Montréal
Montréal
is de grootste stad van de provincie Quebec en na Toronto de grootste stad van Canada, de 15e agglomeratie van Noord-Amerika en het staat als nummer 107 op de lijst van grootste metropolen van de wereld.
Deze stad is een duidelijke mix van 2 werelden, die voortvloeit uit het feit dat Montréal oorspronkelijk door de Fransen is gesticht. Dankzij het feit dat de Britten in 1760 Montréal al hadden bezet en het 3 jaar later officieel in handen kregen, is de Franse identiteit nooit verdwenen uit Montréal.
Door migratie vanuit Europa, o.a. door grote aantallen Ieren, nam het aantal Engelstaligen toe. Tegen het einde van de 19e eeuw nam het aandeel Franstaligen weer toe door de toestroom van Franstaligen vanuit de provincie. Nog steeds is Frans de officiële taal in Quebec en dus ook in Montréal, hoewel veel lokale inwoners ook de Engelse taal machtig zijn.
Olympische stad
Montréal is een olympische stad mocht je dat nog niet weten. In 1976 werd hier de 21e editie van de Olympische Zomerspelen gehouden. In totaal streden 6028 atleten om de verschillende medailles die in 21 verschillende olympische sporten te behalen waren. Nederland behaalde toen 5 medailles: 2x zilver en 3x brons. Er werd geen goud behaald door de deelnemende Nederlandse atleten, zij eindigden op de 29e plaats in de medaillespiegel. Een positie waar we tegenwoordig niet echt blij mee zouden zijn.
De organisatie van de olympische spelen kostte de stad Montréal maar liefst 350 miljoen dollar. De aanloop van de spelen kende veel problemen. Zo waren er financiële tegenslagen, zat een strenge winter het bouwschema flink in de weg en gingen er een aantal dingen mis zoals het feit dat de olympische vlam onderweg naar het stadion doofde en oorspronkelijk geheel tegen de regels door middel van en aansteker weer aangestoken werd.
De uiteindelijk kosten van het Olympische Stadion in Montréal bedroegen, mede als gevolg van de bouwproblemen, 1,5 miljard dollar. De Canadese bevolking draaide voor deze kosten op en moest nog jarenlang een verhoogde belasting betalen. En ieder jaar van begin januari tot half februari zijn stadioncomplex en toren gesloten wegens onderhoudswerkzaamheden.
Montréal heeft aan de spelen wel een mooi olympisch stadion overgehouden. Olympisch Stadion Montréal is na de Spelen voor diverse doeleinden gebruikt. Het werd het thuisbasis van honkbalclub The Montreal Expos en voetbalclub Montreal Manic. Ook waren er veel concerten en andere evenementen. Andere bijzondere bezoekers waren Paus Johanns Paulus II, Guns 'N' Roses en Metallica. Wij reden bij het binnenkomen van de stad al snel langs het stadion.
Ik heb geprobeerd het dak een beetje in detail uit te werken zoals je ziet.
Ja hoor staan we ons in allerlei bochten te wringen en halsbrekende toeren uit te halen om foto's te maken in de bus, zegt ons reisleider dat we even binnen naar het zwembad gaan kijken haha.
Het Stade Olympique,
zelf is nog altijd een sportmekka. Als je het vanuit de lucht zou kunnen bekijken, lijkt het wat op een buitenaards ruimteschip.
Er staat een toren schuin overheen waaraan het dak van het stadion hangt. (zoals je boven ziet) Deze wordt de hoogste hellende toren van de wereld genoemd: 175 m hoog en onder een hoek van 45 graden naar het sportveld toe. Aan de buitenkant van deze Tour de Montréal loopt een kabelbaan met een cabine waarmee je naar boven en beneden kunt. Boven heb je uitzicht op de stad, de Laurentides-bergketen en de Fleuve St.-Laurent. Er zijn ook exposities over Montréal in de 20e eeuw, de historie van het olympisch park en de bouw van stadion en toren. Deze toren was niet klaar toen de Spelen van 1976 van start gingen. Dat was pas in 1987.
Via de parkeergarage die leegstaat op een enkele auto na, is de ingang van het stadion-complex en kom je in de Hall Touristique. Tijdens de Spelen was dit het officiële ontvangstcentrum.
Vanuit de hal komen we via een trap op het binnenterrein. Langs die trap zien we diverse sporten uitgebeeld op aluminium hier een collage. Toch wel heel apart om hier te lopen.
In het midden zien we dan de vlaggen van de landen die mee hebben gedaan dus was even een race tegen de klok om ze toch allemaal vast te leggen. Deze ook maar in een collage verwerkt Ook de namen van de winnaars werden allemaal genoemd op de platen maar heb het maar bij 1 collage gehouden is het nog een beetje overzichtelijk.
