Na een goede nachtrust even naar buiten kijken en jawel weer even genieten van het uitzicht met de ochtend gloed.
Dit is wel een leuke toelichting op de berg en de rots in de zee voor de kust
De berg
heet Puig Campana (spreek uit "poesj") en met een hoogte van 1.406 meter boven de zeespiegel is hij de 2e hoogste berg van de regio. Uit de berg lijkt wel een hap genomen. Dat gat wordt door de lokale bevolking "El Portell" - De Poort - genoemd, of ook "Tajo de Roldán" naar 1van de vele mythen die rond het gat worden verteld.
Eén van die mythen wordt ook verteld rond "La Brèche de Roland", een gelijkaardig gat in een rots ergens in de Pyreneeën. Roland, de veldheer die het leger van Karel de Grote leidde, was verwikkeld in een zwaardgevecht met de leider van het leger van de Moren en het duel eindigde op de top van de Puig Campana.
Op een bepaald moment valt de Moorse leider op de grond en als Roland zijn legendarische zwaard Durandarte naar beneden zwaait om hem te doden, mist hij en de kracht van zijn zwaardslag sloeg een stuk uit de berg. Dat stuk viel helemaal naar beneden, in de zee, waar het nog altijd voor het strand van Benidorm oprijst uit het water.
Het eilandje
een kleine driehoekige rots, ligt niet ver van de van de kust (3 á 4 km) ter hoogte van het sterk verstedelijkte Benidorm. Het eiland is populair bij natuurliefhebbers (o.a. aanwezigheid van stormvogeltjes, slechtvalken en Kleine zwartkoppen) en is onbewoond. Het heeft echter wel een eenvoudige horecavoorzieningen (bar-restaurant) om te voorzien in de behoeften van de dagtoeristen. Boten vertrekken elk uur vanaf het vasteland (kosten in de orde van 15 euro pp) en eenmaal op het eiland is er een gratis tocht op de Aquascope-glazen bodemboot mogelijk om een het rijke onderwaterleven te kunnen bekijken. Het eiland kan te voet worden verkend en het uitzicht op de kustlijn van Benidorm is indrukwekkend. Het eilandje wordt ook wel isla de los periodistas (eiland van journalisten) genoemd.
In 1834 was het eilandje een plaats voor families uit Benidorm en Villa Joyosa om te vluchten voor de bevolking die aan een cholera epidemie leed.
Er is niet zo veel te zien langs de weg voornamelijk groen. Dan begint de industrie teken dat we een grote stad naderen.
Valencia
Klopt vandaag doen we Valencia even aan. Je weet dit heeft 2 bijzondere bezienswaardigheden. De oude binnenstad en Ciutat de les Arts i les Ciències ook wel stad van de wetenschap. O je wist het niet gewoon even kijken op de site bij Valencia Ik was daar in 2017. Gerlof liet ons de keuze ik rij naar allebei! Wij zijn beiden dus al in Valencia geweest en kozen net als velen voor de binnenstad. Gewoon ff lekker banjeren en koffie. Het andere deel van de stad is heel mooi en apart maar daar moet je echt wel meer tijd voor uittrekken.
We werden al direct verrast door een groep kinderen met begeleiders op het plein voor de Torres de Serranos zo leuk!
Deze enorme poorten waren vroeger de officiële toegangspoorten tot de stad en zijn al vele eeuwen een herkenningspunt voor de reizigers naar de stad. Dan lopen we door naar ja hoe kan het ook anders de koffie! We kijken uit op een plein waaraan zich een indrukwekkend architectonisch complex bevindt bestaande uit;
- Het Palau de la Generalitat, zetel van het voorzitterschap van de Generalitat Valenciana,
- De gotisch-renaissancistische paleizen van La Batlia en de Marqués de la Scala, waarin de verschillende kantoren van de Provinciale Raad van Valencia zijn ondergebracht.
- Het neoklassieke gebouw doet dienst als ontmoetingsplaats voor de magistraten van het Tribunal de las Aguas voordat ze de processen bijwonen. De ramen van de gevels zijn bekroond met rechte en gebogen frontons en met een sculpturaal ensemble dat het wapen van de stad ondersteunt.
- De toren is het enige overblijfsel van de gelijknamige kerk die na een brand moest worden gesloopt, waardoor een van de oudste parochiekerken van de stad verloren ging. Momenteel is de toren bevestigd aan een modern gebouw.
