Boston - Danvers

New England Terugblik  USA

Boston

is de hoofdstad en de grootste stad van Massachusetts, een van de oudste steden in de Verenigde Staten en heeft door haar ligging aan de kust een vrij gematigd klimaat. Het is het economische en culturele centrum van de regio New England. Boston trekt elk jaar 20 miljoen toeristen met zijn schoonheid en rijke geschiedenis. De Boston Latin School was de eerste openbare school in de VS (1635). Het eerste metro-systeem in het hele land werd gebouwd in 1897.

Sommige prehistorische indiaanse opgravingen met archeologische vondsten op het Shawmut schiereiland bewijzen dat de streek al bewoond was in 5000 v. Chr. Het schiereiland was verbonden met het vasteland door een smalle strook land en werd omringd door de wateren van de Massachusetts Bay en de Back Bay, een monding van de Charles River.

Boston en de omliggende gebieden zijn het internationale centrum van het hoger onderwijs en van de geneeskunde met tal van gerenommeerde hogescholen en universiteiten. De economie is gebaseerd op onderzoek, elektronica, handel en geavanceerde technologie. Door de sterke economie is zij uitgegroeid tot een toonaangevend financieel centrum. 

Het is in de 1ste plaats havenstad. De belangrijke havenfunctie heeft grote aantrekkingskracht op de industrie uitgeoefend; m.n. de zware industrie ontwikkelde zich in de nabijheid van de haven. Boston is ook een centrum van uitgeverijen en drukkerijen. Voorts is de stad een belangrijk research- en medisch centrum. Sinds de 17de eeuw is er zilversmederij, die in de 18de eeuw, m.n. door het werk van Paul Revere (1735-1818) een hoogtepunt bereikte. Van groot belang is ook het bank- en verzekeringswezen.  Boston staat ook voor kunst & cultuur, architectuur, fraaie parken, winkelen en lekker tafelen!

Op weg naar Boston.

Je ziet we rijden inderdaad door de industrie naar de stad. Naarmate we dichterbij komen zien we toch wel wat verandering gelukkig. Dan komen we bij de tunnel en als we daar onderuit komen zijn we in de stad we staan midden in de Italiaanse wijk. Regenkleding mee voor de zekerheid want we zijn een aardige tijd aan de wandel. Als jullie eerder geen eten hebben gekocht zijn jullie overgeleverd aan de vreetschuur!! Nou dat beloofd wat pff.

Quincy Market

In het centrum van Boston staat een oude markthal omringt door hoge gebouwen.

De officiële naam luidt Faneuil Hall Marketplace, maar de meeste Bostonians noemen het Quincy Market omdat het in de 19e eeuw werd gebouwd door burgemeester Josiah Quincy.

Faneuil Hall was een plek waar veel belangrijke vergaderingen en toespraken gehouden werden, waardoor het de bijnaam ‘De Wieg van de Vrijdheid’ kreeg. 

Sinds de heropening in 1976 is het een van de populairste attracties van de stad. Voor die tijd was de markt in een deplorabele toestand en er waren zelfs plannen om het complex af te breken. Dat is niet gebeurd dankzij de vooruitziende blik van de Boston Redevelopment Authority. Het is een plaats om te eten -drinken, -winkelen of gewoon vanaf een terrasje mensen te kijken.

Quincy Market bestaat uit 5 gebouwen: 3 centrale gebouwen en de marktgebouwen ten noorden en ten zuiden daarvan. Ook dit behoort tot de Freedom Trail van Boston.

De centrale galerij

is een zogeheten Food Court, waar je restaurants vindt met gerechten uit de hele wereld, van Mexicaanse taco’s, Griekse moussaka en Italiaanse pastasalades tot yoghurtijs en geroosterde worstjes. Waar vroeger handel werd gedreven, zijn nu tientallen verschillende eetkramen. In het midden van de hal komen groepen samen om te lunchen. Een typische specialiteit is 'soup in a bread bowl'. Deze romige clam chowder soep eet je vanuit een vers gebakken brood. Het brood eet je uiteindelijk natuurlijk ook op.

