Granada/Alhambra Andalusië

Ronda

De stad ligt in een bergachtig gebied op een hoogte van 750 meter. Zij wordt in tweeën gesplitst door de rivier Guadalevín, welke een diepe kloof heeft achtergelaten. Deze diepe kloof, de Tajo de Ronda, is ook meteen waar Ronda beroemd om is geworden. Hier over overheen, zijn de 3 beroemde bruggen van Ronda gebouwd;

• de Puente Romano ('Romeinse brug' ofPuente San Miguel),
• de Puente Viejo ('oude brug' of Puente Arabe, of 'Arabische brug')
• en de beroemde Puente Nuevo ('Nieuwe brug').

Ten oosten van Ronda ligt het park Sierra de las Nieves en in het westen ligt de Sierra de Grazalema. 

De geschiedenis

van Ronda, gaat zelfs terug naar de prehistorische en Keltische periode en onder de Romeinen kreeg de levendige handelsplek de naam Arunda; ‘rondom’, een passende naam aangezien je vanuit de hoger gelegen stad strategisch de volledige omgeving kon overzien. Net als de rest van Zuid-Spanje werd ook Ronda overheerst door de Moren. Tijdens deze overheersing werd Ronda uitgeroepen tot hoofdstad van de provincie Andalusi de Takurunna en later werd het een zelfstandig taifa. Vooral in die periode kreeg het historische centrum vorm en werden Arabische badhuizen gebouwd

Uit deze periode stammen nog veel historische bouwwerken in de stad. In 1485 kwam de stad weer terug in handen van de christenen en veel oude gebouwen werden aangepast voor een nieuwe christelijke rol. In de eeuw daarna werd Ronda ook de thuisbasis van de Real Maestranza de Caballería, de oudste en meest nobele orde van paardrijderskunst waar paarden werden opgeleid voor het leger.

Het wordt vast weer eens mooie dag!

We vertrokken weer op tijd dat wil zeggen 08:45 uur dus een heel christelijke tijd we hebben het wel anders meegemaakt. We rijden weer met de lokale bus dus ja je hebt m door weer getint glas maar die luchten waren wel heel erg mooi zoals je ziet. En zie je die fontein? Ik zei al elke rotonde wel zijn eigen kenmerk heeft dit keer stenen paarden.

We zien weer heel veel olijfbomen e.d.

We komen aan in Ronda zoals je ziet op de rotonde. Naarmate wij bij het busstation komen, zien we 2 enorme muurschilderingen. Zij hebben een afmeting van 25 x 9 meter en zijn de eerste in Andalusië.

In een stad die zo traditioneel is als Ronda, waar verschillende inwoners door de geschiedenis heen hun sporen hebben achtergelaten, vindt ook straatkunst een plekje voor zichzelf. En zijn gemaakt door een kunstenaar uit Santander.

En dan is het uiteraard eerst weer tijd voor de traditionele Toiletstop. Nou die madam is binnen geloof me elke bus met toeristen brengt een goudmijntje binnen want nee dit is niet gratis dit x En de dame zit bij de ingang dus niets te smokkelen haha.

Dan krijgen we de oortjes (werkt trouwens perfect je kunt een beetje uit de massa stappen en toch alles volgen. Terwijl we rustig naar het centrum lopen, test onze gids even wat het bereik is. Dus niet een hoek omgaan dan ben je haar kwijt. We lopen langs het Gemeentehuis en dan  komen we bij Telepizzeria belangrijk? Ja dit is het punt dat we straks op de terugweg in de gaten moeten houden om na de vrije tijd weer bij het busstation te komen.

De Iglesia de Nuestra Señora de la Merced

is een merkwaardige kerk en het is ook een klooster voor de nonnen en priesters van de Ongeschoeide Karmelieten van Ronda. 

La Merced is meer correct een basiliek omdat het de thuisbasis is van een heilig relikwie; 'de onvergankelijke hand van de heilige Teresa van Avila'. Het verhaal hierachter is de moeite waard, zelfs als je de kerk nooit bezoekt. Maar als je naar Ronda gaat zul je de kerk zeker zien als je langskomt.

De heilige Teresa van Avila

Zij hervormde de karmelietenorde tijdens haar leven, na haar dood bleek haar stoffelijk overschot ongeschonden te zijn. In die tijd, was het normaal dat delen van het lichaam werden verwijderd, dus ook de linkerhand. Die hand, kwam in het bezit van de Ongeschoeide Karmelieten van Spanje en in het bijzonder hun Ronda-klooster voorafgaand aan de Spaanse burgeroorlog.

