Al varend aan boord van de glass bottom boat aanschouw en betreed je diverse verborgen baaien en grotten, breng je een bezoek aan het prachtige Cala Giverola.
Tickets koop je eenvoudig online of bij een van de kioskjes aan het hoofdstrand van Tossa de Mar!
De Medes-eilanden bestaan uit 7 kleine riffen en liggen ongeveer 1 km voor de kust van de badplaats l’Estartit en beslaan een oppervlakte van maar liefst 23 hectare. Dit maakt dit adembenemende natuurreservaat een van de grootste onderwatergebieden van de Middellandse Zee. De eilanden zijn ook rijk aan geschiedenis.
Dit was even leuk om mee te maken we hadden een boot alleen voor onze groep dat is altijd net iets leuker. Onder water was niet zo heel veel te zien maar de natuur was wel schitterend al die rotsen die zo het water omhoog lijken te steken, die kleine plaatsjes soms heel verlaten hutjes op een rots ja echt leuk. En dan komt Tossa weer in zicht. Op het strand zien we dat er een soort van houtstapel is opgebouwd en Dieverse metalen stellages.
Nog even heerlijk door het stadje slenteren en op zoek naar die sweater die we van de week ergens...... hebben zien hangen En ja hoor duurde even maar gevonden en ook nog in onze maat haha. Nu een drankje op het terras en dan naar ons hotel terug want de koffers moeten gepakt!
Oeps ik bedacht me dat ik nog geen foto van het hotel op de site had gezet nou bij deze En het lopend buffet was ook niet verkeerd. Die laatste avond was het best rumoerig in het hotel we kregen ook een lekker drankje in een bekertje geserveerd en een bloemenkrans omgehangen. Ga maar buiten genieten was het advies Nou dat hebben we gedaan haha.
De nacht van San Juan of de midzomernacht
Dit is een oud en traditioneel feest in veel Europese landen. In Spanje is het traditie om de zomer te verwelkomen met vele kampvuren en door knallende rotjes te gooien. Het feest wordt gevierd tijdens de nacht van 23 op 24 juni, terwijl de kortste nacht van het jaar eigenlijk die van 21 juni is. San Juan wordt van Finland tot Brazilië in verschillende vormen gevierd. In veel van deze landen is de traditie om oude meubels of hout op straat of op het strand te verbranden, iets wat in steden als Barcelona, Alicante, Valencia en Málaga nog steeds gebeurt.
San Juan:
De Geboorte van de Heilige Johannes de Doper is een hoogfeest in de katholieke Kerk dat op 24 juni wordt gevierd. Rond dit feest zijn nog vele gebruiken, zoals vreugdevuren, die teruggaan op voorchristelijke midzomerfeesten die gehouden werden rond de zomerzonnewende.
Het Sint-Jansvuur is zo’n vreugdevuur, genoemd naar Johannes de Doper dat in vroegere eeuwen deel uitmaakte van de midzomerfeesten en reeds sinds de voorchristelijke tijd in vrijwel alle landen van Europa op 23 of 24 juni werd ontstoken. In de gemeente Lanjarón in de provincie Granada viert men het Fiesta del Agua y del Jamón ofwel het feest van water en heerlijke Spaanse ham wat al genoeg zegt natuurlijk.
In de regio Andalusië vinden vele traditionele feesten plaats met rotjes, vuurwerk en muziek, zoals in Cádiz waar men poppen genaamd Juanillos verbrandt op straat. In Almería is het de gewoonte om net zoals in Málaga te feesten op de stranden met moragas en kampvuren (in Málaga zijn deze vuren niet meer toegestaan). De rotjes en het vuurwerk om de zomer in te luiden ontbreken niet.
Ook hier in Tossa is vuurwerk en rotjes traditie in de nacht van 23 op 24 juni en dan om middernacht de ogen nat maken of zwemmen in de zee om zo de volgende dag fris en fruitig te beginnen.
In de gemeente Lanjarón in de provincie Granada viert men het Fiesta del Agua y del Jamón ofwel het feest van water en heerlijke Spaanse ham wat al genoeg zegt natuurlijk.