En hier zijn we dan bij het zwembad nee geen baantje trekken je mag er alleen maar naar kijken van bovenaf. Maar wel leuk!
En dan ook nog een atletiekbaan met sportveld, roeivijver en tribunes. En dan zie ik als lokatie bij de foto's
Île Notre-Dame
ga je toch zoeken en wat blijkt; Het Notre-Dame-eiland is een kunstmatig, door mensen gemaakt eiland. Het werd gebouwd van 15 miljoen ton opgegraven rots gebruikt in de bouw van het Metro-systeem van Montreal in 1965. Het eiland werd net op tijd geopend voor Expo '67.
Attracties op het eiland
Het eiland Notre-Dame biedt het hele jaar door verschillende wateractiviteiten. In de wintermaanden bevat het eiland Notre-Dame een ijsbaan. De Floraliën-tuinen bevinden zich in het midden van het eiland.
Maar oom:
Het Olympisch bekken bevindt zich ook op het eiland Notre-Dame. Dit bassin is het grootste kunstmatige roeibassin in Noord-Amerika. Een groot strand is beschikbaar op het eiland. Het Montreal Casino bevindt zich ook op het eiland Notre-Dame. Gewoon een leuk weetje
En dan gaan we nu eens verder kijken want Montréal is meer dan alleen het olympisch stadion.
We rijden door diverse wijken en je ziet dan ook een verscheidenheid aan woningbouw maar overal zie je vooral ruimte! Aan die laatste foto zie je dat ook hier de straten/lanen heel erg lang zijn.
En ook de moderne bouw kwam op ons pad net als de leuke trappen en ja ook hier zijn veel parken. Dat gebouw met al die kleurtjes is trouwens het Palais des congrès de Montréal herbergt veelzijdige en ultramoderne faciliteiten voor het houden van conventies, conferenties, vergaderingen, gala's en tentoonstellingen.
Het eerste gebouw is de 2020 Robert-Bourassa werd gebouwd in 1973 en ligt in het hart van het zakelijke district van Montreal, aan de boulevard Robert-Bourassa. Het gebouw is toegankelijk via de metro en de ondergrondse stad. Hoogbouw kennen ze hier ook hoor. Een leuk doorkijkje en weer een paar aparte huizen en je ziet ook hier de trappen voor de woning. Net galerijwoningen. En natuurlijk plaatje van in het centrum waar we alleen maar even zijn geweest om te eten wat trouwens wel erg lekker was. Dan nu even wat bezienswaardigheden bekijken.
Beeldengroep
uitgeleend door de stad Parijs ter gelegenheid van de viering van de 375e verjaardag van de oprichting van Montreal, het werk van de kunstenaar Elizabeth Buffoli's toeristen aanvankelijk bezet de hoek van de straten pierre-lescot en rambuteau Parijs, binnen de zeer anime district van Les Halles. Deze groep personages met de onconventionele lijnen lijkt de stad te openen en zich te mengen met de menigte voorbijgangers. Aanwezig op het niveau van de toeschouwer, zonder een bepaalde afstand, neemt hij met humor deel om de grenzen tussen kunst en leven te vervagen. Verder kon ik echt niets vinden op het net. Je vindt het vlakbij de Notre-Dame Basillica
De Notre-Dame Basilica
is de mooiste kerk van Montréal. De Basiliek Onze Lieve Vrouw van Montreal is een fraai voorbeeld van neogotiek. Deze Rooms-katholieke kerk is gewijd aan Maria.
Zij staat in het oude deel van de stad ‘Vieux-Montréal en heeft prachtige majestueuze uitstraling en gezag. Ook de binnenkant doet niet onder voor de buitenkant. Eind 1700 is de architect François Baillairgé aan de slag gegaan met zijn ontwerp voor het interieur. Blauwe hemels met sterren sieren het plafond en ook de vloer is oogverblindend.
Het Maisonneuve-monument
staat in het midden van een waterbassin dat is gevormd uit 4 halve cirkels, het bestaat uit een voetstuk en een vierkante kolom. De 14 bronzen elementen rondom, zijn ontworpen door de architecten Mesnard en Venne. Place d'Armes was de perfecte plek voor de stichter, want het was het centrale plein van de historische stad. Op de top van de vierkante kolom staat het standbeeld van Maisonneuve, oprichter en eerste gouverneur van Ville-Marie. Zijn ogen gefixeerd op de horizon, hij houdt de vlag van de koning van Frankrijk in zijn rechterhand; zijn linkerhand rust op de pommel van zijn zwaard.
Een beetje lager, leunend tegen elke hoek van de kolom, 4 personen gelinkt aan de geschiedenis van de stichting van Montréal. Deze personages zijn gewapend en op hun hoede en getuigen van de gemoedstoestand die toen heer en meester was in Ville-Marie.