De Torres de Serranos
Al eeuwenlang is er onenigheid over waar de naam Torres de Serranos vandaan komt. Het Torres gedeelte is vrij duidelijk, want torres betekent torens en als je naar deze poort kijkt, zie je duidelijk 2 torens. Het laatste deel van de naam leidt tot nogal wat discussie. Laten we de 2 meest aannemelijke theorieën eens bekijken.
De eerste is een vrij simpele.
- Er was een familie genaamd Serrans en deze woonde aan de gelijknamige straat aan de rand van de wijk El Carmen. Aangezien de familie Serrans in de Serransstraat woonde was het logisch om de stadspoort aldaar ook de Serranspoort te noemen. Toch zijn er historici die van mening zijn dat er een andere verklaring is voor de benaming.
- De weg vanuit de poorten van de stad ging in noordelijke richting naar Teruel en dan verder naar of Zaragoza of Barcelona. Teruel ligt in bergachtig gebied en de bewoners werden door de Valencianen Serrans genoemd, wat zoiets als bergvolk betekende. De weg door de poort leidde dus naar de Serrans en dit gaf dus wellicht de naam aan de poorten.
De torens zijn ontworpen door Pere Balaguer in het einde van de 14e eeuw. De Valenciaanse gothiek vierde toen hoogtij en dat zie je terug in dit bouwwerk. Omdat de Torres de Serranos uiteindelijk bedoeld waren om de stad te verdedigen gebruikte men zeer stevige en zware stenen. IJdel als de Valencianen waren, was deze steensoort niet mooi genoeg. Daarom is de poort verder afgewerkt met kalksteen uit een steengroeve uit de buurt.
Aan de buitenkant, waar tegenwoordig de Jardins del Turia lopen, zien de Torres de Serranos eruit als typische kasteeltorens. Aan de stadskant ziet het er allemaal wat anders uit. (zie boven) Vanaf hier zie je enkele bogen boven op elkaar geplaatst, als een soort stellage. Hier wordt vandaag de dag nog dankbaar gebruik van gemaakt. De Torres de Serranos zijn vaak het middelpunt bij feesten en evenementen. Menig rijke Valenciaan heeft er door de eeuwen heen zijn bruiloft gevierd. Tegenwoordig is het tijdens de Fallas, hét feest van Valencia, een uitstekende trekpleister om te bezoeken. De openingsceremonie vindt hier plaats. (Wij hadden geluk de Fallas in 2017 mee te maken geweldig)
Jardins del Turia
De Turiatuin is 1 van de grootste natuurlijke stadsparken van Spanje, een groene begaanbare zone van meer dan 9 km, die de stad doorkruist met ludieke gebieden, zones om te sporten en romantische hoekjes waarin je kunt verdwalen. Vanaf het park Cabecera tot de Stad van de Kunsten en Wetenschappen, is de Turia tuin een ideaal parcours voor lopers, fietsers, families en natuurliefhebbers. Gekroond door 18 bruggen uit eeuwenlange geschiedenis. De oude bedding grenst aan beide zijden met enkele van de belangrijkste musea en monumenten van de stad.
Plaza de la Virgen
We lopen door de smalle straatjes en komen uit op de Plaza de la Virgen daar is genoeg te zien. Je vindt het plein in het centrum van de stad in de wijk La Seu. De oorsprong van het plein dateert uit de Romeinse overheersing van Valencia.
De Fuente Del Agua de la Acequia.
Het midden van het plein wordt gevormd door de schitterende fontein. Deze fontein komt uit 1976 en werd gemaakt door de beeldhouwer Manuel Silvestre Montesinos. Het liggende bronzen beeld, is niet van Neptunes! Hier wordt de Turia rivier weergeven met daaromheen 8 naakte vrouwen die staan voor de belangrijkste irrigatiekanalen uit de provincie Valencia. Water en irrigatie zijn erg belangrijk voor Valencia!
Tribunal de las Aguas
Elke donderdag om 12.00 uur komt het Watertribunaal bijeen op het Plaza de la Virgen voor de deur Puerta de los Apóstoles (gotische ingang) van de kathedraal. Dit is het oudste tribunaal van Europa en staat ook op de lijst van UNESCO.
In het geval dat er een conflict is gerelateerd aan de waterkanalen/irrigatie kunnen boeren naar het tribunaal komen. Hier wordt rechtspraak gedaan door middel van een mondeling proces in de Valenciaanse taal en de hier genomen besluiten zijn onherroepelijk.
