Australië Sydney stad

Blue Mountains 

De oorspronkelijke bevolking van de Blue Mountains waren de Gundungurra’s. Deze Aboriginals hebben zich tegenwoordig verenigd in een non-profitorganisatie die het cultureel erfgoed promoot en de traditionele gronden, zoals de Blue Mountains, beschermt. Er zijn vele overblijfselen uit het verre verleden op meerdere plaatsen in het gebied te zien. 

De Blue Mountains liggen op 1,5 uur rijden vanaf Sydney. Geen auto? je kunt ook met de trein vanaf Sydney dan ben je binnen 2 uur in dit prachtige gebied. Blue Mountains is een enorm groot national park met een oppervlakte van 230.000 ha. Je vindt er veel mooie uitzichtpunten en meerdere wandelingen. Het park dankt zijn naam aan de dichte eucalyptusbossen die de lucht een blauwe gloed geven.

Vandaag 19 december gaan wij eerst rondkijken in dit park voor we naar de Bleu Mountains gaan.

Featherdale Sydney Wildpark

Gelegen in Doonside heeft een rijke geschiedenis die teruggaat tot 1972 toen het voor het eerst zijn deuren opende

Oorspronkelijk een pluimveebedrijf, veranderde in de loop der jaren in een wildpark, met de diverse flora en fauna van Australië. Het park werd snel populair vanwege zijn toewijding aan natuurbehoud en onderwijs, waardoor bezoekers een unieke kans kregen om te communiceren met inheemse Australische dieren in het wild.

Het Wildlife Park heeft voortdurend uitgebreid met een breed scala aan iconische Australische soorten, van kangoeroes en koala's tot krokodillen en wombats. Het park heeft een vitale rol gespeeld bij het bevorderen van het bewustzijn over de unieke biodiversiteit van Australië en het belang van natuurbehoud. Featherdale is toegewijd aan het welzijn van alle Australische inheemse dieren. De verzorgers zijn trots op hun 's werelds grootste collectie Australische inheemse dieren in het wild. Met meer dan 2.000 inheemse dieren onder hun zorg, doen ze er alles aan om hen het hoogste niveau van aandacht en bescherming te geven. Onder deze diverse groep hebben 68 bedreigde soorten een thuis gevonden in Featherdale, waardoor het park een uitstekende plek is om enkele van de meest bedreigde soorten van Australië te ontdekken en te begrijpen. Australian Wildlife Parks zorgt voor meer dan 3.000 in zijn iconische parken - Mogo Wildlife Park, Featherdale Sydney Wildlife Park en Hunter Valley Wildlife Park. 

Ontdek het unieke gedrag, de habitats en de verhalen van de diverse dieren in het wild van Australië. Featherdale  is de thuisbasis voor meer dan 2000 Australische inheemse dieren, waaronder meer dan 60 bedreigde inheemse soorten die we hartstochtelijk beschermen om deze soorten te helpen beschermen voor toekomstige generaties. We nodigen u en uw familie en vrienden uit om ons te bezoeken en een dieper begrip te krijgen van de fascinerende wereld van Australische dieren in het wild.

Brolgakranvogel

Lange lichtgrijze kraanvogel met grijsachtige poten en rode blote huid op het hoofd die zich niet uitstrekt tot in de nek. Let op rode de lap onder de kin. Jonge onvolwassen vogels hebben een grijze kop, die een roze kroon ontwikkelen. Komen voor in wetlands, uiterwaarden en graslanden in het noorden en oosten van Australië. Ze staan te drinken aan de watertap.

Koala's

zijn iconische Australische buideldieren, vaak verward met beren vanwege hun uiterlijk, maar het zijn helemaal geen beren! Koala's zijn eigenlijk buideldieren, nauwer verwant aan kangoeroes en wombats! Koala's hebben een dikke, zachte vacht die varieert van licht tot donkergrijs, met witte vlekken op hun borst, billen en oren en staan bekend om hun grote zwarte neuzen en kleine, expressieve ogen. Ze hebben 5 cijfers op elke hand - 3 functioneren als vingers en 2 als oposible duimen, perfect voor het grijpen van boomtakken. Hun voeten zijn uniek aangepast om te klimmen, met 2 tenen die met elkaar zijn versmolten en aparte klauwen.

Dieet

Koala's zijn herbivoren met een zeer gespecialiseerd dieet dat bijna uitsluitend uit eucalyptusbladeren bestaat. Ze voeden zich met bladeren van bepaalde soorten eucalyptusbomen en selecteren zorgvuldig de meest voedzame en minst giftige.