Generaal Franco was een vrome katholiek en nam de ongeschonden hand mee aan het einde van de burgeroorlog. Het gerucht gaat dat hij het relikwie in zijn slaapkamer bewaarde tijdens zijn ambtstermijn als heerser van Spanje. Na zijn dood vroegen de Ongeschoeide Karmelieten van Ronda de hand terug. Dit gebeurde uiteindelijk op 21 januari 1976.

Je snapt dat Ronda dit in traditionele stijl heeft gevierd het werd met een enorm feest.

Het is onbekend wanneer de oorspronkelijke kerk op deze locatie werd gebouwd, zeker in de tijd van de herovering was dit gebied van Ronda onbewoond en was het grootste deel van El Mercadillo bedekt met eikenbos. 

De vroegste verwijzing naar de kerk dateert uit 1577 toen de bisschop van Málaga, Don Francisco Pacheco de Córdoba, een bezoek bracht aan Ronda en alle kerken en tempels inspecteerde.

Het klooster naast de kerk was oorspronkelijk de thuisbasis van de Orde van Mercedarios en was in het begin van de 17e eeuw een van de rijkste kloosters die de orde in Spanje bezette. Veel schilderijen werden in opdracht en op bestelling gemaakt, waaronder een set van 12 reliëfs uit Sevilla die het leven van San Pedro Nolasco uitbeelden. Helaas is er nog maar 1 over de rest is vernietigd door de Karmelietenorde toen ze het klooster in bezit namen. Naast de kerk staat een ziekenhuis.

In de 20e eeuw voltooiden universele figuren aangetrokken door het stierenvechten, zoals Ernest Hemingway en Orson Wells, het beeld van een onveranderlijk en romantisch Ronda.

Orson Welles en Ernest Hemingway werden op 5 september 2015 geëerd in hun geliefde Ronda, met monumenten buiten de historische arena. Het werk is van beeldhouwer Paco Seville Parra. Beide monumenten zijn gemaakt van een steen genaamd Arroyo del Toro en hebben een hoogte van 2,5 meter. De onthulling, viel samen met de viering van Corrida Goyesca en het Festival van Pedro Romero,

Ernest Hemingway

De wereldberoemde schrijver heeft behoorlijk wat tijd doorgebracht in het stadje Ronda. Hij heeft hier zelfs enkele jaren gewoond wat hem in Ronda de bijnaam “papa” opleverde. Een van de meesterwerken van Hemingway “For Whom the Bell Tolls” speelt zich gedeeltelijk af in Ronda. In het boek worden tegenstanders van de fascisten in de Spaanse Burgeroorlog in de Tajo de Ronda gegooid.

Orson Welles

Ook deze bekende acteur en schrijver heeft een langere periode in Ronda gewoond. Hij heeft hier de gelukkigste momenten van zijn leven doorbracht. Hij bracht hier vele zomers door en zijn as is verstrooid op de Recreo-boerderij in San Cayetano, die toebehoorde aan zijn vriend Antonio Ordóñez.

De Paseo de Blas Infante en omgeving

Dit gebied is het centrum van het centrum. Het is een oppervlakte waar je diverse tuinen vindt heerlijk kom door te lopen

Zag ik bij de ingang iets waar ik bijna voor door de knieën ging ik heb er al 1 thuis dus niet meer doen hij is zo verschrikkelijk mooi als de zon erop schijnt. 

Ronda stelt zijn stierenvechters tentoon

De Consistorie creëert een Walk of Fame zodat de winnaar van de jaarlijkse Goyesca zijn handtekening zet naast die van Pedro Romero, Niño de la Palma en Antonio Ordóñez. Met minder glamour maar in de stijl van Hollywood Dit was de 1ste plaat op 24-09 2011. Rechts het looppad, dit is ingelegd met mozaïek-techniek.

In het midden het Geroest staalstandbeeld van Stierenvechtende banderillero

Ook staat hier een monument ter nagedachtenis van de politicus Blas Infante, de "Vader van Andalusië"  die in 1936 zonder proces werd geëxecuteerd door de Fascisten. Dan kijken we naar rechts en zien jawel ....

De uitzichten die het uitzichtpunt biedt op de Sierras zoals La Blanquilla, Juan Diego of Oreganal zijn indrukwekkend,

en dat allemaal dankzij de ligging op grote hoogte.