Het Watertribunaal is de enige overblijvende legislatieve structuur van diegene die zijn ingesteld door Jacob I. De Arabieren gebruikten dit irrigatiesysteem al. De monarch stelde dit systeem formeel in gebaseerd op de distributie van het water van de rivier Turia. Het tribunaal bestaat uit 8 landarbeiders die nog hun typische zwarte kiel dragen als die van de landbouwers van 'de geïrrigeerde vlakte van Valencia' (la Huerta). Zij worden om de 2 jaar democratisch verkozen door de irrigatiegemeenschappen van de 'huerta de Valencia'. In een cirkel, zitten zij in een armstoel uit hout en leer uit de 17e eeuw, bekleedt met de autoriteit
De irrigatie-structuur, de deelname van de boeren en de snelheid waarmee de problemen worden opgelost, heeft het Watertribunaal geprojecteerd op internationaal niveau. Het wordt beschouwd als een model-instelling.
Het Watertribunaal heeft geen folklore-trekken, het is doeltreffend, in wezen Valenciaans en het voert zijn werk uit voor de ogen van een nieuwsgierig publiek waaronder jonge universiteit-studenten en buitenlandse bezoekers.
Verschillende bronnen vertellen dat het Watertribunaal uit 960 na Christus stamt! Anderen zeggen dat er pas bronnen uit de 18e eeuw zijn gevonden over het bestaan van het Watertribunaal.
Kathedraal
Het imposante gebouw heeft resten uit de 6e eeuw na Christus, 2 eeuwen later stond er op deze plek een grote moskee, de moskee van ‘Balansiya’. Toen viel Valencia namelijk onder Arabische handen. Toen de Arabieren werden verslagen, werd de 1ste steen voor de huidige kathedraal in 1262 gelegd. Je kunt verschillende bouwstijlen ontdekken in deze kathedraal. Leuk om te weten, is dat de kathedraal van Valencia meerdere keren door de paus bezocht is. Het meest bekend is de kathedraal doordat het de bewaarplaats is van de Heilige Graal. Verder zijn er prachtige kunstwerken te bewonderen van onder andere Francisco Goya.
Basílica de La Virgen de Los Desamparados
Vind je naast de kathedraal vind je de Basílica oftewel de Basiliek van de Maagd van de Hulpbehoevenden. Deze basiliek werd tussen 1652 en 1667 gebouwd. De basiliek is toegewijd aan de Virgen de los Desamparados, de beschermheilige van de stad Valencia. Voordat de basiliek gebouwd werd, werd de Virgen de los Desmparados ook al vereerd. Volgens velen gaat de verering terug tot het jaar 1409.
Als je de basiliek bezoekt kijk dan zeker even naar boven naar de schitterend beschilderde koepel. Deze fresco’s zijn in het begin van de achttiende eeuw aangebracht door Antonio Palomino.
L'Almoina
Valencia is in 138 voor Christus door de Romeinen gesticht. Hier zijn nog steeds resten van! Ruim 10 meter onder de grond, bevindt zich een Romeins badhuis. Meer uit het Romeinse tijdperk kan je bewonderen in het archeologisch museum, het L’Almoina. De ingang van het L’Almoina ligt achter de basiliek.
Iglesia de San Lorenzo-kerk
Was 1 van de eerste kerken die in Valencia werd gebouwd. De originele structuur werd gebouwd in 1238 met een extra tempel toegevoegd in 1684. De eerste klokkentoren werd vernietigd aan het einde van de 17e eeuw en vervangen in 1746.
De kerk heeft 2 beuken en 4 kapellen die tijdens een rondleiding kunnen worden bezocht. De kerk is versierd met gotische, Korinthische en barokke architectuur en meubels. Zij herbergt een groot aantal gravures, zoals die van Santa Clara de Asis en Santa Ines de Asis. Deze 2 gravures werden vervangen na de verwoesting van de Spaanse Burgeroorlog.
De Virgen de los Desamparados
Dit is 1 van de vele titels van de heilige Maria.