De 4 bas-reliëfs
beelden belangrijke gebeurtenissen uit die te maken hebben met de oprichting of ontwikkeling van Montréal.
Het Montréal City Hall
is een majestueus, 5 verdiepingen tellend stenen gebouw in de 2e Keizerlijke stijl tussen 1872 en 1878. Na een verwoestende brand in 1922 werd het interieur van het gebouw grotendeels opnieuw opgebouwd, een 5e verdieping toegevoegd en de centrale toren opnieuw ontworpen. Het is gevestigd op het historische Place Jacques-Cartier het hart van het groeiende financiële district in het noorden van Montréal.
Het Montréal-stadhuis werd in 1984 aangewezen als een nationale historische site van Canada,
Vauquelin Square
Plein naast het stadhuis van Montreal is vernoemd naar een 18e-eeuwse Franse marine-kapitein wiens moed de Britten onder de indruk bracht. Hij werd in 1728 in Dieppe geboren en ging op jonge leeftijd met zijn vader, de kapitein van een koopvaardijschip, de zee op. Hij was amper in de twintig toen hij zelf scheepskapitein werd.
Het standbeeld van Vauquelin, werd opgericht in 1930. Het toont Vauquelin met zijn rug naar de verbrijzelde mast van de Atalante, een hand met de gespijkerde kleuren. De ligging tegenover de Notre-Dame St. is geen toeval. Aan de overkant van de straat, natuurlijk, staat een standbeeld van een andere zeeheld, deze ene Brit, admiraal Horatio Nelson.
Nelson's Colon
Dit monument herdenkt Admiraal Horatio Nelson die is omgekomen in de Slag bij Trafalgar, waar hij de Britse marine naar een overwinning leidde.
De slag om Trafalgar, op 21 oktober 1805, was de belangrijkste zeeslag tijdens de 3e Coalitieoorlog tussen het Verenigd Koninkrijk en het Franse keizerrijk Napoleon. Een vloot van de Britse Royal Navy, bestaande uit 27 schepen en onder leiding van Horatio Nelson vernietigde op die dag in een gevecht op Cape Trafalgar een Frans-Spaans squadron, bestaande uit 33 schepen, onder leiding van de Franse vice-admiraal Pierre de Villeneuve .
17 Schepen werden gevangen en één vernietigd. Aan de Britse kant werden 449 mannen gedood, waaronder commandant Horatio Nelson en 1246 gewonden. Aan de Franse kant werden 2218 mannen gedood en 1155 en gewond en aan de Spaanse kant werden 1025 mannen gedood en 1383 gewond .Ongeveer 7.000 Franse en Spaanse matrozen werden gevangen genomen.
De Cathédrale Marie Reine du Monde
is de hoofdzetel van hetRooms-katholieke
aartsbisdom van Montréal. Deze kathedraal in het centrum van Montréal is een kleine kopie van de Sint-Pietersbasiliek in Rome. De werken aan de kathedraal begonnen in 1875 en werden voltooid in 1894. Waar bij de Sint-
Pietersbasiliek de façade is afgewerkt met beelden van de 12 apostelen, staan bij de Cathédrale Marie Reine du Monde de 13 patroonheiligen van de parochies die geld doneerden voor de bouw van de kerk.
De Biosfeer
ligt in een rustige en goed onderhouden Park op het eiland Sainte-Hélène. De glazen koepel werd in het kader van de Wereldtentoonstelling 1967 Als Paviljoen van de Verenigde Staten gebouwd en heeft een diameter van 76 Meter en een hoogte van 62 Meter.
Milieu Canada heeft de site in augustus 1990 overgenomen en er een interactief museum op gebouwd. Het is de bemiddeling van ecosystemen op de Grote meren en de Saint Lawrencerivier en werd in 1995 geopend. Er zijn interactieve tentoonstellingen over de onderwerpen van de bescherming van het milieu, klimaatverandering en het ecosysteem van de grote meren
Sir George-Étienne Cartier
was een van de meest invloedrijke politici van zijn tijd. Hij was aanvankelijk een patriot die vocht in de onsuccesvolle opstand tegen het Britse leger. Voor veel Canadezen was hij een held, hoewel een deel van de Quebecois hem als een verrader beschouwde.
Het monument is de grootste van heel Montreal, bijna 31meter hoog en is versierd met 18 bronzen beelden gemaakt door beeldhouwer Joseph Brunet. De gevleugelde vrouw bovenin houdt een lauwerkrans in haar linkerhand, klaar om George-Étienne Cartier te bekronen, die voor de kolom onder haar staat.