Dit uitzichtpunt, was de bestemming van romantische reizigers die het pad van de Grand Tour bewandelden op zoek naar het authentieke, onder wie we W. Irving, Edmond Boissier of Lady Tenison vinden. Deze romantische reizigers slaagden erin om het rijke Europa van het noorden aandacht te geven voor het zuiden en in deze landschappen, zoals die we vanaf hier kunnen zien, een klein stukje van hun verloren paradijs te vinden. Er zijn veel namen van romantische reizigers die hebben bijgedragen aan het feit dat Andalusië en Ronda tegenwoordig een favoriete toeristische bestemming zijn voor veel Europeanen. Werken zoals "Tales of the Alhambra" van Washington Irving (1832), of "Manual for Travellers in Spain" van Richard Ford (1844) of "The Bible in Spain" van Georges Borrow (1843), - die werken inspireerden zoals Carmen de Merimée, later bewerkt tot opera door Bizet-, zijn degenen die de meeste invloed hebben gehad in landen als Engeland, Duitsland of Frankrijk.

De industrialisatie van de Noord-Europese landen in de 18e en 19e eeuw, bracht de vernietiging van veel natuurlijke landschappen met zich mee en het besef van ontworteling als gevolg van volksverhuizingen tussen het platteland en de stad.

Het verlies van dat natuurparadijs bracht vooral jonge mensen uit de high society ertoe een ongekende reis te ondernemen; de zogenaamde Grand Tour op zoek naar de wortels van de beschaving, een traditie die tot ver in de 20e eeuw zou voortduren. De archeologische overblijfselen -de ruïnes- van Griekenland en Italië, de sublieme landschappen van de grote Europese bergen of het pittoreske Spanje waren de favoriete bestemmingen. Weg van de invloed van de Verlichting en de dominantie van de rede, concentreerde de aantrekkingskracht zich op de sensaties die worden geboden door de ervaring van 'het echte' boven de zintuigen.

Zie ook het beroemde Balcón del Coño, is niet geschikt als je hoogtevrees hebt. 

De Puento Nuevo

is de brug op hoogte van 98 meter over de kloof Tajo de Ronda van 120 meter diep. Het is de vervanger van de in 1740 ingestorte brug. Met de bouw van de brug werd begonnen in 1751 en deze werd afgerond in 1793. Tijdens de bouw van de brug zijn veel bouwvakkers overleden. Boven in de brug zijn nog ruimtes die tijdens de Spaanse Burgeroorlog werden gebruikt als gevangenis en martelkamer, waarbij mensen tenslotte uit het raam werden gegooid. Deze brug, verbindt het oude (Moorse) centrum met het nieuwere El Mercadillo.

De werkzaamheden gaan gewoon door.

El Tago de Ronda 

Is zoals gezegd de kloof die Ronda in tweeën splitst, ontstaan door de rivier Guadalevín. De gehele kloof is ongeveer 50 meter lang en gemiddeld 100 meter diep. Een mooie en flinke wandeling om de kloof met de nieuw brug goed te kunnen zien, is door de ‘Carretera de los Molinos’ af te dalen naar de vallei. Een geliefde plek om foto’s van Ronda te maken. Wij lopen over de brug en hebben ook een schitterend uitzicht.

Muur romantische reizigers

De muurschildering ter ere van Viajeros Românticos wordt gevormd door een paneel van tegels dat kunst laat zien met een luchtfoto van de stad Ronda, naast citaten eromheen.

De Parador, bevindt zich aan het begin van de Rua Arminan en is een verplichte fotostop voor iedereen die de brug oversteekt om het zuidelijke deel van de stad te ontdekken.

We lopen rustig verder door hele smalle straatjes.

Hier en daar staan we stil en krijgen we uitleg Verder goed je ogen gebruiken want er is veel gezien aan de gevels.

En dan staan we ineens in een klein lijkt bijna wel een hofje.

Iglesia de Nuestra Señora de la Paz

Deze kerk is ontstaan uit een hermitage in 1540 , opgedragen aan de patroonheilige van Ronda , la virgen de la paz ( de maagd van de vrede ). De kerk behoort tot 1 van de eersten die werden gebouwd nadat de koningen van Spanje de Moorse overheersers hadden verdreven in Ronda. De voorgevel is nog origineel uit deze begintijd. Binnen is de kerk in de staat zoals hij er na renovatie in de 18e eeuw uitzag. De kloktoren aan de buitenzijde stamt ook uit deze eeuw.

In 1548 vond een belangrijke gebeurtenis plaats. Men vroeg aan het Vaticaan om de kerk te laten opnemen onder dezelfde patroonheilige het Vaticaan in die tijd. Men kreeg de toestemming hiervoor. ( de kerk heette toen nog San Juan de Letran de Ronda ).

Deze kerk ligt verscholen in een van de smalle zijstraatjes in het oude centrum van Ronda. De moeite waard om even te gaan bekijken als je in Ronda bent.