De Heilige Maagd van de Hulpbehoevenden is 1 van de 7 iconen in Spanje. Ze wordt altijd afgebeeld met een lelie in haar hand en het kindje Jezus op haar andere arm. De Maagd van de Hulpbehoevenden wordt in Valencia al sinds 1410 vereerd. In dat jaar werd de 1ste zorginstelling voor verstandelijk gehandicapten ter wereld geopend in de stad en de Maagd werd aangesteld als de beschermheilige van deze instelling. Door de eeuwen heen werd ze steeds populairder in Valencia, totdat ze in 1885 tot beschermheilige van heel de stad werd verklaard. Ze staat hier bij het hoofdaltaar. Sinds de 19e eeuw wordt zij bewaakt door de beelden van San Vicente Mártir en San Vicente Ferrer, de andere 2 beschermheiligen van de stad Valencia.
San Vicente Martir
(ook wel Vicente de Huesca) is de bekendste en vermoedelijk de eerste martelaar van Spanje. Geboren in Huesca aan het einde van de 3e eeuw, wordt hij diaken bij bisschop Valero van Zaragoza.
In 303 beginnen de Romeinen Christenen te vervolgen. Vicente wordt dan gevangen genomen. En in Valencia lange tijd op wrede wijze gemarteld. Zijn lichaam lijkt echter niets van deze pijniging te merken. En pas als de Romeinen de marteling staken, sterft de jonge diaken Vicente, in januari 304.
Je vindt niet altijd beschrijvingen maar deze foto's zijn toch wel leuk en ja die putdeksels he haha.
Toch nog wat graffiti gevonden!
Groen, water en industrie wisselen elkaar af onderweg.
Símbol de la voluntat de coneixement
Alfaro ontwierp voor de UAB een monument dat via 4 zuilen uitdrukking wil geven aan het verlangen naar kennis, vrijheid van meningsuiting, culturele identiteit en solidariteit. De architecten Jordi Fabrés en Mercè Torras gaven vorm aan het project in roze Galicisch graniet, en met een imposante hoogte van 40, 35 en 25 meter.
Even tijd om de benen te strekken en een versnapering te halen en dan gaan we voor de laatste km's
Pffff we zijn in Lloret aangekomen.
In het hotel de koffer op de kamer even uitzicht bekijken niet verkeerd we zien de zee!
Dan nog even naar het strand lopen natuurlijk.😂
Gezellig iets drinken met een clubje, onderwijl genieten van de zonsondergang en weer op weg naar het hotel en ja hoor we vinden ook hier weer een putdeksel. Netjes op tijd voor het diner. Morgenvroeg weer op weg, het gaat nu opschieten we gaan Spanje verlaten en komen steeds dichter bij huis.
Daar gaan we weer, ja ook het zonnetje doet zijn best! Op weg naar de grens met Frankrijk.
Op die heuvel (1ste foto) staat iets wat lijkt op een kasteel, dit was in de jaren 40-45 een gevangenis. We zien een bord ech ja dat hebben we vaker gezien bij een grensovergang, een nachtclub of een casino doen het blijkbaar best goed als tijdverdrijf op zo'n lokatie. Wij gaan bij Le Perthus in de Pyreneeën de grens over.
Kijk naar boven zei Gerlof daar staat een bijzonder monument. Lees onder
Piramide
Deze piramide werd ontdekt in 1974, bij de aanleg van een nieuwe snelwegverbinding tussen Frankrijk en Spanje: de A9, ook wel “La Catalane” genoemd.
Nadere inspectie leerde dat de noordoost- en de zuidoostkant van de piramide verborgen lagen onder een tientallen meters dikke laag aarde, rotsen en vegetatie, wat waarschijnlijk wel iets zei over de ouderdom van het gevaarte.
De basis van de piramide is 100 x 100 meter groot met een hoogte van 80 meter en het gewicht vermoedelijk een paar miljard kilo
In tegenstelling tot veel andere piramides ligt de Franse piramide niet perfect uitgelijnd naar de 4 windrichtingen: hij wijkt ruim 6 graden af. Mogelijk door de vele aardbevingen die er lange tijd geweest zijn in dit gebied.
‘Groot’ probleem
De overheid zat met het enorme ding in haar maag, afbreken was geen optie gezien het materiaal; cement met een hardheid van ca. 133.8 megapascal tegenwoordig is deze slechts 80.
Bekend maken aan het publiek was sowieso geen optie voor de Franse regering. Er wordt vrijwel nergens toestemming voor gegeven door de autoriteiten, en fondsen vinden voor een dergelijk project al helemaal een mission impossible.
Besuit een monument
De Franse overheid besloot om te doen alsof ze de piramide zelf gebouwd hadden, zogenaamd “als monument ter ere van Catalonië en alle wegarbeiders die zo hard aan dit project gewerkt hebben“.
