Zoals gezegd verlaten we Litouwen om weer terug te gaan naar Riga en dit ligt in Letland. Eenmaal buiten het centrum van Vilnius zie je weer de troosteloze flats en oude (houten) huizen die je gewoon vergeet als je in eenmaal in een van de toeristische plaatsen bent. Maar ze zijn er wel degelijk zoals je ziet.
De Kruisberg (Litouws: Kryžiu kalnas)
De Berg van Kruisen is een (inter)nationaal bedevaartsoord zo'n 12 km ten noorden van de stad Šiauliai, in de noordelijke regionen van Litouwen.
Men neemt over het algemeen aan dat de eerste kruisen geplaatst werden op de voormalige Jurgaičiai of Domantai-verdedigingsheuvel, na de Novemberopstand (1830-1831).
Toen het oude politieke systeem van Oost-Europa in 1918 ophield te bestaan verklaarde Litouwen zich opnieuw onafhankelijk. In deze tijd werd de Kryžiu kalnas door de Litouwers gebruikt als plaats om te bidden voor vrede, voor hun land en voor de geliefden die ze hadden verloren tijdens de Litouwse Onafhankelijkheidsoorlogen (1918, 1919 en 1920).
Tussen 1944 -1990, kreeg de Kruisberg een speciale betekenis. In die tijd werd Litouwen bezet door de Sovjet-Unie.
De Litouwers bleven naar de heuvel reizen om hem te vereren. Op die manier maakten ze duidelijk dat ze altijd trouw zouden blijven aan hun eigen identiteit, religie en erfgoed: het was een vorm van vreedzaam verzet.
Ook al werkten de Sovjets hard om nieuwe kruisen te verwijderen en verdween de heuvel maar liefst drie keer onder Russische bulldozers, de kruisen bleven terugkomen. Er waren zelfs plannen gemaakt om een dam te bouwen op de nabijgelegen Kulvė rivier, zodat de heuvel onder water zou komen te staan.
Het hoofdpad loopt naar de top van de berg. Vanaf de top zie je pas echt hoeveel kruizen hier opgesteld staan. Het is bijzonder en bizar tegelijk. De huidige heuvel, bestaat in feite uit vernietigde kruisen vermengd met aarde. Het gaat dan om naar schatting 2 miljoen kruisen van allerlei afmeting en materiaal. Ik zal proberen er een beetje onderscheid in te maken zodat je een kleine indruk krijgt van wat wij daar zagen.
Bezoek Paus Johannes Paulus II
Op 7 september 1993 bracht paus Johannes Paulus II een bezoek aan de Kruisberg en noemde de plaats 'een plek voor hoop, vrede, liefde en opoffering'.
Dit is een gelukstreffer haha. Ik heb de steen eigenlijk gewoon in het voorbijlopen gefotografeerd niet gekeken wat of er opstond we moesten hard lopen naar de bus.
Een steen waar de woorden van paus Johannus Paulus II in gekerfd staan: Thank you, Lithuanians, for this Hill of Crosses which testifies to the nations of Europe and to the whole world the faith of the people of this land.
Speciaal voor dit bezoek is er een overkapping gemaakt hij kon uiteraard niet in de regen staan of lopen? Toen we daar stonden zagen we ook nog een ooievaar op zijn nest zitten
Kruisen voor mensen die naar Siberië verbannen waren en niet officieel herdacht mochten worden.
Kruisen van groot tot klein van metaal of hout, soms kitscherig, soms kunstzinnig.
Zij staan, hangen en liggen
Er zijn paden met daarlangs kruisen en kruisjes voor kinderen, voor zeelui en voor joden.
Er staat een groot kruis op de top van de heuvel.
Vlakbij dat kruis staat ook een groot joods herdenkingsteken in de vorm van een davidster.
Er staan ook eenvoudige houten en stenen kruisen langs zij
Je ziet kruisen uit diverse landen.
Sinds de 15e eeuw is dit een pelgrimsplek. Er stond een oud heiligdom en er werd een kapel gebouwd.
De Kruisheuvel is ruim 800 jaar oud. Het was aanvankelijk gewoon een stuk grasland.
Iedere Litouwer bezoekt deze heuvel tenminste één keer in zijn leven en plaatst er een kruis.
Eigenlijk is de berg een wirwar van emotie heel bijzonder dat wel.
Je kunt zelf ook een kruis met eventueel een persoonlijke boodschap plaatsen. Bij de parkeerplaats is een winkeltje waar je kruizen in allerlei soorten maten kunt kopen maar je mag natuurlijk ook een eigen kruis meenemen.
De schattingen over het aantal kruisen lopen zeer uiteen van 50.000 tot 200.000. Ook wij hebben een kruisje gezet voor hen die ons lief zijn en niet meer zijn.
Kruisen waar je ook kijkt, ontelbare hoeveelheden! Litouwen werd pas laat gekerstend, maar nu is het een zeer katholiek land.
De grensovergang stelt ook dit keer niets voor en nu rijden we dan ook gewoon door.
De wegen zijn gelijk weer een stuk beter.