Zij consumeren tot 500 gram bladeren per dag en halen zowel er voedsel als water uit. Eucalyptusbladeren bevatten weinig voedingsstoffen en veel gifstoffen, maar koala's hebben een uniek spijsverteringsstelsel met een lange blindedarm en gespecialiseerde bacteriën om ze af te breken.

De instandhoudingsstatus

van koala's varieert in hun bereik in Australië. Vanaf februari '22 heeft de Australische regering koala's als bedreigd vermeld in Queensland, New South Wales en het Australian Capital Territory als gevolg van een aanzienlijke bevolkingsdaling. Deze dalingen worden voornamelijk veroorzaakt door habitatvernietiging, klimaatverandering, bosbranden, voertuigbotsingen, hondenaanvallen en ziekten zoals chlamydia. Instandhoudingsinspanningen zijn aan de gang om hun habitats te beschermen en het voortbestaan van de soort te garanderen. Je kunt hier heel dicht bij een koala komen.

Southern Cassowary

Met een hoogte van 170-180 cm en een gewicht tot 65 kg zijn zij 's werelds op 2 na langste en op 1 na zwaarste vogel. Zuidelijke cassowaries hebben een dikke, hoge helm bovenop hun hoofd, met blauwe hoofd- en nekhuid, rode huid aan de zijkanten van de nek en een dubbele rode en blauwe wattle. Ze hebben dubbele schacht, lange zwarte veren die ze een ruige uitstraling geven, en korte, dikke, krachtige poten. Elke voet heeft 3 tenen met scherpe klauwen, vooral de mediale klauw, die tot 12 cm lang is en door vlees kan scheuren.

Dieet

Southern Cassowaries zijn omnivoor en voeden zich voornamelijk met fruit, zaden en bessen, evenals vis en aas.

Sociale organisatie en reproductie

Het  zijn solitaire vogels, die alleen samenkomen tijdens het broedseizoen van juli tot september. Vrouwtjes leggen 1-6 lichte peergroene eieren in een groot plat nest gemaakt van stokken, bladeren en ander puin. Ze zal dan vertrekken om een andere partner te vinden, en het mannetje zal verantwoordelijk zijn voor het uitbroeden van de eieren en het grootbrengen van de kuikens.

Waarom zijn ze bedreigd?

In Papoea-Nieuw-Guinea en Indonesië worden ze zwaar opgejaagd voor hun vlees en culturele uitwisseling Habitatvernietiging, zowel door mensen als natuurrampen zoals cyclonen.

Echidna's met korte snavel

behoren tot een unieke groep zoogdieren die Monotremes worden genoemd. Afgezien van echidnas, is het enige andere dier ter wereld dat tot deze groep behoort de vogelbekdier. Het zijn eierleggende zoogdieren met een buidel voor de jongen om zich in te ontwikkelen na het uitkomen. Zij zijn ongeveer 40 cm lang met een lange, smalle snuit (een snavel) en een nog langere tong die ze in termietenheuvels en mierennesten steken. Ze zijn bedekt met scherpe stekken die donkerbruin tot lichtbruin van kleur zijn, en wanneer ze worden bedreigd, krullen ze in een strakke bal en klemmen ze zichzelf in de grond, waardoor hun stekels blootliggen. Zij hebben korte, krachtige poten die zijn gebouwd om snel te graven, en de klauwen op hun achterpoten buigen naar achteren om vuil weg te duwen terwijl ze graven. Mannetjes kunnen tot ongeveer 6 kg en vrouwtjes ongeveer 4,5 kg wwewggen. Hun levensduur in het wild is 10-16 jaar oud.

Dieet

Echidna's met korte snavel voeden zich met kleine ongewervelde dieren zoals mieren, termieten en larven. Ze hebben geen tanden, in plaats daarvan gebruiken ze hun snelle, lange tong om in hopen en nesten te zoeken, dan plakken ze de dieren op hun tong met een plakkerige slijmerige stof om  ze vervolgens op het dak van hun mond te verpletteren voordat ze slikken. Bij het voeren slikken ze ook veel heuvel- en nestmateriaal, waaronder aarde.

Sociale organisatie en reproductie

Echidna's met korte snavels zijn over het algemeen eenzaam en komen alleen samen voor het broedseizoen. Ze hebben een zelden gezien fokgedrag, waarbij een vrouwtje dagen, vaak weken zal lopen, waarbij mannetjes een "trein" achter haar vormen. Wanneer het vrouwtje besluit dat ze klaar is om te fokken, zal het mannetje dat vooraan in de trein staat het geluk hebben dat met haar paren.