Gebouwen Noord en Zuid

hier zijn winkelketens gevestigd, maar je kan er ook enkele specialiteitenwinkels vinden. Daar zit ook een typisch New England restaurant, Durgin Park, met een eenvoudige inrichting en traditioneel norse serveersters. Verder is er aan de noordkant een kleurrijke bloemenmarkt. Rond de Kersttijd zijn de bomen daar versierd met duizenden lichtjes.

Aan weerszijden

van de hal barst het van de kleine winkeltjes. Toeristen krioelen alle kanten op bij Quincy Market. Er worden alle mogelijke souvenirs verkocht: T-shirts, foto’s van Boston, handwerk en prullaria. Heel leuk in de karren. En er is een leuke kerstwinkel!

Op de binnenplaats

Op het dak van Faneuil Hall’s staat een gouden sprinkhaan als windwijzer, die de oorspronkelijke eigenaar van het gebouw erop heeft laten plaatsen.

Tijdens de oorlog in 1812 werd aan vreemden gevraagd wat er op de top van Faneuil Hall stond en wat de naam was (Wimsby) .

Wist je het antwoord was je een revolutionair. Als je het antwoord niet wist, werd je aangemerkt als verdacht persoon.

Vandaag de dag leggen jaarlijks ongeveer 500 nieuwe burgers de Eed van Trouw af in Faneuil Hall, waarna zij zich rechtmatig Amerikaans Staatsburger mogen noemen. Tussen de twee gebouwen proberen artiesten hun publiek te vermaken. Je staat gauw een half uur te kijken naar de gratis optredens. Ondertussen drink je versgemaakte citroenlimonade van een straatverkoper.

Freedom Trail in Boston

is een unieke collectie van museums, ontmoetingsplaatsen, kerken, begraafplaatsen, parken, een schip en historische markeringen dat het verhaal verteld van de Amerikaanse Revolutie en nog veel meer!

Wij hebben een stuk hiervan gelopen heel interessant.

De Freedom Trail ontstond als idee van William Schofield, een lokale journalist die in 1951 voorstelde om belangrijke trekpleisters door een voetgangersroute met te elkaar verbinden. Het idee werd goed onthaald door burgemeester John Hynes. De gehele dag door kun je deze tour met gids lopen, er is voldoende informatie beschikbaar om de trail zonder gids te lopen. Op de Freedom Trail website is alle benodigde informatie beschikbaar. Een plattegrond is handig echter de route is goed en duidelijk gemarkeerd met bricks door de stad. Volg die en je loopt eenvoudig de 4 km, de lengte van de Freedom Trail.

William Hill, Copp's Hill Burying Ground

dansel de graanschuur begraafplaats, is vernoemd naar schoenmaker William Copp en is de laatste rustplaats van handelaren, handwerkslieden en ambachtslieden die in North End woonden.

Naar schatting zijn er meer dan 5.000 Bostoniërs die de graanschuur tot hun laatste rustplaats hebben gemaakt. Vroeger was dit onderdeel van Boston Common, en het vee dat de Common begraasde ook landschapstuinen op de begraafplaats. Tijdens het Victoriaanse tijdperk werden de grafstenen gereorganiseerd in nette rijen om plaats te maken voor een moderne innovatie van die tijd, de grasmaaier.

Het Infant's Tomb waar honderden kinderen zijn begraven, bevindt zich in de buurt van de centrale obelisk die het graf van de ouders van Benjamin Franklin markeert. 

Naast de verre muur markeert een rijkversierde obelisk het graf van John Hancock. Paul Revere ligt begraven aan de achterkant van de graanschuur; een grote marker uit de 19 e eeuw staat bij een kleinere, oudere leisteen. Overeenkomende stenen in de twee voorste hoeken van de begraafplaats herdenken James Otis en Samuel Adams. 

Naast de steen voor Adams is de graf marker voor de slachtoffers van het bloedbad in Boston. 