Wij hebben dit gebeuren aanschouwd zittende op de muur vlakbij waar het kampvuur werd ontstoken. Tijdens het wachten, zagen we de lucht verkleuren en ook hoe de zon de kleur van de rotsen deed veranderen. Leuk om dit fenomeen mee te maken.
Terug naar het hotel en slapen morgen is het weer vroeg dag en gaan ook de koffers dus mee in de bus.
Morgenvroeg vertrekken we naar Andorra.
Het kan er koud zijn dus een vest o.i.d. in de handbagage doen.
Een ieder heeft de sleutel ingeleverd en de koffer in het ruim van de bus en met wat handbagage zitten we dan netjes op tijd op ons plekje in de bus. We verlaten Tossa en al snel zitten we op de grote weg. We zien het landschap iets veranderen. Mooi die bergen en al dat groen. De thermometer zakt ook iets en we komen door diverse kleine plaatsjes heen.
Dan komen we aan in Ribes de Freser.
Ribes de Freser
Dit is een gemeente in de Spaanse provincie Girona in de regio Catalonië met een oppervlakte van 42 km². Het inwonersaantal in januari 2016 was 1.785. Het ligt midden in natuurpark Reserva Natural de Freser i Setcases en is de basis voor veel toeristen die hier komen wandelen, fietsen of de bergen in de omgeving willen bezoeken.
Ribes is het startpunt van de tandradspoorweg van Núria, die toeristen naar het bedevaarts- en skioord Vall de Núria op bijna 2000 meter hoogte in de Pyreneeën brengt
Over het Cremallera-smalspoor maken we met het tandradtreintje een 45 minuten durende spectaculaire rit door de Vall de Núria (12.5 km) naar het 1000 m hogere Núria.
We passeren het enige tussenstation Queralbs de toegangspoort tot de Nuria-vallei. Onderweg zien we de wilde wateren van de rivier de Núria, die zich een weg baant tussen de rotsen van een nauwe kloof we gaan ook door diverse tunnels. Je hebt steeds mooie en afwisselende vergezichten! Dit is de enige mogelijkheid om Nuría te bezoeken! Je kunt wel met de auto tot Queralbs komen en vandaar de trein nemen. Treinkaartje kost hetzelfde, ongedacht welk station je kiest. Velen komen alléén naar de vallei voor het spectaculaire treintochtje, wij gaan verder hoor!
Núria Rack Railway is het entessential transport van de Vall de Ribes en de enige manier om toegang te krijgen tot de bergbadplaats Vall de Núria. Deze wordt goed onderhouden.
Als we boven komen hebben we de keuze hier rond lopen en genieten of nog iets verder naar boven met de kabelbaan. en doe je dat nu of straks aan jou de keuze. Wij besloten direct door naar boven te gaan. Nou daar hebben we geen spijt van gehad. Onderweg hadden we een mooi zicht over de vallei en zoals je ziet lag er toch nog minimaal wat sneeuw.
Dit prachtige landschap van een hooggebergte, met de Puigmal die met zijn 2.910 meter een prachtig uitzicht biedt.
Je ziet hier de verschillende toppen rond het dal, dat door zijn vorm (circo) ook bekend staat als "L'Olla de Núria".
Het was de moeite waard en toen we weer bij het kabelbaan-station terug waren keken we elkander aan. Ja dat kunnen wij en we zijn heerlijk op ons gemak naar beneden gelopen zo hadden we net iets meer voldoening. Mooi he dat zicht op het stuwmeer. Zaten best wel stijle stukken bij hoor maar we hebben het gehaald.
Kruiswegstaties in Núria
Aan het oostelijke uiteinde van Santuari, voorbij de maas (Patarió del Telecabine), begint de monumentale C, in de volksmond Comi de les Crus genoemd. Er zijn 15 monumenten in moderne stijl waaronder dit kruis.
Geschiedenis Vall de Núria
Het bedevaartsoord is gewijd aan de Mare de Déu de Núria, de beschermheilige van het bisdom Urgell en de Catalaanse Pyreneeën. Vall de Núria is een van de belangrijkste plekken van de politiek en Catalaanse geschiedenis, omdat in de Kerk van de Maagd van Nuria – die in deze vallei ligt – in 1930 het eerste statuut van de autonomie van Catalonië werd getekend.