Zo'n 3 weken na het broeden zal het vrouwtje een zacht, rubberachtig ei direct in haar buidel leggen. Het ei zal 10 dagen in de buidel worden geïncubeerd, waarna het zal uitkomen en een baby (een "puggle" genoemd) zal verschijnen. Echidna's hebben geen spenen, maar scheiden melk rechtstreeks uit de borstklieren af via huidvlekken in het zakje, waar de puggle op zal lappen. Zodra de puggle stekels begint te ontwikkelen, zal de moeder een hol graven om in te leven en de puggle tot 7 maanden oud spenen. De jonge echidna zal onafhankelijk genoeg zijn om het hol te verlaten op de leeftijd van ongeveer 12 maanden.

Quokkas

vaak "het gelukkigste dier ter wereld" genoemd, is een klein buideldier dat verwant is aan kangoeroe. Ze zijn 40-54 cm hoog, met een staart van 24-31 cm en een gewicht van 2,7-4,2 kg. Quokka's hebben grijsbruine vacht en kleine, ronde oren. Hun lichaam is vrij rond en hun achterpoten zijn vrij kort. In gevangenschap hebben Quokka's een levensduur van 5-10 jaar.

Dieet

Het zijn nachtelijke herbivoren, die zich voeden met verse, jonge grassen, bladeren en vetplanten, evenals plantenwortels, waaruit ze ook water kunnen krijgen. Het is ook bekend dat ze slakken eten op Rottnest Island.

Sociale organisatie en reproductie

Quokka's leven in familiegroepen met een dominant mannetje. Mannetjes zullen af en toe vechten over beschutte gebieden; er zijn echter groepen van max 150 individuen, bestaande uit verschillende familiegroepen waargenomen in de buurt van waterbronnen. In het wild broeden vrouwtjes over het algemeen niet tussen augustus en januari; in gevangenschap is het echter bekend dat ze het hele jaar door broeden. Na een draagtijd van 26-28 dagen wordt 1 joey geboren en vindt hij zijn weg naar het zakje. Een dag na de bevalling zal het vrouwtje opnieuw broeden als veiligheidsmaatregel voor het geval de eerste Joey sterft. Na 175-195 dagen ontwikkeling in de buidel, zal de joey de buidel verlaten en bij de familiegroep blijven. Vrouwtjes bereiken seksuele volwassenheid op ongeveer 252 dagen oud, en mannen op ongeveer 389 dagen oud.

Kleine pinguïn

De kleinste van alle pinguïnsoorten, de kleine pinguïn, is een schattige vogel, 40-45 cm lang en weegt tot 1 kg. Hun hoofd-, nek-, rug-, romp- en staartveren zijn glanzend donkerblauw en de kin, keel, borst en buik zijn wit. De flippers zijn donkerblauw aan de bovenkant en wit aan de onderkant met een grijze 'smudge' aan de uiteinden, en de snavel is linnenzwart.

Dieet

Little Penguins duiken gemiddeld 5-20 m om voedsel te vinden. Ze voeden zich meestal met pilchards, ansjovis, kabeljauw, barracouta en inktvis.

Sociale organisatie en reproductie

Zij leven in kolonies die honderden leden tegelijk aan wal kunnen hebben. Van juni-augustus zullen mannetjes aan wal komen en oude holen renoveren of nieuwe graven. Ze zullen luide verkeringsvertoningen uitvoeren voor aankomende vrouwtjes, die hen zullen vergezellen in een verkeringsvertoning waarin beide vogels rechtop staan met hun flippers gespreid en hoofd gebogen, in strakke cirkels rond de broedplaats lopen. Zodra een paar is gevormd en gepaard, worden 2 eieren in het hol gelegd. Zowel mannetjes als vrouwtjes zullen de eieren uitbroeden, waarbij de niet-incuberende partner op voedsel jaagt. Kuikens komen uit na een incubatietijd van 33-37 dagen. Op de leeftijd van 3 weken zijn kuikens oud genoeg om alleen in het hol te blijven en worden ze door hun ouders gevoerd met uitgebraakte vis. Op de leeftijd van 7-11 weken ontwikkelen kuikens hun waterdichte veren en beginnen ze te leren zwemmen.

Tasmanian Devil

zijn de grootste levende vleesetende buideldieren, met een hoogte van 80-90 cm en een gewicht van 6-14 kg. Ze hebben dikke zwarte vacht, met vlezige roze oren en snuit, en een witte strook bont die van schouder tot schouder over hun sleutelbeen loopt. Ze hebben kortere achterpoten dan voorpoten en een sterke, krachtige kaak met grote hoektanden aan de boven- en onderkant.