Voor de onthulling als ‘monument’ in 1976, werd de voorkant van de piramide opgetooid met enkele plantenbakken. Ook waren er vreemde, bakstenen versieringen op aangebracht, waaronder een ’tempel’ op de top, die er nu nog steeds staan.
Er was slechts 2 jaar gedaan over het bouwen van de piramide en als bouwmateriaal was het verwijderde bergpuin gebruikt, zo werd er beweerd. De ontwerper heette de architect – en vrijmetselaar – Ricardo Bofill te zijn.
Onderzoek verboden
Vervolgens werd de piramide in de jaren daarna totaal doodgezwegen Ook zijn er, in tegenstelling tot andere beroemde gebouwen en monumenten, nergens foto’s of verslagen van de bouw ervan te vinden.
Er staat een groot hek omheen en er is een politie-douanepost neergezet langs de weg tegenover de piramide, die dag en nacht bemand wordt om pottenkijkers weg te houden.
Ten overvloede is er aan de voet van de piramidetrap nog een waarschuwingsbordje neergezet wegens ‘vallend gesteente’.
De piramide is vanaf de weg te zien. Er rijden dagelijks vele tienduizenden auto’s en vrachtwagens langs over “La Catalane“, waarschijnlijk zonder dat ze beseffen wat ze eigenlijk passeren. Een typisch voorbeeld van de door de Cabal veel gebruikte tactiek “hiding in the open” (“verstoppen in het openbaar”). Het hele verhaal vind je in de bijgevoegde link;
er-staat-een-piramide-in-de-pyreneeen
Je dacht zeker ze hebben geen verkeersborden nou echt wel er waren momenten dat je er bij wijze van spreken over struikelde. Maar tussendoor gelukkig ook weer heel veel mooie plaatjes. Ja het is toch zo'n 700 km die we moeten overbruggen dus wel prettig als er ook iets is om van te genieten.
Oeps dan moet er natuurlijk geen ongeluk gebeuren onderweg maar goed we hadden weinig vertraging gelukkig.
Nog even een paar mooie plaatjes onderweg en dan zien we jawel een voetbalstadion.
Groupama Stadium
ingehuldigd in januari 2016, is een 100% privé-stadion met 59.186 zitplaatsen, het op 2 na grootste stadion van Frankrijk qua capaciteit. Het is ontworpen als een multifunctionele locatie en biedt het hele jaar door onderdak aan de grootste sport- en culturele evenementen met een rijk en gevarieerd programma om een essentiële ontmoetingsplaats in Frankrijk en Europa te worden.
Naast de wedstrijden van Olympique Lyonnais heeft het Groupama Stadium grote voetbalcompetities georganiseerd, zoals de Women's World Cup (halve finales en finale), UEFA Euro 2016 en de UEFA Europa League (finale), maar ook wedstrijden van het Franse team.
De Top 14 halve finales en de finales van de Champions Cup en Challenge Cup werden hier ook gehouden. Daarnaast organiseert het Stade de Lyon in september wedstrijden van de Rugby World Cup 2023 Frankrijk en vervolgens verschillende wedstrijden van de heren en dames-voetbaltoernooien van de Olympische Spelen van Parijs 2024.
Het Stadion is ook het toneel geweest van talloze concerten. Rihanna, Coldplay, Céline Dion, Ed Sheeran, Phil Collins, Soprano, Indochine, Rammstein en The Rolling Stones hebben met name in Lyon Décines gestaan.
Als we de benen weer even kunnen strekken in dit restaurant, zien we een super modern toilet zoals je ziet
Dit is het laatste gezamenlijk diner en ook ons laatste overnachting-hotel van deze reis. Gerlof mocht niet bij ons zitten daar staat ie dan achter het raam. Hij mocht wel kiezen wat hij wilde eten en het werd een pizza. Maar deze bleek niet kiesproef te zijn. Er moest een nieuwe gemaakt worden en het is gelukt zoals je aan zijn gezicht ziet.
De volgende ochtend, is ook de laatste rit aangebroken het is nog best vroeg. We komen ook langzaam in de herfstkleuren terecht toch wel mooi.