(Dit document regelt de autonomie van Catalonië binnen de Spaanse Republiek)
Het is daarom ook wel bekend als het statuut van Núria. Behalve dit feit is de Maagd van Nuria op spiritueel vlak een van de meest gerespecteerde mystieke figuren in de autonome gemeenschap.
Het is met de diverse wandelpaden in de directe omgeving van het kleine stuwmeer een ideale plek voor korte en vrij makkelijke wandelingen die leiden door dichte bossen en naar punten met prachtige vergezichten, maar ook naar plekken met traditie en historie. Maar verder wandelen naar de toppen kan ook
Op 8 september, de feestdag van de “Geboorte van Maria”, is in Núria een grote bedevaart.
De symbolen van Núria
een kruis, een bel en een pot. Volgens de legende verborg Sant Gil, die werd vervolgd door koning Witila, het beeld van de Maagd in een grot, samen met een kruis, een klok en een pot.
Dit gebeurde in de 8e eeuw, hij woonde toen enige tijd in dit gebied. Later, in de 11e eeuw, werden het beeld en de andere spullen teruggevonden op aanwijzing van een os. De vindplaats werd een gewijde plaats. Er kwam een ziekenhuis ten behoeve van reizigers die door de bergen naar Frankrijk trokken en de plek groeide uit tot een bedevaartplaats. Het originele beeld La Mare de Déu de Núria, patrones van de herders, dateert uit de 11e eeuw. Het is uitgevoerd in polychroom houtsnijwerk. De Ermita de Sant Gil is van 1615. Het santuari is met de aardbeving van 1428 verwoest. Het huidige klooster is 20e eeuws.
L'Olla de Núria
Een traditie rond het kruis, de bel en de pot is in de kerk terug te vinden als de "L'Olla de Núria". Het is een verering van de symbolen van Núria die al sinds de 15e eeuw plaatsvindt. Ergens in een hoek in het heiligdom staat deze wonderlijke bidstoel, een opvallend en merkwaardig, maar ook luidruchtig ding. Achter een opening zit een soort pot, de l'olla. Erboven staat het kruis en ernaast hangt de bel.
Aan dit geheel worden wonderbaarlijke eigenschappen toegeschreven;
- Noodweer kan er mee verdreven worden,
- maar ook hoofdpijn.
- Heel bijzonder is wel de volgende eigenschap: een vrouw die met het hoofd in de pot de bel luidt, zal worden gezegend met vruchtbaarheid.
Te oordelen naar het voortdurende geklingel in het Heiligdom, zou het geboortecijfer van Spanje hoger moeten zijn.
Je vindt de symbolen ook op de informatiepalen en op diverse huisjes die op het terrein stonden. Zelfs de bakken voor gescheiden afval waren van een kruis voorzien met daarop de afbeelding van de pot bel en kruis.
Nu eerst even koffie en dan gaan wel even de klooster/kerk in.
In 1428 is het bedevaartsoord, dat aan de zuidflank van de Catalaanse Pyreneeën lag, verwoest door een aardbeving. Het huidige klooster dateert uit de 20e eeuw
Santuari de Núria.
Het Mariabeeld dat hoog in de kerk staat wordt jaarlijks door duizenden met een bezoek vereerd. De beeltenis is een zittende Maria met Kind. Van beiden zijn de handen en oren onbedekt. De linkerhand van Maria rust op de linkerschouder van haar Kind. Met de rechterhand houdt Onze-Lieve-Vrouw de kleine Jezus vast. Het Kind heft de rechterhand en wil gaan zegenen. Het beeld van Maria en Kind is in 2000 gerestaureerd
In de bovenkapel waar Maria staat, zijn beelden van de heiligen Gilles (Gil) en Amadeus (Amadeu), die in het verre verleden hier jarenlang zijn geweest. Ik ga ik de trap af en maak een ronde in de kerk.
Bijzonder mooi is het glas-in-loodraam met Onze-Lieve-Vrouw.