Dieet

Het  zijn vleesetende opportunistische aaseters, die zich voeden met de karkassen van middelgrote gewervelde dieren zoals zoogdieren en vogels, evenals grote ongewervelde dieren. Ze zullen zich opeten met vlees en tot 40% van hun eigen lichaamsgewicht in één voer consumeren. Er kan een kleine groep individuen zijn die tegelijkertijd het ene karkas voeden.

Sociale organisatie en reproductie

Het zijn voornamelijk eenzame dieren die leven in gebieden die gebieden van andere individuen kunnen kruisen. Elk gebied heeft 3-4 holen die jarenlang kunnen worden gebruikt, vooral door vrouwtjes met jongen. In de weken voorafgaand aan oestrus zullen vrouwen een vetrol op de achterkant van hun nek ontwikkelen en langzaam hun voedselinname verminderen. Bij paringsrituelen vechten mannetjes om een vrouwtje, waarbij de overwinnaar vervolgens probeert het vrouwtje te "verleiden". Het mannetje en het vrouwtje zullen vocalisaties uitwisselen en het man-mangevecht naspelen, zonder daadwerkelijke schade aan te richten. Zodra een mannetje een vrouwtje ervan heeft overtuigd dat hij sterk genoeg en genetisch fit is, zal hij in de vetrol in haar nek bijten en haar naar het hol slepen om te paren. Copulatie kan tussen de 12 uur en 5 dagen duren, waarbij het mannetje de opening van het hol waakt in het geval van andere mannetjes komen. Een vrouwtje kan paren met meerdere mannetjes in één fokcyclus, en mannetjes paren met zoveel mogelijk vrouwtjes om ervoor te zorgen dat hun genetica voortduurt. Na een draagtijd van ca 21 dagen zal een vrouwtje tot 40 joeys baren. Slechts max 4 joeys zullen overleven, aangezien het vrouwtje slechts 4 spenen in haar buidel heeft. Alle andere joeys worden door de moeder gegeten voor eiwit. De joeys zullen zich ongeveer 16 weken in de buidel ontwikkelen en worden vervolgens in het hol geplaatst waar ze hun eigen zijholen zullen graven voor bescherming tegen andere duivels en roofdieren. Op de leeftijd van 36 weken zijn Joeys onafhankelijk en zullen ze kort daarna het hol verlaten.

In het wild lijden Tasmaanse duivels aan een vreselijke en dodelijke ziekte genaamd "Devil Facial Tumor Disease" (DFTD). Deze zorgt ervoor dat  grote, pijnlijke tumoren ontwikkelen op het gezicht en de nek van de Tasmaanse duivel, waardoor ze niet kunnen eten of drinken. Binnen 3 maanden zal een geïnfecteerd hoogstwaarschijnlijk verhongeren. De ziekte wordt voornamelijk overgedragen via speeksel bij het bijten.

Yellow-footed Rock-wallabies

Is de grootste van de Rock-wallabies, Yello's, zijn 90-100 cm lang, mannetjes hebben een gemiddelde gewicht van 8 kg en vrouwtjes 6 kg. Ze zijn een van de meest briljant gekleurde rotswallabies, met bruine en gele ringen op hun staart, gele poten, grijze vacht die hun lichaam bedekt en een witte buik met witte strepen op hun wangen, heupen en buik.

Dieet

Geelvoetige rotswallabies zijn een herbivore soort, die zich voedt met kruidachtige bloeiende planten, zachte jonge grassen en boom- en zoutstruikbladeren.

Sociale organisatie en reproductie

Geelvoetige rotswallabies leven in kolonies van maximaal 100 individuen, bestaande uit kleinere groepen met een dominant mannetje, vrouwtjes en subdominante mannetjes. Dominante mannetjes zullen vechten voor vrouwtjes en zullen met zoveel mogelijk vrouwtjes paren. De zwangerschap duurt ongeveer 31 dagen, waarna een enkele joey wordt geboren en zijn weg naar de buidel vindt. De joey zal zich 6-7 maanden in het zakje ontwikkelen en na het verlaten van het zakje in een grot of spleet blijven terwijl de moeder zich voedert. Geelvoetige Rock-wallabies bereiken geslachtsrijpheid op ongeveer 18 maanden oud.