Stade Saint-Symphorien
Dit is het stadion van de voetbalclub FC Metz in Stade. FC Metz is een voetbalclub uit Frankrijk. Het stadion is gebouwd in 1923 en heeft een capaciteit van 26.700. FC Metz is een van de oudste profclubs uit het land. Ze stonden ook hoog op de lijst van de clubs die de meeste wedstrijden hebben gespeeld in de Ligue 1.
Nu gaat het heel hard we zijn al in Luxemburg aangekomen. Het weer is ook aardig aan het betrekken.
Toen we uitstapten bij een benzinepomp om even een bakje koffie te halen zag ik in de wachthokjes allerlei stripverhalen afgebeeld staan op de glazen wanden helaas slecht leesbaar door die regen.
Dan zien we het bordje Wallonië, een paar hoge torens en..... Ja dit voelt toch wel als een beetje thuiskomen hoor die koeien in de wei hahaha.
Het wordt weer even droog we rijden langs Luik en zeggen Ans gedag en dan zijn we in ons eigen land aangekomen.
Hoeveel we hebben gereden met de bus deze reis? 6543 kilometer ja dat zijn er aardig wat!
En we nemen natuurlijk een tas vol mooie herinneringen mee naar huis.
We zijn ruim op tijd en dit keer rijden we niet gelijk naar de opstapplaats. Er komen zoveel bussen binnen dat het niet mogelijk is om een ieder daar van een plek en eten te voorzien dus gaan wij naar 'T PEELHUIJS dat was ooit de opstartplek van Effeweg. Nou zijn we daar ook eens geweest. Na t eten gaan we naar 'T Witte Huis waar we in de pendelbus stapten voor de laatste km's weer naar ons mooie Utrecht.
Dan nu nog een paar leuke foto's
Gerlof
We hadden een topper van een Chauffeur/Reisleider die de weg wist en ons heel veel informatie gaf zijn woorden;
"Ik ben dom als ik alles probeer te onthouden mijn digitale geheugen staat naast mij"😂
In Frankrijk trof hij ook nog een lege pomp aan maar goed we konden gelukkig nog een aantal km's verder met de inhoud van onze tank. De koffietank had nergens last van Gerlof schonk graag voor ons in wij kwamen niets te kort!
De Asno Cordobés
Deze ezel komt oorspronkelijk uit de provincie Córdoba in Andalusië, en is daar ook bekend als de ezel van Cordob naar de stad Córdoba of de Asno de Lucena (ezel van Lucena)vanwege zijn vermeende oorsprong uit de stad Lucena, Córdoba.
Grote reclamefiguur met Tio Pepe-logo langs de weg, nabij Tarifa, Costa de la Luz, provincie Cadiz, Andalusië, Spanje.
Fino Tio Pepe Sherry
In totaal zijn er meer dan 10.000 hectare wijngaarden in de Jerez streek. De overheersende Palomino druif , is genoemd naar een 13e-eeuwse Spaanse ridder. Zou de Palomino druif elders groeien, dan is deze gevoelig voor oxidatie (donkerder en bederven), maar door de magische combinatie van de bodem en de heersende luchtvochtigheid, wordt de groei van de beschermende flor gist bevorderd.
Deze sherry heeft een uitzonderlijke droogheid en aardse aroma's. Zoals Port, Sherry is een "versterkte" wijn, wat betekent dat extra alcohol wordt toegevoegd om het alcoholpercentage tot ongeveer 16 % volume brengen.
De Osborne stier
het symbool van Spanje de zwarte stier die overal opduikt langs de kant van veel wegen in Andalusië het reusachtige silhouet van een ijzeren stier. In 2022 bestaat de beroemde Osborne-stier 65 jaar. Sherryproducent Osborne gaf Manolo Prieto in 1956 de opdracht voor het ontwerp van El Toro de Osborne. Hoezeer de Spanjaarden zich in de loop der jaren met de Osborne-stier hadden vereenzelvigd, bleek in 1988. In dat jaar verbood de Spaanse overheid alle wegreclame en wilde de stieren ontmantelen. Die beslissing leidde zo ongeveer tot een nationale volksopstand.
Van de 500 oorspronkelijke stieren zijn er tegenwoordig nog 91 intact. Andalusië heeft met 23 stieren het grootste aantal.
De Stieren zijn 14 m hoog en wegen 4.000 kg. Ze waren oorspronkelijk van hout, maar ze werden in 1960 vervangen door metaal zodat ze beter bestand zijn tegen de weersomstandigheden.
De route
Zoals je ziet hebben we aardig wat plaatsen aangedaan