Pere Tarrés
Kardinaal Lluís Martínez Sistach, aartsbisschop van Barcelona, zegende zaterdag 4 sept 2012 een beeld van de zalige Pere Tarrés in het heiligdom van de Maagd van Núria. De priester en arts Pere Tarrés had een sterke band met het heiligdom van Núria, waar hij tussen 1945 en 1949, 2 maanden verbleef met de Vrouwelijke Dienst van Sarrià. De zegening vond plaats tijdens een ceremonie waaraan veel inwoners van naburige dorpen deelnamen, waarbij ook de aartsbisschop-bisschop van Seu d'Urgell, Joan Enric Vives Sicília, aanwezig was.
De klokken van het heiligdom.
Vanaf 1935 was er de wens om de velden naoorlogs te maken
De eerste 2 klokken van Pactual konden in 1998 en 1999 niet buiten worden geïnstalleerd. De huidige bel verspreidt zijn luide geluid door de vallei om de gelovigen op te roepen tot liturgische evenementen, zoals de meer dan 1200 jaar oude tesa Sant Gil met zijn primitieve saraа рега солиосаг de herders riep
De kluis
San Gil, de heilige Gilles of Egidius heeft geleefd van ± 640 tot ± 720. Hij is één van de 14 noodhelpers. Hij wordt ook genoemd Sint-Gilles de kluizenaar (Eremiet). Hij leeft in Núria als een kluizenaar. Gil verbergt het beeldje van Maria, een klok en een pot. De kluis, die aan zijn verblijf hier doet herinneren, is gebouwd bij het bedevaartsoord en dateert uit 1615.
Een legende vertelt …
Sant Gil (heilige Gilles/Egidius) heeft een beeldje van Maria in een grot verborgen en dit samen met een kruis, klok en pot. In de 11e eeuw zijn deze bijzondere attributen teruggevonden op aanwijzing van een os. Hierna wordt deze vindplaats een bedevaartsoord. Ook wordt een ziekenhuis gebouwd voor de reizigers die vele gevaren trotseren met hun reis over de bergen van de Pyreneeën.
Na het verlaten van de kerk naar de ruimte waar Gilles (Gil) heeft geleefd. Ook hier staat een beeltenis van Maria en bij Haar worden briefjes met dank, verzoek en/of hoop gelegd. Er zijn vele ex-voto’s te zien. De meesten hebben woorden van dank aan Maria.
De maagjes knorren dus tijd voor iets lekkers. Jammer geen foto gemaakt maar geloof me het was smullen een heerlijk broodje ham en kaas gemaakt terwijl we behoorlijk tijdje stonden te wachten.Dan even langs het stuwmeer gelopen zien overal van die leuke kleine soort stenen hutjes staan. Wel makkelijk als je uit het water komt kun je je daar even omkleden. en weer richting de trein. O kijk dat popje daar ja dat geeft dus duidelijk aan dat daar een skipiste is.
Het Spoor
De houten wagons die vroeger gebruikt werden, zie je boven nog staan op het station.
De spoorweg werd destijds (in 1931) aangelegd om de stroom pelgrims naar het bedevaartsoord Santuari de Núria te brengen geopend op 22 maart van dat jaar. Bijzonder is dat hij toen ook al elektrisch was. Hij is vanaf 2 januari 1984 onderdeel van de Ferrocarrils de la Generalitat de Catalunya (FGC).
De lengte van deze lijn is zoals ik al zei 12,5 km en de spoorbreedte is 1.000 mm. De eerste 5,5 km zijn uitgevoerd als conventioneel spoor en de rest als tandradspoorweg waarbij gebruik wordt gemaakt van het Systeem Abt. De maximale helling is 15%. In totaal overbrugt de lijn -het zij herhaald- een hoogteverschil van 1.062 m. Voor de energievoorziening maakt men gebruik van een bovenleiding met 1500 volt gelijkstroom.