De Australische Dingo

wordt verondersteld tussen 1000-5000 jaar geleden vanuit Azië naar Australië te zijn geïntroduceerd. Dingo's zijn tot 70 cm lang en wegen 12-24 kg en hebben rode, witte of zwarte vacht. Ze hebben een slanke bouw en rechtopstaande oren, met een lange, smalle snuit en een bossige staart. In vergelijking met huishonden van vergelijkbare grootte hebben dingo's grotere hoektanden. In de winter ontwikkelen dingo's een dikke winterbontjas, die ze in de lente en zomer afwerpen.

Dieet

Dingo's zijn een opportunistische roofdieren en voeden zich met een verscheidenheid aan zoogdieren, waaronder wallaby's, kangoeroes, konijnen en buidelratten, evenals reptielen en vogels.

Sociale organisatie en reproductie

Dingo's leven in kleine roedels van 3-12 leden, met een alfamannetje en een alfavrouwtje. Communicatie vindt plaats door geur-markering in uitwerpselen en gehuil. Dingo's blaffen niet zoals het geval is met huishonden. Het alfamannetje en het vrouwtje zijn meestal het enige fokpaar in de roedel, waarbij andere ondergeschikte leden helpen bij het opvoeden van pups. De zwangerschap is 9 weken, met een gemiddelde nestgrootte van 4-6 pups. Pups worden geboren in een hol waar ze zullen blijven tot ze groot en sterk genoeg zijn om naar buiten te reizen. Ze worden gespend op de leeftijd van 4 maanden en zijn meestal onafhankelijk tussen de leeftijd van 6-12 maanden.

Kangaroo Island (KI)

Kangaroo's zijn een ondersoort van de westerse grijze kangoeroe op het vasteland en zijn 1,5-2 m hoog. KI Kangoeroes zijn donkerbruin van kleur, met donkerbruine tot zwarte poten en voeten. Ze zijn een robuuste soort, maar kleiner dan hun neven op het vasteland.

Dieet

Kangaroo Island Kangoeroes zijn plantenetend en voeden zich met gras en plantaardig materiaal.

Sociale organisatie en reproductie

Net als andere kangoeroesoorten leven 'Kangaroo Island'-kangoeroes in menigten die bestaan uit een dominant mannetje, verschillende volwassen vrouwtjes, ondergeschikte mannetjes en joeys. Tijdens het midden van de dag rust menigte in de schaduw in graslanden en voedt zich in de vroege ochtend en avond. Het dominante mannetje zal paren met de vrouwtjes in zijn menigte en vechten tegen andere mannen die hem uitdagen. Vrouwtjes bevallen van een enkele, embryonale joey die in het zakje kruipt en zich daar ongeveer 8 maanden ontwikkelt. Joeys verlaat dan het zakje en reist te voet aan de zijde van hun moeder, leren hoe ze voor zichzelf kunnen zorgen en zich bewust zijn van hun omgeving.

Deze diertjes krijgen de meeste aandacht je kunt voer kopen en zoals je ziet eten ze dan uit je hand maar het is natuurlijk niet vreemd dat ook zij op een gegeven moment verzadigd zijn Dit geeft toch wel even een dubbel gevoel.

Natuurlijk hoort hier ook een foto van de verzorgers bij die gewoon hard aan het werk zijn. Bij de geitjes aangekomen die ook wel een hapje lusten zijn we bijna bij de uitgang en daar is een mogelijkheid voor een toiletbezoek. Let wel even op de regels!

In de Blue Mountains in New South Wales vind je steile rotswanden en ravijnen, regenwouden en krachtige watervallen. De dichte eucalyptusbossen zorgen voor een blauwe oliewaas over de bergen. Dit fenomeen maakt het natuurgebied een absolute must-see tijdens je Australië rondreis. Diepe kloven en iconische rotsformaties zoals de Three Sisters. Dit werelderfgoed-gebied heeft veel te bieden!  

Mountains Area stond op de Werelderfgoedlijst van het Verdrag inzake de bescherming van het cultureel en natuurlijk werelderfgoed. Inschrijving op de Werelderfgoedlijst, bevestigt de internationale erkenning van de uitstekende universele waarde van het Greater Blue Mountains-gebied. Het Greater Blue Mountains World Heritage Area biedt uitstekende voorbeelden van lopende ecologische en biologische processen. Deze processen zijn belangrijk in de evolutie van de zeer diverse ecosystemen en gemeenschappen van planten en dieren in Australië, met name de door eucalypten gedomineerde ecosystemen.

