan de duivel verkocht, maar gevangen werd genomen door de duivel toen ze probeerde de tijd van de klok te stoppen. Helaas nog geen foto.
Giacomo Puccini
Een van de beroemdste zonen van Lucca is de Italiaanse componist Giacomo Puccini, voornamelijk bekend om zijn opera’s wordt gezien als 1 de allergrootste en beste operacomponisten ter wereld. Tot de beroemdste werken van Puccini behoren Turandot, la Boheme, Tosca en Madama Butterfly. Puccini overleed in 1924 in Brussel.
In Lucca wordt de componist geëerd met een standbeeld op een plein voor zijn geboortehuis. In zijn geboortehuis (15e-eeuws) is tegenwoordig het Puccini museum gevestigd. In het museum vind je portretten van de componist, maar ook de piano waarop Puccini zijn laatste opera componeerde of de kostuumontwerpen van zijn vele opera’s. Heerlijk ontspannen met peukje in de hand.
Piazza della Pupporona
Is de bekendste fontein in de stad en wordt in de volksmond zo genoemd door de Lucchesi. Deze staat op het het plein ter verfraaiing zonder het verkeer te hinderen en werd het gebouwd tussen 1838 en 1840 door Lorenzo Nottolini. De fontein is perfect ingevoegd in de stedelijke en architecturale context van Piazza San Salvatore. Alle monumentale gebouwen kijken hierop uit.
De fontein bestaat uit een marmeren groep bestaande uit een kubusvormig voetstuk en sobere afwerkingen, waarop het beeld van een Naiad rust (een Grieks mythologische figuur, die de nimfen die de leiding hadden over het zoete water en genezende krachten hadden vertegenwoordigd) die op een amfora rust. Het werk wordt gecompleteerd met een langwerpige kuip, versierd met leeuwenpoten en -koppen waaraan 3 waterstralen zijn toegevoegd: de belangrijkste komt uit een leeuwenkop terwijl de 2 zijstralen worden verzameld in 2 kleine bakjes. Aan de voorzijde staat een hek samengesteld uit marmeren platen verbonden door een ijzeren reling, om hem te beschermen tegen de circulatie van rijtuigen.
De fontein is bekend bij alle inwoners, je zult hier dus veel Lucchesi vinden om dit water in te slaan.
Chiesa di San Salvatore
Dit kerkje vind je ook aan het Piazza San Salvatore.
Er is eigenlijk niets over te vinden op het net en we zijn er als groep ook niet binnen geweest.
Ik was even naar binnen geslopen
Piazza San Michele
Ligt centraal in het oude centrum van Lucca. Deze plaats, een forum, is al meer dan 2000 jaar het middelpunt van de stad. Het is de plek waar;
- overwinningen worden gevierd,
- handel wordt gedreven en
- openbare toespraken zijn toegestaan
- ook politici kunnen hier hun zaken regelen
Het is een schoolvoorbeeld van de Pisaans-Romaanse architectuur waarbij marmer wordt gecombineerd met weldadige decoraties.
Francesco Burlamacch
Het standbeeld tegenover de ingang van de kerk is een eerbetoon aan hem. Het was een belangrijk politicus uit de 16e eeuw. In de 19e eeuw werd Francesco Burlamacchi beschouwd als een van de pioniers van de Nationale Heropleving en met de Italiaanse eenheid.
Koffietijd in bakkerij Taddeuci
Het is er niet goedkoop, maar bakkerij Taddeucci op de Piazza San Michele 34, staat bekend om zijn lekkerste buccellato dit is een stevige koek in de vorm van (meestal) een tulband, maar is ook als rond brood verkrijgbaar. Het is knapperig en zoet met rozijnen en anijszaad een typische lekkernij uit Lucca.
De San Michele in Foro
Dit is een kerk uit de 11e eeuw en je vindt hem op het Piazza San Michele. Hij werd geheel van gebouwd op de plaats waar eerst het Romeinse forum te vinden was. Hij staat voornamelijk bekend om zijn schitterende façade.
Het aangezicht is ook bijzonder dankzij de 5 galerijen die boven elkaar staan en de gekunstelde zuilen in diverse stijlen en vormen.
De voorgevel van de kerk was zo kostbaar dat er na een bouwtijd van 200 jaar geen geld overbleef om de kerk te voltooien. De gevel is in verhouding dan ook veel groter dan de rest van de kerk. Het verschil in de romaanse onderbouw en de gotische bovenbouw valt ook direct op.
Bovenop de basiliek, staat de gevleugelde aartsengel Michaël de doder van een draak, en waakt over de inwoners van de stad
Mede door deze gevel wordt hij gezien als 1 van de mooiste kerken van Toscane.
Het interieur van de kerk
is een stuk minder indrukwekkend. Het is in een typisch sobere Romaanse stijl ingericht. In de rechterbeuk hangt een schilderij van Filippino Lippi. Deze schilder heeft ook enkele zalen in het Palazzo Vecchio en de Strozzi-kapel in de Santa Maria Novella in Florence beschilderd.
En dan nog een paar leuke details in Lucca
Als de een vervoermiddel eruitziet als op deze foto weet je zeker dat hij van een Italiaan is!
Maar goed dat de ambulance je een stuk je vertrouwen biedt hah.
Winkeltjes waren er in overvloed.
Porta Sant'Anna
officieel Porta Vittorio Emanuele, is 1 van de poorten in de muren van Lucca. De mensen van Lucca spreken over de deur of het "gat" van Sant'Anna naar de naam van de kerk van Sant'Anna die zich bij de deur net buiten de muren bevindt.