Op de rechter muur staat een plaquette die de tombe van Robert Treat Paine markeert, de 3e ondertekenaar van de Onafhankelijkheidsverklaring begraven in de graanschuur (net als de anderen John Hancock en Samuel Adams).

Puriteinse kerken geloofden niet in religieuze iconen of beelden, dus de inwoners van Boston gebruikten grafstenen als een uitlaatklep voor artistieke uitdrukking van hun opvattingen over het hiernamaals. Een van de meest populaire motieven was de 'Soul Effigy', een schedel of 'doodskop' met aan weerszijden een vleugel die een weergave was van de ziel die na de dood naar de hemel vloog. Uitgebreide bladen, poëtische epitafen en afbeeldingen van Magere Hein en Father Time sieren ook veel grafstenen.

Boston Irish Famine Memorial 

2 Bronzen beelden van 2 Ierse families op afzonderlijke sokkels;

• 1 familie, in Ierland, is haveloos, uitgemergeld en duidelijk verdoemd. 
• De andere familie in Boston is gezond, goed gekleed en goed gevoed. 

"Velen stierven langs de kant van de weg, hun mond gekleurd door gras in een wanhopige poging om te overleven", luidt een plaquette onder de Ierse familie. Terwijl ze aan de kant van Boston uiteindelijk veranderden van hongerarme vluchtelingen naar hard werkende succesvolle Amerikanen.

 Je vindt het op den hoek van Washington en School Street, nabij Downtown Crossing. De Irish Times zei dat het gedenkteken 'vrome clichés en dode conventies' verving, terwijl de kunstcriticus voor The Boston Globe het 'de meest bespotte en verketterde openbare sculptuur in Boston' noemde.

Ter ere van de 150ste verjaardag van de Ierse hongersnood onthulde de Ierse gemeenschap van Boston op 28 juni 1998 een herdenkingspark van $ 1 miljoen. 

Het park ligt in het centrum van Boston, aan de Freedom Trail van de stad en wordt jaarlijks door meer dan drie miljoen mensen bezocht. 

School Street Political Life

De nu beroemde Democratische ezel werd voor het eerst geassocieerd met de presidentscampagne van de president van de Democratische Andrew Jackson in 1828. Zijn tegenstanders noemden hem een jackass (een ezel), en Jackson besloot het beeld van het sterke wilddier op zijn campagneposters te gebruiken. Later gebruikte striptekenaar Thomas Nast de Democratische ezel in cartoons van kranten en maakte het symbool beroemd.

Nast vond een ander beroemd symbool uit: de Republikeinse olifant . In een cartoon die verscheen in Harper's Weekly in 1874, trok Nast een ezel gekleed in leeuwenhuid, alle dieren in de dierentuin wegjagend. Een van die dieren, de olifant, kreeg het label 'The Republican Vote'. Dat was alles wat nodig was om de olifant te laten associëren met de Republikeinse partij.

Democraten zeggen vandaag dat de ezel slim en dapper is, terwijl de republikeinen zeggen dat de olifant sterk en waardig is.

School Street Political Life is een monument van ezel en voetstappen. Het bevindt zich net binnen de binnenplaats van het oude stadhuis. Het is een verhaal over de democraat (dwz ezel) en over de burgemeesters van Boston, die republikeinen (dat wil zeggen; olifanten) zijn. 

Boston Common,

wordt beschouwd als het oudste openbare park in de Verenigde Staten. Het speelde een belangrijke rol in de geschiedenis van natuurbehoud, landschapsarchitectuur, militaire en politieke geschiedenis en recreatie in Massachusetts. De gemeenschappelijke en de aangrenzende openbare tuin behoren tot de grootste voorzieningen en de meest bezochte openbare buitenruimtes in Boston. Er is een grote ondergrondse parkeergarage. Ook is hier een Metrohalte. Ondanks deze veranderingen behoudt de Common nog steeds zijn oorspronkelijke functie voor de inwoners van Boston: een ontspannende open ruimte in een drukke stad.