Roger Beale AM

Secretaris, Milieu Australië

Brian Gilligan Directeur-generaal, NSW National Parks and Wildlife Service 12 mei 2001

Het is een bijzonder natuur fenomeen waar je gewoon van moet genieten die uitzichten zijn grandioos je ziet hoe de zon en bergen  hun schaduwen laten over het landschap waardoor het heel faccinerend is. Wie gaan naar diverse uitzichtpunten.

Cahills Lookout,

een populair uitkijkpunt in Katoomba, het  ligt boven de Megalong Valley en is een opmerkelijk uitkijkpunt in de Blue Mountains Het biedt 1 van de beste uitzichten op de Megalong Valley, evenals Boars Head en Narrow Neck het is daar altijd behoorlijk druk. Aan de rechterkant (ten noorden, is een kleiner, omheind uitkijkpunt dat een zeer vergelijkbaar uitzicht biedt over de Megalong Valley, evenals Megalong Head en Nellies Glen in het noorden.

Cahill's Lookout dankt zijn naam aan John Joseph Cahill, de Labour Party Premier van NSW in de jaren 1950 (hij was verantwoordelijk voor de ingebruikname van het Sydney Opera House en de aanleg van de Cahill Expressway). 

Cahill's Lookout, Cliff Drive, Katoomba NSW, Australië

De drie zussen bij Echo Point

Een bezoek aan de Blue Mountains zou niet compleet zijn zonder de spectaculaire Three Sisters op Echo Point te zien. The Three Sisters deze 3 verweerde zandstenen pieken, duizenden jaren geleden gevormd door erosie, liggen tussen de kliffen van de Jamison Valley. Vanuit het uitkijkpunt kun je de Ruined zien die ligt op ongeveer 2,5 km van de Great Western Highway of Katoomba Railway Station. Hoewel de Blue Mountains zoveel meer bieden dan deze natuurlijke attractie, kun je niet anders dan de onbetwistbare schoonheid van deze verbazingwekkende rotsformatie bewonderen.

Het karakter van Tree Sisters, verandert gedurende de dag en door de seizoenen heen als het zonlicht de prachtige kleuren naar voren brengt. The Three Sisters is 's nachts verlicht en ziet er prachtig uit tegen de zwarte hemel. Voor hen die meer willen weten over de Drie Zusters, zijn de Aboriginal Dream Time Stories het lezen waard 

The Tree Sisters

Het verhaal van liefde en oorlog De 3 zusters spelen een belangrijke rol in de geschiedenis van de Aboriginals.

Er waren volgens de legende ooit 3 mooie zussen genaamd Meehni, Wimlah en Gunnedoo. De zussen werden verliefd op 3 broers van de naburige stam - iets dat volgens de stamwet verboden was. Om in opstand te komen tegen de wet, gingen de broers op pad om de vrouwen te vangen en van hen hun bruid te maken. Dit leidde tot een grote oorlog tussen de 2 stammen, waarbij de hele regio in de strijd was. Een hekensdokter uit de stam van de zuster besloot de vrouwen te helpen. Door ze tijdens de strijd in steen te veranderen om ze te beschermen. Hij was van plan de betovering om te keren en de vrouwen weer tot leven te brengen als de strijd was afgelopen. Maar helaas werd de heksendokter gedood in de strijd, en niemand anders had de macht om de vrouwen terug te laten keren naar mensen.

De 3 zussen blijven voor de eeuwig als de grote rotsformaties treurig hoog boven de Jamison Valley staan, en zullen nooit meer een mens zijn.

Ik heb er nog 1 gevonden

Het alternatieve verhaal. Dit verhaal begint met Tyawan, de tovenaar van de plaatselijke stam. Tyawan had 3 dochters; genaamd Meenhi, Wimlah en Gunnedoo. Telkens wanneer Tyawan zijn dochters alleen liet om eten te halen, moest hij langs een gat gaan en de meisjes achter een rotsachtige muur op een klif achterlaten. Dat deed hij om hen te beschermen, want het was bekend dat een Bunyip, het meest gevreesde wezen in het land, in het diepe donkere gat woonde.

Op een dag, toen Tyawan deed zoals hij altijd deed, en door het gat ging op zoek naar voedsel, kroop een grote duizendpoot naast de meisjes. De duizendpoot maakte de dochter Meenhi zo bang dat ze er een steen naar gooide. De steen miste en viel in het gat, wat Bunyip boos maakte. Hij kwam uit zijn gat en keek de meisjes aan. Tyawan, die terugkeerde van zijn jacht, zag de meisjes van ver in gevaar, veranderde ze in steen met zijn magische bot om ze te beschermen tegen het wezen.