Je ziet waar je ook kijkt altijd zie je weer iets bijzonders.

Iglesia de Santa Maria la Mayor

De kerk is gebouwd op resten van een moskee na de herovering van Ronda op de Moren (mei 1485).

Over de bouw van deze kerk aan de Plaza Duquesa de Parcen werd ruim 200 jaar gedaan, waardoor in de kerk zowel gotische, renaissance en barokke stijlen te vinden zijn.

In de bakstenen mudejartoren, de huidige klokkentoren, zijn de bouwstenen van de vroegere minaret verwerkt. Vanuit de galerijen zaten leden van het stadsbestuur en notabelen te kijken naar evenementen die zich op het plein afspeelden.

De kerk bevat 2 prachtige retabels

• Dat van Sagrario is een bijzonder mooi retabel met verguld houtsnijwerk uit het begin van de 18de eeuw.
• Het andere is het retabel van de Moeder der Zeven Smarten (17de eeuw).
• Verder ook nog enkele mooie zijaltaren, een pracht van een koorgestoelte, en overal heel veel versieringen. De draagstoel wordt in processies meegedragen.
• De fresco’s zijn nog niet zó oud want ze werden geschilderd in de 80’er jaren van de vorige eeuw door een Franse kunstenares.

De kerk is de moeite waard om te bekijken Kijk even aandachtig naar de gevel, die eerder doet denken aan de entree van een stadhuis dan van een kerk. Boven het portaal met zuilengalerij zijn 2 balkons die beide worden ondersteund door een aantal zuilen en kapitelen. In het midden van de 16e eeuw, toen Filips II van Spanje aan de macht was, keken hoogwaardigheidsbekleders vanaf die balkons naar stierengevechten en parades. Aan de linkerzijde van het bouwwerk staat een achthoekige klokkentoren. 

Laten we het stadhuis er dan ook maar even bijzetten.

Je ziet de vlag van Andalusië, Spanaje en de EU hangen uit.

We lopen verder ons maagje begint te knorren en we gaan vandaag in een traditioneel restaurant tapa's eten. 

Eerst langs de het standbeeld van Sor Angela de La Cruz. Je snapt het, voor een beetje geluk moet je haar de rechterhand schudden en een gebedje doen. Dan lopen we verder door de wijk waar je schitterende gevels met balkons ziet Het hekwerk is bijzonder mooi. En dan ineens kijk nou daar staat een heuse Wijkagent te praten met een burger wel die leggen we natuurlijk wel even vast. En dan komen we langs een hotel waar de vlag buiten hangt zo dat is mooi meegenomen kan ik jullie gelijk even uitleg geven.

De vlag van Andalusië 

bestaat uit 3 even hoge horizontale banen in de kleuren groen, wit en groen. In het midden staat het wapen van Andalusië. Het is toegestaan om de civiele vlag te land zonder wapen te voeren.

Symboliek 

De kleuren groen en wit hebben elk een symbolische betekenis:

• het groen staat voor de hoop van het land Andalusië,
• terwijl het wit de vrede symboliseert
• Daarnaast zijn het de historische kleuren van Andalusië en symboliseren ze aldus de Andalusische geschiedeni
• Het wapen toont Hercules met 2 leeuwen tussen de zuilen van Hercules, het symbool van deze Spaanse autonome regio dat verwijst naar de strategische ligging aan de Straat van Gibraltar Daarnaast verwijst Hercules naar jeugdige energieke kracht en staan de leeuwen eveneens voor kracht.

Ontwerp

De verhouding tussen de hoogte en de breedte (lengte) van de vlag is 2:3.

De 3 banen nemen elk ⅓ van de hoogte in. Het groen in de vlag wordt gecodeerd als 0-77,5-69,8 in het RGB-kleursysteem; een behoorlijk donkere tint groen. Het wapen staat in het midden van de vlag. De hoogte ervan is gelijk aan 2/5 van de breedte van de vlag

Geschiedenis

De huidige vlag werd voor het eerst aangenomen in 1918. Blas Infante, een voorman van het Andalusische nationalisme, die vaak gezien wordt als de vader des vaderlands (Padre de la Patria Andaluza), organiseerde dat jaar een volksvergadering in Ronda. Daar werd besloten de vlag aan te nemen. Dit werd door achtereenvolgende Spaanse regeringen niet erkend, maar Andalusische nationalisten bleven het groen-wit-groen (vaak heimelijk) gebruiken.