Het gemeenschappelijk gebied, diende ook voor landbouwdoeleinden. De Common was een weiland voor runderen vanaf de oprichting tot de eerste decennia van de 19e eeuw. Als een vroeg voorbeeld van "utilitaire" instandhouding, beschermde de regelgeving het land tegen overbegrazing door het aantal runderen te beperken die elk gezin op het Common kon laten grazen. George Washington, John Adams en generaal Lafayette vierden de onafhankelijkheid van de natie in deze ruimte. In de 19e eeuw streefden abolitionisten ernaar om de slavernij af te schaffen en het Amerikaanse leger rekruteerde soldaten om te vechten in de burgeroorlog.

Het Robert Gould Shaw Memorial

Massachusetts eert een grotendeels Afrikaans-Amerikaans burgeroorlog-regiment met het opmerkelijk Saint-Gaudens-monument op Boston Common.

Op de hoek van Beacon- en Park street. Het is in 1897 opgedragen aan Shaw en de leden van het 54e Massachusetts Volunteer Infantry Regiment. De eenheid mengde witte officieren met Afrikaanse Amerikaanse troepen gerekruteerd uit verschillende staten en Canada.

Shaw en andere leden van de 54e stierven tijdens een aanval op Fort Wagner, die in de buurt van Charleston, SC stond

Het voorste (noordelijke) gezicht van het monument heeft een groot bas-reliëf dat het vertrek van het regiment uit Boston illustreert op 28-05-1863. Shaw, de bevelhebber van het regiment, wordt te paard afgebeeld terwijl het regiment, geleid door een engel, naast hem marcheert.

Het monument heeft ook twee grote adelaars aan de oost- en westzijde. Granite markers van het moderne tijdperk op de site bieden informatie over het monument en de beeldhouwer.

De namen van 5 regimentsofficieren die tijdens de oorlog zijn gedood (2 tijdens de aanval op Fort Wagner) zijn op het monument gegraveerd en omgeven door kransen. De namen van 62 soldaten gedood tijdens de aanval op Fort Wagner werden toegevoegd aan het zuidelijke gezicht van het monument tijdens een restauratie in 1982.

Het regiment, dat buiten de stad was opgeleid, passeerde de locatie van het monument tijdens hun mars naar de Boston Harbor-schepen die hen naar het zuiden zouden brengen.

Na de gevechten bij Fort Wagner begroeven de Zuidelijken Shaw en zijn troepen in een gemeenschappelijk graf, een zet die de eervolle behandeling trotseerde die traditioneel aan overleden officieren werd geboden. Shaw's familie weigerde later om hem te laten opgraven en zei dat ze vereerd waren dat hij met zijn troepen werd begraven.

Charlestown

is een wijk die gedomineerd wordt door Ierse Amerikanen en gekenmerkt is door huizen in de traditionele koloniale stijl. Ja en die 2e foto zou maar zo de Utrechtse Maliebaan kunnen zijn, en ja natuurlijk vind je hier ook aardige winkeltjes haha.

Copley Square

Eén van de mooiste pleinen van Boston is Copley Square, in de gezellige wijk Back Bay. Voornamelijk vanwege verschillende bezienswaardigheden Boston die zich rond dit plein bevinden, waaronder de Public Library. Deze prachtige openbare bibliotheek uit 1848 beschikt niet alleen over meer dan 23 miljoen boeken, het is bijna een museum op zich. Vooral de leeszaal in de McKim Building is een pareltje. Een ander hoogtepunt op Copley Square is de Trinity Church uit 1872.

De glazen toren is de John Hancock Tower. Er was veel discussie ivm de toren op deze lokatie. De combinatie blijkt goed te werken: de glazen wand van de 60 verdiepingen John Hancock Tower, weerspiegelt de omgeving en interfereert er niet mee. En dan nu op weg naar het punt waar of de 100ste Marathon was op 15 april 1996.

100ste Marathon was op 15 april 1996

Boston Marathon is een jaarlijkse marathon die gelopen wordt in de Amerikaanse stad Boston, op Patriot's Day, de 3e maandag in april.