Bunyip werd woedend en achtervolgd Tyawan, die voor zijn ontsnapping een liervogel heeft, maar daarbij verloor hij zijn magische bot. Zonder zijn magische bot was hij niet in staat om zichzelf of zijn dochters terug te veranderen in mensen, Hij gaat voor altijd op zoek naar zijn bot. Tegenwoordig kun je bij een bezoek nog steeds de roep van de liervogel rond de rotsen horen, nog altijd op zoek naar zijn magische bot.

Een bijzonder verhalen sommige mensen zeggen dat het een legende van de Aboriginals is, terwijl anderen beweren dat het gewoon een publiciteitsstunt is. Ik vind het gewoon leuk

Je kunt deze bijzondere rotsformatie op meerdere plekken bewonderen. Een van de beste plekken is Echo Point. Je bent hier zeker niet de enige maar dat maakt niks uit. 

Katoomba

Katoomba is de meest bezochte stad in de Blue Mountainsdistrict. Het is  hoofdplaats in de City of Blue Mountains in New South Wales en het administratieve centrum van de Blue Mountains City Council. Het ligt op 1.017 meter hoogte aan de Great Western Highway, 

Pas in 1879 werd de stad Katoomba bekend toen JB North de Katoomba Coal Mine opende. Steenkool werd verkregen van de bergzijde bij Orphan Rock en met behulp van een kabelbaan, werd de steenkool naar de top gebracht. 

Ka-toom-ba betekent "glanzend vallend water" het dankt zijn naam aan een waterval die in de Jamison Valley uitkomt. Vroeger was de plaats bekend als William's Chimney en Collet's Swamp. In 1874 werd de plaats The Crushers genoemd, naar de naam van een treinstation van een nabijgelegen mijn. De naam Katoomba werd aangenomen in 1877 en de plaats werd officieel een dorp in 1889. We hebben nog even lekker in het zonnetje gezeten in de mooie tuin van het plaatsje. En leuk dat we dan die plaquette zagen met infot=rmatie over de treden die toegang gaven tot het geheel

 De centrale trappen

De zandstenen treden dateren uit de periode (c1890's) dat het onderste terras werd bezet door een 'mierenbed' tennisbaan. De fly-ash cement veroudering dateert van een renovatie van de tuin door James Joynton-Smith in de periode vanaf 1911 -

Van de kolencentrale gebouwd in The Carrington in 1913, werd cement toegevoegd  om randen en enkele opritten in deze periode te maken. De huidige pergola vervangt een eerdere houten pergola die is opgericht in 1927. Ja je ziet ook hier instructie bij het toilet schijnt toch echt wel een probleem te zijn hier. Ja er is een bevolkingsgroep die je hier ook veelvuldig ziet die endere gewoontes hebben dan de westerling.

Hier krijgen we tijd om te lunchen. Die popjes achter op de bumper van dat voertuig wel grappig.

St Canice's Church

In Katoomba maakt deel uit van de rijke geschiedenis van de Blue Mountains die teruggaat tot de jaren 1800, toen baanbrekende priesters ontdekten dat ontsnapte veroordeelden uit Emu Plains zich hadden gevestigd onder de Aboriginal-gemeenschappen in de Megalong Valley. Hiervoor (1887), stond er een kleine weatherboard-kerk.

Fr. McGough kwam in 1892 naar Katoomba en hij noemde zijn nieuwe kerk St Canice's naar een Gaelische heilige geboren in County Derry rond 516. In de 1ste periode van zijn ambtstermijn, werd hij geconfronteerd met veel uitdagingen, zoals de onverschilligheid van lokale katholieken om naar de kerk te gaan. Zijn grootste obstakel was communicatie. Hij moest te paard reizen en vele dagen en nachten in het zadel doorbrengen, in soms heel slecht weer naar vaak praktisch onbereikbare plaatsen. Zelfs toen de bisschop op bezoek kwam, kon pater McGough nauwelijks 10 parochianen bedenken die de mis zouden willen bijwonen. Na 10 moeilijke jaren nam in oktober 1900 ontslag .

Fr Bridge  geboren in Dundee Schotland en zoon van een rijke wolhandelaar, nam zijn taak over hij werd beschreven als "een beetje onstabiel", een "beetje vreemd" en "excentriek op grote schaal". Bij de diensten zaten mannen aan de linkerkant van de kerk (met jongens vooraan) en vrouwen aan de rechterkant (meisjes vooraan). De deuren waren op slot als de mis begon en weer geopend als de mis voorbij was. Toch was hij populair; elke kerst kregen de verzamelaars en bewakers iets extra's en zijn altaarjongens kregen elke zaterdagavond wat zakgeld.