Na de dood van Francisco Franco in 1975 ontstond er in Spanje meer ruimte voor regionalisme. Het werd de regio's toegestaan om eigen vlaggen te gebruiken. Op 30 december 1981 werd de vlag officieel aangenomen door het Andalusische parlement en op 9 januari 1982 werd deze wet van kracht

Vlakbij dat hotel was een stukje waar een oase van rust heerste we zagen diverse fruitbomen.

En dan komen we op het plein waar het restaurant staat waar we plaats nemen voor onze tapa's Er is best veel te zien. Ook het standbeeld van Herculus met zij leeuwen zien we hier. Op de grond rondom zien we diverse wapens uit gewerkt in de stenen rondom. 

Het restaurant was zeker de moeite van het fotograferen waard zoals je ziet. En de tapa's? echt heel erg lekker Dat donkere aan de rechterzijkant? gefrituurde aubergine je denkt zacht maar het was heel knapperig en bijzonder lekker gekruid. Nou wij kunnen er weer tegenaan voorlopig hoor. 

Parroquia de Nuestra Señora del Socorro

De parochiekerk van Socorro  werd pas in 1956 gebouwd, maar het en het plein eromheen zijn prominent aanwezig op elke wandeltocht door Ronda. De grond waarop de kerk staat, was de locatie van een parochiekapel, een ziekenhuis en daarvoor een moslimkapel. Tijdens de herovering van Ronda was het plein voor de kerk de camping van Don Tello de Girón, de Grootmeester van de Orde van Calatrava. Na de herovering bouwde de Orde van Calatrava een residentie op de plek van de huidige kerk voor hun Grootmeester, van wie de laatste, Don García López de Padilla, het huis en de grond royaal schonk voor een ziekenhuis voor de armen en reizende pelgrims.

We hebben nog wat vrije tijd dus na in de kerk aan het andere eind van het plein te hebben gekeken, lopen we nog even door de winkelstraten. En ja de police en de putdeksels mogen we natuurlijk niet vergeten

Ronda, we hebben genoten van al je mooie plekjes.

De terugreis vangt aan. En dit keer hebben we iets minder geluk want het begint nu echt wel te regenen. Niet zo hard dat de chauffeur het niet aandurft opm door de bergen terug naar Fuengirola te rijden maar echt veel hebben we niet gezien al was het een bijzonder mooie route hied dan toch nog een paar foto's. We rijden eerst langs

El Madroñal 

La Reserva del Madroñal, of kortweg El Madroñal, is 1 van de best bewaarde geheimen van de Costa del Sol. Het ligt aan de Ronda Road in de wijk Benahavís op een uitgestrekt stuk dennen- en kurkbos grenzend aan het ultra-exclusieve landgoed La Zagaleta en met een ligging van 400 meter boven de zeespiegel een indrukwekkend uitzicht op de kust beneden. 

Als je op deze exclusieve locatie woont, kun je optimaal genieten van het prachtige weer aan de Costa del Sol en met slechts een korte rit naar de vele kilometers aan stranden, waarvan vele de prestigieuze blauwe vlag hebben verdiend! Geloof me dit is het neusje van de zalm kijk maar eens op internet haha.

Dan rijden we in de buurt van Marbella langs

De Marbella Golf Country Club

Dit heeft een 18-holes baan is eind jaren 80 ontworpen door de legendarische Robert Trent Jones Sr. en is uitgegroeid tot een van de favoriete golfclubs die onze gasten regelmatig bezoeken. De golfbaan is omgeven door natuur en vele holes bieden adembenemende uitzichten. Ech wij zagen vooral hoge netten langs de snelweg haha.

En zo rijden we langs de kus weer terug en komen aan in Fuengirola. En ja hoor echt waar weer een andere hoek dus ook weer een nieuwe rotonde voorzien van.....

Ooit als teenager ben ik hier geweest maar de herinnering ging toch echt tot een plaats dat je makkelijk lopend afkon nu is het echt een stukje groter gegroeid.

Na het eten weer even lekker de boulevard op het is volle maan mooi zo boven het water. Gelijk een stukje kustlijn erbij. Dan gaan we toch eens even in de wijk achter ons hotel kijken. Het echte oude centrum van Fuengirola. En ja hoor best gezellig daar. Hier komen we ook nog leuke dingen tegen zoals je ziet De tekst op de tegel is uit Artikel 2 uit De grondwet en gebaseerd op de onlosmakelijke eenheid van de Spaanse natie, het gemeenschappelijke en ondeelbare thuisland van alle Spanjaarden.

En dan is het natuurlijk weer tijd om de avond af te sluiten met een glaasje

Morgen gaan we naar 

Granada/Alhambra