Het is een van de oudste en meest populaire professionele marathons in de wereld. Atleten vanuit de hele wereld trotseren het heuvelachtige traject en het onberekenbare weer van New England om deel te nemen.

De marathon begint om 12:00 uur 's middags in Hopkinton, en vandaar volgen de deelnemers een afstand van 42,195 km over heuvelachtige wegen naar het centrum van Boston, waar de finish is, vlak bij Copley Square, voor Bostons openbare bibliotheek.

Er wordt in 3 verschillende categorieën gestart: rolstoelen, mannen en vrouwen. Gemiddeld nemen ongeveer 20.000 lopers deel aan de Boston Marathon. Lopers moeten zich eerst kwalificeren in andere marathons, voordat ze mogen deelnemen. In 1996, toen de honderdste Boston Marathon werd gelopen, werden voor de gelegenheid de kwalificatie-eisen voor een jaar opgeheven. Het aantal deelnemers dat jaar was 38.000.

Op de dag van de marathon, Patriot's Day, is er altijd een thuiswedstrijd van het professionele honkbalteam van Boston, de Boston Red Sox, die om elf uur 's morgens begint in Fenway Park, dat aan de marathonroute ligt. Als deze wedstrijd afgelopen is, is het de traditie dat alle toeschouwers het stadion uitstromen om de marathonlopers toe te juichen voor hun laatste kilometers.

Op het eindpunt stonden rond de cirkel met de wereld 4 palen met daarop de afbeeldingen van de sportatleten in actie. En het koffietentje was helaas gesloten

USS Constitution

is een van de oudste Amerikaanse oorlogsschepen, gebouwd tussen 1794 en 1797. Het schip heeft nooit een slag verloren het won 42 zeeslagen en kreeg de bijnaam ‘Old Ironsides’ na een zeeslag op 19 augustus 1812. De schoten van de HMS Guerriere ketsten gewoon af op de dikke eikenhouten romp, alsof die van ijzer was. De gidsen op het schip dragen uniformen zoals de matrozen ze in 1812 droegen.

Nadat het schip uit de vaart was genomen, waren er plannen om het te slopen. Zover kwam het niet, onder meer door het gedicht ‘Old Ironsides’ van Oliver Wendell Holmes. Dat gedicht raakte de Amerikanen en daarom kwam er een beweging op gang om de USS Constitution te behouden. Na de restauratie maakte het schip nog vele zeereizen, waaronder een reis om de wereld onder kapitein John Percival.

Het ligt nu in de marinewerf van Charlestown Tegenover de USS Constitution ligt het museum, dat zeer interactief is. 

De USS Constitution heeft gevaren in de wateren van West-Indië, Brazilië, West Afrika en Algerije. Vandaag de dag is het schip nog steeds actief en heeft een bemanning van 70 scheepslui.

Wat een belevenis we moesten wel heel hard lopen want er was niet veel tijd meer maar het is een topper om een geweldige dag in Boston mee af te sluiten! Ons einddoel vandaag is immers Danvers haha.

We verlaten Boston en rijden Cambridge binnen. O jee kijk daar een brandweerauto 1 nou het waren er aardig wat, wat een geluk had toestel in de hand dus knippen maar. Je ziet was het een best brandje en aardig wat man op de been. Inderdaad er was een flat uitgebrand. Dit gebeurd wel vaker zegt reisleider De brandweer is dan ook zeer geliefd in ons land. Zeker daar heel veel huizen van hout ipv steen worden gebouwd.

Cambridge / Harvard

Cambridge werd in 1630 gesticht door Puriteinen uit Engeland op een heuvel aan de Charles River, tegenover Boston, dat in hetzelfde jaar gesticht werd. Oorspronkelijk was de naam van de vestiging "Newtowne", maar in 1638 werd de naam veranderd in "Cambridge". Cambridge werd officieel een stad (city) in 1846.

Cambridge en Boston worden gescheiden door de Charles River, maar delen een levendige studentenpopulatie een opwindende mix van culturen.

Nog altijd is het de bekendste universiteit van Amerika, zo niet van de wereld: Harvard University in Cambridge.