Tijdens zijn ambtstermijn hield hij toezicht op de bouw, zoals bij het leggen en zegenen van de eerste steen van St Canice's door kardinaal Moran in 1902. De parochie bloeide omdat de bergen bloeiden.

The Bridal Veil

Weer 1 van de bijzondere uitkijkpunten van Australië. De indrukwekkende Bridal Veil-waterval in het oosten daalt maar liefst 180 meter naar de basis van de klif, waardoor het de hoogste waterval in de Blue Mountains is. Als je niet gebiologeerd bent door de dansende golven van waterspray, zul je worden gefixeerd door het weidse uitzicht over de vallei naar de Grose Wilderness. Het heeft 15 miljoen jaar van geologische opheffing en erosie gekost om deze vallei uit te houwen. De Grose Valley I, bekend als de 'wieg van natuurbehoud' in NSW en werd in 2001 een uitgeroepen wildernisgebied, waardoor zijn waarden werden beschermd. Het prachtige Blue Gum Forest een dicht bos van hoge blauwe kauwgombomen, ligt in het hart van het Grose Wilderness-gebied.

Het oude land om je heen is de thuisbasis van Dharug-mensen, die de traditionele bewakers zijn van dit Ngurra (Land).

Hargraves Lookout

Een aangename rit naar het westelijke uiteinde van Shipley Plateau langs lokale appelboomgaarden, leidt naar Hargraves Lookout en een prachtig uitzicht over de landelijke Megalong Valley. De Hargraves Lookout is een spectaculair uitkijkpunt in het Blackheath-gebied van de Blue Mountains, ten westen van de Great Western Highway. Dit afgelegen en geïsoleerde uitkijkpunt biedt een prachtig uitzicht op de Megalong Valley, de Kanimbla Valley, het Ngula Bulgarabang Regional Park en het Narrow Neck Plateau.

Een kort wandelpad vanaf het uitkijkpunt leidt naar Panorama Point, een ander uitkijkpunt met verre uitzicht op de vallei.

Helemaal aan het einde van Shipley Plateau ligt Mount Blackheath, een populaire delta vliegplaats vanaf een speciaal gebouwde helling in de buurt van het uitkijkpunt op 1076 meter. 

Banksia serrata 

Een boom die inheems is. De oude man Banksia May Gibbs schreef over hen in snugglepot en knuffeltaart. Het is een plant die vuur nodig heeft om te regenereren. Ze kunnen zelfs vlam vatten, met warmte van een bosbrand op 20 meter afstand die in vlammen opgaat en vuurvonken veroorzaakt. Een boom met een geweldige bloem die langzaam groeit om een behoorlijke grootte te bereiken. Een echte Australische schoonheid Banksia serrata is een wijdverbreide soort in Oost-Australië, die zich uitstrekt van het zuiden van Queensland langs de kust tot Wilsons Promontory aan de zuidkust van Victoria. 

Onder gunstige omstandigheden kan hij 15 meter hoog kan worden. Soms veel lager en dan vormt het een knoestige en onvolgroeide kleine boom met zwartgeblakerde ruwe schors als gevolg van het overleven van vele bosbranden. Hoewel de soort geen lignotuber ontwikkelt, zorgt de dikke ruwe schors ervoor dat hij zich kan regenereren door een week of zo nadat het vuur voorbij is, epicormische scheuten onder de schors vandaan te sturen.

De bloemaartjes van B.serrata zijn ongeveer 100 mm breed bij ongeveer 120 mm lang. Ze zijn meestal crèmekleurig van kleur en worden gevolgd door zaadkegels met grote uitstekende follikels. De bladeren zijn groot en stijf met gekartelde randen.

De soort is relatief gemakkelijk te cultiveren in veel gebieden van Australië, hoewel hij er de voorkeur geeft aan zanderige bodems in plaats van klei en een goede drainage is vereist.  En dan nog wat mooie uitzichten ter afsluiting.

We stappen het busje weer in en gaan terug naar Sydney. Daar gaan we nog even gezellig samen een hapje eten bij de Italiaan niet verkeerd. Dan terug naar ons hotel. Morgen hebben we echt een vrije dag dus het centrum van

Sydney stad

19-12-24

Ontbijt op eigen gelegenheid

vrije dag of zoals wij The Blue Mountains

07;05 verzamelen in lobby

07;10n lopen naar Hilton Hotel at 255 Pitt ST

07;20 vertrek privé bus van Boutique Tours Australia

08;50 aankomst Bleu Mountains en programma aldaar

17;30 terug in het hotel