Chinatown
De Chinezen waren een van de eerste groepen immigranten in Montréal. De stad heeft nog steeds een Chinatown, die niet erg groot is maar wel de moeite waard om eens door te lopen. De buurt ligt rond de straat La Gauchetière. Je vindt er vooral veel Aziatische kruidenierszaken, dim sum-restaurants en Kantonese eethuisjes. De 2 ceremoniële poorten waren een geschenk van de Chinese stad Shanghai. De Place Sun Yat Sen met zijn mooie rotstuin is een groen parkje waar je even tot rust kunt komen.
Ons hotel lag naast Chinatown dus we hebben er even genoten we troffen er ook een Chinese, RK kerk aan. Ook hier weer een trap naar de woning ja 2 op n portaal komen we bij ons ook nog wel tegen in de oude buurten. En ja ook schitterende muurschilderingen natuurlijk.
Uitzichtpunt
Even de parkeerplaats over de berm in maar dan had je ook geweldig zicht. Aan de noordelijke zijde van de Oude Haven van Montréal staat de Sailors Memorial Clock Tower, een witte klokkentoren die in 1922 gebouwd werd ter ere van alle zeemannen die het leven lieten in de oorlog.
Het Cirque du Soleil
(Frans voor Circus van de Zon) is een wereldwijd optredend samenwerkingsverband van groepen artiesten. En dit is hun thuishaven.
Geschiedenis
Cirque du Soleil werd opgericht in 1984 door twee voormalige straatartiesten, Guy Laliberté en Daniel Gauthier. De thuisbasis van het Cirque du Soleil is Montreal in Quebec in Canada. Aan Cirque du Soleil doen artiesten van over de hele wereld mee. Er is een aantal vaste shows in Amerika en er zijn rondreizende shows in Amerika, Europa, Azië en Oceanië. Het Cirque du Soleil wordt gezien als een inspirator van het circus-theater, een variant waarbij de circusnummers worden gecombineerd met muziek, zang en dans. Er wordt in het Cirque du Soleil niet met dieren gewerkt. De belangrijkste disciplines zijn jongleren, trapeze, acrobatiek en clownerie.
De Jacques Cartier-brug
is een stalen brug over de Saint Lawrence River die het eiland van Montréal verbindt met het vasteland, om preciezer te zijn met Longoeuil. De werken aan de meer dan 2,5. km lange brug begonnen in 1925 en werden voltooid in 1930. Pas in 1934 kreeg de brug de naam van de Franse zeevaarder Jacques Cartier, de man die in de 16de eeuw als eerste de Saint Lawrence afvaarde. We gaan de stad verlaten, we hebben nog 1 uitkijkpunt op het programma staan.
Cimetière Notre-Dame-des-Neiges
wordt beheert door de Notre-Dame-de-Montréal kerk sinds 1854. De begraafplaats is een van de parels van het religieuze, culturele, historische en architecturale erfgoed van Montreal. De begraafplaats is geëvolueerd en aangepast aan de grote veranderingen van begrafenisrituelen, om beter tegemoet te komen aan de behoeften van de bevolking.
Tegenwoordig is de Notre-Dame-des-Neiges de grootste begraafplaats in Canada waar bijna 1 miljoen doden begraven zijn.
In de 19e eeuw werden de meeste begraafplaatsen naast kerken gebouwd om aanbidders te laten bidden voor hun vermissing. De begraafplaats Saint-Antoine, gelegen aan het huidige Dorchester Square, was actief sinds 1799. Het was nodig om een oplossing te vinden toen de Raad van Stad van Montreal in 1853 een verordening aannam die begrafenissen verbood binnen de grenzen van de stad.
In 1854 kocht de parochiekerk Notre-Dame de Montréal een land op de Mont Royal aan de Côte-des-Neiges van Dr. Beaubien.
De 1ste begraafplaats
van de begraafplaats Notre-Dame-des-Neiges dateert van 29 mei 1855; het gaat over een 35-jarig Iers meisje, Jane Gilroy.
Culturele gemeenschappen
De immigratiegolven die in de tweede helft van de 19e eeuw begonnen, vereisten een aanpassing van de begraafplaatsen en bovenal een adequate opvang. Er werden plekken gecreeërd op de begraafplaats voor gemeenschappen die samen willen zijn op de laatste rustperiode. Het eerste deel is dat van de Franse Nationale Unie in 1894, gevolgd door het deel van de Chinese katholieke missie in 1917. Tegenwoordig zijn er afdelingen voor de Japanse, Oekraïense, Poolse, Italiaanse, Portugese, Servische ...
Deze families hebben een esthetiek naar deze secties gebracht die een van de eigenaardigheden van de begraafplaats creëren.
Andere belangengroepen besluiten ook om samen te komen en hun sociale impact te benadrukken. De Association of Firefighters, de Union of Artists, de Association of Catholic Seamen of het Canadese leger onder anderen.