Ook zonder academische ambities is de Harvard Yard, de campus van de universiteit, een bezoek waard. Midden in de drukte van Cambridge ligt deze oase van rust. Op een mooie dag met een lage zon en een blauwe lucht kan de gedeeltelijk van witte planken opgetrokken toren van Memorial Church je zo het gevoel geven in een klassiek New England landschap te staan. 

5 Gebouwen

op de campus dateren nog van voor de Amerikaanse Revolutie, waarvan Massachusetts Hall de oudste is. Dit bakstenen gebouw ligt net binnen de Johnston Gate, in gebruik als slaapzaal sinds 1720. Er tegenover ligt Harvard Hall dat dateert uit 1764, nadat het origineel was afgebrand. John Harvard doneerde zijn boekenverzameling aan de universiteit die zijn naam draagt, maar op één na gingen alle boeken bij die brand verloren. 

Standbeeld van ‘John Harvard’

Het beeld is van dezelfde maker als die van ‘Abraham Lincoln statue’ in Washington DC. Het is gebruikelijk dat bezoekers, wrijven over de punt van de schoen van John Harvard. 

Bijnaam van het beeld, de “statue of three lies”. Er zijn 3 leugens verbonden aan het beeld.

• het jaartal klopt niet. Harvard is niet 1638, maar 1636 opgericht.
• niet John Harvard, maar de Boston Bay Company start in 1636 de eerste ‘academica’. Zij heeft echter geen geld, ‘teachers’ en of  gebouwen om les te geven. John Harvard schenkt de Boston Bay Company een stuk grond aan de Charles River en schenkt daarmee zijn naam aan de geboren universiteit.
• het beeld niet van John Harvard is, maar van een onbekende man, waarschijnlijk een neef of iets dergelijks.

The Harrie Elkins Widener memorial Library 

De vlaggenschipbibliotheek van Harvard, Widener's collecties, beslaat een veelheid aan onderwerpen in meer dan 450 talen. 

De Wideners bezaten duizenden superzeldzame en waardevolle boeken, het overgrote deel lag in Europa. Harry besloot om met zijn vader de boeken naar Amerika te verschepen. Naar zeggen werden duizenden boeken ingescheept, waaronder de Gutenbergbijbel. Het schip waarmee zij voeren heette… ‘de Titanic’. Op de bodem van de Atlantische Oceaan, liggen momenteel Harry en zijn vader en de naar verluid 12.000 boeken.

Na deze gebeurtenis ging weduwe ‘Eleanor Elkins Widener’ naar Harvard en stelde hen voor 3,5 miljoen dollar te schenken aan Harvard University (in huidige waarde zo’n $150 miljoen) voor de bouw van een bibliotheek ter nagedachtenis van Harry Widener.

Pas sinds 1940 worden vrouwen toegelaten op Harvard, daarvoor hadden de vrouwen hun eigen school in Cambridge, de Radcliffe College, 

Een jaartje Harvard kost $62.000 en dat is inclusief $20.000 onderkomen en eten. Wanneer de ouders van de student minder dan $65.000 per jaar verdienen dan wordt 90% betaald door de Harvard. Je zal dus altijd zelf moeten bijbetalen maar financiën mogen niet de reden zijn om niet te studeren aan Harvard. De selectie gaat op basis van een ‘academic review’ en pas daarna gaat het door naar een ‘financial review’. Zij mogen onderling niet met elkaar communiceren. 

Wij gaan weer naar de 1120 (yep de bus) 

En dan rijden we weer verder hier zie je ook hier de houten huizen mooi maar inderdaad niet echt veilig.

Nog wel een leuk detail, Alstublieft maak geen foto's van de kinderen (sorry had al geknipt) Men is bang dat de kinderen gekidnapt zullen worden. Ach was een opmerking in de bus "Bij ons worden de leidsters aangeklaagd omdat ze de kinderen als honden verplaatsen.  Ja het was even stil. Een schitterende droge dag maar nu heerlijk naar ons hotel, morgen naar

New England Terugblik