Deze poort, werd in 1910 geopend om uitgaand en inkomend verkeer in het westelijke deel van de stad te vergemakkelijken
Wij verlaten via Porta Sant Anna de stad
De Baluardo San Donato
maakt deel uit van de Muren van Lucca en dateert uit de 16e eeuw. Het is een oud fort dat, samen met de andere bolwerken van het gebied en vertelt veel over de geschiedenis van Lucca. Hij is nog in redelijk goede staat.
De obelisk door Francesco Petroni
Dit oorlogsmonument, dat bekend staat als de "Faro della Vittoria", bevindt zich in het centrum van het herdenkingspark van Lucca op Piazzale Verdi. Het heeft een grote vierkante basis met daarop een hoge vierkante kolom.
De centrale sokkel is versierd met een motief in militaire stijl (gladius en helmen tussen eiken- en laurierbladeren komen vaak voor)
Op het bovenste deel van de vuurtoren vind je het motto "ITALIA RENOVAT TRIUMPHOS ROMANOS" draagt, voor allen die gevallen zijn.
Geheel aan de bovenkantzie je in bas- reliëf met fasces driekleur en het geheel wordt bekroond door een ster, geplaatst als symbool van het vaderland.
Voor het monument staat een klein altaar versierd met bas-reliëfs (waaronder het wapenschild van Savoye), hoogreliëfs (leeuwenkoppen) en ijzeren inzetstukken (eiken- en laurierbladeren).
Aquaduct van Nottolini
Net buiten Lucca vind je het bekende Aquaduct. neoclassicistische stijl. Het werd gebouwd om water vanuit de bergen naar Lucca te brengen. Het bestaat uit een stenen kanaal van circa 3 km lang en bestaat uit 400 bogen. Het aquaduct werd ontworpen door de architect Lorenzo Nottolini in 1850 in opdracht van Maria Luisa van Spanje, de hertogin van Lucca. en werd naar hem vernoemd. Het is in tegenstelling tot wat velen denken dus geen Romeins aquaduct. Het is momenteel onderbroken door de aanleg van de autostrada A11 van Florence naar Pisa. Ja soms moet je wel geluk hebben met het nemen van foto's terwijl je in de bus zit. Thuis merk je dan dat je net weer een high light vast hebt gelegd.
Pinocchio
Wist je dat hij in Toscane geboren is?
Collodi is de naam van het dorp waar dit legendarische personage werd geboren. Hier woonde zijn schepper en schrijver Carlo Lorenzini die later zijn naam aanpaste ter herinnering aan zijn kindertijd "Carlo Collodi" .
Er is een mooi park aangelegd om de avonturen van deze wereldberoemde marionet tot leven te brengen.
Er was eens een timmerman die op een dag bezig was een tafel te maken. Hij pakte een stuk hout en legde het op zijn werkbank. Het bleek een heel raar stuk hout te zijn, want toen de timmerman het wilde verzagen begon het te kreunen. De timmerman schrok en besloot het stuk hout niet meer te gebruiken.Hij gaf het aan zijn vriend, Gepetto, die van het stuk hout een pop wilde snijden. Gepetto, die schoenlapper was, nam het stuk hout mee naar huis en bedacht onderweg een naam voor de pop. "Ik noem hem Pinokkio,"
Ik laat het hierbij kijk op de link om het hele verhaal te lezen is erg leuk. Wij reden over de rotonde vlakbij het dorp en zagen ons grote vriend staan toch leuk om even vast te leggen en geloof me in heel Toscane loop je zijn beeltenis wel ergens tegen het lijf
https://www.beleven.org/verhaal/pinokkio
Boerderij Il Poggio
In Montecarlo, in de provincie Lucca.
Fattoria il Poggio is een Agriturismo in Montecarlo in de provincie Lucca. Onze Agriturismo is een internationale realiteit.
De boerderij, geworteld in het gebied en beheerd door de familie Rossi sinds 1963, is met hard werken en passie een internationale realiteit geworden die bezoekers van over de hele wereld verwelkomt. De boerderij produceert wijn en extra vergine olijfolie. Op het terrein van de boerderij is een restaurant voor lunch en diner dat u verwelkomt met de beste gerechten uiteraard vergezeld van eigengemaakte wijn en olie!
De geschiedenis van de boerderij is bijna net zo oud als het land waarop het is gevestigd, dat altijd het werk van mensen heeft betaald met zijn goede vruchten. Van de faam van Poggio's wijnen is er al nieuws in het archief van 1845.
Hier krijgen wij uitleg over verbouwen en de pluk. Dan nar de druivenpers voor uitleg en aansluitend een lunch, de schalen kaas, vers gedroogde tomaten, olijven en diverse worstsoorten bleven maar doorkomen. Natuurlijk met heerlijk verse olijfolie en balsamicoazijn. De wijnen stonden op tafel, 4 flessen per tafel 2 rood en 2 wit oplopend van smaak. Tot slot kwam de dessertwijn ook wel de heilige wijn met daarbij een mandje van de beroemde amandelkoekjes. Dit deed ik wel mee hoor glas vullen met wijn, koekje erin leggen even laten staan en dan mmmmmm zo lekker je blijft er van eten maar goed dat dat niet ging maar 3 koekjes lukte best hoor haha. Dit is echt voor herhaling vatbaar maar ech..... beetje ver weg om even te gaan lunchen. Uiteraard heb je de mogelijkheid om in de winkel naast het restaurant diverse producten te kopen. Wij hebben ons keurig gedragen alleen een fles van die heerlijke olijfolie. Jawel we leren het nog wel
En dan is het nog heel even verstand op nul lekker nagenieten van de lunch want nu trekken we in 1x door naar ons
hotel in Diano Marina.
Oeps 2 bedden maar tegen elkaar nou daar weten wij wel raad op even verbouwen
Dan koffers uitpakken want hier blijven we een aantal dagen
Hapje eten en rust
En dan gaan we morgen weer op pad