Paleis Rundāle
geldt als een hoogtepunt in de architectuur van Letland. Het Versaille van Letland is de belangrijkste toeristische attractie buiten Riga. Het bevindt zich in Pilsrundāle (gemeente Rundāle) twaalf km van Bauska en ongeveer 70 km ten zuiden van de hoofdstad Riga.
Het paleis werd tussen 1736 en 1740 door de Italiaanse architect Bartolomeo Rastrelli gebouwd voor de Koerlandse hertog Ernst Johann Biron. Rastrelli was nadien ook de architect van het Winterpaleis in Sint-Petersburg.
Paleis Rundāle is het belangrijkste barokke paleis in Letland. Als voorbeeld diende het kasteel van Versailles.
Het interieur telt 138 zalen, verdeeld over twee verdiepingen.
Een groot deel van deze zalen is gerestaureerd: de restauratie begon dertig jaar geleden en is nog steeds niet geheel voltooid. Het paleis herbergt een rijke collectie schilderijen, verguldsels en porselein.
Bij de landhervormingen van 1920 kwam het paleis in handen van de Letse staat, die inmiddels was opgericht.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het kasteel als school gebruikt.
In 1933 werd het paleis aan het historische staatsmuseum toevertrouwd, de opgelopen oorlogsschade werd in deze periode hersteld.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef het paleis onbeschadigd, wel had het te lijden onder slijtage en erosie.
In 1972 werd het paleismuseum gesticht en tegelijkertijd werd begonnen met een nieuwe restauratie. Sindsdien kunnen toeristen het paleis en de Franse tuinen bezichtigen.
- De beroemdste zalen zijn de Witte Zaal, die vroeger als balzaal werd gebruikt,
- de Gouden Zaal, die de troonzaal was, en
- de Grote Galerij, die als banketzaal fungeerde.
Deze drie zalen bevinden zich in het centrale gebouw, waar ook de privézalen van de hertog zich bevonden. De hertogin en de overige familieleden woonden in het westelijke gebouw. De meeste oorspronkelijke meubelen van het paleis zijn na 1920 verdeeld geraakt over verschillende Europese landen, hoewel sindsdien enkele oude meubelen weer zijn teruggekeerd, als gift van de nakomelingen van de vroegere eigenaars, zowel die van de hertog Biron als die van de twee Russische families die er gewoond hebben. In de crypte bevinden zich enkele sarcofagen van vroegere bewoners, de oudste uit 1569.
Ja wat een luxe he zo'n oprit haha. Heel indrukwekkend maar wat vind je van die ooievaars gewoon op het dak. Eigenlijk wel net zo leuk toch? Ech ook deze wilden niet gaan vliegen helaas maar wel beter te fotograferen. Dan gaan we nu naar binnen.
Goudenzaal
Via het Paradetrappenhuis bereiken we de 1e verdieping, de bel-etage van het centrale gebouw. In de oostvleugel bevonden zich de presentatieruimtes, zoals de rijk versierde Gouden Zaal waar we het eerst doorheen lopen. In de zuidvleugel bevonden zich de woonruimtes van hertog Biron en in de westvleugel waren de vertrekken van de hertogin en de gastenkamers ondergebracht. De Gouden Zaal diende als Audiëntiezaal. De 200 m2 grote plafondschildering toont allegorisch de deugden van hertog Biron.
We lopen door de Balzaal door de Kleine Galerij naar de Witte Zaal in Rococostijl. Het stucwerk verbeeldt de 4 seizoenen. Op het plafond is een ooievaarsnest gestuct.
De Porseleinkamer die grenst aan de Witte Zaal stelt niet alleen porselein, maar ook een mooie verzameling Chinees en Japans brons op druk versierde penanttafeltjes ten toon. De wanddecoraties zijn schitterend
De Eetzaal is werkelijk een plaatje. In alle zalen staat in een hoek een tegelkachel van Delfts blauw aardewerk. Die kachels zijn allemaal nagebouwd. De enige originele kachel staat in de kamer voor het slaapvertrek van de hertog.
We lopen door de Grote Galerij en de Antichambre van de appartementen van de hertog.
De Italiaanse salon
Naar de Rozenkamer, waarvan de muren met brokaten tapijten zijn bespannen. Het roosmotief beperkt zich overigens niet tot die kamer. Overal zien we wanddecoraties en tapijten met dat motief.
De Portrettenkamer van de hertog hangt vol met zijn afbeeldingen.
In de Slaapkamer van de hertog werden -zoals in die tijd in hoven gebruikelijk- de staatszaken afgehandeld.
Ook vind je hier ook nog een paar beeltenissen die in de hal hingen
Bleek dat onze kaartjes voor de korte route in het paleis waren we werden gewoon weggestuurd. Dan rest ons alleen nog een kijkje in de tuin van het paleis die een aardig oppervlakte had. Het is met name een rozentuin maar de meesten waren al uitgebloeid wat een kleurenpracht zal dit in de zomer zijn
En om af te sluiten dan nog een paar foto's uit de tuin een paar ornamenten, het onderhoud en let op bij die laatste foto's zie je dat de bomen vol vogels zitten. en na dit alles te hebben gezien vertrekken we nu echt naar