Drie generaties rollend materieel worden tegenwoordig nog ingezet op de lijn. Het originele materieel bestaat uit passagiersrijtuigen voortgetrokken door 4 6-wielige locomotieven, gebouwd door de Swiss Locomotive and Machine Works (SLM) en Brown, Boveri & Cie (BBC) in 1930/31, genummerd E1-E4. Deze worden aangevuld door 4 dubbele elektrische treinen, gebouwd door SLM en BBC in 1985, genummerd A5-A8. De laatste generatie bestaat uit 2 lagevloerstreinen van het type GelenkTriebWagen (GTW) gebouwd door de firma Stadler Rail in Zwitserland in 2003, genummerd A10-A11. Deze lijn heeft ook een dieseltandradlocomotief, D9, in gebruik als werktrein en als sneeuwploeg.
De voertuigen A10 en A11 zijn identiek aan het rollend materieel van de Cremallera de Montserrat.
De Montserratlijn is ook eigendom van FGC en soms wordt er materieel uitgewisseld tussen de 2 lijnen, waarbij locomotief E4 op deze lijn wordt ingezet als werktrein.
Nu wordt het vooral door de toeristen gebruikt. Naast het spoor loopt een parallel voetpad/ezelspoorzodat je ook ter voet naar boven kan. Dit is de oude pelgrimsweg, de Camí Vell. Je moet wel 4 uur flink doorstappen. Ik heb gelijk de treinroute er maar even bijgedaan die vond ik op het net.
NURIL.
De vereniging van vrienden van de Spoorweg Barcelona voor allen die de Ribe-Nuria uitservice mogelijk hebben gemaakt 1031-1981. Van vrienden van het geassocieerde geloof. Je ziet ook de diverse emblemen en gedenkstenen van het spoor.
Eenmaal in de trein gaan we weer naar beneden genietend van het uitzicht En ja wie zagen heel wat wwaarschuwingsborden voorbijkomen zoals je ziet. Maar het leukste was toch wel het moment toen we in Queralbs aankwamen De trein rijdt dan wel elektrisch De spoorwegovergangen worden echt nog met de hand bediend geweldig. Zo komt aan dit tripje een end en gaan we door want vanavond gaan we echt in Andorra slapen
Schitterend die natuuur.
En de temperatuur die gezakt was naar 16° loopt weer op naar de 20° dat is mooi. We rijden vanuit Ribes over de Collada de Toses in de Spaanse Pyreneeën. Het is een klimroute voor de wielrenners en is 25 kilometer lang en overbrugt 890 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 3.6%. Het maakt ons wel alert hoor want al die haarspeldbochten laat ons toch maar die gordel omdoen voor de zekerheid. Wel blij met Gert hij rijdt hoe zeggen ze dat ook al weer loepzuiver en heel relax. Zijn chauffeurs waar we niet zo relax zouden zijn.😂
De top van de beklimming ligt op 1790 meter hoogte. En bij deze top stopt Gert om ons even van het uitzicht te laten genieten en gelijk even de benen strekken. Nu kunnen we ook die vele gele bloemen waarvan we vermoeden dat het een bremsoort is van dichtbij bekijken. Zie je die blauwe borden? Ik zei het al het was uitkijken geblazen.
En daar is ie dan de grens van Andorra. Het is nu 16:35 uur
De temp is opgelopen tot 26° niet slecht
Op het laatste stuk op weg naar ons hotel voor 3 nachten, komen we veel rotondes tegen en overal staat wel iets bijzonders.
Het zijn zonder meer kunstobjecten. Opvallend is de hoogbouw en ech het is geen oude stad.
Het hotel staat aan de rand van de stad. Mooie kamers en goed eten. We hebben een balkon Leuk maar we zien niet veel de muur is erg hoog. We horen wel wat achter het hotel stroomt een beekje en daar zit zoveel kracht in dat je elkaar niet kunt verstaan. Het is dan ook geen optie om met het raam open te slapen zelfs ik blijf hierbij wakker😂 1 van deze dagen kwam er een enorme stortbui naar beneden en toen was het zwembad helemaal schoon! Op de dag dat wij vertrokken werd het zwembad in gereedheid gebracht voor de toeristen ja ech beetje jammer voor ons natuurlijk
Morgen gaan we Andorra verkennen
